บทที่ 2 ถูกตาต้องใจ 1/3

บทที่ 2 ถูกตาต้องใจ 1/3

ในกระโจม

หลี่เหว่ยองครักษ์คนสนิทเข้ามาเพื่อดูว่ามีอะไรที่เขาต้องทำอีกบ้าง

“เจ้ามาพอดี” หนิงฮวาเงยหน้าจากกองหนังสือมามองคนของตัวเองที่เข้ามาถูกจังหวะ นางวางรายงานในมือลง

“พ่ะย่ะค่ะ”หลี่เหว่ยขานรับและยืนตรงหน้านางเพื่อรับคำสั่ง

“ข้าได้ยินว่า หมู่นี้มีความผิดปกติแถบชายแดน ทหารบางส่วนหายไป เจ้าคิดว่านี่ใช่ฝีมือทหารแคว้นซีฮันรึเปล่า”นางพับรายงานลงแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ตอนนี้พวกเราพบศพทหารที่หายไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมไม่แน่ใจว่า นี่เป็นฝีมือจากแคว้นใด แต่กระหม่อมมั่นใจว่ามีคนจากแคว้นใดก็แคว้นหนึ่ง กำลังแฝงตัวเข้ามาในแคว้นของเราเพื่อสืบข่าวอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ”

“อะไรทำให้เจ้ามั่นใจเช่นนั้น” หนิงฮวาถามออกมา

“ป้ายยืนยันตัวตนของทหารที่ถูกฆ่าตายหายไปพ่ะย่ะค่ะ” หลี่เหว่ยก้มหน้าตอบเสียงเบาเมื่อพูดถึงทหารที่ถูกฆ่าตาย

“เช่นนั้นก็ไม่ใช่เรื่องยาก เจ้าระบุตัวตนทหารที่ตายได้ใช่หรือไม่ เช่นนั้นก็แค่รอดูว่าคนที่ตายไปแล้ว จะกลับมามีชีวิตเมื่อไหร่” หนิงฮวาพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

“พ่ะย่ะค่ะ”

“พวกเราต้องกลับแล้ว แต่ข้ายังไม่เห็นท่านแม่ทัพเลยนี่ เขาไปไหน” หนิงฮวาลุกขึ้นยืนเพื่อบอกให้รู้ว่านางพร้อมออกเดินทางแล้ว แต่ก็เอ่ยถามถึงคนที่มีตำแหน่งสูงสุดในค่ายนี้ เนื่องจาก ตั้งแต่นางมาถึง จนตอนนี้ นางก็ยังไม่เห็นเขาเลยแม้แต่เงา

“เรื่องนี้ กระหม่อม”คราวนี้หลี่เหว่ยถึงกับหาคำตอบที่จะให้นางพอใจไม่ได้เลย

“ช่างเถอะๆ เขางานยุ่ง ข้ารู้ไม่ต้องพูดถึงหรอก กับวังกันเถอะ” นางเห็นอย่างนั้นเลิกสนใจและเปลี่ยนเรื่องไปทันที

“กระหม่อมเตรียมม้าไว้แล้วพ่ะย่ะค่ะ เชิญเสด็จ”หลี่เหว่ยรีบเงยหน้าขึ้นมารายงานทันที

“เอาทหารคนนั้นไปด้วยละ” นางไม่ลืมที่จะสั่งองครักษ์ให้พาหมิงซีไปด้วย เพราะนางถูกใจทหารคนนั้นเข้าเสียแล้ว

“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมให้คนไปตามมารออยู่แล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“เจ้านี่ทำงานรวดเร็วทันใจข้าจริงๆ สืบประวัติเขามาให้ข้า” ใบหน้าเปื้อนยิ้มของนางเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นนิ่งขรึมในทันที เมื่อเดินออกจากกระโจมไป

“พ่ะย่ะค่ะ” หลี่เหว่ยรีบติดตามนางออกไปด้านนอก

และม้าถูกเตรียมไว้พร้อมแล้ว ส่วนหมิงซีก็ยืนรออยู่พร้อมทหารติดตามอีกจำนวนหนึ่ง

หนิงฮวาหยุดหน้าหมิงซีอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะขึ้นม้าและควบออกไป โดยมีทหารคอยตามประกบ หมิงซีได้แต่ถอนหายใจและขึ้นขี่ม้าตามนางไป