EP.2

เขาพาตัวเองมาหยุดอยู่ที่ท่าน้ำ แต่ไม่วายจะหันมองเข้าไปด้านใน เพราะวัดร้างแห่งนี้ไม่ได้มีเขาอยู่เพียงผู้เดียว แต่ยังมีคนทุกข์ยากแบบเขามาอาศัยอยู่ด้วยกันหลายคน แค่มีที่ซุกหัวนอนเท่านั้น เขาอยากให้แน่ใจว่านอกจากเขาแล้ว ไม่มีใครเห็นแม่นางน้อยยั่วเย้าผู้นี้

เมื่อแน่ใจว่าไม่มีใคร เขาไม่รอช้าที่จะก้าวเข้าใกล้

ริมฝีปากอวบอิ่มของสาวน้อยแย้มยิ้มพร้อมกับส่ายทรวงอกสะท้านผิวน้ำไปมาราวกับว่าหากขืนเขายังช้ากว่านี้ บัวคู่งามก็อาจจะหลบลี้หนีจากไปได้

ไม่มีอะไรอยู่ในหัวของเขาอีกแล้วในเวลานี้ สิ่งที่เห็นตรงหน้าสั่งการให้ฝ่ามือหยาบใหญ่จากการกรำงานหนักมาทั้งวันและตลอดชั่วชีวิตนี้ไม่รอช้า เร่งถอดเอาเสื้อผ้าชุ่มเหงื่อออกจากร่างแต่โดยเร็ว ฝ่าเท้าพาก้าวลงสู่ริมตลิ่งทั้งที่ดวงตากระหายยังคงจับจ้องใบหน้างามที่มองมาอย่างเรียกร้องเชิญชวน

ดวงตาสวยหวานเย้ายั่วของสาวน้อยจ้องเขม็งที่กระบองสั้นที่กลายเป็นยาวและใหญ่ได้ในพริบตา หญิงสาวเผยอริมฝีปากซู้ดซี้ดพร้อมกับแลบลิ้นสอดส่ายเรียกหา ราวกับว่าอยากจะลองลิ้มชิมรสกระบองดุ้นใหญ่ของเขาดูสักครั้ง

ท่าทางของสาวน้อยเป็นสิ่งอัศจรรย์ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนหากไม่ใช่หญิงคณิกา เพราะจริตจะกร้านแบบนี้ต้องได้รับการฝึกฝน และกล้าที่จะเรียกหาสิ่งที่ต้องการ นั่นพานให้แข้งขาเขาสั่นพั่บๆ เพราะเกิดอาการซ่านเสียวไปทุกอณูเนื้อ ความกระสันอยากมากมายเสียจนทำให้เขาต้องรีบผวาลงไปในน้ำแต่โดยเร็ว แต่ยังไม่ทันจะถึงตัว สาวสวยก็ว่ายน้ำหนีพร้อมกับหันมายิ้มเชิญชวนให้เขาว่ายตาม

ร่างอรชรราวจะว่ายไปให้ถึงใต้ร่มเงาของกิ่งหลิวที่ลู่ลงน้ำได้อย่างไว จนเขาต้องร้องเรียก

“แม่นาง... แม่นางน้อยรอข้าด้วย”

สาวน้อยเอี้ยวหน้ามายิ้มยั่ว ก่อนจะทำเหมือนนั่งอยู่บนอะไรสักอย่างที่เขาเข้าใจว่าคงเป็นรากไม้ เพราะเรือนร่างครึ่งบนลอยอยู่เหนือน้ำ เปิดเผยบัวคู่งามให้เขาเห็นเต็มตา

เรี่ยวแรงมีเท่าไร เขาว่ายไปให้ไวเท่านั้น จุดหมายคือบัวคู่งามเรียกน้ำลายสอในอุ้งปาก แต่แล้วสาวเจ้าก็โผลงน้ำและดำผุดไป

“แม่นาง... แม่นางน้อย แม่นาง...”

เขาว่ายไปถึงพร้อมร้องเรียก หวังให้สาวน้อยโผล่ขึ้นจากน้ำ แต่ทั่วพื้นน้ำยังนิ่ง ว่ายวนหันซ้ายหันขวามองหาแต่ก็ไม่พบ ทั้งที่คืนเดือนหงายมีพระจันทร์นำทางทำให้เห็นผืนน้ำได้ทั่ว แต่ไม่ว่าจะสอดส่ายหรือหันหาไปทางไหนก็ไม่มีวี่แวว จากที่คิดว่าเด็กสาวยั่วเย้าก็ทำให้เขานึกห่วงกลัวว่าร่างอรชรจะจมน้ำไป

แต่แล้วสัมผัสบางอย่างจากกึ่งกลางลำตัวก็ทำให้เขาต้องสะดุ้งเฮือก ความเสียวส่งผ่านวูบวาบไปถึงหัวใจ เมื่อกระบองดุ้นใหญ่ที่หดสั้นจากตื่นตกใจเมื่อครู่ถูกครอบครองด้วยฝ่ามืออันอ่อนนิ่ม ความซ่านเสียวบังเกิดจนใบหน้าของเขาเหยเกเมื่อรับรู้ได้ว่ากระบองที่เริ่มแข็งถูกลูบไล้อย่างอ่อนโยน และจังหวะของฝ่ามือรูดเข้ารูดออกก็ทำให้เขายิ่งสั่น เริ่มหมดเรี่ยวแรงที่จะประคองตัวให้อยู่เหนือน้ำได้ ฝ่ามือจึงควานลงใต้น้ำเพื่อพยุงรั้งร่างอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือนั้นขึ้นมา สายตาก็ส่ายหาริมตลิ่งที่ใกล้สุดเพราะเขาจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว

ทว่าฝ่ามือที่ปะป่ายไปมาด้านล่างกลับควานหาไม่พบเรือนร่างสาวงาม มีเพียงฝ่ามืออ่อนนุ่มที่ประคองกระบองดุ้นแข็งของเขาและรูดเข้าออกอย่างไม่ลดล่ะ

“อูย... แม่นางน้อย... ข้าจะว่ายไม่ไหวอยู่แล้ว ขึ้นมาเถอะ อูย...”

เขาซู้ดซี้ดปากเพราะความซ่านเสียวที่ได้รับช่างไม่ต่างจากถูกสูบเรี่ยวแรง หากเป็นไปได้เขาอยากจะลอยตัวอยู่เหนือน้ำและให้แม่นางน้อยคนงามกระทำกับเขาอย่างเต็มที่ แต่คงได้แค่คิด เพราะตอนนี้เขากำลังจะกลายเป็นไก่อ่อนสอนขันอยู่แล้ว เพราะยิ่งเขาร้องโอดโอย ฝ่ามือนุ่มนิ่มก็ยิ่งรูดลำกระบองเร็วรี่ ทุกอย่างรัวเร็วจนเขาสะท้านไปทั้งร่าง ก่อนที่ทุกสิ่งทุกอย่างจะแตกพล่าน และนั่นทำให้หยาดอุ่นวาบที่กักเก็บมาทั้งวันก็พวยพุ่งสู่สายน้ำ... เย็นยะเยือกดุจน้ำแข็ง