6 จัดให้หน่อย

“เหนือไหนแกบอกจะพามาหาป๊ากับแม่ไง” นิษฐกานต์หันไปบ่นให้เพื่อนชายที่กำลังเดินตามหลังมา เขาบอกจะพาเธอมาเยี่ยมป๊ากับแม่ของเขา และนอนค้างกันที่นี่สักสองคืน แต่เมื่อเธอมาที่บ้านพบว่าคุณป๊าและแม่ไม่อยู่ที่บ้าน

ทั้งสองไปเที่ยวต่างประเทศ อีกสองสัปดาห์จะกลับไทย

“ว้า แย่จังป๊ากับแม่ไปเที่ยวไม่บอกสักคำ” คนตัวสูงทำเป็นบ่นเสียดาย ด้วยหน้าตาที่ดูตอแหลสุด ๆ

“จริงเหรอคะป้าอรขา” เมื่ออีกคนไม่ยอมพูดความจริง จึงหันไปขอความจริงป้าอร หญิงสูงวัยคนเก่าแก่ของบ้าน

“ป้าอรขา” คนตัวเล็กเข้าไปออดอ้อนสองแขนเกี่ยวรัดแขนเหี่ยวย่นของคนแก่

“จะ จริงค่ะคุณลูกหมี” เสียงคนแก่ตอบตะกุกตะกัก มองผ่านไปยังด้านหลังของเธอ

“ไอ้เหนือ เห็นนะ” นิ้วชี้หน้าไปยังคนเจ้าเล่ห์ที่ไม่ยอมให้ป้าอรบอกความจริง

“แกนี่มองฉันแง่ร้ายไปล่ะหมี ฉันจะหลอกแกมาบ้านทำไมวะ หึ”

“ใครจะไปรู้ล่ะ”

“ป้าว่าอย่าทะเลาะกันเลยค่ะ ไหน ๆ ก็มาแล้วไปนั่งรับลมที่ศาลาริมน้ำดีกว่า ช่วงนี้มะม่วงกำลังออกผลเดี๋ยวป้าเตรียมไปให้นะคะ” ป้าอรรีบห้ามศึกที่กำลังจะเกิดขึ้น

โดยปกติแล้วบ้านหลังนี้จะมีคุณป๊าและแม่ของเหนืออยู่ด้วยกันสองคนเป็นหลัก บ่อยครั้งที่ท่านชักชวนให้เธอและเหนือกลับมาแต่เพราะบ้านของลูกหมีอยู่ใกล้กับที่ทำงาน ส่วนมากเธอจึงจะมาพักวันหยุด และจะมีบ้างนาน ๆ ครั้งที่จะเจอกับพี่ชายของเหนือ

“ป๊ากับแม่ไม่อยู่ไม่มีอะไรทำเลยเนอะ” เสียงพูดลอยมาตามลม

“แกว่าปะ” นิษฐกานต์หรี่ตามองคนถาม มาพักผ่อนต้องหาอะไรทำด้วยเหรอ ความจริงให้เธอนอนใช้ชีวิตอยู่บนที่นอนดูละครทั้งวันยังได้

“ถ้าแกเบื่อนักก็ไปดูสวนดอกไม้นู่นไป” สวนดอกไม้ที่เธอเอ่ยถึงเป็นของคุณหญิงกัลยาแม่ของวัชรธร บ่อยครั้งที่เธอและเขาจะช่วยคุณหญิงกัลยาทำสวน

แต่ก็ไม่ใช่ในเวลาที่ดวงอาทิตย์อยู่ตรงศีรษะแบบนี้

“ได้ แต่แกต้องไปด้วย” ร่างสูงที่มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ประดับอยู่บนใบหน้าลุกขึ้นทันที เธอได้แต่เดินตามเขาไปไม่ลืมที่จะหยิบจานมะม่วงติดมือไปด้วย

ไม่รู้วัชรธรนึกจะเล่นสนุกอะไรหรือเปล่า

“ไหนดูซิ ดอกไม้ของคุณหญิงกัลยาจะสวยขนาดไหนเชียว” ทั้งสองเดินมาหยุดที่แปลงดอกไม้นานาชนิด แต่ที่เน้นเป็นพิเศษคือกุหลาบสายพันธุ์ต่าง ๆ

“เหนือจะทำอะไร” มือของลูกหมีกำข้อมือใหญ่เอาไว้เมื่อเห็นเขายื่นกรรไกรคมเตรียมตัดก้านกุหลาบ

“หาอะไรทำแก้เบื่อ” นั่นคือขโมยดอกไม้ของคุณหญิงกัลยา

“คุณหญิงแม่แกกลับมาก็โดนบ่นอีกหรอก”

ฉับ ฉับ ฉับ ฉับ คนหน้ามึนไม่สนใจฟัง กดกรรไกรคมลงบนก้านดอกกุหลาบมาถึงสี่ก้าน

“รอบนี้คุณหญิงกัลยาไม่กล้าบ่นหรอก” เสียงหัวเราะสะใจดังขึ้นเมื่อแผ่นกระดาษในมือยกขึ้นห่อกุหลาบที่ถูกตัดออกมา ท่าทีของเขาดูตะกุกตะกักไปบ้าง แต่ก็เรียบร้อย ได้ช่อดอกกุหลาบสมใจ

“สวยเหมือนแกจัดที่ร้านปะ” หญิงสาวส่ายหน้ารัวเป็นคำตอบ

“เสียใจอะ แกแกล้งชมหน่อยก็ไม่ได้” น้ำเสียงของเขาดูเศร้า เธอจึงเอ่ยคำปลอบใจ

“กะ ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น”

“หน้าตาแกตอนที่ส่ายหัวมันบอกว่าแย่มาก”

“ไว้ไปที่ร้านสิ จะสอนจัดดอกไม้” ที่ร้านของเธอมีดอกไม้หลากหลายชนิด และหลากหลายสี ดอกไม้บางชนิดสั่งนำเข้าจากต่างประเทศ

“งั้นช่อนี้ให้แกเก็บไว้ เอาไว้เทียบกับช่อหน้า” ช่อดอกไม้ถูกยื่นมาตรงหน้าหญิงสาวพร้อมกับใบหน้าของเขาเบนหนีออกไปด้านข้าง ฝ่ามือหนาอีกข้างที่ว่างทำทีพัดวีใบหน้าของเขา เสียงบ่นเบา ๆ ว่าร้อน ทั้งที่ยืนอยู่ตรงนี้ตั้งนานแล้ว

ดอกไม้ในช่อดูสลดอยู่บ้างเพราะถูกตัดในตอนที่แดดร้อนจัด กระดาษห่อหุ้มยับย่น

หากเธอเห็นน้องในร้านจัดช่อดอกไม้แบบนี้เธอคงต้องรื้อแล้วทำใหม่เพราะไม่ผ่านมาตรฐานที่ตัวเองตั้ง

แต่ทำไมกัน ดอกไม้ช่อนี้กลับทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงอย่างประหลาด

บานประตูถูกเปิดกว้างออกด้วยความช่วยเหลือของวัชรธร ลูกหมีที่หอบเอาช่อดอกไม้ไว้กับอก ส่วนอีกมือถือจานมะม่วงเดินลอดบานประตูไป

“เดี๋ยวสิ แกลืมอะไรปะ” เขาเอ่ยรั้งไว้เมื่อเธอกำลังหันหลังให้ หัวคิ้วของเธอขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ไม่นะเธอไม่ได้ลืมอะไร

สายตาของเขาเบนไปที่ช่อดอกไม้ในมือ หรือเขาจะขอช่อดอกไม้คืน

“เราให้แกไปตั้งสี่ดอก”

“จัดให้หน่อยดิ สักดอก”

คำพูดกำกวมของเขาทำให้แก้มนวลพลันแดงปลั่ง

“ไอ้เหนือ ไอ้ลามก!”

“ลามกอะไร ฉันหมายถึงดอกกุหลาบ หน้าแดงแบบนี้คิดไม่ดีอยู่ใช่ไหม?” ปลายนิ้วของเขาชี้มาที่แก้มนวลของเธอ จนต้องก้มลงเบนหนีสายตาระริกระรี้

“อือ ๆ เดี๋ยวแบ่งให้ก็ได้ วางจานมะม่วงแป๊บ” คนถูกกล่าวหาว่าคิดเรื่องลามกหมุนตัวเข้าห้องอีกครั้งเพื่อจะนำจานมะม่วงเข้าไปวางข้างใน และแบ่งดอกไม้ให้เขา

ก็หลงดีใจนึกว่าให้เธอทั้งหมด

สายตาคมมองแผ่นหลังที่เดินกลับเข้าไปในห้อง สืบเท้าตามเข้าไป ไม่ลืมที่จะหันไปล็อกประตู

คลิก

“เปลี่ยนใจละ ไม่เอาดอกกุหลาบ ” สิ่งที่เขาต้องการถูกเฉลยเมื่อแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามโอบรัดเอวของเธอ อีกมือของเขาลูบไล้ไปยังตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้างที่มีผ้ายีนขวางกั้นเอาไว้

นี่อย่างไรล่ะ คนลามก หื่นกามคือวัชรธรต่างหาก

“เอาหน้าออกไปนะ ตัวเรามีแต่กลิ่นเหงื่อ” มือเล็กของเธอตีเข้ากับมือหนาซุกซนพร้อมดันใบหน้าของเขาที่ฝังอยู่ที่คอระหง

“หอมจะตาย”

กลิ่นเหงื่อผสมกับกลิ่นกายของนิษฐกานต์ไม่ได้ทำให้เขานึกรังเกียจอย่างที่เธอคิด ตอนที่เดินขึ้นห้องเขาแอบสูดดมเข้าไปตั้งหลายครั้ง

“อาบน้ำกับเหนือนะครับ” ร่างเล็กของเธอถูกตวัดขึ้น

“ปล่อยเลยนะ ฉันจะอาบคนเดียว” คนตัวเล็กในอ้อมกอดดิ้นขลุกขลัก

“ไม่ปล่อย ทำไงได้ล่ะอยู่ใกล้แกแล้วแม่ง ขึ้น ตลอด” คนเจ้าเล่ห์วางร่างเธอลง ระดมจูบไปทั่วใบหน้า

“อื้อ” มือหนาปล้ำถอดเสื้อตัวสวย

“นะ ๆ ไม่ไหวละเนี่ย” ส่งสายตาอ้อน ก่อนนำสายตาให้เธอมองไปยังแก่นกายที่ดันอยู่ใต้เนื้อผ้า

คราวนี้เขาก้มลงจัดการเสื้อผ้าของตนเองออกจนกายใหญ่เปลือยเปล่า ในขณะที่เธอยังสวมเสื้อผ้าครบ

“ช่วยเหนือน้อยหน่อยนะหมีจ๋า” มือเล็กถูกเขาชักนำ ปลายทางคือแก่นกายยักษ์ที่ทำเธอร้าวระบมไปคราวก่อน นิ้วเล็กแตะลงบนเนื้อหนังเพียงเบา ๆ ก่อนที่มือใหญ่ของเขาจะทาบลงบนมือของเธอ ทันทีที่สัมผัสนุ่มนิ่มจากฝ่ามือเธอสัมผัสลงเหนือถึงกับส่งเสียงคราง มือของเขาชักนำให้เธอกอบกุมตัวตน

ที่เธอกำได้เพียงครึ่ง

สิ่งต่อต้านในใจ ความกลัว ความตื่นเต้น และความอยากลองตีกันปะปนไปหมด ท้ายที่สุดมือเล็กเคลื่อนที่ขยับตามฝ่ามือที่ทาบทับ ใจดวงน้อยสั่นไหวยิ่งได้เห็นสีหน้าของเหนือ

เพราะตอนนี้เป็นกลางวันเธอจึงมองเห็นได้ชัดเจน สีของมันสดกว่าที่เธอจินตนาการไว้ วัชรธรปล่อยเสียงครางต่อเนื่อง เมื่อเห็นคนตัวเล็กคุ้นชินเขาจึงละมือออก ปล่อยให้เธอเป็นผู้ควบคุมจังหวะ

“อืม เก่งมากลูกหมี”

ฝ่ามือที่ละออกหันไปประคองใบหน้าเล็ก บดจูบลงไปไม่เบานัก บดคลึงริมฝีปากอวบอิ่มอย่างเอาแต่ใจ

“พะ พอก่อนหมี” มือเขาจับมือของเธอให้ขยับออก สีหน้าของเธอแสดงความมึนงง เขาจึงรีบเฉลย

“อยากอยู่ในตัวเธอมากกว่า นะครับ”

เสื้อตัวนอกและกางเกงของเธอถูกถอดออกอย่างง่ายดาย เขาอุ้มเธอวางลงที่ริมอ่างอาบน้ำ ทรุดตัวลงนั่งตรงหน้า จับเรียวขาเล็กให้กางออกเล็กน้อย

“อ๊ะ” นิ้วโป้งของเขายื่นเข้าไปคลึงเบา ๆ ตรงใจกลางที่ยังมีผ้าเนื้อดีขวางกั้น ปรากฏรอยความชื้นเล็กน้อย แรงกดคลึงทำให้คนตัวเล็กปลดปล่อยน้ำหวานเนื้อผ้าเปียกเป็นวง

คนตัวเล็กได้แต่สั่นระริกและยิ่งสั่นเกร็งเมื่อนิ้วของเขาปัดป่ายตุ่มน้อยที่อยู่ด้านบน

เขาไม่ได้ปล่อยให้เธอเดินทางไปถึงฝั่งฝัน กางเกงตัวเล็กถูกถอดออกไปจากเรียวขาหลังจากเปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำ กางเกงตัวน้อยถูกขยำไว้กับมือหนา ทำท่าจะยกขึ้นสูดดม

“โรคจิต” เสียงด่าทอจากคนตัวเล็กเมื่อเห็นท่าทางของเขา ส่งเสียงฮึในลำคอเบา ๆ ก่อนขว้างตัวต้นเหตุที่ทำให้เขากลายเป็นคนโรคจิต

เขากดร่างน้อยให้เอนลง จับรูดแก่นกายที่ขยายจนปวดหนึบสองสามที เขาไม่ได้กดพรวดเข้าไป นำไปถูไถด้านนอก หยาดน้ำสีใสไหลอาบ ก่อนที่คนตัวเล็กจะกระตุกเกร็ง

กรามของเขาขบกันแน่นหลังจากพาเธอปลดปล่อยนำไปก่อน ถอยตัวออกมาเล็กน้อย ตรวจดูดอกไม้งามตรงหน้า เมื่อเห็นว่าเธอน่าจะพร้อมแล้วจึงกดแก่นกายของตนเข้าไป

“ฮึก” ความใหญ่โตของเขาทำให้ทั้ง อึดอัด และจุกแน่น

แรงขยับที่ครูดผ่านผนังภายในทำให้เธอได้แต่กัดริมฝีปาก ส่งเสียงครางในลำคอ

“เราอยากได้ยินเสียงแกนะ” มือของเขาเคลื่อนมาคลึงริมฝีปาก ประคองใบหน้าให้สบกับดวงตาของเขา จ้องลึกเข้ามาสื่อความหมายบางอย่าง

“อื้อ เหนือ เร็วกว่านี้ได้ไหม” เธออึดอัด ต้องการปลดปล่อย

"ได้ แกตอบมาก่อนเรากับมันใครหล่อกว่ากัน" คนถามยังคงประคองใบหน้าของเธอให้จ้องมองเขา

“เหนือ ใช่เวลามาถามไหม”

“หมียังคุยกับมัน” เธอยังไม่บล็อกภาคิน วันก่อนยังมีข้อความของภาคินเด้งขึ้นมาในตอนที่เธอหลับไปแล้ว นั่นแหละเขาจึงรู้

“ฮึก หมีคุยเรื่องงาน”

“ให้มันแน่” สะโพกสอบหยัดเข้าหาสะโพกผายของเธอ

“อึก เหนือ”

“วันนี้เหนือจะทำโทษเด็กดื้อนะครับ” เอาให้เหนื่อยไม่มีแม้แต่แรงจะยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ในหัวของเธอต้องห้ามคิดถึงใครนอกจากเขาคนเดียว หมีจ๋าของไอ้เหนือ

อีกฟากหนึ่งของเมืองกรุง

แก้วไวน์ในมือชั้นดีถูกแกว่งไปมา ดวงตาดุดันจ้องมองแก้วไวน์อย่างไร้จุดหมาย บรรยากาศรอบข้างเงียบสงัด แม้แต่ลมหายใจของผู้ที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้ายังต้องควบคุมให้เงียบที่สุด

ซ่า! น้ำสีแดงในแก้วถูกสาดออกไปตรงหน้าของชายหนุ่มที่นั่งคุกเข่า เขายังเงียบสงบ ไม่แม้แต่จะยกมือขึ้นมาปัดเศษน้ำที่กระจายบนใบหน้า

“โง่ เรื่องง่าย ๆ มึงก็ทำไม่ได้”

ดวงตาของเขาเงยขึ้นเล็กน้อย มองชายที่มีใบหน้าคล้ายคลึง

“กูให้เวลามึงอีกสองอาทิตย์ ถ้าทำไม่ได้ก็ไปตายซะ”

ชายสูงวัยพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉย ดวงตาของเขายังไม่ละไปจากแก้วไวน์ที่พึ่งว่างเปล่า ขณะที่ผู้ที่นั่งอยู่ตรงหน้าได้แต่อดกลั้น มือทั้งสองข้างของเขากำไว้แน่น