ตอนที่สี่ รักษาตัว2

ตอนที่สี่ รักษาตัว

จากนั้นจึงมีชายร่างสูงมาคุกเข่ารายงานเพื่อให้หญิงสาวรู้ในสถานการณ์

“เรือนหลังนี้องค์ชายหกซื้อเอาไว้นานแล้ว องค์หญิงไม่ต้องกังวลใจพักรักษาตัวได้ตามสบาย”

“แล้วองค์ชายหกเล่า?

ชายชุดดำที่คาดว่าน่าจะเป็นองครักษ์คนหนึ่งเงยหน้าขึ้นมาตอบอย่างขึงขัง

“พระองค์ต้องหลอกล่อคนที่ติดตามมาให้หลงไปอีกทาง จึงอาจเสียเวลาไปบ้างพ่ะย่ะค่ะ”

อ้อ...

ฉีฟางหลิงพยักหน้าเข้าใจจากนั้นจึงเอนตัวนอนตะแคงเพื่อให้หมอที่ถูกตามตัวมาตรวจบาดแผลและสั่งยา

หญิงสาวได้รับการดูแลอย่างดีโดยเหล่าสาวใช้ซึ่งพากันเข้ามาดูแลเช็ดเนื้อตัวด้วยน้ำผสมสมุนไพรเพื่อขจัดคราบเลือดที่ยังตกค้างให้สะอาดมากขึ้น

จากนั้นจึงโรยผงสมานแผลแล้วนำยาลดบวมลดการอักเสบมาทาบนแผลปริแยกและยังต้มยาแสนขมตามที่หมอสั่งไว้ทุกวัน

“คุณชายสั่งไว้ว่าแผ่นหลังของหญิงสาวย่อมไม่อาจปล่อยให้เกิดรอยแผลเป็น คุณหนูทนแสบสักนิดเถอะเจ้าค่ะ ท่านหมอบอกว่ายานี้ดีมากจะไม่ทิ้งร่องรอยเอาไว้ให้ต้องกังวลใจ” สาวใช้คนหนึ่งเอ่ยระหว่างป้ายยาอย่างละเอียด

วิญญาณสาวคาดคะเนว่าองค์ชายหกคงปลอมตัวปกปิดตัวตนมาเช่าบ้านพักเอาไว้จึงบอกให้ฉีฟางหลิงเข้าใจ

แต่หญิงสาวไม่ได้สนใจเรื่องพรรคนั้น ใครจะปลอมตัวอย่างไรก็ไม่ใช่เรื่องของเธอ เพราะตอนนี้กำลังทุกข์ทรมานกับบรรดายากินยาทาที่ทั้งขมทั้งแสบมากกว่า

“ดีมากแต่ก็แสบมาก ทาแต่ละทีแสบไปถึงตาตุ่ม ส่วนยาดำๆ นี่ก็ขมจนสุดจะทน ยัยองค์หญิง ทำไมเธอไม่เป็นฝ่ายมากินแทนนะ” ฉีฟางหลิงยังคงพร่ำบ่น

“เจ้าก็รู้ว่าข้ากินไม่ได้ อดทนหน่อยเถอะ หาไม่หากมีรอยแผลบนหลังอาจเป็นที่รังเกียจ”

“เชอะ ใครอยากรังเกียจก็ช่างสิ ผู้ชายที่นี่แต่ละคนไม่เห็นจะน่าสนใจ เอาแต่แย่งอะไรกันก็ไม่รู้”

“สตรีเรางดงามเข้าไว้ย่อมได้เปรียบ แม้นไม่มีชายใดเชยชม พวกเราก็ชื่นชมตนเองได้มิใช่หรือ?”

อืม...ก็จริง

เมื่อเหตุผลเป็นที่ยอมรับ ฉีฟางหลิงจึงยอมกินยาทายาและปฏิบัติตามที่หมอสั่งเอาไว้อย่างเคร่งครัดเพื่อฟื้นฟูร่างกายให้ดีขึ้น

ด้วยแผลอยู่ที่ด้านหลัง ฉีฟางหลิงจึงได้แต่นอนตะแคงหรือนอนคว่ำหน้าทั้งยังหมั่นดื่มน้ำต้มพุทราแดงเพื่อช่วยลดความร้อนจากร่างกาย

ใช้เวลากว่ายี่สิบวัน หญิงสาวจึงพอลุกเดินลุกนั่งได้โดยไม่ร้องซี้ดซ้าดด้วยความเจ็บปวด แต่ยังต้องทนดื่มยารสขมกับอาหารจืดชืดที่มีแต่ผักสมุนไพรเพื่อฟื้นฟูร่างกายโดยเร็ว

ผ่านมาถึงตอนนี้ ฉีฟางหลิงก็ยังไม่เห็นกระทั่งเงาของคนอื่น มีแต่สาวใช้หลายคนที่วนเวียนดูแลเอาใจใส่กับผู้ชายหลายคนที่ด้านนอกซึ่งคล้ายคอยเฝ้าระวังภัย

“คุณชายสั่งเอาไว้ว่า เสร็จธุระแล้วจะรีบมาเจ้าค่ะ” คำบอกกล่าวของสาวใช้ทำให้ฉีฟางหลิงได้แต่คิดว่าองค์ชายหกคงยังติดภารกิจสำคัญอยู่ข้างนอกกระมัง

แม้ไม่คิดว่าจะต้องรอคอย แต่ฉีฟางหลิงก็อดชะเง้อคอมองหาทุกครายามได้ยินเสียงก้าวเดิน