Chapter 2 ทำความรู้จัก

หลังจากโดนลากออกมากินข้าว พอกินเสร็จ ฉันก็เก็บจานมาล้าง ส่วนเฮียกับเขาก็นั่งคุยกันอยู่ จนสักพักฉันถึงได้ยินเสียงประตูปิด

ใครไปไหนกันนะ?

สวบ~

"ให้ช่วยมั้ย"

ฉันสะดุ้งเพราะได้ยินเสียงเขา จนช้อนในมือหล่นลงในอ่างทำให้เกิดเสียงขึ้นมานิดหน่อย ฉันไม่ได้หันไปมองเขาหรอกแต่เขานั่นแหละที่เดินเข้ามาหาฉัน

"มะ ไม่เป็นไร คุยกับเฮียไปเถอะ"

"เฮียเคนออกไปข้างนอกนะ"

"อ้าว!"

ไอ้บ้าเฮีย ทำไมทำแบบนี้ล่ะ?!

"เห็นว่าจะออกไปซื้อเบียร์มากิน"

เขาพูดบอกฉันอีก ส่วนฉันก็ทำได้แค่พยักหน้าและรีบล้างจานให้เสร็จ จะได้กลับเข้าห้องซะที

หมับ~

กึก~

ฉันชะงักอย่างตกใจอีกครั้งเมื่ออยู่ดีๆเขาก็ยื่นมือมาจับมือฉันไว้อย่างรวดเร็ว

"มีดน่ะ เดี๋ยวบาดมือ"

เขาพูดพลางพยักเพยิดไปตรงตำแหน่งที่ฉันกำลังยื่นมือไปตรงนั้น ฉันหันไปมองตามก็เห็นว่าเป็นมีดจริงๆด้วย

"อะ อื้อ ขอบใจนะ"

ฉันรีบพูดขอบคุณเขาพลางชักมือที่ถูกเขาจับกลับมา แต่เขาไม่ปล่อยนี่สิ

"เอ่อ คือ..."

เขาทำให้ฉันหันไปมองหน้าเขาอีกจนได้ และฉันก็เห็นด้วยนะ ว่าเขามองหน้าฉันอยู่ก่อนแล้ว

"เธอเกร็งเวลาอยู่กับฉันเหรอ"

เขาเลิ่กคิ้วถามและสายตาของเขาบ่งบอกว่า ถ้าฉันไม่ตอบ เขาคงไม่ปล่อยมือฉันแน่ๆ

"กะ ก็...ฉันไม่ชิน ไม่เคยอยู่กับผู้ชายคนอื่นนอกจากป๊ากับเฮียและญาติ"

"ฮ่ะๆ เข้าใจ แต่เดียวก็ชินแล้วล่ะ เพราะเราต้องอยู่ด้วยกันอีกหลายปี"

เขายกยิ้มและจ้องหน้าฉันอย่างโจ่งแจ้ง มีแต่ฉันนี่แหละที่หลบสายตาเขา

"คือว่าเรื่องนั้น..."

ฉันกำลังจะพูดกับเขาถึงเรื่องที่ฉันจะต้องอยู่กับเขาไปอีกนาน ซึ่งฉันคิดไว้แล้วว่าฉันจะไม่อยู่แบบนั้น แต่เขาก็พูดแทรกขึ้นก่อน

"โลกมันกลมมากเลยนะ"

เขาพูดกลั้วหัวเราะ พลางขยับมายืนพิงกับเคาน์เตอร์ใกล้ๆกับจุดที่ฉันยืนอยู่ ที่สำคัญ ไม่ยอมปล่อยมือด้วย

"ฉันไม่คิดเลยว่าลูกสาวเพื่อนเก่าแม่ของฉันจะเป็นเธอ"

"อ่า...เหมือนกัน"

"ถ้าฉันรู้ว่าเป็นเธอแต่แรก ฉันคงไม่หาเรื่องหลบตอนที่บ้านเรานัดไปกินข้าวด้วยกันหรอก"

"..."

"วันนั้นเธอได้ไปมั้ย"

ฉันพยักหน้าแทนคำตอบ

"เราน่าจะทำความรู้จักและสนิทกันตั้งแต่วันนั้นแล้วนะ ถ้าฉันไปเจอเธอ"

เขาพูดอีก ฉันได้แต่พยักหน้าพลางบิดมือออกจากมือเขาอย่างสุภาพ

"อ้อ โทษที ลืมไปเลย"

และเหมือนเขาจะเพิ่งรู้ตัวหรือไง เขาหลุบตาลงมองมือของเขาที่จับมือฉันก่อนจะค่อยๆปล่อยมือและเงยหน้ามายิ้มกับฉัน

"ถ้าฉันรู้ว่าเป็นเธอ ฉันไปอยู่แล้ว"

"งะ งั้นเหรอ"

ฉันยิ้มแห้งๆให้เขาก่อนจะหันมาก้มหน้าก้มตาล้างจานต่อ ส่วนเขาก็พูดอยู่ใกล้ๆฉัน

ฉันเคยเจอเขาครั้งแรกและครั้งเดียวที่ตู้คาราโอเกะเมื่อหลายเดือนก่อนนั้นนะ ตอนแรกก็ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนพูดเก่งขนาดนี้เลย

"แต่พอได้มาเห็นแบบนี้ฉันก็รู้สึกดีนะ รู้สึกว่าฉันไม่ต้องไปทำความรู้จักกับคนอื่นยังไงไม่รู้"

"เรา...ก็ไม่ได้รู้จักกันขนาดนั้นซะหน่อย"

"แต่ฉันว่าเธอ...น่ารักดีนะ"

เขาทำให้ฉันชะงักอีกรอบด้วยคำที่พูดเหมือนชมฉัน ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นคนพูดจาแบบนี้อยู่แล้วหรือเปล่า ถ้าเป็นแบบนั้น เขาก็หยอดเก่งเหมือนกันนะ หยอดแบบเนียนๆด้วย

"เห้อ ฉันพูดแบบนี้ เธอจะหาว่าฉันเหมือนพวกเจ้าชู้หรือเปล่าเนี่ย"

ฉันหันไปมองหน้าเขา เขาเองก็ยังคงยิ้มอยู่

"แสดงว่าคิดสินะ ฮ่ะๆ"

เขาหัวเราะ ฉันเองก็ต้องหัวเราะแก้เก้อไปกับเขาก่อนจะหันมาล้างจานใบสุดท้ายจนเสร็จ

"ฉันล้างจานเสร็จแล้ว ขอตัวก่อนนะ"

ฉันพูดพลางจะเดินออกจากครัวทันที แต่เขาก้าวมาขวางหน้าฉันไว้ก่อน

กึก~

"เดี๋ยวสิ"

"มีอะไรเหรอ"

"ไหนๆเราก็ต้องอยู่ด้วยกันแล้ว เราน่าจะทำอะไรให้มันเป็นทางการซักหน่อยดีมั้ย"

"อ่า..."

ฉันยังอ้ำอึ้งอยู่ แต่เขาก็ยิ้มกว้างพลางพูดออกมา

"ดีใจที่ได้เจอนะ..."

เขาพูด

"และยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งครับ...ครีม"

พูดจบเขาก็ยื่นมือมาตรงหน้าฉันเพื่อรอให้ฉันยื่นมือไปจับมือกับเขาเป็นการทักทาย...

วันต่อมา...

ก็อก ก็อก ก็อก~

"หมวย เปิดประตูให้เฮียหน่อย"

ฉันที่เพิ่งจะวางมือจากการแชทมือถือคุยกับ'ของขวัญ'เพื่อนสนิทที่สุดของฉัน ซึ่งตอนนี้อยู่ที่ประเทศไทย ถอนหายใจและมองไปที่บานประตูเพราะได้ยินเสียงเคาะและเสียงเรียกของเฮีย

ฉันคิดถึงบ้านนะ คิดถึงป๊า คิดถึงเพื่อนด้วย อ้อ คิดถึงหลานด้วยนะ หลานของฉันที่อยู่ในท้องเพื่อนฉันไง ไม่อยากจะบอกว่าอีกไม่นานฉันก็ได้เป็นน้าคนแล้วนะ คิดไปคิดมา ลูกของเพื่อนฉันกับแฟนที่ชื่อ'พี่เกียร์'ออกมาคงหน้าตาดีแน่ๆเลย

"หมวย หลับไงวะ ได้ยินเฮียเปล่า"

ฉันถอนหายใจอีกครั้งพลางลุกเดินไปเปิดประตูให้เฮีย

แอด~

"มีอะไรเหรอเฮีย"

"ไปแต่งตัวไป"

"แต่งทำไม"

"จะพาไปเดินเล่น ทำความรู้จักกับสถานที่"

"ไม่เอาอ่ะ"

"เร็วๆ จะได้คุ้นเคยไง"

"ครีมไม่ไปไหนอยู่แล้ว อย่างมากก็แค่จากห้องไปมหาลัยแค่นั้นแหละ"

"พูดง่าย อยู่ที่นี่สี่ปีนะ จะไปๆมาๆอยู่แค่นั้นได้ยังไง"

"ก็ไม่อยากไป"

"แกต้องรู้จักเอาตัวรอดนะหมวย การทำความรู้จักกับสถานที่ต่างๆมันก็สำคัญ"

"..."

"ไปตอนที่เฮียยังอยู่ที่นี่ หรือจะให้โรมพาไปตอนที่เฮียกลับไทยแล้ว"

"เฮีย"

"เลือกเอา"

"..."

"เอาไง"

"เลือกอะไรได้มั้ยล่ะ"

ฉันหน้างอทันที เฮียมองหน้าฉันและส่งยิ้มอบอุ่นมาให้พลางโยกหัวฉัน

"น้องรักของเฮีย ไปแต่งตัวเร็ว เฮียกับโรมรออยู่"

"โรมไปด้วยเหรอเฮีย"

"ไปดิ โรมมันมาอยู่ที่นี่ก่อนเป็นอาทิตย์แล้ว มันรู้ดีกว่าเฮีย"

ฉันมองหน้าเฮียพลางถอนหายใจ

"เร็ว ไปแต่งตัว เกรงใจโรมมัน"

"เห้อ"

ฉันถอนหายใจอีก ก่อนจะจำใจกลับเข้ามาในห้องเพื่อแต่งตัว

การไปในสถานที่ต่างๆของฉันตั้งแต่เช้าจรดเย็นมันก็ไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิดนะ ยิ่งพอมีเฮียมาด้วย มันทำให้ฉันไม่เกร็งกับโรมมากเกินไป พอฉันเริ่มไม่เกร็ง ฉันก็เริ่มสนุก เฮียบอกให้ฉันปล่อยวางและคิดว่ามาเที่ยว ฉันก็เลยลองคิดแบบนั้น...

20.20 น.

"อ่ะ"

ฉันหลุบตาลงมองกระป๋องเบียร์ที่โรมยื่นให้ คือว่า ตอนนี้น่ะมันมืดแล้ว สองทุ่มกว่าๆแล้วมั้ง และตอนนี้พวกเรานั่งพักกันอยู่ที่ถนนสายหนึ่ง ใกล้ๆกับที่พักนี่แหละ และเฮียกับโรมกำลังจะดื่มแก้หนาวกันอยู่

"ไม่เอาดีกว่า"

ฉันปฏิเสธ เพราะไม่ใช่คนดื่มของมึนเมาพวกนี้อยู่แล้ว ก็พอดื่มได้นะ แต่ไม่เยอะ แล้วฉันก็คออ่อนด้วย

"หมวยมันคออ่อนจะตาย อย่าไปให้มันกิน"

เฮียพูดพลางยื่นมือมาหยิบกระป๋องเบียร์จากมือโรมไปกินเอง ฉันหันไปมองหน้าเฮีย

"แล้วก็...อยู่กับน้องสาวเฮีย อย่ามอมเหล้ามันนะเว้ย"

ฉันว่าเฮียเริ่มกรึ่มๆแล้วแหละ?

"ฮ่ะๆ จะไปทำแบบนั้นทำไมล่ะเฮีย"

โรมหัวเราะพลางหันมามองหน้าฉัน

"ทำไม่ลงหรอก"

"ทำไมวะ น้องเฮียไม่สวยเหรอ"

"ไม่ใช่แบบนั้น"

"แล้วทำไมทำไม่ลง"

"เฮีย หมายถึงทำอะไรเนี่ย"

"ก็..."

เฮียมองหน้าฉันพลางทำตาหวานเชื่อม จนฉันต้องตีแขนเฮียเพื่อปรามเขา

"นี่!"

"โอ้ย ไอ้หมวย มันเจ็บ"

"สำออย หนูจะฟ้องป๊า"

"ขี้ฟ้องเหรอเราอ่ะ"

เฮียพูดพลางยื่นมือมากดหัวฉันและขยี้อย่างหมั่นเขี้ยว

"โอ้ยเฮีย หยุดนะ"

"นี่ๆ ขี้ฟ้องเหรอ ห้ะๆ"

"เฮียยย"

"เสียงสูงอีกนิดหมวย สูงอีกนิดนี่กลายเป็นเหี้ยแล้วหมวย"

"ฮ่าๆๆ"

"ระ โรม อย่าหัวเราะ จับมือเฮียออกไปก่อน"

"ห้ะ"

"โรม เอามือเฮียออกจากหัวฉันที"

"หาตัวช่วยเหรอห้ะ นี่ ต้องโดนหนักๆ"

"โรมมม"

"ฮ่ะๆ โอเคๆ ช่วยแล้วครับ"

"โรม มึงเชื่อใคร ตอบ"

ฉันได้ยินเสียงเฮียถามเขา ได้ยินเสียงโรมหัวเราะก่อนจะพูดขึ้น

"เชื่อ...ครีมครับ"

"ไอ้โรม"

"ฮ่าๆ โทษนะเฮีย"

พอโรมพูดคำนั้นจบ ไม่นานมือของเฮียก็ถูกดึงออกจากหัวฉัน ฉันรีบเงยหน้าขึ้นมาและใช้มือสางผมที่กระเซอะกระเซิงจากการกลั่นแกล้งของเฮียให้เข้าที่อย่างลวกๆ

"โรม จับเฮียไว้เลยนะ"

"ห้ะ"

"ไอ้โรม อย่าจับ เดี๋ยวมันเอาคืน"

"ครีมจะทำอะไรเฮียได้"

"เห้ยๆ อย่าจับ"

"จับเลยโรม"

"ไม่เอานะหมวย อย่านะเว้ย"

"ทำหมวยก่อนนะเฮีย"

ฉันหัวเราะในลำคอและจ้องเฮียอย่างจริงจัง การเอาคืนของฉันไม่ได้ร้ายแรงอะไรมากหรอก และเฮียก็รู้ว่าฉันจะทำอะไรเพราะเราเล่นแบบนี้กันบ่อย แต่โรมที่ไม่เคยรู้ก็ได้แต่มองและทำตามเราสองคนพี่น้องอย่างงงๆ

"อย่า ไอ้หมวย ไอ้โรม ปล่อยดิวะ โอ้ย อย่าจี้เอว ไอ้หมวย มันฮ่ะๆๆ โอ้ย จั๊กจี๊ ฮ่าๆๆๆ"