3 มองนาน

“อย่ามองดิหมี” คนตัวโตเดินเข้ามาชิดริมปลายเตียง ใช้เข่าแนบลงบนที่นอนสองขาคร่อมอยู่บนตัวเธอที่ยังนอนแผ่ราบ ของส่วนบนและล่างยังคงเปิดเปลือยให้เขาเห็น

ดวงตาของเธอยังคงไม่ละใบจากใบหน้าคมคายเฝ้ามองการกระทำของเขา ปล่อยให้เขาทำทุกอย่างตามอำเภอใจ

“เหนือ อย่า” นิษฐกานต์ร้องห้ามเมื่อเขาจับเรียวขาของเธอแยกออกแล้วตั้งชันขึ้น หมีน้อยโชว์เด่นหราเต็มตาคนจอมวางแผน

“ขอมองหน่อย เมื่อกี้มัวแต่กิน มองไม่ชัด” หยาดน้ำที่หยุดปล่อยไปชั่วครู่ถูกปล่อยออกมาอีกครั้งเมื่อปลายนิ้วของเขาลากไล้ก่อนกดเข้าไป

“อ๊ะ ไหนบอกมองไง”

“หมีเธอมันกวักมือเรียก เราก็ต้องตามดิ” คำตอบชวนกวนโอ๊ย หมีเธอมันไปเรียกเขาตอนไหน

“ดูดิ หมีเธอกำลังกินเรา” เธอจึงชันตัวขึ้นเล็กน้อยและเห็นว่าหมีเธอกำลังกินเขา เอ๊ย หมีเธอจะกินเขาได้อย่างไร

นิ้วเรียวของเขาแทรกดันเข้าไปในตัวเธอครั้งแล้วครั้งเล่าปลดปล่อยหยาดน้ำอาบไล้ปลายนิ้ว

“เหนือ เราไม่ไหว อ๊ะ”

“ปล่อยมาเลยหมี ทำตัวให้สบายอย่าเกร็งนะครับ”

“ฮรือ เสียว”

คราวนี้นิ้วเรียวยาวถูกสอดแทรกเข้าไปเพิ่มเป็นสองนิ้ว ภายในหดรัดกว่าเก่า คนตัวเล็กได้แต่ครวญคราง

“แน่นฉิบ” วัชรธรได้แต่สบถออกมาก นี่แค่นิ้วถ้าเจอของจริงจะขนาดไหนวะ

นิ้วเรียวถูกเร่งจังหวะเมื่อภายในของเธอรัดแน่น

“อร๊ายยยย”

สิ้นเสียงกรีดร้อง ลำนิ้วแข็งแกร่งของเขาถูกถอนออกแล้วยกขึ้นชิดริมฝีปากหยักตวัดปลายลิ้นชิมหยาดน้ำหวานที่ผลิตมาจากกายเธอ

“อร่อยดี” ปากหยักเปล่งเสียงออกมาขณะจ้องมองดวงตาของนิษฐกานต์ ผุดรอยยิ้มตรงมุมปากทำเอาเธอใจสั่น

“ต่อไปจะเจอของจริงแล้วนะ” รอยยิ้มร้ายยังคงผุดข้างริมฝีปากหยัก ร่างสูงผุดลุกขึ้นเต็มความสูง เสื้อนอนถูกถอดออกผ่านทางศีรษะ ก่อนที่กางเกงจะถูกปลดลงไปทางปลายเท้า ทุกอิริยาบถของวัชรธรทำอย่างใจเย็นสายตาไม่ละไปจากใบหน้าของเธอ

แต่เดี๋ยวนะ ถอดออกไปเพียงสองชิ้นคนตัวโตเปลือยเปล่าแล้ว แม้แต่ชุดชั้นในชิ้นล่างวัชรธรก็ไม่สวมใส่ไม่เกรงใจกันเลยหรืออย่างไร

“มองอะไร ใหญ่ดีใช่ไหมล่ะ” คนตัวโตที่ถูกคาดโทษไว้ในใจยังไม่รู้ตัวใช้มือกอบกุมแท่งร้อนกลางกายอย่างท้าทาย

นิษฐกานต์ที่พึ่งได้สติจากคำถามของเขา เพ่งตรงไปยังสิ่งที่อยู่ในมือหนา ดวงใจน้อยนึกสั่นถ้าสิ่งนั้นเข้ามาในตัวเธอจะไม่ฉีกเลยเหรอ

อยากรู้แต่ไม่อยากถาม

ตอนนี้ในหูของเธอได้ยินแต่เสียงกลืนน้ำลายของตนเอง ขณะมองฝ่ามือของเขาจับรูดตัวตน เสียงฉีกซองดังขึ้นก่อนจับสวมเครื่องป้องกันลงบนแก่นกาย

“ไม่เอานะเหนือ” คนตัวเล็กได้แต่กระถดตัวหนีเมื่อเขาเคลื่อนที่มาใกล้

“เอาดิ จะเอาแล้วเนี่ย”

“ไอ้เหนือเอามือแกออกไป กรี๊ด” เสียงร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อวัชรธรจับเรียวขาของเธอออกแรงดึงให้เขาไปชิดปลายเตียง

“เอาไว้แบบนี้” แบบนี้ของเขาก็คือให้สองขาของเธอพาดบนไหล่เขา

“เหนือ” เธอกำลังส่งเสียงอ้อน เขารู้ว่าเธอกลัวจึงก้มลงจูบเรียวขาทั้งสองข้าง ต่อให้ฟ้าถล่ม ดินทลาย โลกแตก หรือห่าเหวอะไรก็ช่าง ไม่หยุดโว้ยย

“เชื่อใจเรานะหมี เราไม่มีทางทำให้เธอเจ็บ” ยกเว้นตอนแรกหลังจากนั้นจะทำให้เสียวแทน วัชรธรต่อท้ายในใจ

แก่นกายใหญ่โตเกินมาตรฐานถูกนำไปจ่อช่องน้อยที่ภายในฉ่ำแฉะ สัมผัสเสียดสีเพียงแผ่วเบาทำให้ขนในกายลุกชันไม่อาจควบคุม

“ฮึก เจ็บ” เข้าไปเพียงนิดคนตัวเล็กกลับโอดครวญ ผุดน้ำใสปลายหางตา

“ชู่! นิดเดียวนะครับคนเก่ง”

“อย่ามาหลอกนะฉันไม่ใช่เด็ก ๆ”

“คร้าบบ ไม่เด็กแล้ว” สงสัยคำพูดหลอก ๆ ของเขาจะได้ผลแล้วมือหนาจึงจับล็อกสะโพกผายสอดใส่แก่นกายไปจนสุด

“กรี๊ดดด ไอ้เหนือแกจะฆ่าฉัน ฮึกเจ็บ” ฝ่ามือน้อยวาดไปตามอากาศระบายความอัดอั้น

“นิดเดียวน่า เจ็บเท่ามดกัดเอง”

“มดบ้านแกสิ”

“อือ ๆ มดบ้านเหนือเองครับ”

แก่นกายยังคงแช่อยู่ในร่องน้อยของเธอสักพัก เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเริ่มปรับตัวได้แล้วจึงเริ่มขยับช้า ๆ

แก่นกายยักษ์ครูดผ่านผนังอ่อนนุ่มช้า ๆ ทำให้นิษฐกานต์ใช้สองมือจิกทึ้งลงบนที่นอน ครั้งนี้ความเสียวซ่านมากกว่าครั้งที่ผ่านมา ในใจกำลังร่ำร้องให้เขาขยับเร็วกว่านี้

“แน่นฉิบ”

“อ๊ะ ฮึก”

“อย่าตอดแรงดิหมีเดี๋ยวแตกเร็ว”

“ฮึก จะไม่ไหว” เธอที่ผ่านเหตุการณ์คล้าย ๆ กันนี้มาหลายครั้งเริ่มรู้แล้วว่าตนเองกำลังจะเสร็จอีกครั้ง

“อึก” ยอดอกถูกริมฝีปากหยักครอบลงมาอีกครั้งพร้อมกับส่วนกลางกายยังประสานและสอดรับกันเป็นจังหวะ

“แบบนี้ดีไหม ดีไหมหมี แกหายเจ็บหรือยัง”

“อื้ออ” ไม่เจ็บแล้วแต่...

สองมือที่จิกเกร็งลงบนที่นอนเปลี่ยนมาเป็นโอบรัดรอบลำคอของคนด้านบนเอาไว้ ปลายเล็บจากนิ้วเล็กกดจิกลงไปบนเนื้อหนังของเขาจนเกิดรอยบุ๋ม

“กับแกมันดีมากนะ” ปลายเล็บที่จิกลงไม่ได้ทำให้เขาเจ็บปวดแต่กลับรู้สึกดีเสียมากกว่า

คนใต้ร่างได้แต่ครางอืออาฟังไม่ได้ศัพท์ รับรู้เพียงตอนนี้เธอเสียวและเหนื่อยเหลือเกิน

“หมีแล้วสร้อยอยู่ไหน” วัชรธรที่พึ่งนึกได้ว่าคอของเธอตอนนี้โล่งปราศจากสร้อยรูปหมีที่เขาเคยให้

สร้อยที่เขาซื้อให้เธอเป็นของขวัญในวันที่เรียนจบ

“อื้ออยู่ในกระเป๋า”

“ดี เดี๋ยวนี้กล้าถอดสร้อยฉันด้วย” น้ำเสียงกรุ่นโกรธนิด ๆ ที่เธอถอดสร้อยที่สวมใส่มาหลายปีออก สะโพกสอบจึงออกแรงอัดกระแทกรุนแรงขึ้น

“อ๊ะ อ่า เบา ๆ หน่อย”

“ลงโทษ ต่อไปห้ามถอดอีกเด็ดขาด”

“อ่า ฮึก” คนเอาแต่ใจไม่รอฟังคำตอบ นิษฐกานต์มีทางเลือกเดียวคือห้ามขัดใจ

เพียงไม่นานแรงกระตุกจากร่างเล็กทำให้เขารู้ว่าเธอเสร็จสมนำไปก่อน ปากหยักยังคงดูดเม้มยอดเม็ดเล็กบนยอดอกด้วยความกระหาย สะโพกสอบหยัดเข้าหากายสาว

“ซี้ดดด อ่าส์” สายธารสีขาวขุ่นถูกฉีดพ่นเข้าไปในช่องทางรักไหลหยดลงมาเปื้อนบนผ้าปูมองเห็นเป็นดวง

ปั้ก

เกิดเสียงน่าอายเมื่อแก่นกายถูกถอนออก

สายตาคมมองคราบรักด้วยความภูมิใจ เคลื่อนขึ้นไปแนบชิดร่างเล็ก และพบว่าดวงตาของเธอปิดลงแล้ว

“เหนือหมีเหนื่อยแล้ว” มือเล็กปัดใบหน้าคมที่ซุกไซ้อยู่กับลำคอผ่อง

คนตัวโตได้แต่ถอนหายใจดังเฮือก ก็ได้วะเห็นแก่ครั้งแรก หันมองลูกชายได้แต่ขอโทษเจ้ายักษ์ที่ได้ปลดปล่อยในตัวเธอเพียงรอบเดียว

ก่อนตัดสินใจทำบางอย่าง