EP.3

“อูย... แม่นาง... อูย... แม่นาง... โอย... โอย...”

เขาร่ำร้องครางกระเส่าเพราะความเสียดเสียวต่อเนื่องยาวนาน เนื้อตัวบางเบาล่องลอย รับรู้ว่าหยาดน้ำที่พวยพุ่งมีมากมายอย่างไม่จำกัด ทั้งความสุขสมก็ล้ำลึกเกินกว่านิ้วทั้งห้าของตนจะเทียบได้ จวบจนความเหน็ดเหนื่อยจางหาย พร้อมร่างที่ลอยไปกระทบบางสิ่ง และเมื่อลืมตาขึ้นก็พบว่าเขาลอยมาจนถึงใต้ร่มกิ่งหลิวลู่น้ำ แต่เสียงหัวเราะคิกคักของหญิงสาวที่ดังชัดอยู่ไม่ไกลก็ทำให้เขาหันมอง

สิ่งที่เห็นทำให้เลือดในกายเดือดพล่านอีกครั้ง เพราะครั้งนี้สาวงามที่เห็นไม่ได้เปลือยแค่เพียงช่วงบน ทว่าเรือนร่างงดงามที่นั่งอยู่บนรากหลิวที่โผล่พ้นน้ำขึ้นมาไม่ไกลจากตัวเขานั้น เปล่าเปลือยไม่มีแม้เสื้อผ้าติดกายเลยสักชิ้น

ดวงตาสวยหวานหยาดเยิ้มและร้อนแรงไปด้วยความปรารถนาจ้องมองมาที่เขา ริมฝีปากแย้มยิ้มเชิญชวน ลำคอระหง ไหล่ตั้งตรงพร้อมทรวงอกขนาดใหญ่ที่แอ่นชี้มา บั้นเอวคอดกิ่วที่รับกับสะโพกผาย และช่วงขาเพรียวที่ไขว้กันเพื่อปกปิดความงดงามที่เขาคาดคิดไว้แล้วว่าคงจะสวยงามกว่าผู้หญิงทุกคนที่เคยพบเห็นมาแน่

และไม่เพียงสายตาของนางเท่านั้นที่เชิญชวนอย่างเปิดเผย ทว่าปลายนิ้วที่กระดิกเรียกพร้อมปลายลิ้นที่แลบออกมาเลียไล้ริมฝีปากไปมาก็ทำให้เขาผวาโผว่ายเข้าไปหานางในทันที

“แม่นางน้อย... เจ้าช่างงามเหลือเกิน งามจนข้าอยากจะตายอยู่แล้ว เป็นบุญของข้าเหลือเกินที่พานพบเจ้า”

ฝ่ามือสั่นเทาด้วยความตื่นเต้นอย่างที่สุดสัมผัสกับท่อนขาที่เกลี่ยเรี่ยน้ำ เขารับรู้ได้ถึงความเต่งตึงของเรือนร่างที่เต็มไปด้วยเลือดเนื้อสามารถจับต้องได้จริง ไม่ใช่ภาพฝันที่เกิดจากจินตนาการเหนื่อยล้าปรุงแต่ง

“ท่านพี่... ท่านอยากมากหรือเจ้าคะ”

“จ้ะ ข้าอยากที่สุด ข้าอยากทำให้แม่นางขึ้นสวรรค์”

ดวงตาสวยใส่จริตทอดมองชายรับจ้าง ฝ่ามือก็ลูบไล้เต้าอวบอัดของนางไปด้วย ริมฝีปากคลี่ยิ้มน้อยๆ ก่อนเอ่ย

“แต่... ท่านพี่เพิ่งสมฤดีไป และดูท่านก็กรำงานมาหนักทั้งวัน ท่านจะมีแรงทำให้ข้าขึ้นสวรรค์ได้เช่นไร ข้ากลัวว่าท่านจะทิ้งขว้าง ให้ข้าค้างเติ่งอยู่กลางสายน้ำ ไม่อาจโบยบินขึ้นสวรรค์ไปกับท่านได้”

“โธ่... แม่นาง ช่างประเมินข้าต่ำนัก ข้าวสารสิบกระสอบ ข้ายังแบกตัวปลิว นี่นับประสาอะไรกับพาแม่นางขึ้นสวรรค์ ให้ขึ้นลงสักสิบรอบ ข้าก็ไหว”

“จริงนะเจ้าคะ”

“ข้าหรือจะกล้าปดแม่นางคนงาม”

“เช่นนั้น ท่านพี่... ท่านให้ความสุขกับข้าเถิด และข้าจะทำให้ท่านสุขจนลืมตาย”

น้ำเสียงหวานแต่เย็นยะเยือกไม่ทำให้เขากลัวเกรงเลยสักนิด เพราะฝ่ามือน้อยๆ ที่จับมือของเขาไปตะปบไว้ที่หน้าอกขนาดใหญ่ จะงอยเม็ดสีแดงเต่งตึงนั้นช้อนขึ้นเชิญชวนริมฝีปากให้ลงไปสัมผัส

ชายรับจ้างกลืนน้ำลายลงคออย่างกระหายที่สุด และไม่รอช้า แค่สาวงามปล่อยมือพร้อมเอนกายพิงกับรากหลิวที่ช่างสรรค์สร้างเกี่ยวตวัดรัดพันจนคล้ายเป็นเตียงธรรมชาติให้ร่างงามเปล่าเปลือยเอนกายกึ่งนั่งกึ่งนอนได้อย่างพอดิบพอดี เขาไม่รอช้าจะโถมกายไปกอดรัด ซุกไซ้ริมฝีปากร้อนรนกลางของบัวคู่งามในทันที

“อ้า... ท่านพี่... ไม่ต้องรีบเจ้าค่ะ ช้าๆ อ้า... ข้าจะอยู่กับท่านพี่ทั้งคืน อา... ท่านพี่... ซี้ด... ข้าเสียว... ท่านทำให้ข้าเสียว... ซี้ด... ท่านพี่...”

เสียงใส่จริตครางกระเส่า ยิ่งทำให้ชายรับจ้างกระหยิ่มยิ้ม เขาหมายใจว่าจะทำให้สาวงามติดใจมากที่สุด แน่ใจว่าแม่นางผู้นี้ต้องเป็นนางโลมในหอคณิกาของซ้อเจ็ดเป็นแน่ เพราะหญิงงามที่ใดจะมาว่ายวนแก้ผ้าอยู่ในเวิ้งน้ำ หากไม่ได้มาจากที่หอเสพสมหน้าปากตรอกนั้น

นางคงซุกซน ไม่อยากรับแขกกระเป๋าหนัก แต่อยากตื่นเต้นตามประสานกโบยบินหนีจากกรง ได้จับเหยื่อที่หลงมาเจอบ้าง ไม่ใช่รอแต่หนอนน้อยจะไปป้อนใส่ปากในทุกค่ำคืน และเขาจะทำให้สาวงามติดใจจนร้องขอให้เขารับนางเป็นเมียอีกคน