อยากได้คนนี้เป็นผัว

"คุณปู่นี่นะ บ่นอะไรนักหนาน่ารำคาญจริงๆ คนเขาเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศเหนื่อยๆ ไม่คิดจะสนใจกันบ้างเลย" ชายหนุ่มรูปร่างบอบบางบ่นถึงคุณปู่ไม่หยุด คิดแล้วก็น้อยใจ คุณปู่ที่ขับไล่ตนเองไปเรียนอยู่เมืองนอกแล้วบอกว่าเรียนไม่จบไม่ต้องกลับมา แถมเงินก็ให้ไม่กี่บาท พอเรียนจบก็ไม่คิดจะไปแสดงความยินดีกับหลานคนนี้เลย!

"ใช่สิ สองมันลูกเมียน้อยนี่..." เสียงหวานแผ่วลงเบาๆ ก่อนเจ้าตัวจะหลับตพริ้มแล้วเอนตัวล้มลงนอนบนที่นอนนุ่ม

"คิดถึงจัง....บ้านหลังนี้...." ดวงตากลมโตกรอกสายตาไปทั่วห้องด้วยความคิดถึงก่อนจะสะดุดตากับภาพครอบครัวของตนเอง...

"พ่อครับ...แม่ครับ....สองกลับมาแล้ว..." รอยยิ้มหวานค่อยๆ คลี่ออกช้าๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะเคลิ้มหลับไป....

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

"น้องสอง น้องสอง ตื่นได้แล้วครับน้องสอง" เสียงหวานของพี่ชายต่างแม่เอ่ยเรียกน้องชายให้มาเปิดประตู แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับนอนฝันสบายใจไม่รับรู้ถึงคนภายนอก

"น้องสอง...." หนึ่ง ลูกชายคนโต ทายาทของตระกูลอย่างถูกต้องหุบตาช้าๆ อย่างเสียใจที่น้องชายเผิกเมินเฉยโดยไม่รู้ว่าที่จริงน้องชายหลับอยู่...

"คุณหนึ่งครับ...อย่าทำสีหน้าแบบนั้นซิครับ"

"ดิน...น้องสองน่ะ....เกลียดผม...ยังไม่หายเกลียดผมแน่ๆ ฮึก..." เจ้าตัวพูดพรางสะอื้นไห้เมื่อตนพูดออกมา ว่าน้องชายต่างแม่เกลียดตัวเองจริงๆ

"ผมว่าไม่ใช่หรอกครับ คุณสองอาจจะกำลังพักผ่อน" ดิน คู่มั่นของหนึ่งปลอบประโลม

"จริงๆ หรอ....ถ้าเป็นแบบนั้นก็คงจะดี"

"มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง!! " เสียงทุ้มทรงอำนาจของนายใหญ่ในบ้านตวาดดังลั่นพร้อมกับร่างของคุณปู่ของหลานที่กำลังเดินมาทางหนึ่ง

"คุณปู่..."

"ฉันให้แกมาเรียกเจ้าสองมาตั้งนานสองนาน ทำไมถึงช้านัก! "

"เอ่อ คือว่า"

"เพราะมันไม่มาเปิดประตูใช่มั้ย!! " ชายชรามีท่าทางโกรธเกี้ยวขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

"อีลูกเมียน้อย!!! เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ!! " เสียงเข้มทรงพลังตวาดลั่นไปทั่วบ้าน ไม่นานนักประตูไม้ทรงสวยก็ค่อยๆ เปิดออกเผยให้เห็นหลานชายคนเล็กที่ยืนเปลือยกายท่อนบนกำลังอมลูกอมอย่างกวนประสาท

"อะไรล่ะปู่"

"หน็อย...นี่แกคิดว่ามันกี่โมงกี่ยามแล้วห้ะ! มารยาทน่ะรู้จักบ้างไหม! " สองกรอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นพี่ชายต่างแม่

"เอ๋ นี่มันพี่หนึ่งนี่น่า...ไปทำอะไรถึงน่ารักขึ้นล่ะ" คนตัวเล็กพูดตามความจริงที่เห็นเพราะพี่ชายของตนมีน่าตาที่น่ารักต่างจากตนเองที่ออกไปทางสวย ทั้งๆ ที่ทั้งสองคนคือผู้ชาย

"นะ...น่ารักหรอ...คือ...มันใช้กับผู้หญิงนะ.." หนึ่งพูดด้วยเสียงสั่นๆ

"เอ้า น่ารักก็คือน่ารักจะให้บอกว่าหล่อรึไง" สองขึ้นเสียงนิดหน่อย คนเป็นพี่สะดุ้งก่อนจะพยักหน้าขึ้นลง

"อะ..อื้ม...ฮึก...ถ้าสองอยากให้พี่น่ารัก...พี่..ก็จะน่ารัก...ฮึก..."

"แล้วจะร้องไห้ทำไมเนี่ย" สองถามด้วยความงงงวย

"หยุดนะเจ้าสอง! นี่แกจะแกล้งพี่แกไปถึงไหนห้ะ! "

"ห้ะ สองนี่นะแกล้งพี่หนึ่ง ปู่ใช่อะไรมองเนี่ย! "

"ก็เห็นๆ อยู่...มีอย่างที่ไหนชมพี่ชายว่าน่ารัก ถ้าไม่ใช่เพราะแกอยากให้เขาอับอายต่อหน้าเจ้าดินคู่หมั้นของเขา! " สองชะงักไปทันทีก่อนจะมองหน้าชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ที่ยืนข้างพี่ชาย....อดีตคนรักของเขา...

"หมั้น? นี่พี่หนึ่งกับดิน...หมั้นกันหรอ.." คำถามเสียงสั่นจากคนตัวเล็กค่อยๆ เบาลง หนึ่งและดินหยุดหายใจไปชั่วครู่หนึ่งก่อนที่ดินจะอธิบาย...

"คุณสอง..คือว่า.."

"ไม่ๆ ไม่ต้องพูด ช่างเถอะ นายจะแต่งจะหมั้นกับใครฉันไม่สนหรอก เพราะฉันไม่ได้รักนายแล้ว"

"ดี! เพราะอีกไม่กี่เดือน หนึ่งกับดินจะแต่งงานกัน และดินก็จะขึ้นมารับตำแหน่งต่อจากฉัน..." ชายชราว่าอย่างโอ้อวด แต่หลานชายกลับมีสีหน้าเบื่อหน่าย

"แหมดีใจด้วยนะปู่ หลานคนโตก็เอางานเอาการ เรียนก็เก่ง แถมยังฉลาด... แล้วยังหา ผัว ได้ดีอีก... ใครๆ ก็รู้ว่าดินน่ะเก่งแค่ไหน แหม สองขอปรบมือให้เลย" พูดจบคนตัวเล็กก็ปรบมือให้

แปะๆ ..

"นี่! อย่ามาทำท่าทีแบบนี้ใส่ฉันนะ! "

"อะไรอีกล่ะปู่...แล้วนี่ยังไง เรียกสองมาฟังคำพูดแบบนี้หรอ ให้สองมาฟังว่าพี่ชายแย่งผัวสองไปแล้วผัวสองมันก็เลวนอกใจสองไปเอากับพี่ชายแล้วอีกไม่นานเขาจะแต่งงานกัน....แค่นี้หรอ? "

"ไอ้สอง! "

"อย่ามาไร้สาระน่าปู่ ถ้าไม่มีอะไรพูดก็ไม่ต้องมาคุยกัน เพราะสองก็เบื่อจะคุยกับคนแก่ไม่มีความยุติธรรมเข้าข้างหลานคนโตคนเดียวนะ" สิ้นคำพูดของสอง คนตัวเล็กก็ปิดประตูทันที ชายชราเบิกตากว้างด้วยความโกรธ ก่อนจะเตะเข้าที่ประตูอย่างแรง..

"อีลูกเมียน้อยเอ้ย! "

"เชอะ....ตาแก่หัวล้านนี่..." สองหยักไหล่ไม่สนใจคำพูดของคนเป็นปู่ ก่อนจะหยิบมือถือกดโทรออกหาเบอร์ของเพื่อนสนิท ไม่นานอีกฝ่ายก็รับสาย

"ครับ"

"ฉันเอง" สองกรอกเสียงลงไปพร้อมหัวเราะเล็กน้อย

"ใครล่ะ" อีกฝ่ายถามกลับมาด้วยความสงสัย คราวนี้สองหัวเราะออกมาเสียงดัง

"ฮ่าๆ นะ..นี่...แกจำฉันไม่ได้รึไง ฮ่าๆ "

"นี่! กูถามว่ามึงเป็นใคร! " อีกฝ่ายขึ้นเสียงดังเพราะถูกหัวเราะใส่ สองปราดน้ำตาเพราะขำหนักก่อนจะค่อยๆ พูดออกไป

"ไม่เจอกันแค่ไม่กี่ปี...แล้วกันแล้วหรอ...ผัวขา"

"ให้ตายเถอะสอง มึงนี่ยังไม่เปลี่ยนไปเลยนะ" สองเงยหน้ามองคนที่พูดก่อนจะยกแก้วเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ขึ้นมาจิบ

"แกก็ไม่เปลี่ยนไปเลยนะชวา...หล่อเหมือนเดิม สมแล้วที่เป็นผัวกู" สองว่าแล้วยกยิ้ม

"เดี๋ยวๆ อีสอง มึงเหลิงล่ะ ชวาอ่ะผัวกู! " ชายร่างสูงโปร่งว่าแล้วขึ้นนั่งตักสามีตัวเองอย่างหึงหวงจนสองหลุดขำออกมา

"แหม...หวงจริงๆ นะไอ้นาว ฉันยังจำได้นะ เมื่อก่อนพวกแกสองคนตีกันทุกวัน แต่ละวันฉันเห็นแต่ภาพพวกแกยกพวกกระทืบกัน ไหงผ่านไปไม่กี่ปีพวกแกแต่งงานกันแล้วละ" สองถามแล้วยิ้มกรุ่มกริ่มล้อเลียน มะนาวเพื่อนรักกับชวามองหน้ากันแล้วหลุดขำ

"มันก็ผ่านอะไรมาเยอะแหละ ว่าแต่มึงเถอะหายไปไหนมา กูติดต่อไม่ได้ ไปตามหาที่ๆ มึงเรียนต่อก็ไม่เจองานแต่งพวกกูมึงก็ไม่มา" ชวาเอ่ยถาม สองถอนหายใจก่อนจะยกขาไขว่ห้างแล้วเอนหลังกับโซฟานุ่มเต็มแรง

"ฉันไม่ว่างน่ะซิ..."

"ไม่ว่าง? " สองสามีภรรยาพูดทวนพร้อมกัน สองพยักหน้าแล้วหยิบสร้อยเส้นที่ตัวเองสวมใส่มาดู แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย

"ฉันก็มัวแต่ดิ้นรนเอาชีวิตรอดอยู่ไง.."

"หมายความว่ายังไง? " มะนาวถาม

"ตลอดหลายปีที่อยู่ที่นั่น....เงินสักบาทฉันก็ไม่เคยได้จากปู่...ตั้งแต่ก้าวเท้าออกไปจากประเทศนี้ หึ....ฉันก็ขอทานดีๆ นี่เอง"

"ปู่ของมึงเขาไม่ส่งเงินให้เลยหรอวะ? " สองส่ายหน้าก่อนจะยกแก้วขึ้นจิบอีก

"สักบาทก็ไม่เคย หึ พูดว่าส่งฉันไปเรียน แต่ก็แค่ส่งฉันไปตายไกลๆ ตาแก่นั่นคงคิดจะให้ฉันอดตายที่นั่น แต่ก็นะ ฉันน่ะไม่ยอมตายแบบที่ตาแก่หวังหรอก...ฉันถึงได้ดิ้นรนมีชีวิตรอดแล้วกลับมานี่ไง" สองหัวเราะเบาๆ เมื่อนึกถึงความลำบากของตัวเองตลอดหลายปีที่ผ่านมา

"จะว่าไป ที่นี่เป็นไงบ้าง ฉันไม่ได้ข่าวอะไรเลย"

"นั่นสิ....ตอนนี้เพื่อนๆ เราก็แยกย้ายกันหมดแล้ว ทำแต่งานไม่ค่อยได้เจอกันหรอก นอกนั้นก็ปกตินะ" มะนาวว่า

"มีสิ เรื่องสำคัญน่ะ..." ชวาพูดขึ้นก่อนจะชี้ไปที่สร้อยที่สองใส่

"สร้อยเส้นนั้น...เจ้าของๆ มัน...กำลังจะแต่งงาน" สองพยักหน้าขึ้นลงรับรู้

"มึงไม่ตกใจหรอ? " ชวาถาม สองถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา

"เพิ่งได้ยินเมื่อกี้เอง...ว่าดินกำลังจะแต่งงานกับ..พี่ชายฉัน..หึ...ไม่คิดเลยนะ ว่าฉันจะแพ้ขนาดนี้" สองว่าแล้วมองดูสร้อยเส้ยนั้นอีกครั้ง

"ตอนที่แอบคบกัน ดินให้สร้อยเส้นนี้กับฉันแล้วบอกว่าวันหนึ่งถ้าเขามีเงินมากพอที่จะขอฉันแต่งงานเขาจะเอาสร้อยเส้นใหม่มาให้....แต่ปู่ก็จับได้ว่าเราคบกัน...อาจจะเพราะแบบนี้ปู่ที่เกลียดฉันมากอยู่แล้วยิ่งอยากให้ฉันออกจากบ้านไป...ทั้งๆ ที่ปู่ไม่ยินยอมให้ฉันกับดินคบกัน แต่ว่า..."

"...."

"กลับรู้หลังจากนั้นแค่ไม่กี่วันก่อนจะไปเรียนต่อ ว่าพี่ชายฉันกับอดีตคนรัก..ได้เสียกัน ตอนนั้นฉันคิดว่าปู่จะต้องโกรธหนึ่งที่หนึ่งทำให้ปู่เสียหน้า แต่ปู่ไม่คิดจะด่าจะว่า แถมยังบอกให้หนึ่งกับดินคบกันอีก....ไร้ความยุติธรรมที่สุด" แก้วในมือของคนตัวเองถูกบีบแน่นเพื่อระบายอารมณ์โกรธ แต่สองก็ค่อยๆ ผ่อนลมหายใจแล้วยิ้มออกมา

"แต่ช่างเถอะ แค่ผู้ชายโง่ๆ คนเดียวฉันไม่สนใจอยู่แล้ว" รอยยิ้มเจ้าเล่น์ของคนตัวเองผุดขึ้นมาหว่านเสน่ห์ให้กับคนแถวนั้ยได้เห็น

"ที่ยังใส่สร้อยเส้นนี้ไหวก็แค่เตือนตัวเองไม่ให้หลงรักใครนั่นแหละ....ฉันจะได้ไม่ต้องเป็นคนโง่อีก"

"ดีแล้ว" มะนาวยิ้มกว้างอย่างดีใจเพราะตนเป็นห่วงเพื่อนคนนี้มากจริงๆ

"แล้วนี่กลับมา...จะทำอะไรต่อ" คำถามของชวาทำให้สองชะงักไปเล็กน้อย

"ก็คง...หาที่อยู่ใหม่"

"ทำไม? "

"อยู่บ้านนั้นก็มีแต่จะหงุดหงิด คนที่บ้านนั้นเกลียดฉันกันทุกคนแหละ"

"แล้วเรื่องงานล่ะ"

"ก็...หางานทำซิ" สองว่า ก่อนจะเปลี่ยนคำพูด

"หรือฉันจะเปิดบริษัทเองดี เอาเป็นคู่แข่งกับบริษัทของตาแก่นั่นเลย ฮ่าๆ "

"แกคิดไกลเนาะ" มะนาวหัวเราะเบาๆ

"มาทำงานให้กูไหม? " ชวาว่า สองหันเงยหน้ามองก่อนจะทำหน้าตาเจ้าเล่น์

"ชวา...รักเรามันเก่าแล้วนะ แกคิดอะไรกับฉันรึเปล่า"

"หึ คิดไปได้ กูสนใจแค่เมียกูเท่านั้นแหละ" ชวาว่าแล้วหอมแก้มภรรยา

"พูดดี คืนนี้ให้หนักๆ " มะนาวว่า สองหัวเราะก่อนจะตอบปฏิเสธ

"ขอบคุณพวกแกนะ แต่ฉัน...จะไปทวงของๆ ฉันบ้าง พ่อทิ้งบริษัทให้ฉันรวมถึงหุ้นอีกตั้งเยอะ ฉันจะไม่ยอมให้ตาแก่หรือใครหน้าไหนมาเอาไปแน่"

"แต่ว่า..."

"ฉันจะไม่งอมืองอเท้าทนฟังตาแก่นั่นบ่นหรอกนะ หึ รู้จักไอ้สองลูกเมียน้อยคนนี้น้อยไป"

งานนี้...สนุกแน่

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป

เป็นไงบ้างคะตอนแรก คอมเม้นเป็นกำลังใจให้บ้างน้าา