ตอนที่ 11 แผนตลบหลังอดีตคนรัก ep.5

“ฉากนี้รินจะต้องยั่วนางเอกให้โกรธพระเอก ด้วยการเข้าไปเคลียคลอ ทำให้นางเอกหึงหวง เข้าใจนะ..”

“ค่ะ..”

เมื่อรับทราบบทบาทจากผู้กำกับแล้วก็เตรียมเข้าฉากแต่ดูเหมือนว่าญารินดาจะไม่มีสมาธิเอาเสียเลย

“เริ่ม กล้องเดิน..”

เมื่อผู้กำกับสั่งกล้อง ญารินดาก็ต้องเดินเข้าไปหาพระเอกที่กำลังนั่งทานอาหารอยู่กับนางเอก แต่เมื่อญารินดาเดินเข้าไปกลับมองหน้าเขานิ่ง

..คัด..

“ริน ผมบอกว่าต้องยั่วให้นางเอกหึงแล้วโกรธพระเอกไง..”

“รินขอโทษค่ะ เริ่มใหม่อีกทีนะคะ..”

“ผมว่าให้คุณรินพักผ่อนดีกว่าครับ ดูเหมือนเธอจะไม่ได้เอาหัวใจมาด้วย..”

ทฤษฎ์ธาดาเอ่ยแทรกขึ้นพร้อมกับกวาดสายตามองเครื่องหน้าที่หวานหมดจดของเธอนิ่ง ในขณะที่เธอเพียงแค่ตวัดสายตามองหน้าเขาผ่าน ๆ

“พร้อมหรือยังครับ..”

“ค่ะ..”

ญารินดายกมือให้สัญญาณก่อนจะเข้าฉากใหม่อีกครั้ง คราวนี้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี

“ผมเห็นข่าวแล้ว เสียใจด้วยจริง ๆ นะครับ คนงานบริษัทคุณนี่ก็เหลือเกินจะขอขึ้นค่าแรง ทั้ง ๆ เศรษฐกิจก็ไม่ดี..คนตกงานมีออกเยอะแยะ ผมว่าคุณน่าจะประกาศรับสมัครงาน รับคนงานใหม่มาแล้วปัดให้พวกประท้วงออกให้หมด..”

เธอยิ้มเย็นเมื่อได้ยินคำพูดของชัยชนะ

“ทำไม่ได้หรอกค่ะ..พวกเขาทำงานมานานและก็แค่เข้าใจผิด เราคุยกันรู้เรื่องแล้ว..”

“งั้นก็แล้วไป..”

ชัยชนะเดินจากไป ญารินดาก็ตรงมาที่รถแล้วกดสัญญาณเปิดประตู แต่เมื่อเธอไปถึงก็ต้องชะงักเมื่อทฤษฎ์ธาดายื่นมือผลักประตูรถข้างที่เธอเตรียมเปิดออกแล้วก้าวมายืนพิงประตูไว้พลางมองหน้าเธอที่รีบถอยห่างเขาออกไปทันที

“หลีกทางด้วยค่ะ..”

เขายิ้มกว้างเมื่อมองลึกเข้าไปในดวงตางามของเธอ

“พี่สาวของคุณ แต่งงานกับมหาเศรษฐีนี่ครับ เหมือนหนูตกถังข้าวสาร ทำไมไม่เรียกร้องเงินมาช่วยพยุงบริษัทล่ะครับ..”

“นี่คุณ หลีกไปนะคะ..”

“หรือว่าได้มาเยอะแล้ว พอเป็นด้วยหรือครับ เวลานี้น้ำกำลังขึ้น น่าจะให้พี่สาวของคุณรีบตัก เขาเรียกว่าน้ำขึ้นให้รีบตัก ตอนนี้รู้สึกว่ามหาเศรษฐีคนนั้นจะยังทั้งรักและทั้งหลงพี่สาวของคุณอยู่ หากปล่อยเวลาผ่านเลยไป เขาหมดรักจะไม่ได้อะไรเลยนะครับ..”

“หลีกไป..ฉันบอกให้หลีก..”

เธอยื่นมือหมายจะผลักร่างเขาแต่เขากลับรั้งร่างบางแล้วเหวี่ยงไปหาประตูรถ พร้อมกับกดทาบฝ่ามือไปยังไหล่ทั้งสองของเธอ แล้วโน้มใบหน้าลงไปใกล้ ๆ

“ใช้ความสวยให้เป็นประโยชน์มันผิดตรงไหน ของที่แม่ให้มาแท้ ๆ พี่สาวของคุณใช้ประโยชน์อย่างคุ้มค่าเพราะดูเหมือนจะถ่ายโอนมาเยอะ แล้วคุณล่ะ จะทำเหมือนพี่สาวบ้างหรือเปล่า ลูกพ่อแม่เดียวกันนี่นะ ก็น่าจะเหมือน ๆ กัน..”

“คุณ!.”

เขาเลิกคิ้วสูงพลางยิ้มเหยียดเมื่อค่อย ๆ ก้าวถอยห่างออกไป

“หาสามีแก่ ๆ แต่ร่ำรวย เขาคงไม่ทำให้คุณสึกหรอสักเท่าไหร่หรอกนะครับ บางทีรายได้อาจจะดีกว่าถ่ายละครเป็นไหน ๆ..”

ญารินดากำมือแน่นด้วยความแค้นเคืองที่เขากล้าสบประมาทเธอ

“ได้คนบ้า ทุเรศ..”

เธอก้าวขึ้นรถแล้วสตาร์ทเครื่องอยากจะขับรถพุ่งชนเขาให้กระเด็นนักแต่ก็ทำได้แค่คิดเมื่อเขาไม่อยู่รอให้เธอคิดไกลไปกว่านั้น เขาขับรถเลี้ยวออกไปด้วยความเร็วสูง จนเธอไม่สามารถจะตามเขาได้ทัน

“อะไรนะ เขาไม่ตกลงงั้นหรือ..”

“ครับ เขาบอกให้คุณไปพบเขาด้วยตัวเอง..”

“เรื่องมากจริง ๆ..”

เธอบ่นเบา ๆ เมื่อนายดำรงผู้จัดการตลาดมาขอพบเพื่อรายงานการทำงานที่เธอมอบหมายให้

“เขาเป็นคนอย่างไรคะ..”

“พูดน้อยครับ ดูขรึม และมีเล่ห์เหลี่ยม..”

“อายุเท่าไหร่..”

“ประมาณ หกสิบกว่า เห็นจะได้ แต่ยังหล่อเหลาดูหนุ่มแน่นกระชุ่มกระชวย..”

เธอชำเลืองสายตามองหน้านายดำรงเมื่อพูดถึงเขาคนนั้น

“ฉันจะไปพบเขาได้ในเวลาไหน..”

“ตลอดเวลาครับ ตอนนี้เขาอยู่บ้าน..”

“คุณไปกับฉัน..”

“ไม่ได้ครับ เขาบอกว่าคุณต้องไปคนเดียว..”

“นี่มันเรื่องอะไรกัน เราจะไปซื้อสินค้านะไม่ได้ไปต่อรองอะไรสักหน่อย..”

“เพราะอย่างนั้นสิครับเขาบอกผมว่า หากคุณอยากได้สินค้าของเขาจริงก็ต้องกล้าหน่อย..”

เธอลอบผ่อนลมหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะยกข้อมือมองนาฬิกา