บทที่ 4 เย็นชา

เย็นชา

ชายหนุ่มก็เป็นคนแบบนี้ อย่างเช่นข่าวลือ เย็นชาไร้อารมณ์ หากใครขัดใจก็พร้อมจะอาละวาดได้ทันที ยิ่งถ้ามีใครคิดจะตุกติกกับเขาแล้วล่ะก็ถือว่าคนคนนั้นดวงตกอย่างถึงที่สุดเพราะมาร์คสามารถทำลายชีวิตของใครก็ได้ในชั่วพริบตา

ร่างสวยก้มลงเก็บเสื้อผ้าที่ถูกโยนทิ้งขว้างไปคนทีละทิศละทาง ถูกเก็บขึ้นมาแล้วสวมใส่ ในใจก็นึกหงุดหงิดที่มาร์คนั้นเป็นคนที่เกรี้ยวกราดและเย็นชาอะไรขนาดนี้

ก่อนจะเก็บข้าวของกวาดสวยตาเหล่มองชายหนุ่มด้วยหางตาทิ้งลมหายใจแล้วเดินจากไปอย่างจำยอม

หลังจากเดินพ้นประตูบานหนาร่างสวยเดินเฉิดฉายออกมา สวมแว่นดำจัดแต่งทรงผมให้ดูเข้าที่ทำตัวราวกับเป็นเรื่องปรกติสอดส่องสายตามองบริเวณรอบๆว่ามีใครแอบถ่ายหรือมีกล้องวงจรปิดอยู่มุมใหนหรือไม่ จากนั้น ถอดเท้า ฉับ ฉับ ออกไปยังลานจอดรถ แต่เชื่อว่าที่นี่เป็นเซฟเฮาส์ส่วนตัวของมาร์คคงจะไม่มีใครเห็น

" ชิ ! ไม่ง้อก็ได้ ทำตัวซะหล่อรวยล้นฟ้าเป็นเทวดา อยู่คนเดียวหรือไง เอาใจยากเย็น " เธอพึมพรำพร่ำบ่นกับตัวเอง พร้อมกับขาคู่สวยก้าวขึ้นรถ Audy สีขาว ออกไป

ภายใต้ภาพถ่ายสวยงามของคนมีชื่อเสียง บางคนใครจะทราบว่าเบื้องลึกเบื้องหลังว่า เขาต้องแลกกับอะไรมาบ้าง บางทีอยากจะจับไฮโซรวยๆก็ไม่ได้จับกันง่ายๆ ภาพสวยงามที่ลงไอจี เป็นเพียงเรื่องราวบางส่วนไม่อาจเอามาตัดสินความจริงในชีวิตได้

ชายหนุ่มผู้เย็นชา ก็คิดเพียงแค่ว่า ถ้าเสร็จแล้วทุกอย่างก็จบไม่คิดที่จะสานต่อกับใคร เขาแตกต่างไปจากเมื่อนก่อนในครั้งที่ยังเรียนมหาวิทยาลัย ที่คอยช่วยเหลือเห็นอกเห็นใจผู้อื่น แต่บัดนี้กลับเปลี่ยนราวกับคนละคน

ชีวิตไม่มีกรอบถ้าชอบก็ทำเถอะ เวลาบนโลกใบนี้มีจำกัด ไม่มีอะไรที่ยั่งยืนไม่มีความสุขชั่วนิรันดร์ ความทุกข์ก็เช่นกัน แค่ผ่านมาเดี๋ยวมันก็ผ่านไป สักวันเราจะเจอคนที่ใช่ในวันที่ใช่ แต่ไม่มีทางรู้หรอกว่ามันจะคือวันใหน ที่สำคัญไม่มีวันบอกได้เลย ว่าเขาจะคือคนที่ใช่ตลอดไป หรือเปล่า ...

กลับมาที่มาร์ค

ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่ตัวเขา มันเป็นเรื่องปกติที่เป็นแบบนี้มาทั้งชีวิต ชายหนุ่มรูปร่างสูงหุ่นนายแบบ หน้าตาคมคาย จมูกโด่งสันได้รูป ดวงตาคมกริบสีนิลดำขลับ ริมฝีปากบางเฉียบกับรูปหน้ารีได้รูป แถมยังเป็นเจ้าของเรือนร่างสมส่วนเพอร์เฟคมีดีกรีเป็นนักธุรกิจยักษ์ใหญ่อย่างมาร์คกำลังเดินสืบเท้าเข้ามาในตัวอาคารหรูหราใหญ่โตที่ตั้งตระหง่านอยู่ในใจกลางเมืองหลวง

เหล่าพนักงานต่างให้ความเคารพนบน้อมแก่เขา กระนั้นเขากลับไม่ได้รู้สึกหลงระเริงไปในชื่อเสียงโด่งดังที่เขามีเลย มันก็เพราะว่าเขารู้สึกชินชากับการถูกปฏิบัตแบบนี้มาตั้งแต่ที่เขาเริ่มจำความได้แล้ว ทุกคนมักพร้อมจะก้มหัวให้เขาเสมอเมื่อรู้ว่าเขาคือใคร มันจึงไม่ได้เป็นสิ่งที่มีความหมายอะไรสำหรับชายหนุ่ม

ร่างสูงเมื่อเข้ามาในตัวบริษัทได้แล้ว เขาก็มุ่งตรงเข้าไปที่ห้องทำงานของตัวเองทันที ไม่มีการหยุดแวะทักทายกับใคร แล้วก็คงไม่มีใครกล้าเข้ามาล้ำเส้นของเขาด้วยเช่นกัน เพราะใครๆต่างก็รู้ดีถึงเบื้องหลังและนิสัยของชายหนุ่มผู้นี้อยู่แล้ว

มาร์ค นักศึกษาที่เรียนจบจากลอนดอนแล้วได้รับหน้าที่ให้ดูแลธุรกิจล่องเรือสำราญที่ดูไบ ทายาทของมาเฟียชื่อดังที่เพียบพร้อมไปทั้งอำนาจและเงินตรา

ชีวิตที่ผ่านมาของเขานั้นไม่สามารถมีใครล่วงรู้ประวัติเบื้องลึกของตัวเขาได้ไปมากกว่านี้เพราะมันเป็นความลับ ก่อนที่เมื่อสองปีก่อนมาร์คจะกลับมาเปิดตัวอย่างเป็นทางการอีกครั้งในฐานะผู้บริหารคนใหม่ในบริษัทแห่งนี้

นอกเหนือจากนั้นมาร์คยังมีนิสัยกล้าหาญเข้มแข็งเด็ดขาด ทั้งยังเก่งรอบด้าน แถมยังเป็นผู้ถือหุ้นในอีกหลากหลายบริษัทยักษ์ใหญ่ ถือได้ว่า ตัวตนของเขานั้นเป็นสูตรสำเร็จของคำว่าสมบูรณ์แบบเลยก็ว่าได้

โปรดติดตามตอนต่อไป...รี๊ดขา เป็นอย่างไรกันบ้างคะ