Chapter9 – สนแค่ฉัน

Chapter9 – สนแค่ฉัน

เนื่องจากเมื่อวาน รุ่นพี่ไม่ได้ให้พวกฉันเข้ากิจกรรมรับน้อง แต่ก็มาขอเก็บสมุดลายเซ็นไปเช็คดูว่ารุ่นน้องได้เริ่มทำการขอลายเซ็นรุ่นพี่ไปบ้างหรือยัง

" เดี๋ยวเราไปถามพี่ก่อนนะ " แอลทำหน้าครุ่นคิดแล้วตรวจดูสมุดในตะกร้าที่ถือมาอีกครั้ง แล้วก็เงยหน้าขึ้นมาบอกพวกฉัน

" จะเป็นอะไรหรือเปล่าพรีม " หลังจากที่แอลเดินออกไปแล้ว ฉันก็หันไปถามพรีมอย่างเป็นกังวลเล็กน้อย

" ไม่หรอก ก็เมื่อวานพรีมเป็นส่งสมุดให้รุ่นพี่เองกับมือ " พรีมตอบกลับมาอย่างสบายๆ ซึ่งก็ทำให้ฉันอุ่นใจขึ้น

รอไม่นาน แอลก็เดินกลับมาพร้อมกับรุ่นพี่ 2 คน

" คนไหนไม่มีสมุด " พี่ตาล พี่สต๊าฟปี 2 ถามขึ้น

" หนูค่ะ " ฉันยกมือขึ้น

" ออกมานี่ " รุ่นพี่ทั้งสองมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ แล้วออกคำสั่ง

" เอ่อ ไปด้วยได้ไหมคะ " พรีมที่นั่งอยู่ข้างๆ ฉันถามขึ้นแล้วจับแขนฉันไว้

" ไม่ต้อง อยู่ทำกิจกรรมกับเพื่อนไป " พี่ตาลหันไปมองหน้าพรีมนิ่งแล้วออกคำสั่ง

จากนั้นก็เดินนำฉันไป ส่วนฉันก็หันไปมองพรีมแล้วยิ้มเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นไร

" มาล่ะ " พอฉันเดินตามพี่ตาลและเพื่อนมาถึงด้านหน้าทางเข้าห้องเชียร์ ก็เจอกับพี่นิวและพี่แอนยืนรออยู่

รุ่นพี่กลุ่มนี้คือคนที่รับผิดชอบเรื่องสมุดและป้ายชื่อของปี 1

" เมื่อวานได้ส่งสมุดหรือเปล่า " พี่นิวหันมาถามฉันแล้วมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า

" ส่งค่ะ " ฉันพยักหน้ารับ

" แน่ใจนะ เพราะพวกพี่ไม่เจอเลย ถ้าส่งจริง ทำไมไม่เห็น " พี่แอนพูดขึ้นบ้างแล้วยิ้มเยาะใส่ฉัน

" เอ่อ " ซึ่งเห็นท่าทีไม่เป็นมิตรแบบนี้ฉันก็รู้ทันทีว่าโดนแกล้งเข้าให้แล้ว

จำได้ว่า พรีมเคยบอกฉันว่า พี่นิวเป็นเพื่อนของน้องรหัสพี่อาเทอร์ และเคยตามจีบพี่ฮาร์ท

" พาน้องออกไป " พี่ตาลสั่งขึ้น

" เอ่อ พี่ครับ " แอลที่เดินตามฉันมาก็เหมือนจะรู้ว่ารุ่นพี่พวกนี้จะเขม่นฉันเป็นพิเศษ จึงพยายามร้องห้าม

" ไม่ต้องห่วงเพื่อนหรอก แค่ลงโทษเล็กน้อย " แต่รุ่นน้องอย่างพวกฉันจะไปสู้อะไรได้ล่ะ

" ครับ "

แอลหันมามองฉันอย่างลำบากใจแล้วเดินไปเข้ากิจกรรมกับเพื่อน

ส่วนคนที่เดินนำฉันไปคือพี่นิวและพี่แอน

ทั้งสองคนพาฉันลัดเลาะมาที่ด้านหลังตึก ซึ่งตรงนี้จะเป็นพื้นที่โล่งกว้าง

" ไปยืนตรงนั้น แล้วหันหน้าเข้าหาพระอาทิตย์ " พอเดินมาถึงแล้ว พี่นิวก็หันมาสั่งฉันแล้วชี้ไปที่กลางลานกว้าง

" คะ?? " ฉันมองตามนิ้วมือของเธอแล้วก็ทำหน้างง

" ฟังไม่ชัดหรือยังไง " พี่แอนจ้องหน้าฉันนิ่งแล้วถามขึ้น

" นี่คือการลงโทษที่สร้างสรรค์เหรอคะ " ฉันถามกลับอย่างอดไม่ได้ เพราะรู้สึกว่านี่มันคือสิ่งที่เกินขอบเขตของการรับน้อง

" จะไม่ฟังรุ่นพี่หรือยังไง " แล้วก็นั่นแหละค่ะ พวกเธอก็เอาความเป็นรุ่นพี่มาขู่

" ไปยืนค่ะ หรือจะให้เพื่อนมายืนด้วย " พี่นิวชี้นิ้วออกคำสั่งและเอาเพื่อนๆ ที่อยู่ในหอประชุมมาขู่

ฉันจ้องหน้าทั้งสองอย่างไม่ชอบใจ ซึ่งทั้งสองก็มองฉันแล้วยิ้มเยาะ

สุดท้ายแล้วฉันก็เม้มปากอย่างอดกลั้น เดินไปยืนกลางแดดและหันหน้าเข้าหาพระอาทิตย์ตามคำสั่งของรุ่นพี่ เพราะไม่อยากให้เพื่อนต้องมาเดือดร้อนเพราะตัวเอง

ไม่สิ เพราะรุ่นพี่ที่ไม่รู้จักแยกแยะมากกว่า

" เวลา " เสียงเรียกที่ดังขึ้นทำให้ฉันหันหลังกลับไปมอง ตาพร่ามัวเพราะหลับตายืนเป็นเวลานาน จนฉันรู้สึกว่าโลกมันโงนเงน แต่พอปรับสายตาได้ก็เห็นว่าคนที่เรียกคือใคร

" พี่ฮาร์ท " ฉันเอ่ยเรียกพี่ฮาร์ทเสียงแผ่ว เพราะลำคอแห้งผาก เนื่องจากตั้งแต่ยืนมายังไม่ได้กินน้ำเลย

พรึบ

พี่ฮาร์ทรีบก้าวขามาหาฉันแล้วดึงฉันให้เดินตามไปเข้าร่ม จากนั้นเขาก็มองฉันอย่างสำรวจ

" ทำอะไร " พอสำรวจฉันจนพอใจแล้วเขาก็ตวัดสายตาไปมองรุ่นพี่สองคนที่ยืนเลิ่กลั่กกันอยู่แล้วถามขึ้นเสียงต่ำ

" เอ่อ " ทั้งสองคนมองหน้ากันอย่างกลัวๆ

" ฉันถามว่าทำอะไร ทำไมให้น้องไปยืนหันหน้าเข้าหาพระอาทิตย์แบบนั้น " พี่ฮาร์ทตวาดเสียงดังลั่น จนรุ่นพี่ทั้งสองคนสะดุ้ง แล้วก็ก้มหน้าลงตัวสั่นๆ

" นี่มันอะไรกันว่ะ " จากนั้นก็มีเพื่อนของพี่ฮาร์ทมาถึงพอดีแล้วถามขึ้นอย่างไม่พอใจ

" ไอ้เซน " พี่ฮาร์ทหันไปเรียกพี่เซนที่เป็นหัวหน้าสต๊าฟอย่างกดดัน

" พวกเธอทำอะไรนิว " พี่เซนเองก็ทำหน้าเครียดแล้วหันไปถามรุ่นพี่ทั้งสองคนด้วยน้ำเสียงและสายตาที่ผิดหวัง

ซึ่งทั้งพี่นิวและพี่แอนก็ก้มหน้าลงหลบสายตาของทุกคน

" เรียกรวมสต๊าฟทุกคน แล้วก็ปล่อยน้องที่หอประชุมให้กลับไป " พี่ฮาร์ทสั่งขึ้นเสียงนิ่ง เขาขบกรามแน่นอย่างคนอดกลั้นอารมณ์

" ครับ " พี่เซนรับคำแล้วหันไปมองเพื่อนทั้งสองของเขาเป็นเชิงบอกให้ตามไป

" เป็นอะไรรึเปล่า " พอพี่เซนและรุ่นพี่ทั้งสองออกไปแล้ว พี่ฮาร์ทก็หันมาถามฉันด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

" ไม่ค่ะ แค่หิวน้ำ " ฉันส่ายหน้าแล้วยิ้มให้เขาเล็กน้อย

พอได้ยินอย่างนั้น พี่ควีนก็ยื่นขวดน้ำที่ยังไม่เปิดมาให้พี่ฮาร์ท

พอเขาเปิดและเสียบหลอดแล้วก็ยื่นมาให้ฉัน ซึ่งฉันก็รับมากินอย่างไม่อิดออด