EP.2

จนหล่อนเรียนจบ ม.6 ได้ทำงานที่ร้านคาราโอเกะแถวบ้าน ซึ่งมียอดเป็นลูกค้าประจำ และเมื่อ 3 วันก่อนหล่อนก็สมหวัง เมื่อจู่ๆ ยอดก็สารภาพว่ารักหล่อนมานานแล้ว เวลานั้นหัวใจหล่อนพองโตและตอบรับรักเขาอย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

มันช่างเป็นช่วง 3 วันที่หล่อนเหมือนดอกไม้เบ่งบาน เพราะทุกวินาทีช่างมีความสุขเหลือเกิน สุขจนเพื่อนๆ พากันอิจฉา และเมื่อเขาบอกว่าพ่อแม่ไม่อยู่บ้านหลายวัน บ้านรกมากเลย หล่อนจึงรีบอาสามาทำความสะอาดให้ หวังจะทำให้เขาประทับใจและภูมิใจที่หล่อนเป็นแม่บ้านแม่เรือน และเป็นหล่อนที่พลาดเอง คิดแล้วก็ยิ่งเสียใจที่หล่อนดันหลงรักผู้ชายแบบนี้ได้

สายตาของเขาที่มองหล่อนในเวลานี้ไม่ใช่สายตาที่ยอดเคยมองหล่อนเลย มันเหมือนสายตาของสัตว์ร้ายที่พร้อมจะขย้ำและฉีกร่างหล่อนเป็นชิ้น แล้วหล่อนควรทำอย่างไร ในเมื่อทางรอดหนึ่งเดียวก็คือประตูทางออกนั้น หรือต้องเอาน้ำเย็นเข้าลูบอีกครั้ง

“พี่ยอด... ให้นิ่มกลับบ้านเถอะนะพี่ อย่าทำกับนิ่มแบบนี้เลย ไหนพี่ยอดบอกว่ารักนิ่มไง แล้วทำไมพี่ยอดถึงทำกับนิ่มแบบนี้ล่ะ รักแล้วก็ต้องรอเวลาที่เหมาะสมสิ”

นิราวรรณพูดเสียงอ่อนน้ำตานองซึ่งก็ได้ผล ท่าทีของยอดอ่อนลง แต่แล้วแววตากลับกร้าวขึ้น เขาเดินเข้าหาและหล่อนก็ถอยหลังไปทางไหนต่อไม่ได้แล้ว ได้แต่เบียดตัวชิดข้างฝา

“พี่ยอด... อย่าเข้ามานะ”

เสียงสั่นร้องขอแต่ยอดไม่ฟังคว้าหมับที่ข้อมือเล็กบีบแน่นและกักหล่อนไว้ในอ้อมแขน จากนั้นใบหน้าของยอดเคลื่อนเข้ามาใกล้อย่างเร็ว จดจมูกซุกไซ้ที่ซอกคอจนนิราวรรณรู้สึกได้ถึงตอหนวดตอเคราเสียดสีจนเจ็บไปหมด

สัญญาณอันตรายพุ่งสูงปรี๊ดจนนิราวรรณตื่นไปทั้งตัว ร่างกายสั่นสะท้านพานจะหมดเรี่ยวแรง แต่หล่อนจะไม่ยอมให้เป็นแบบนี้ อย่างน้อยก็ต้องสู้ให้รู้ว่าไม่มีทางอีกแล้ว

“พี่ยอด... นิ่มเจ็บ นิ่มขอร้องล่ะพี่ ปล่อยนิ่มนะ อย่าทำนิ่มแบบนี้”

“แต่พี่รักนิ่มนะ พี่ถึงอยากได้นิ่ม นิ่มไม่เห็นใจพี่เหรอ พี่รักนิ่ม พี่อยากได้นิ่ม ยิ่งอยู่ใกล้นิ่ม พี่ก็แทบจะทนไม่ได้ นิ่มกระตุ้นพี่เหลือเกิน พี่อยากเอานิ่มเหลือเกิน ให้พี่เอาเถอะนะ พี่สัญญาจะเอาให้มันที่สุด อืม...”

เสียงกระเส่าบอกรักท่วมท้นไปด้วยอารมณ์หื่นพร้อมจมูกที่ซุกไซ้ซอกคอ แต่นั่นไม่ได้ทำให้นิราวรรณมีอารมณ์ร่วมไปด้วยเลย หล่อนยิ่งขยะแขยง ต่อต้าน และกลัวจนสั่น ฝ่ามือกำเข้าหากันแน่น พยายามเรียกสติที่เตลิดไปกับความกลัวให้กลับมา

“แต่นิ่มกลัว นิ่มยังไม่พร้อม พี่ยอดให้นิ่มกลับบ้านเถอะนะ นิ่มขอร้องล่ะ”

“เชื่อพี่สินิ่ม! ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกน่า พี่จะทำให้นิ่มมีความสุข เชื่อพี่นะ เชื่อพี่นะนิ่ม”

น้ำเสียงติดรำคาญก่อนจะเปลี่ยนเป็นกระเส่า เพราะจมูกซุกไซ้ต่ำลงเรื่อยๆ ฝ่ามือก็ซุกซนเคลื่อนมากอบกระชับที่อกอวบกดน้ำหนักบีบเคล้นลงไปเต็มๆ นั่นทำให้นิราวรรณเบิกตากว้างรู้ตัวว่าพูดไปก็เท่านั้น ยอดไม่มีทางปล่อยหล่อนให้หลุดไปได้

“พี่ยอด... ปล่อยนิ่มเดี๋ยวนี้! ปล่อยนิ่ม! ปล่อยนะ! ปล่อย!”

นิราวรรณหวีดร้องสุดเสียงพยายามดิ้นรนเท่าที่จะสามารถทำได้ เพราะสติที่พยายามร้องบอกให้ใจเย็นและคิดหาทางแก้ไขแตกกระเจิงไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว เมื่อถูกบีบเต้านมอวบและพยายามรั้งร่างไปที่เตียงนอน แต่ไม่ว่าจะดิ้นรนเท่าไรก็สู้แรงของยอดไม่ไหว และเมื่อเขารั้งหล่อนไปที่เตียงได้สำเร็จก่อนจะกระโจนมาขึ้นคร่อมก็ทำให้หัวสมองหล่อนหมุนคว้าง

“ปล่อยนิ่มนะ! ปล่อย! ปล่อย!”

“ปล่อยไม่ได้ ทั้งหอมทั้งหวานขนาดนี้ ปล่อยไปก็โง่แล้วล่ะ อูย... นมใหญ่สุดๆ จะดูดจะเลียให้มันเลย”

น้ำเสียงกระเส่ากับน้ำหนักซุกไซ้จากจมูก ปาก ฝ่ามือ ไม่ได้ทำให้นิราวรรณวาบหวามเลยสักนิด แต่มันกลับทำให้ขนหัวขนกายลุกพึ่บ ร่างกายต่อต้าน หัวใจไม่ยอม พยายามดิ้นหนีสุดกำลัง แต่แรงผู้ชายมหาศาลที่กดฝ่ามือของหล่อนขึงไว้กับที่นอนก็ทำให้อ่อนแรง

“ไม่นะพี่ยอด อย่าทำนิ่ม...”

นิราวรรณได้แต่สะอื้นฮึกฮักไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้ รับรู้ยามยอดซุกไซ้ใบหน้าไปตามซอกคอและค่อยๆ เคลื่อนลงมาตามเนินอกอวบเกินตัว

“อูย... ใหญ่มาก อยากดูด... อูย...”

เสียงกระเส่าชิดติดเต้าอวบพร้อมใบหน้าหล่อที่หล่อนเคยหลงใหลได้ปลื้มเคลียคลออยู่ตรงนั้น ฝ่ามือเคลื่อนจากการตรึงข้อมือ ข้างหนึ่งตะปบที่เต้าอวบบีบเค้นอย่างรุนแรงมันในอารมณ์ ข้างหนึ่งลูบไล้ไปตามเนื้อตัวอวบอิ่มของวัยสาวสะพรั่ง

ทุกสิ่งที่ยอดกระทำ ทุกพื้นที่ที่ยอดแตะต้องทำให้นิราวรรณตื่นไปทั้งร่าง ดวงตากลมโตเบิกกว้างมองเพดานห้องผ่านม่านน้ำตาและหล่อนก็เห็นเงาสะท้อนจากกระจกด้านบน

ยอดกำลังทำ...

เห็นตัวเองลืมตาโตมองสบสายตาของคนที่อยู่ในกระจกนั้น ในขณะที่ผู้ชายที่คร่อมร่างกำลังซุกไซ้และตะปบไปตามเนื้อตัวของหล่อนเท่าที่เขาจะทำได้