ตอนที่สอง งามเหลือเกิน 2

ตอนที่สอง งามเหลือเกิน

ยามนี้ได้ทั้งตำแหน่งพี่เขยของฮ่องเต้ และยังได้หญิงงามไว้ขับกล่อมความกระสันอย่างเปิดเผยไม่ต้องพึ่งพาแต่สาวใช้อุ่นเตียง

เกิดเป็น มู่ฟาหยาง ช่างโชคดีเหลือเกิน

มือนุ่มซึ่งไม่เคยจับงานหนักของคุณชายใหญ่มู่ลูบไล้ไปทั่วลำคอระหง เนินไหล่ลาดเนียน เอวคอดกิ่ว ก่อนจะสบเข้ากับดวงตาดอกท้ออันเย้ายวนเปี่ยมด้วยเสน่ห์แห่งสตรีเพศขององค์หญิง

“งามเหลือเกิน น้องหญิง ช่างงามผุดผาดไปทุกส่วน ขอพี่สัมผัสลิ้มรสความหอมหวานให้ชุ่มฉ่ำหัวใจสักหน่อยเถิด”

เมื่อเป็นสามีภรรยา ถ้อยคำเรียกขานย่อมเปลี่ยนไปตามฐานะ

มู่ฟาหยางคว้าผ้าไหมชิ้นน้อยดึงออกทีละส่วนด้วยแววตาหื่นกระหายขณะร่างบอบบางผวาด้วยความเย็บวูบเมื่อทั้งกายไร้สิ่งปกปิด

“หนาวหรือ เช่นนั้นพี่จะช่วยให้ร้อนขึ้นเอง”

ดวงตาฉ่ำเรียวรีขององค์หญิงหมิงเฟยฮวาสบเข้ากับสายตาหิวโหยซึ่งมุดใบหน้าขาวลงไปประกบจุมพิตริมฝีปากนุ่มแดงก่อนจะรุกไล่ด้วยลิ้นร้อนจนสมองน้อยๆของหญิงสาวขาวโพลนล่องลอยตามชั้นเชิงอันเชี่ยวชาญ

แม้หมิงเฟยฮวาจะรังเกียจกลิ่นสุราซึ่งอบอวลจากปากของชายซึ่งได้ชื่อว่าเป็นสามี แต่ยามมือใหญ่กอบกุมทรวงอกอวบอิ่มทั้งบีบเคล้นคลึงอย่างเบามือ ร่างเล็กกลับแอ่นอกส่งให้อย่างเผลอไผล

มู่ฟาหยางเริ่มต้นด้วยการหลอกล่อหญิงสาวผ่านความเย้ายวนชวนให้เร่าร้อนจากราคะอันน่าเสน่หาทีละน้อย

ยามริมฝีปากร้อนผละออกแล้วไล่ลงมายังซาลาเปาเต่งตูมพร้อมขบเม้มจุกแน่นสีแดงขนาดพอดีคำของหญิงสาว

องค์หญิงน้อยถึงกับเกร็งร่างสั่นระริกแอ่นอกยกเอวราวจะป้อนเต้าหู้นุ่มของตัวเองให้เขาได้กินอย่างถนัด

“อืม...อร่อยยิ่ง ไม่คิดว่าทรวงอกขององค์หญิงจะนุ่มใหญ่เพียงนี้”

หมิงเฟยฮวาไม่ได้ยินด้วยซ้ำว่าสามีเอ่ยคำใด ด้วยนิ้วมือหนาของมู่ฟาหยางเคลื่อนไหวไต่ไล่ลงมาเรื่อยๆจนซ่านสยิวโดยปล่อยให้ด้านบนเป็นหน้าที่ของปากอุ่น