ตอนที่สี่ รักษาตัว3

ตอนที่สี่ รักษาตัว

“คุณชายสั่งเอาไว้ว่า เสร็จธุระแล้วจะรีบมาเจ้าค่ะ” คำบอกกล่าวของสาวใช้ทำให้ฉีฟางหลิงได้แต่คิดว่าองค์ชายหกคงยังติดภารกิจสำคัญอยู่ข้างนอกกระมัง

แม้ไม่คิดว่าจะต้องรอคอย แต่ฉีฟางหลิงก็อดชะเง้อคอมองหาทุกครายามได้ยินเสียงก้าวเดิน

แน่นอนว่าการที่จู่ๆ องค์หญิงฉางเล่อก็หายไปจากคุกลับใต้จวนย่อมเป็นเรื่องใหญ่ที่ทำให้คนสกุลหลี่หัวหมุนวิ่งตามหากันอย่างโกลาหลวุ่นวาย

พวกเขาตรงไปแก้ตัวกับองค์ชายสามของตนเองแล้วยังต้องส่งจดหมายไปแจ้งข่าวแก่องค์ชายสี่ของแคว้นลู่เพื่อให้เขาช่วยสอดส่อง

“นางเจ็บใกล้ตายเพียงนั้น ไม่อาจหนีรอดไปด้วยตัวเองแน่ ต้องมีผู้อื่นเข้ามาช่วยพาตัวไป”

“คงต้องเป็นองค์ชายหกแห่งแคว้นลู่แน่นอน เพียงแต่ เขาเข้ามาในจวนหลี่แล้วพาคนออกไปอย่างไร้ร่องรอยเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?” บิดาของหลี่เฉียงสันนิษฐานขณะหลี่เฉียงเอ่ยบ้าง

“คืนนั้นพวกเราหลับสนิทจนไม่ได้ยินเสียงใด ย่อมแน่ชัดว่ามีหนอนแทรกตัวอยู่ในจวน”

“การป้องกันของจวนเจ้าหละหลวมนัก คงต้องทบทวนให้หนัก” ฉีหมิงหลิง องค์ชายสามแห่งแคว้นต้าไห่ไม่ใส่ใจคำแก้ตัวเอ่ยต่อว่าเสียงดังด้วยแผนการใส่ร้ายลูกพี่ลูกน้องอย่างฉีฟางหลิงกลับผิดพลาดอย่างไม่คาดคิด

หากไม่มีนางยอมสารภาพด้วยปากของตนเอง และเอ่ยพาดพิงถึงคนอื่น เพียงหลักฐานชิ้นเล็กชิ้นน้อยเหล่านั้นจะเพียงพอกล่าวโทษคนพวกนั้นได้อย่างไร?

อย่างน้อย หากนางไม่ยอมร่วมมือ ก็เหลือศพเอาไว้ให้ใส่ร้ายคนอื่นต่อหรือสร้างความเสียใจก็ยังดี

หรือไม่...หากรู้ว่าองค์ชายหกจะกล้าบุกมาช่วยก็ควรวางแผนจับเขาให้ได้คาหนังคาเขา นั่นจะยิ่งเป็นหลักฐานชั้นดีนัก

องค์ชายสามและเต๋อเฟยต่างฟาดหัวฟาดหางทุบข้าวของด้วยความโมโหที่แผนการอันใกล้ความจริงกลับต้องพังลงเพราะพวกโง่สกุลหลี่

ส่วนองค์ชายสี่แห่งแคว้นลู่กลับใจเย็นกว่าพลางรีบสั่งการให้คนของตัวเองคอยสอดส่องความเคลื่อนไหวขององค์ชายหกเพราะมั่นใจว่าเขาต้องพาตัวองค์หญิงแห่งแคว้นต้าไห่ไปหลบซ่อนเอาไว้

และยามนี้ผู้ที่ทุกคนกำลังสืบเสาะหาร่องรอยกลับปรากฏตัวขึ้นที่ข้างเตียงขององค์หญิงฉางเล่อหลังจากวนเวียนสร้างร่องรอยการเคลื่อนไหวเพื่อหลอกล่อให้คนอื่นไปผิดทาง