๓.๕ ง้อรัก

“แต่หนูดีว่าพี่เตจะเป็นคนแรกที่ตายเพราะขาดเซ็กซ์”

“ไม่ตายหรอก พี่มีหนูดีอยู่ทั้งคน”

“หนูดีก็บอกแล้วนี่คะว่าหนูดียังเรียนอยู่ ให้ยังไม่ได้”

“พี่ก็ไม่ได้จะเอา พี่แค่ขอกอด ขอจูบ แค่ขอใช้มือ ใช้ปากกับหนูดี ให้ชื่นใจบ้างก็เท่านั้น รับรองว่าจะไม่ทำให้หนูดีเสียสาวก่อนถึงเวลาแน่นอน” เตชินท์บอกในสิ่งที่เขาต้องการแบบไม่ล้ำขอบเขตที่อนุรดีขีดไว้ออกมาตรงๆ อย่างไม่ลังเล แต่อนุรดีต่างหากที่กลับเป็นฝ่ายลังเลเมื่อเขาเหมือนจะยอมทุกอย่าง แต่ก็ยังมีเงื่อนไขที่ทำให้เธอต้องแก้มร้อนอีกรอบ

“คำว่าบ้างของพี่เตมันบ่อยแค่ไหนคะ”

“ไม่รู้สิ พี่บอกล่วงหน้าไม่ได้ ขึ้นอยู่กับจังหวะและโอกาส”

“พี่เตแน่ใจแล้วใช่ไหมคะ”

“พี่แน่ใจตั้งนานแล้ว รอแค่หนูดียอมตกลงเท่านั้น” เตชินท์ย้ำกับเธอโดยปราศจากการลังเลใดๆ โยนการตัดสินใจทุกอย่างมาให้เธอ

“ถ้าพี่เตทำได้ หนูดีก็จะลองให้โอกาสอีกสักครั้ง”

“เป็นอันว่าเราดีกันแล้วใช่ไหม”

“ค่ะ” อนุรดีตอบรับสั้นๆ แต่แววตาที่หม่นหมองมาหลายวันมีประกายพราวระยับขึ้น

“ขอบคุณครับเด็กดีของพี่”

ร่างสูงโน้มหน้าลงมากระซิบ ก่อนจะทาบปากลงบนกลีบปากนุ่มสีหวานของเธอเบาๆ อนุรดีรีบเบี่ยงหน้าหนี เขาจึงคลุกเคล้าจมูกบนพวงแก้มของเธอแทน

“พอแล้วค่ะพี่เต” เธอห้ามเขาด้วยเสียงที่ไม่หนักแน่นเท่าใดนัก แต่เตชินท์ก็ยอมหยุดและพลิกตัวลงจากการทาบทับร่างบางของเธอเป็นครั้งแรกในรอบหลายนาทีหลังจากง้อจนสำเร็จ

อนุรดียันกายลุกขึ้น กำลังจะพาตัวเองลงจากเตียงเพื่อกลับบ้าน แต่เตชินท์กลับยกมือขึ้นบีบขมับ คิ้วสองข้างย่นเข้าหากัน ใบหน้าเหยเก และสูดปากเบาๆ คล้ายกับกำลังระบายความเจ็บปวดบางอย่างของตัวเองออกมา

“พี่เตเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”

“พี่ปวดหัวหนูดี น่าจะไมเกรนกำเริบ”

“ไม่ใช่เพราะไมเกรนหรอกค่ะ น่าจะเป็นเพราะเมามากกว่า งั้นเดี๋ยวหนูดีหายาแก้ปวดมาให้นะคะ”

“ไม่ต้องหนูดี พี่อยากได้ผ้าเย็นๆ หนูดีช่วยพี่หน่อยได้ไหม ผ้าขนหนูผืนเล็กอยู่ในลิ้นชักตู้”

“ได้ค่ะ พี่เตรอแป๊บหนึ่งนะคะ”

ด้วยความเป็นห่วง อนุรดีเลยพักเรื่องที่จะกลับบ้านเอาไว้ก่อน รีบลงจากเตียงตรงไปยังชิ้นชักตู้ หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กสีขาวออกมา เอาไปชุบน้ำบิดจนหมาด กลับมานั่งพับเพียบที่เตียง ประคองศีรษะเขามาวางบนตัก แล้วใช้ผ้าขนหนูเช็ดหน้าให้อย่างเบามือ

“เป็นยังไงบ้างคะพี่เต ดีขึ้นไหม”

“อืม...” เขาตอบสั้นๆ ในลำคอ แต่อนุรดีรู้สึกว่าสีหน้าเขาไม่ดีขึ้นเลยสักนิด

“ไม่ดีเหรอคะ งั้นเดี๋ยวหนูดีเช็ดตัวให้ด้วยนะคะ พี่เตจะได้สบายตัว ลุกขึ้นก่อนค่ะ แล้วถอดเสื้อออก”

หญิงสาวออกคำสั่งด้วยความปรารถนาดี ซึ่งเตชินท์ก็ไม่ขัด เขาลุกขึ้นนั่ง จับชายเสื้อโปโลถอดออกทางศีรษะ แล้วขยับมือลงไปถอดกางเกงออกด้วย ทำเอาอนุรดีหน้าแดงซ่านพลางรีบเอ่ยท้วงเขา

“หนูดีจะเช็ดแค่ตัว พี่เตไม่ต้องถอดกางเกงก็ได้ค่ะ” แค่เห็นแผงอกเขายังใจหวั่นหวาม แล้วนี่จะเห็นเขาทั้งตัว เธอต้องเป็นลมแน่ๆ

“คำว่าตัวหมายถึงทุกส่วนของร่างกายครับเด็กดี”

“แต่...”

“เราเป็นแฟนกันนะจ๊ะ ตกลงกันแล้วด้วยว่าได้แค่ไหน พี่แค่ไม่อยากมีความลับอะไรกับหนูดี อยากให้หนูดีได้รู้จักได้เห็นตัวตนของพี่หมดทุกส่วน หนูดีไม่ต้องกลัวนะ พี่ไม่ลืมสัญญาหรอก” เตชินท์เอ่ยปลอบ ก่อนจะล้มตัวลงนอนหนุนตักเธอใหม่ ท้าทายสายตาของแฟนสาวให้มองสำรวจความงดงามสมบูรณ์แบบของเรือนกายเปลือยเปล่าบุรุษเพศ

สายตาของอนุรดีถูกดึงดูดอย่างเป็นอัตโนมัติ เธอมองอยู่แค่ช่วงอกถึงหน้าท้อง พลางบอกตัวเองว่าห้ามมองต่ำลงไปกว่านั้น และห้ามคิดอะไรนอกลู่นอกทางเด็ดขาด ให้รีบเช็ดตัวเขาให้เสร็จแล้วกลับบ้านไปซะ จะได้ไม่ต้องฟุ้งซ่านอะไร ดังนั้นมือเล็กที่ถือผ้าขนหนูบิดหมาดๆ จึงวางลงบนลำคอของเขา เช็ดต่ำไปยังแผงหน้าอกสะอาดสะอ้านที่หนั่นแน่นไปด้วยมัดกล้าม

ว่าจะไม่คิด แต่สมองฟังเสียที่ไหน ขณะมือลากวนเช็ดอยู่บริเวณแผงอกล่ำๆ นั้น ช่องท้องก็ถูกเกลียวคลื่นแห่งความวาบหวามซัดสาดใส่ พลันนึกถึงเหตุการณ์ในคอนโดมิเนียมของเขาวันนั้น ตอนที่เธอทำความสะอาดแผงอกเปลือยเปล่านี้ให้เขาด้วยปากและลิ้นของตัวเอง

วันนั้นร่างกายของเธอลุกโชนด้วยไฟปรารถนา และเขาเองก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน เพราะหลักฐานที่ฟ้องชัดมากที่สุดก็คือบางสิ่งบางอย่างบนแก่นกลางลำตัวเขาซึ่งเธอนั่งทาบทับอยู่ ได้พองโตขึ้นเต็มตัวและเสียดส่ายแทงทิ่มใส่เธออย่างคึกคะนอง ซ้ำร้ายเขายังจับเธอหมุนวนบดเคล้าให้รู้สึกถึง ‘เขา’ ได้ชัดเจนยิ่งขึ้น