๔.๔ ยามสองเราต้องห่างไกล

“สัญญานะว่าจะตามใจพี่”

“หนูดีสัญญาค่ะ สัญญาว่าหนูดีจะตามใจพี่เตเท่าที่หนูดีจะยอมได้”

“อยากให้วันนั้นมาถึงไวๆ จัง เหลืออีกกี่วันหนูดีจ๋า รู้หรือเปล่าว่าพี่ใจจะขาดอยู่แล้ว”

“เชื่อได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ไม่ใช่ลับหลังหนูดีก็ไปมีอะไรกับคนอื่นเหรอคะ”

“ตั้งแต่มีหนูดี พี่ก็ไม่เคยคิดจะมีใครอีก พี่บอกแล้วว่าพี่จะเก็บตัวเก็บใจไว้ให้หนูดีคนเดียว ถ้าไม่เชื่อหนูดีก็ดูเอาเองสิจ๊ะ”

พูดจบร่างใหญ่ก็โน้มตัวลงไปข้างหน้า ขยับโทรศัพท์แพนกล้องไปทั่วร่างเปลือยเปล่าอย่างช้าๆ ทำเอาอนุรดีตื่นเต้นจากการลุ้นไปด้วย จนในที่สุดเขาก็หยุดให้อนุรดีเห็นบางส่วนแบบเน้นๆ นานเป็นพิเศษ และอนุรดีก็บ้าพอที่จะจดจ้องมองส่วนนั้นอย่างไม่อาจห้ามปรามตัวเองได้

“เชื่อหรือยังครับทูนหัว เกือบสามเดือนแล้วนะที่ไม่ได้ปลดปล่อย”

“หนูดีก็ไม่ได้บังคับนี่คะ”

“พี่บอกแล้วว่ามันเป็นของหนูดีและจงรักภักดีแต่กับหนูดีคนเดียว มันไม่กล้านอกใจหนูดีหรอก”

“แน่เหรอคะว่าคาสโนวาจะทิ้งลายง่ายๆ”

“หลักฐานเห็นจะจะคาตายังจะไม่เชื่อกันอีก”

เขาทำเสียงงอนๆ ใส่ พร้อมกับโน้มตัวมาปรับมุมกล้องให้สูงขึ้นอีกครั้ง ทำให้อารมณ์หวามลึกปั่นป่วนของอนุรดีสะดุดลงไปทันที แทนที่จะดีใจเมื่อสิ่งที่ไม่ควรมองนั้นหลุดไปจากรัศมีสายตา แต่หญิงสาวกลับรู้สึกคล้ายกับตัวเองหงุดหงิดอย่างไม่มีเหตุผล

“เชื่อก็ได้ค่ะ พี่เตอย่าเพิ่งงอนสิคะ” อนุรดีพูดด้วยเสียงอ่อนหวานงอนง้อ พร้อมกับส่งสายตาอ้อนๆ จ้องมองตาเขา

“พี่เปล่างอน”

“ถ้าไม่ได้งอนแล้วทำไมถึงเอ่อ...”

“ไม่ให้หนูดีดูต่อน่ะเหรอ” เตชินท์พูดต่อให้ พลางยิ้มร้ายเมื่อรู้ว่าอนุรดีอยากเห็นอะไร “ถ้าหนูดีอยากดู ก็ต้องแฟร์ๆ กับพี่หน่อยจ้ะเด็กดี”

“หนูดีไม่ได้อยากดูเสียหน่อย พี่เตชอบโชว์เองต่างหาก”

ปากกับใจอนุรดีตอนนี้ไม่ได้ตรงกันสักนิด ซึ่งเตชินท์ก็ไม่ได้ถือสา อารมณ์เขาเหมือนจะดีขึ้นเมื่อจ้องมองมายังชุดนอนสวยๆ ของเธอพร้อมกับเอ่ยชื่นชมกึ่งโอ้โลมออกมา

“พี่ยอมรับว่าพี่ชอบโชว์ให้หนูดีดู ไม่รู้ตัวเลยหรือไงว่าสายตาของหนูดีมันปลุกเร้าพี่ได้แค่ไหน หนูดีจ๋าคืนนี้หนูดีใส่ชุดนอนเซ็กซี่จัง เห็นแล้วอยากถอด”

เขาเอ่ยชมร่างบางซึ่งใส่ชุดนอนสายเดี่ยวสีครีมเบจ ผ้าซาตินมันลื่น แต่งระบายลูกไม้ซีทรูสีดำที่ขอบช่วงอก ช่วงคอเสื้อเป็นแบบคอวีแต่ไม่ได้คว้านลึก จึงปกปิดร่องอกได้อย่างมิดชิด แต่ความวับแวมของมันกลับยิ่งปลุกเร้าให้เขาอยากเห็นมากขึ้น ว่าสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อนอนคอวีตัวนั้นจะละลานตาแค่ไหน แม้จะเคยเห็นมาแล้วก็ตาม

“เรื่องอะไรจะให้ถอด”

“สักวันพี่ต้องได้ถอด และวันนั้นก็คือวันที่พี่จะได้หนูดีเป็นเมีย”

“ได้แบบไหนคะ”

“พี่รู้จ้ะคนดี ว่าคนนี้ถ้าพี่อยากได้ต้องแต่งก่อน”

“ขอบคุณนะคะที่ยังจำสัญญาได้”

“พี่ไม่อยากได้คำขอบคุณ แต่พี่อยากได้รางวัล”

“รางวัล?”

“พี่อยากเห็นหนูดี”

“ก็เห็นอยู่นี่ไงคะ” อนุรดีแกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้ถึงความหมายของเขา ทั้งที่เสียงและสายตาพราวระยับที่จ้องมานั้นทำเอาอารมณ์สาวของเธอพลุ่งพล่านกระเจิงกระจายไปหมดทั้งตัวแล้ว

“ไม่ใช่แค่หน้าจ้ะเด็กดี แต่พี่อยากเห็นทั้งตัว ปลดสายเสื้อออกนะที่รัก”

การถูกลวงล่อด้วยความวาบหวามและตื่นเต้น ทำให้อนุรดีกล้าที่จะทำในสิ่งที่เขาร้องขอ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด เธอใช้แขนข้างหนึ่งวางทับตรงยอดอก อีกมือค่อยๆ ปลดสายเสื้อออกตามคำขอของคนรัก สายเสื้อนอนหลุดลงไปตามแขน แต่ชุดไม่ได้ร่วงเพราะมีแขนเรียวกดทับไว้อยู่

“ที่รักครับ เอามือออก พี่อยากเห็น”

“แต่หนูดีอายนี่คะ”

“อายทำไม พี่เคยเห็น เคยจับ เคยจูบ เคยดูดมาแล้ว นะครับเด็กดีของพี่ ให้พี่ดูนะ”

แม้จะเป็นเด็กสาวที่ถูกอบรมสั่งสอนมาอย่างดีก็ตาม แต่เมื่อถูกคนรักชักพาให้รู้จักกับโลกของความวาบหวาม มันก็ทำให้เธอไม่อาจใจแข็งกับเขาได้ ที่ผ่านมาเตชินท์รักษาสัญญามาตลอด เขาไม่เคยนอกใจและไม่เคยล่วงล้ำเธอเกินเส้นที่ขีดไว้