Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
16 พบกันอีกครั้ง
“เห้..! คุณ”
นคินทร์เอ่ยทักทาย ร่างเล็กซะซักหันมองซ้ายขวา นิ้วเรียวเล็กชี้เข้าหาตัวเองเป็นเชิงถาม ยังไม่ทันได้ตอบร่างสูงราวร้อยแปดสิบ ขยับเข้ามานั่งเก้าอี้ตัวด้านข้างเรียบร้อย
“ใช่ ผมหมายถึงคุณนั่นแหละ จำผมได้หรือเปล่า”
เขาถามคนเมาอีกครั้งเป็นภาษาไทย แพรไหมส่ายหน้าเป็นคำตอบ ว่าจำไม่ได้ จึงอธิบายต่อ
“ผมคนที่คุณช่วยวิ่งตามคนร้ายที่กระชากกระเป๋าไปเมื่ออาทิตย์ก่อนไง”
“อ่อ..คุณนั่นเอง”
เสียงอ้อแอ้ตอบเมื่อนึกขึ้นได้ ในน้ำเสียงบ่งบอกว่าเธอเริ่มเมามากแล้ว
“คุณมาคนเดียวเหรอ” ถามเพื่อความมั่นใจแต่ก็พอเดาได้ว่าเธอมาคนเดียว
“ช่ายย มาคนเดียว” คนเมาบอกพร้อมกับพยักหน้าขึ้นลงหลายครั้ง
“มีเรื่องไม่สบายใจอะไร ทำไมถึงมาดื่มคนเดียวแบบนี้ มันอันตรายไม่รู้หรือไง”
“ก็ฉันตัวคนเดียวนิ จะให้มากับใคร”
น้ำเสียงเศร้าหม่นลงน้อยใจในโชคชะตาที่พรากเอาคนที่รักไปจากเธอจนหมด
“มีเรื่องไม่สบายใจอะไรระบายกับผมได้”
นคินทร์เสนออย่างเป็นห่วง อยากเป็นฝ่ายช่วย เป็นการตอบแทนเธอบ้าง
“อืม ที่จริงฉันกำลังเสียใจมาก เรื่องที่ทำให้ฉันทุกข์ใจมากๆ ที่สุดในชีวิตเลย อยากจะลืม หวังว่าไอ้นี่จะพอช่วยให้ลืมมันไปได้บ้าง”
เธอบอกพร้อมกับยกแก้วบรั่นดีขึ้นโชว์ ก่อนจะทำเก่งกระดกทีเดียวจนหมดแก้ว
“อ๊าก…”
ใบหน้าเหยเกจากความขมฝาดที่บอกไม่ถูก ถึงจะดื่มไปหลายแก้วแล้ว ก็ยังไม่รู้สึกชินเสียที ทันทีที่กลืนลงคอ ปลดปล่อยเสียงออกมาอย่างห้ามไม่ได้ นคินทร์อมยิ้มให้กับท่าทางนั้นของเธอ
“เหมือนคุณจะดื่มไม่เก่ง”
“อือมม ที่จริงนี่เป็นครั้งแรกที่ดื่มเยอะขนาดนี้ ปกติก็แค่จิบพอเป็นพิธี”
“ครั้งแรก”
“ค่ะ! เห็นคนเขาบอกว่า เหล้าช่วยให้ลืมเรื่องบางเรื่องได้ฉันก็มีเรื่องที่อยากลืม”
คนเมาพยักหน้าบอก นคินทร์มองคนตัวเล็กเมาจนแทบยกหัวไม่ขึ้น นับประสาอะไรกับผู้หญิงตัวเล็กๆ ขนาดเขาเป็นผู้ชายทั้งแท่งยังมีเรื่องที่จัดการไม่ได้ เพียงปล่อยทุกอย่างผ่านไป ให้มันเป็นในแบบที่ควรจะเป็น
แต่ในเวลาที่หัวใจเจ็บปวดเช่นนี้มนุษย์เราก็เพียงต้องการลืม เรื่องร้ายที่พบเจอมา เพียงเวลาสั้นๆก็ยังดี
“ผมก็มีเรื่องที่อยากจะลืมเหมือนกัน ถ้าอย่างนั้นผมขอนั่งดื่มด้วยคนได้มั้ย”
“ได้สิ ถ้าคุณไม่รังเกียจก็ตามสบายเลย”
“ขอแบบเดิมให้คุณผู้หญิงอีกแก้วแล้วก็ของผมด้วย”
หลังได้รับคำอนุญาต จึงหันไปสั่งเครื่องดื่มบาร์เทนเดอร์ให้ตัวเองและหญิงสาว
“ว่าแต่คุณมีเรื่องอะไรที่ทำให้ไม่สบายใจ หรือเรื่องที่บอกว่าสำคัญที่ต้องไปทำวันนั้น ไม่สำเร็จเหรอเลยทุกข์ใจ”
แพรไหมเป็นฝ่ายถามบ้าง คนถูกถามยกยิ้มกว้าง เมื่อเธอจำเรื่องราวในวันนั้นได้
“ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก เรื่องวันนั้นราบรื่นดีเพราะคุณเลยรู้มั้ย ต้องขอบคุณ คุณมากจริง ๆ”
“เพราะฉันเหรอ”
“อืม เพราะคุณช่วยเอากระเป๋าใบนั้นมาคืนให้ ไม่อย่างนั้นผมคงยังเรียนไม่จบ”
“ยังเป็นนักศึกษาอยู่เหรอ คุณดูเหมือนไม่ใช่” นี่เธอจะว่าเขาหน้าแก่หรืออย่างไรกันเนี่ย
“จะว่าผมหน้าแก่เหรอ”
“ฮ่า ๆ เปล่า ดูจากการแต่งตัว คุณไม่เหมือนนักศึกษาน่ะ”
“ผมเรียน ป.โทน่ะ”
“อ่อ งั้นแสดงว่าก็อายุเยอะแล้วเนอะ”
“นี่ว่าผมแก่อีกแล้ว หน้าผมมันแก่ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“เปล่าแค่หมายความว่าอายุเยอะกว่าฉันเฉย ๆ”
“แล้วคุณล่ะ อายุเท่าไหร่ดูเด็กเกินจะเข้าร้านเหล้าแบบนี้ได้”
“ปีนี้ยี่สิบเอ็ด ไม่เด็กแล้ว”
“ยังเป็นนักศึกษาอยู่สินะ”
“ค่ะ ใกล้จบแล้ว”
“แล้วคุณเรียนที่ไหน”
“ถามเยอะจัง มาฉลองให้คุณกันดีกว่า แก้วนี้ยินดีกับคุณที่เรียนจบแล้ว”
ว่าแล้วก็ยกแก้วขึ้นชนกับแก้วของเขา ก่อนยกกระดกดื่มจนหมดแก้วในครั้งเดียว
“ขอบคุณครับ ดื่มช้าๆก็ได้ เดี๋ยวจะเมาเอาซะก่อน”
เห็นหญิงสาวยกดื่มทีหมดแก้ว หมดแก้ว เห็นแล้วอดเป็นห่วงไม่ได้
“เห็นแบบนี้เนี่ย ฉันคอแข็งนะจะบอกให้ ในกลุ่มเพื่อนที่มหาลัย ฉันดื่มเก่งเป็นลำดับที่สองของกลุ่มเลยล่ะ ลองจากยัยเชอรี่”
พูดไปยิ้มไปแถมหลุดหัวเราะออกมา
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
