บทที่ 4 จุดใต้ตำตอ

ฉันเลื่อนสายตามนิ้วมือของเจ้ลิลลี่ที่ชี้ไปทางชายผู้นั้น ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย ไม่แพ้กัน แต่ ทว่า ลักษณะท่าทางดูดิบเถื่อน ขี้เก๊กยังไงไม่รู้ก็คงไม่พ้นอีพวกเสี่ยๆ เมาแล้วอวดน่ำอวดรวยและมั้ง

" คุยแค่ทักทายชนแก้วแปบเดียวนะเจ้ แต่เดี๋ยวสิ ฉันยังไม่ได้เบอร์กับไลน์คุยหวังเลยคริๆ "

" จ้า แม่คุณ แม่มิสแกรนด์อินเตอร์เนชันแนลของเจ้ คนสวยก็พูดยากเนอะ "ฉันโดนเจ้ลิลลี่กัดอีกหนึ่งกรุบ

ในใจฉันตอนนี้ถูกใจคุณหวังอี้ จนไม่อยากจะมองใครทั้งนั้น แต่ถ้าขอเบอร์คนเดียวคง ดูมีพิรุจงั้นเรียกขอทั้งกลุ่มเลยแล้วกัน

"คุณหวังดูเกร็งๆ นะคะ เรามาแลกไลค์กันมั้ยคะ แก้มหวานเป็นคนง่ายๆ สบายๆ ใช่มั้ยเจ้ "

"จ้า ใช่จ้าน้องเป็นคนง่ายๆ"

ลิลลี่

ฉันแอบขำยัยแก้มหวานอยู่ห่าง เป็นคนง่ายๆ กระโปรงไม่สั้นก็ไม่ใส่ ไม่เข้าห้องน้ำสาธารณะก่อนเข้าต้องให้ฉันไปทำความสะอาดก่อน

ดื่มน้ำก็ต้องน้ำอุณหภูมิห้อง ตามด้วยน้ำแดงครึ่งแก้ว ตบท้ายด้วยน้ำอุ่น ดื่มเหล้าก็ต้องดับเบิ้ลแบล็กเท่านั้น ไม่ก็Swing ง่ายๆ ง่ายมาก เครื่องสำอางก่อนจะแต่งหน้าแต่ละที ขอดูวันหมดอายุทุกชิ้น ฮึ!! ฉันแค่นเสียงหัวเราะในลำคอ ง่าย ๆ ไม่รู้ว่าตอนจะได้กับผู้ชายไม่ยักจะให้ฉันไปทำความสะอาดให้บ้างล่ะ

ฉันปล่อยให้ยัยแก้มคุยสักพักแล้วสะกิดเพื่อให้ไปทักแขกอีกคนที่รีเควสมา

"แก้ม แก้ม แกกะจะกินเค้าทั้งโต๊ะเลยหรือไง "

" แหม่ะ เจ้ก็ว่าไป๊ งานดีกันทุกคน คริๆ"

" เออเดี๋ยวค่อยมาคุยต่อ แขกโต๊ะโน้นรอแกอยู่ ไปทักเค้าก่อน"

" เฮ้อ ก็ได้ ขัดใจจริงๆ เลย แต่...แปบเดียวจริงๆ นะ"

แก้มหวาน

"ขออนุญาตทุกท่านนะคะ แก้มหวานต้องขอตัวสักครู่" จากนั้นฉันเดินท่าสวยๆ โชร์สัดส่วนสวยงามของฉันไปยังโต๊ะที่เจ้ลิลลี่บอก สะกดสายตาจ้องมองชายตรงหน้า แล้วไปหยุดยืนอยู่ข้าง ๆ โต๊ะ

" สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย ขออนุญาตชนแล้วค่ะ "นั่นเป็นคำกล่าวทักทายตามมารยาทที่ฉันทำทุกครั้ง แต่ขณะ

ที่มือสวยกำลังที่ยื่นมือชนแก้ว เขากลับคว้าร่างของฉันลงไปนั่งตัก จนน้ำในแก้วหกเปียกเลอะทั้งฉันและเขา

" ปล่อยนะคะ "

" เดี๋ยวซี้คนสวย นั่งด้วยกันก่อน "

"ฉันแค่คุยนะคะคุณจะมาทำแบบนี้กับฉันไม่ได้ ฉันว่าคุณเมามากแล้วกลับบ้านไปเถอะค่ะ "

ฉันไม่ชอบพวกแขกที่มาล่วงเกินแบบนี้ ฉันรวบรวมกำลังที่มีเพื่อที่จะหยัดตัวออกจากร่างหนา ของเขาแต่ก็ยังไม่หลุด ฉันจึงตะโกนเรียกเจ้ลิลลี่มาจัดการ เพราะรู้สึกถึงความปรกติไม่ปลอดภัย

Part มีอา

ฉันที่เปลี่ยนไป..หรือใจคุณที่เปลี่ยนแปลง สมัยนี้การนอกใจกันมันง่ายแค่ใช้ปลายนิ้ว แค่ลองคุย แค่แอดเพื่อน เมื่อจับได้จะบอกว่าไม่ตั้งใจ แค่คุยเล่น ๆ

มันก็เหมือนการที่เอามีดไปแทงคนอื่น แล้วบอกว่าไม่ได้ตั้งใจนั่นแหละ อย่าเอาความเห็นแก่ตัวความมักมาก ไปเป็นฝันร้ายของคนอื่นไปตลอดชีวิต หักห้ามใจบ้าง อย่าทำร้ายคนที่เขารักเราด้วยการกระทำแบบนี้เลย

ฉันกับเฮียหวังใช้สมาร์ทโฟนรุ่นที่เช็คสถานที่ได้ว่าอีกฝ่ายไปที่ไหน ใครจะไปไว้ใจได้ ผู้ชายโปรไฟล์สปอร์ต หล่อ รวย กทม.เพอร์เฟคขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าฉันไม่ไว้ใจนะ แต่เพราะฉันเองจะได้สบายใจถ้ารู้ว่าเขาไม่นอกลู่นอกทาง เฮียหวังก็ยอมทำตามฉันทุกอย่าง

เมื่อฉันหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเช็คสถานะนั่นทำให้รู้ทันทีว่าเขาอยู่ที่ไหน นั่นมันเป็นสถานเริงรมย์ในแบบที่ผู้ชายชอบไป นี่นา ไม่พอแค่นั้นเปิดเข้าไปดูยันรีวิวว่าเขามีแบบไหนบ้าง เมื่อรู้ดังนั้นมือที่เปิดดูเริ่มสั่นมันปรี๊ดขึ้นมาทันที

ฉันจะนอนตาหลับเหรอเมื่อรู้ขนาดนี้ นิ้วเรียวรีบกดเข้าไปเข้าแอฟเขียวเพื่อเรียกรถแท็กซี่ทันที วันนี้ฉันต้องไปดูให้เห็นกับตา ออกจากห้องลับเพื่อมาดูของจริง หรือแอบนัดผู้หญิงในห้องลับไว้ก็ไม่รู้ จิตใจฉันร้อนรนไปหมด เมื่อรถแทกซี่ที่สั่งมาถึง

" ไปเลานจ์ค่ะพี่ "

Part แก้มหวาน

ณ ที่เลาจน์

เป็นโสดมันเหงา แต่ถ้าให้นั่งเป็นตัวสำรองของเขา ขอโสดแบบเหงาๆดีกว่า

"ลิลลี่ ลิลลี่ ช่วยด้วย!!"

" นี่เธอกล้าขัดคำสั่งฉันเหรอ" เสียงทุ้มเอ่ยไกล้หูข้างซ้าย

จากเสียงที่ฉันตะโกนเรียกเจ้ลิลลี่ขณะนั้นทุกสายตาจ้องมองมาที่ฉันเขากันหมด พร้อมกับทางร้าน พลันเปิดไฟสว่างเมื่อมีเหตุการณ์ไม่ปรกติ

การ์ดของทางร้าน เข้ามาพร้อมชายชุดดำหลายคนเดินรุมเข้ามาพร้อมกัน ฉันพยายามสะบัดตัวเองให้เป็นอิสระจากร่างของเขาแต่ในขณะที่ดิ้นอยู่เขาเอ่ยเสียงเรียบและไม่มีอาการตกใจอะไร

" อยู่เฉย ๆ ถ้าไม่อยากตาย "

โปรดติดตามตอนต่อไป...