ตอนที่สอง ช่างน่ากินนัก2 (NC)

ตอนที่สอง ช่างน่ากินนัก

ริมฝีปากอุ่นละเลียดลากมอบความอบอุ่นแก่ปากบาง พลางส่งลิ้นสากไล้เลียแล้วสอดล้วงเข้าไปในโพรงปากนุ่ม

ไม่นานแรงบดขยี้กลีบปากสีแดงก็ดุเดือดและเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆขณะลิ้นเล็กยังคงตอบโต้อย่างเก้ๆกังๆ

เหตุใดอนุของบิดานางนี้ช่างน่ากลืนกินนัก ได้ยินว่าเพิ่งร่วมเตียงกับท่านพ่อแค่ไม่กี่คืนเท่านั้น มิน่า...จึงยังไร้เดียงสา

ยิ่งลิ้นเล็กงงงันเดี๋ยวพัวพันเดี๋ยวหยุดนิ่ง ฉู่จิ้นไห่ยิ่งกวัดแกว่งโลมลิ้นไล่กวาดต้อนในโพรงปากเล็กราวจะดูดกลืนทุกสิ่งอย่างหิวโหย

ลู่ไป๋อิงถูกกลืนกินจนล่องลอย ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อเผลอใช้ฝ่ามือลูบไล้ต้นคอหนาอย่างอ้อยอิ่งส่งเสียงหวานครางระรื่นหูเป็นระยะ

“อื้อ...อา...

ปลายลิ้นหนาวนเวียนหยอกเย้าลิ้นนุ่มนิ่มเกี่ยวตวัดละเลงรัวนัวเนียจนน้ำใสไหลออกข้างปาก ส่วนริมฝีปากยังคงอ้อยอิ่งพรมจุมพิตไปทั่วกลีบปากแดงอันชุ่มฉ่ำ

“อืม...”

เสียงบ่งบอกความพึงพอใจของชายหนุ่มเรียกสติให้หญิงสาวนึกขึ้นได้รีบผละริมฝีปากที่ถูกบดคลึงอย่างดุดันจนบวมเจ่อออกแล้วส่งเสียงห้ามด้วยน้ำเสียงและแววตาอันเว้าวอน

“อย่าเจ้าค่ะ”

จู่ๆฉู่จิ้นไห่ก็โดนทอดทิ้งจากความหอมหวานจึงซบลงกับลำคอขาวสูดกลิ่นกายสาวเข้าเต็มปอดด้วยใจที่ยังเต้นรัวกระหน่ำ

สองมือหนาไม่วายช้อนรองสองเต้าตูมเต่งที่ดุนดันหลอกล่อตาเพื่อบีบขยำกอบกุมพลางใช้นิ้วสะกิดเขี่ยยอดชูชันหวังปลุกเร้าอารมณ์สวาทของอีกฝ่ายให้ลุกโชน

สายตาคมมองร่างเปลือยขาวผ่องนวลเนียนที่มีสัดส่วนเย้ายวนเร้าใจอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

อนุสาวของบิดานางนี้ช่างเป็นของดีที่หาได้ยากนัก ดูสิ อกอวบอิ่มเด้งไหวขนาดใหญ่ล้นมือเกินหน้าเกินตานัก

แล้วยังเอวเล็กที่น่าโอบกอดกับใบหน้าที่อ่อนหวานน่ารัก

สำคัญที่สุดคือเนินโหนกที่นูนเด่น อยากเห็นเหลือเกินว่าร่องของนางจะน่าพิศวาสเพียงใด

ท่าทางของอนุสาวผู้อ่อนเยาว์ของบิดาที่แววตาล่องลอย ปากสั่นบวมอย่างน่ารังแกนักพาให้ฉู่จิ้นไห่ไม่อาจยับยั้งชั่งใจได้อีกต่อไป

จะให้เขาหยุดตอนนี้จะทันได้อย่างไร

เนื้อเข้าปากเสือแล้วย่อมไม่อาจคายออก

อนุของท่านพ่อแล้วอย่างไร? ท่านพ่อไม่อยู่แล้ว สมบัติทุกชิ้นย่อมตกเป็นของเขา รวมทั้ง...นาง

“ไม่ต้องกลัว ลู่ไป๋อิง ข้าจะทะนุถนอมเจ้า” ถ้อยคำปลอบโยนที่ฟังไม่ค่อยเข้าใจออกมาพร้อมการคลึงเคล้นบีบขยำสองเต้ากลมกลึงที่ช่างน่าฟัดหนักขึ้น

ดูสิ เม็ดบัวสีชมพูของนางช่างตั้งเด่นล่อตานัก