ตอนที่ 8 แผนตลบหลังอดีตคนรัก ep.2

เพียงแค่ผู้กับสั่งคัด ญารินดาก็รีบผละออกมาห่างจากร่างของเขาแต่ยังอดที่จะตวัดสายตาไปมองหน้าเขาด้วยความไม่พอใจเสียมิได้ ในขณะที่ทฤษฎ์ธาดายิ้มใส่ตาให้เธอพลางยักคิ้วเหมือนจะแกล้งยั่ว ทำให้เธอนึกชิงชังเขามากขึ้น

“เสียเวลาเป็นวัน ที่ผ่านมายังดังไม่พออีกหรือไง..”

รัฐฐาพรกระแทกเสียงใส่เธอ

“คุณจะว่าฉันไม่ถูกนะคะ เพราะฉากนี้ควรจะจบตั้งแต่เมื่อวาน ไม่ใช่วันนี้ หากคุณจะต่อว่าควรต่อว่าคนอื่น..”

ญารินดาสวนกลับอย่างรวดเร็วพลางชำเลืองสายตาไปมองหน้าทฤษฎ์ธาดาที่ทำไม่รู้ไม่ชี้อย่างน่าหมั่นไส้

“เอาล่ะ จบแล้วก็ดี นักแสดงฉากต่อไปเตรียม..”

ผู้กำกับตัดบทพร้อมกับหันไปมองหน้าทีมงานก่อนจะเดินไปหาทฤษฎ์ธาดา

“พรุ่งนี้ฉากต่อไปที่รังสิต อย่าไปสายนะ..”

“ครับ.”

“รินมีถ่ายฉากต่อไปนะ เตรียมตัว..”

“ค่ะ..”

ญารินดาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วแต่งหน้าใหม่ รอเข้าฉากกับนักแสดงคนอื่นในขณะที่ทฤษฎ์ธาดายังไม่ยอมกลับทั้งที่เขาไม่มีคิวถ่าย แต่เขายังนั่งมองดูเธอเข้าฉากต่อไปด้วยสายตาชนิดหนึ่ง

“สนหรือครับ..”

ทีมงานคนหนึ่งกระซิบถามเขาเมื่อเห็นเขาจ้องเธอแทบไม่วางตา

“ผู้หญิงสวยน่ามองกว่าผู้หญิงขี้เหล่นี่ จริงไหม..”

เขาย้อนกลับเบา ๆ ก่อนจะหยิบสัมภาระแล้วตรงไปที่รถของเขา

“ญารินดา”

ทฤษฎ์ธาดาเรียกชื่อของเธออกมาเบา ๆ เมื่อก้าวขึ้นมานั่งอยู่ในรถ

“น้องสาวคนเดียวของคุณงั้นหรือ..ปาลิน..”

ทฤษฎ์ธาดานั่งเงียบอยู่ในรถ ในขณะที่สายตาของเขายังมองมาหาญารินดาที่ยังเข้าฉากอยู่ ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในมโนนึกของเขา

“ญารินดา..บางทีคุณอาจจะเป็นสะพานที่ผมสามารถเหยียบข้ามไปเพื่อทำให้ใครคนนั้น รู้สึกถึงความเจ็บปวดก็อาจจะเป็นได้..”

เขายิ้มน้อย ๆ

“ผมจะใช้คุณเป็นเครื่องมือ..ญารินดา..”

ทฤษฎ์ธาดาคิดในใจก่อนจะขับรถเลี้ยวออกไปจากกองถ่าย มุ่งหน้าไปยังบริษัทของครอบครัวที่มีวรวิทย์กับชัชรีย์ พี่ชายกับพี่สะใภ้ช่วยกันบริหารงาน

“ลมอะไรหอบมา..”

“ผมอยากรู้เรื่องการเบิกจ่ายเงิน ที่คุณพ่อสั่งจ่ายให้ปาลินครับ..”

วรวิทย์มองหน้าเขานิ่ง เมื่อทฤษฎ์ธาดามาหาเขาที่ห้องทำงานในบริษัทของครอบครัว

“พี่ว่ามันเรื่องส่วนตัวของคุณพ่อ..”

ทฤษฎ์ธาดายิ้มกว้าง

“ผมเพียงแค่อยากรู้ว่า ค่าใช้จ่ายโดยรวมของเราเป็นอย่างไรบ้างเท่านั้นครับ ไม่ได้คิดอะไรเลย..”

“แค่นั้นจริงหรือคะ..”

ชัชรีย์หญิงสาววัยสามสิบเศษที่สวยพริ้งเอ่ยถามเบา ๆ เมื่อเดินเข้ามาใกล้

“ผมจะมีอะไรแอบแฝงครับพี่ชัช..”

“พี่ไม่ได้ว่าอะไรนี่คะ..กำลังจะเอามาให้ดู นี่ไง..”

ทฤษฎ์ธาดารีบหยิบแฟ้มการเบิกจ่ายเงินส่วนตัวของนายศักดามาเปิดออกดู ปรากฏว่า เขาสั่งจ่ายเงินให้ปาลินแต่ละครั้งเป็นเงินหลายแสน บางเดือนเป็นล้าน เรียกว่าเดือนเว้นเดือนเลยก็ว่าได้

“เธอเอาเงินไปทำอะไร ผมว่าค่าใช้จ่ายส่วนตัวก็ไม่น่าจะมากขนาดนี้..”

วรวิทย์มองหน้าภรรยาแล้วระบายลมหายใจออกมารเบา ๆ

“บริษัทของเธอเกือบล้ม เป็นเหตุให้คุณโชติวัฒช็อค เนื่องมาจากเครียดมากจนเส้นเลือดตีบเป็นอัมพาตอยู่ ตอนนี้รู้สึกว่า น้องสาวของเธอจะมาบริหารงาน จนขณะนี้บริษัทเหมือนจะดีขึ้น..”

“เหมือนจะดีขึ้นหรือครับ..”

“พี่ก็ไม่อยากจะพูดอะไรมาก หากเราดูงบการเงินของบริษัทเธอก็จะรู้ว่ามีปัญหา..”

“งบการเงิน..”

ทฤษฎ์ธาดาทวนคำของพี่ชายพลางครุ่นคิด

“ปริญญาโทด้านการเงิน น่าจะเก่งกว่าพี่ในเรื่องการอ่านงบการเงินของบริษัทอื่น โดยเฉพาะตอนนี้ทำท่าว่าเธอจะเปิดขายหุ้น เพื่อเอาเงินมาลงทุน..”

“แล้วใครจะกล้าเสี่ยงกับบริษัทที่ยอบแยบแบบนี้ เธอฉลาดหรือโง่กันแน่ หรือหวังว่าจะมีคนรวยแต่โง่หลงเข้ามาติดกับ..”

ทฤษฎ์ธาดาเอ่ยออกมาเบาๆ

“แต่ถ้าเขามีทุนเพิ่มสักสิบห้าล้านหรือยี่สิบล้าน บริษัทนี้อยู่รอดได้อย่างสบายและอาจจะเป็นคู่แข่งของเราก็ได้..”

“ไม่มีทางหรอกครับเพราะผมเพิ่งจะนำบริษัทของเราเข้าตลาดหลักทรัพย์รับรองมั่นคงถาวร ..”

“ไม่แน่นะ อันเสาร์หินแปดศอก ตอกเอาไว้ผลักบ่อย ๆ เสาร์ยังไหว อย่าประมาทล่ะน้องชาย..”

สองพี่น้องประสานเสียงหัวเราะเบา ๆ แต่ในสมองของทฤษฎ์ธาดาไม่ได้หยุดแค่นี้ เขากำลังครุ่นคิดและหาวิธีที่จะทำลายญารินดา แล้วส่งผลให้กระทบกระเทือนถึงปาลิน