ตอนที่ 9 แผนตลบหลังอดีตคนรัก ep.3

“จริงครับ ตอนนี้ดูภายนอกเหมือนบริษัทของเธอจะกระเตื้องขึ้นแต่ความเป็นจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้นครับ..แต่ตอนนี้เธอกำลังเปิดขายหุ้น จะเปลี่ยนแปลงบริษัทให้เป็นมหาชน..”

“หาทางขัดขวางไม่ให้ใครไปซื้อหุ้นของบริษัทเธอ..”

ทฤษฎ์ธาดากระซิบบอกทรงชัย คนที่เขาสามารถเรียกใช้งานได้ตลอดทุกเรื่อง เพียงแค่มีเงิน

“เอาความลับเรื่องการเงินและรายได้กับค่าใช้จ่ายที่ผ่านมาของบริษัทเธอไปเปิดเผย..”

“จะเอามาได้ยังไงครับ..”

“อย่าห่วงเรื่องนั้นผมมีวิธี..”

ทฤษฎ์ธาดายิ้มน้อย ๆ เมื่อพอจะเห็นลู่ทางบางอย่าง

“ปล่อยข่าวให้คนงานประท้วง ขอขึ้นค่าแรง เพราะว่าบริษัทมีผลกำไรมากในไตรมาสที่ผ่านมา..”

“ครับ..”

ทฤษฎ์ธาดาเขียนเช็คเงินสดจำนวนหนึ่งส่งให้ทรงชัยเป็นค่าแรง ทำให้ทรงชัยยิ้มรับด้วยสีหน้าที่สดชื่นก่อนจะออกไป

“อีกไม่นาน ญารินดา.”

เขาหลับตาเบา ๆ พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอดลึกเมื่อนึกถึงหญิงสาววัยยี่สิบสีปี ที่สวยโสภาและงดงามอย่างเย้ายวน เจ้าของเรียวปากอิ่มที่หอมหวาน

เพียงแค่ได้จูบเธอ ได้กอดเธอ หัวใจของเขาก็สั่นไหวราวกับอยู่กลางพายุที่บ้าคลั่ง ทั้งที่เขาเองก็ผ่านผู้หญิงมาไม่น้อย แต่พอได้อยู่ใกล้เธอ เหมือนมีพลังดึงดูดที่ทำให้เขาอยากเข้าใกล้ อยากจะครอบครองเป็นเจ้าของ

โดยเฉพาะดวงตากลมโตที่ฉายแววหยิ่งยโสและทระนงคู่นั้น มันทำให้เขาอยากจะเอาชนะเธอ ในยามที่เธอจนแต้มเขาอยากจะรู้นักว่า สายตาคู่นั้นจะเปลี่ยนไปอย่างไร

“อะไรนะ!..”

ญารินดาร้องถามผู้จัดการด้านการตลาดของบริษัทด้วยความฉงน

“เป็นไปได้ยังไง ข้อมูลของบริษัทเรา โดยเฉพาะเรื่องการเงิน มันรั่วไหลได้ยังไง..แสดงว่า มีใครบางคนที่ทรยศเรา กล้าเอาเรื่องบัญชีของเราออกไป..”

“ผมว่าบางทีอาจจะมีใครสนใจที่จะร่วมลงทุนในการซื้อหุ้นของเราก็อาจจะเป็นได้ เขาอาจจะอยากรู้ถึงงบการเงินของเรา เลยอยากได้ไปเพื่อวิเคราะห์ก่อนการลงทุน..”

“บ้าที่สุด..”

เธอรู้สึกหงุดหงิดอย่างมาก

“เรื่องนี้ถือเป็นความลับสุดยอดที่จะบอกใครไม่ได้ แม้ว่าจะต้องหลอกเขาว่าบริษัทของเรามีผลกำไรอย่างน่าทึ่งก็ตาม หากไม่มีเงินทุนมาหมุน ..”

เธอทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้นเมื่อรำพันกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะตวัดสายตาไปมองหน้าชายวัยสามสิบเศษ ที่เป็นผู้จัดการด้านการตลาด

“เปิดประชุมวันนี้ตอนบ่ายโมง ช่วยบอกเลขาของฉันให้จัดการด้วยเมื่อคุณออกไป..”

“ได้ครับ..”

เมื่อคล้อยหลังผู้จัดการฝ่ายการตลาด ผู้จัดการโรงงานกับหัวหน้าคนงานก็ขอพบเธออย่างเร่งด่วน

“เป็นไปได้ยังไง ใครเป็นผู้นำ..”

“ผมก็ไม่ทราบแน่ชัดว่าใครเป็นผู้นำ ดูเหมือนพวกเขาจะรวมตัวกันเองนะครับ..”

“เขาบอกว่าในเมื่อบริษัทมีกำไร ทำไมไม่ขึ้นค่าแรงให้เขา หากไม่ยอมขึ้นค่าแรงพวกเขาจะหยุดงานแล้วลาออก..”

“หากพวกเขาลาออกจริง ๆ..”

ญารินดายกมือขึ้นแล้วหลับตานิ่งอยู่ชั่วครู่

“พวกเขาเอาข่าวมาจากไหนว่าบริษัทมีกำไร..”

“เหมือนมีใบปลิวที่ไม่รู้ที่มา บอกข่าวนี้ครับ ..”

ผู้จัดการโรงงานส่งใบปลิวให้เธอ

“เจ้านายโหด งก ได้กำไรอย่างงามแต่ไม่ยอมขึ้นค่าแรง ดีแต่ใช้ กดขี่แรงงาน..”

เธอขยำใบปลิวแผ่นนั้นไว้แน่น

“จะทำอย่างไรดีครับ..”

ญารินดาระบายลมหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะเอนศีรษะพิงพนักเก้าอี้ด้วยความเหนื่อยล้า

“ต้องหยุดคนงานให้ได้ก่อน ให้พวกเขายอมทำงานต่อ..”

เธอเอ่ยออกมาเบา ๆ

“เลื่อนการประชุมเป็นวันพรุ่งนี้เก้าโมง..”

เธอกดสัญญาณเสียงบอกเลขาก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินนำหน้าผู้จัดการโรงงานและหัวหน้าคนงาน ตรงไปยังโรงงานเพื่อพูดคุยกับคนงาน

“คนงานหยุดประท้วงและทำงานต่อแล้วครับ..”

“เพราะอะไร..”

ทฤษฎ์ธาดาเอ่ยถามนายทรงชัยเมื่อเขาโทรศัพท์เข้ามา

“ผมไม่แน่ใจแต่ดูเหมือนว่าคุณญารินดาจะออกไปพูดกับคนงานด้วยตัวเองครับ..”

“ญารินดาหรือ?..”

“ครับ..”

ทฤษฎ์ธาดานิ่งไปชั่วครู่

“กว้านซื้อวัตถุดิบที่เธอจำเป็นต้องนำเข้าโรงงานมาเก็บไว้ให้หมด เพิ่มราคาวัตถุดิบให้บริษัท ที่ขายส่งให้คุณญารินดาประจำ และไม่ว่าบริษัทไหนที่ขายวัตถุดิบที่จำเป็นของบริษัทเธอ กว้านซื้อมาให้หมด ใช้ชื่อผู้ซื้อว่า..นฤทธิ์ โภคทรัพย์อนันต์”

“ครับ..ผมจะจัดการให้เร็วที่สุด..”

ทฤษฎ์ธาดาวางสาย

“เก่งนักหรือญารินดา..”

เขายิ้มน้อย ๆ ก่อนจะกดหมายเลขสั่งคนของเขาให้เตรียมโกดังสำหรับเก็บกักตุนสินค้าที่นายทรงชัยกำลังจะสั่งเข้ามาไปเก็บไว้ที่นั่น