ตอนที่สอง เจ้าเป็นองค์หญิง2

ตอนที่สอง เจ้าเป็นองค์หญิง

วิญญาณฉีฟางหลิงหรือองค์หญิงฉางเล่อเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่บอกไม่ถูกว่าละอายใจ เสียใจ หรือช้ำใจ แต่ฉีฟางหลิงซึ่งเจ็บปวดบาดแผลที่หลังกลับลุกขึ้นโวยวาย

“หมายความว่า เธอเพิ่งเข้าพิธีแต่งงานก็ถูกจับไปตีจนตายเลยหรือ? เธอเป็นถึงองค์หญิงเชียวนะ”

“ใช่ พวกเขาใจร้ายมาก ทันทีที่ข้าเข้าไปนั่งรอในห้องหอก็ถูกจับมัดส่งตัวลงไปยังห้องลงทัณฑ์ซึ่งซ่อนอยู่ใต้ดินของจวนสกุลหลี่

แทนที่ข้าจะได้ดื่มสุรามงคลแล้วร่วมเตียงกับหลี่เฉียง เขากลับสาดน้ำเหม็นเน่าใส่หน้าข้าแล้วถ่มน้ำลายข่มขู่ให้ข้ารับสารภาพว่าร่วมมือกับองค์ชายหกแคว้นลู่คิดก่อกบฏ

เดิมทีข้ามัวแต่ตกใจที่ถูกมัดโยงอย่างกับนักโทษแล้วยังถอดชุดเจ้าสาวเหลือเพียงเสื้อตัวบาง คราแรกที่หลี่เฉียงเข้ามาลูบคลำแล้วเอ่ยขอร่วมเตียงกับข้าก่อนค่อยเฆียนตี ข้าจึงคิดว่าเขาคงกลั่นแกล้งสร้างเรื่องเพื่อความเร้าใจ

แต่เมื่อบิดาของเขาเดินเข้ามาแล้วส่ายหัวไม่ยินยอมและแส้แรกถูกฟาดลงมาจนรู้สึกเจ็บ

ข้าจึงเพิ่งตระหนักในความเป็นจริงว่าพวกเขาตั้งใจหลอกลวงข้าให้ติดกับดักแต่แรก

ความเจ็บแสบที่ค่อยๆ พุ่งขึ้นในแต่ละแส้ที่ฟาดลงมาทำให้ข้าคิดได้ว่าที่แท้พวกเขาวางแผนไว้นานแล้วด้วยสืบรู้การติดต่อของข้ากับองค์ชายหกแห่งแคว้นลู่มาก่อน

หลี่เฉียงจึงถูกส่งเข้ามาตีสนิทรวมทั้งหลอกล่อให้ข้าหลงเสน่ห์และยินยอมสมรส เรื่องทั้งหมดนี้ล้วนเป็นแผนการที่วางเอาไว้แล้ว”

ฟังวิญญาณสาวเล่าจบ ฉีฟางหลิงจึงได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่

“เฮ้อ!...ไม่รู้จะพูดยังไงเลย ความจริงเธอก็น่าสงสารอยู่หรอกนะที่โดนผู้ชายหลอก แต่คนที่เจ็บคือฉันก็เลยสงสารตัวเองมากกว่า” ฉีฟางหลิงประชดประชัน ก่อนจะถามขึ้นอีก

“แล้วพวกเขาต้องการอะไรกันแน่ถึงตีหนักขนาดนี้ ยังไงเธอก็เป็นองค์หญิงนะ”

“พวกเขาพยายามตะล่อมให้ข้ายอมเป็นพวกเดียวกัน แต่คำพูดแต่ละคำของพวกเขาล้วนใส่ร้ายใส่ความ ต้องการทำร้ายทั้งข้า เสด็จแม่เสียนเฟยและฉุดองค์ชายหกให้ตกลงมาคลุกอาจมอันเหม็นเน่านี้ด้วยกัน

ดังนั้นไม่ว่าจะทรมานข้าอย่างไร ข้าก็ไม่ยอมรับด้วยถือว่าตนเองมีศักดิ์เป็นถึงองค์หญิง พวกเขาไม่น่าจะกล้าทำร้ายหรือแตะต้องถึงแก่ชีวิตด้วยอย่างน้อยเบื้องหลังของข้าก็ยังมีเสด็จย่าไทเฮาและเสด็จลุงฮ่องเต้อยู่”

“อืม...นั่นสิ มีแต่คนใหญ่คนโตคับฟ้าทั้งนั้น” ฉีฟางหลิงพยักหน้าเห็นด้วยกระทั่งประโยคต่อมา

“คิดไม่ถึงว่าพวกเขาไม่สนใจในความเป็นความตายของข้าสักนิดด้วยเห็นว่าข้ามีฐานะเป็นสะใภ้สกุลหลี่แล้วจะอ้างอย่างไรก็ย่อมได้ด้วยไม่มีผู้ใดรู้ความจริง

อีกอย่าง ข้าเองก็เพิ่งรู้ว่าเบื้องหลังของพวกเขายังมีเต๋อเฟยและองค์ชายสาม ‘ลู่หวังเหลียง’ คอยสนับสนุนอยู่อีกจึงใจกล้ากระทำการรุนแรงอย่างไม่เกรงกลัวฟ้าดิน”

ได้ยินมาถึงตอนนี้ฉีฟางหลิงจึงอดปวดหัวจนขมับเต้นตุบไม่ได้

โอ๊ย!...องค์ชายอะไรเยอะแยะ แล้วยังเฟยนั่นเฟยนี่อีก จำไม่หวาดไม่ไหว ยิ่งเจ็บแผลอยู่ด้วย

“ระหว่างเจ็บแผลจนสติเลือนรางข้าจึงค่อยๆ ทบทวนว่าแท้จริงแล้วเรื่องนี้เป็นมาเป็นไปอย่างไรกันแน่กระทั่งพบว่า มารดาเสียนเฟยผู้เลี้ยงดูข้าเป็นบุตรสาวคนเดียวของแม่ทัพใหญ่จิ้นเหอซึ่งบัดนี้กุมกำลังทหารหลักของแคว้นต้าไห่เอาไว้

นางสนิทสนมกันดีกับฮองเฮาผู้ให้กำเนิดองค์ชายรัชทายาทจึงนับว่าพี่ชายคนนี้มีฐานกำลังที่มั่นคงไม่อาจโค่นล้มได้โดยง่าย

เจ้าคิดดูสิ เขาเป็นโอรสแท้ๆ ของฮองเฮา เป็นที่ชื่นชอบของฮ่องเต้ แล้วยังมีกองทหารสกุลจิ้นอยู่เบื้องหลัง ไทเฮาเองก็โปรดปรานสนับสนุน ฐานรากมั่นคงเช่นนี้ราชบัลลังก์ย่อมอยู่ในเอื้อมมือคว้าไม่อาจหลุดลอยไป”

“อืม...” ฉีฟางหลิงพยักหน้าคล้อยตามพยายามคิดเรียบเรียงให้ทันทั้งที่ฟังมาตั้งนานก็ยังไม่เห็นว่าเกี่ยวกับเรื่องที่ถูกตีแทบตายตรงไหน