Chapter10 – ลงโทษ

Chapter10 – ลงโทษ

" ตัวแดงหมดเลยวะ "

" ยืนมานานแค่ไหนแล้ว " พอพี่จากัวร์พูดขึ้นอย่างนั้น พี่ฮาร์ทก็ถามขึ้นต่อทันที

" เอ่อ ตั้งแต่เรียกรวมค่ะ " ฉันเห็นสีหน้าของเขาแล้วก็ตอบอย่างกล้าๆ กลัวๆ

" ทำไมไม่ขัดว่ะ " พี่ฮาร์ทสบถขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

" ไอ้ฮาร์ทใจเย็นๆ " จนเพื่อนๆ เขาต้องรีบห้าม

" ก็พี่เขาขู่ว่าจะให้เพื่อนมายืนด้วย " ส่วนฉันก็ก้มหน้างุดแล้วก็บ่นพึมพำขึ้นมา ฉันรู้ว่าพี่ๆ เขาต้องการกลั่นแกล้งฉัน และตัวเองก็ไม่ควรยอมให้ใครมาแกล้ง แต่ถ้าพี่เขาไม่เอาเพื่อนมาขู่ ฉันก็คงไม่ยอมมาทำอะไรแบบนี้หรอก ถึงฉันจะซื่อ แต่ก็ไม่ได้บื้อนะ

" พาน้องไปห้องเชียร์เถอะ " เป็นพี่พร้อมที่พูดขึ้น

และจากนั้นพี่ฮาร์ทก็จับมือฉันให้เดินตามหลังเขาไป และด้านหลังฉันก็มีพี่ๆ เดินตามมาด้วย

" เวลาาาาา " พอมาถึงทางเข้าห้องเชียร์ ก็มีเพื่อนๆ รุ่นเดียวกันกับฉันเดินสวนออกมา จากนั้นพรีมที่ยืนอยู่กับลลิและเพื่อนร่วมสาขาของลลิก็พุ่งตรงมาหาฉันทันทีที่เห็น

พรึบ

พรีมเข้ามาจับตัวฉันแล้วมองอย่างสำรวจ ซึ่งพี่ฮาร์ทก็ปล่อยมือฉันออกเพราะเพื่อนฉันจู่โจมอย่างรวดเร็ว

" ทำไมหน้าแดง ตัวแดงไปหมดเลย " พรีมขมวดคิ้วแล้วถามฉันด้วยสีหน้าเป็นกังวล

" เป็นอะไรหรือเปล่า " ลลิเองก็ทำหน้าเครียดแล้วมองฉันอย่างสำรวจอีกรอบ

" ไม่ได้เป็นอะไร " ฉันส่ายหน้าแล้วยิ้มให้เพื่อนไปเพราะไม่อยากให้เพื่อนเป็นกังวล

" งั้นกลับกันเถอะ "

" เดี๋ยวฉันไปส่งเอง " พี่ฮาร์ทพูดขัดขึ้นทันทีที่ลลิชวนฉันกลับ

ซึ่งพวกฉันก็หันไปมองเขาทันที

" เดี๋ยวเวลาต้องเข้าไปคุยด้านในด้วย " เป็นพี่พร้อมที่เดินเข้ามาบอก

" หนูต้องไปด้วยเหรอคะ " ฉันหันไปถามเขาอย่างงงๆ เพราะเรื่องนี้พวกเขาน่าจะตักเตือนหรือลงโทษกันเอง เพราะยังไงคนกลุ่มนั้นก็เป็นรุ่นพี่ หรือเพราะฉันเป็นคนที่ถูกกระทำ จึงต้องเข้าไปฟังด้วยกันนะ

" ไปสิ จะไปยอมให้พวกนั้นมาทำแบบนี้อีกไม่ได้ ไม่ว่ากับใคร " เป็นพี่อาเทอร์ที่พูดขึ้นอย่างโมโห

ทำให้เพื่อนทั้งสองของฉันหันไปมองหน้ากัน และสองคนนี้คงรู้แล้วว่าเหตุผลที่ทำให้รุ่นพี่เลิกกิจกรรมกระทันหันนั้นเกิดจากที่รุ่นพี่เรียกฉันไป

" แต่ว่า " ฉันหันไปมองพี่ฮาร์ทอย่างลำบากใจ เพราะไม่อยากให้คนมองพี่ฮาร์ทไม่ดี เมื่อวานพี่ฮาร์ทมีรูปที่เป็นประเด็นกับฉัน วันนี้ฉันก็มีเรื่องกับรุ่นพี่ ซึ่งพี่ฮาร์ทเป็นเฮดว๊าก แม้ว่าสาเหตุของการกลั่นแกล้งครั้งนี้มันเกิดจากเขาก็เถอะ

" สนแค่ฉันก็พอ " พี่ฮาร์ทยิ้มให้ฉันเล็กน้อยแล้วยกมือขึ้นมาลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู

ส่วนเพื่อนเขาก็โห่ร้องออกมาเบาๆ ส่วนฉันก็ก้มหน้างุดอย่างเขินๆ

" งั้นเดี๋ยวพรีมอยู่กับเวลาเอง ได้ไหม " เป็นพรีมที่พูดขึ้นแล้วหันไปมองพี่ชายตัวเอง

" อื้ม " ซึ่งพี่พร้อมก็พยักหน้าอนุญาต

" โอเค เดี๋ยวโทรหานะ " ทำให้ลลิสบายใจแล้วหันมายิ้มให้ฉันอย่างให้กำลังใจ

ฉันยิ้มตอบเพื่อนแล้วหันไปทักทายเพื่อนของลลิอย่างเป็นกันเอง

จากนั้นก็เดินตามพี่ๆ เข้ามาให้ห้องประชุมพร้อมกับพรีม

ตึก ตึก ตึก

ความเงียบของห้องเชียร์ในตอนนี้ ได้ยินเสียงรองเท้าที่เดินไปมาของพี่ฮาร์ทและเพื่อนของเขาที่เดินไปยืนตามจุดต่างๆ เพื่อกดดัน เหมือนตอนที่พวกเขาเข้ามาว๊ากปีหนึ่งไม่มีผิด แต่ต่างตรงที่ว่า ตอนนี้กลุ่มคนที่นั่งในวงล้อมนั้นไม่ใช่ปีหนึ่ง แต่เป็นรุ่นพี่สต๊าฟที่ดูแลพวกฉันนั่นเอง

กลุ่มของพี่ตาลนั่งด้วยกันแล้วก็ก้มหน้าลงอย่างกลัวๆ ส่วนรุ่นพี่คนอื่นๆ ก็ทำหน้างง เพราะไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น

" รู้หรือเปล่าว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น " พี่พร้อมที่ยืนข้างพี่ฮาร์ทถามขึ้นเสียงนิ่ง

จากนั้นรุ่นพี่ปีสองก็หันไปมองหน้าอย่างงงๆ

" วันนี้มีน้องคนหนึ่งหายไปจากห้องเชียร์ มีใครรู้หรือเปล่า " ยิ่งคำพูดต่อก็ยิ่งทำให้พวกเขางงกันเข้าไปอีก

ซึ่งฉันก็เข้าใจ เพราะปีหนึ่งคณะฉันไม่ได้มีน้อยๆ เลย พี่ๆ จะไม่รู้ว่ามีน้องหายไปหลังจากเช็คชื่อก็ไม่แปลกอะไร

" การที่เราทำกิจกรรมรับน้องขึ้นมาเพื่ออะไรไอ้เซน " เมื่อไม่มีคนตอบ พี่ฮาร์ทก็หันไปถามพี่เซน ที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาแทน

" เพื่อให้รุ่นน้องคุ้นเคยกับรุ่นพี่ และรู้กฏระเบียบในมหาลัยมากขึ้นครับ " พี่เซนตอบเสียงดังฟังชัด ทำให้ฉันรู้ว่ารุ่นพี่คนนี้ไม่เลวเลย ตั้งแต่เข้ากิจกรรมรับน้องมา พี่เซนก็คุมน้องอยู่มาโดยตลอดนะ เพียงแต่ว่าวันนี้กลับมีเพื่อนมาทำให้เขาเดือดร้อนซะงั้น

" แล้วการลงโทษรุ่นน้องล่ะ มีขอบเขตไหม " พี่พร้อมถามขึ้นต่อทันที

" มีครับ การลงโทษน้อง ต้องเป็นการสร้างสรรค์ และสร้างความสัมพันธ์ให้กับน้องและรุ่นพี่ "

" แล้ววันนี้ที่มึงเห็น มันคือการลงโทษแบบไหน "

" เอ่อ " พอได้ยินคำถามต่อมา พี่เซนก็ทำหน้าลำบากใจและผิดหวังออกมาทันที

" การลงโทษให้น้องยืนตากแดดแล้วหันหน้าเข้าพระอาทิตย์ นั่นคือการสร้างสรรค์ สร้างความสัมพันธ์เหรอ " พี่ฮาร์ทยังคงจี้ถามต่อและหันไปมองกลุ่มของพี่ตาล ทำให้กลุ่มรุ่นพี่ปีสองหันไปมองตามทันที ซึ่งมาถึงตอนนี้ทุกคนคงรู้แล้วว่าถูกเรียกรวมมาทำไม

พรีมที่นั่งอยู่ข้างฉันหันมามองหน้าฉันอย่างตื่นๆ และสำรวจตัวฉันอีกครั้ง

" ไม่เป็นไรแล้ว " ฉันระบายยิ้มแล้วบอกเพื่อนไป

" เวลา มานี่หน่อย " พี่ฮาร์ทหันมาเรียกฉันด้วยใบหน้านิ่งๆ

ฉันจึงลุกขึ้นไปหาเขา ท่ามกลางสายตาของทุกคนที่มองมา

" โดนลงโทษเรื่องอะไร " พอฉันเดินมาถึง เขาก็ถามขึ้นถึงสาเหตุที่ฉันโดนลงโทษทันที

" คือรุ่นพี่หาสมุดลายเซ็นของเวลาไม่เจอค่ะ " ฉันตอบกลับเขาไป

" ไม่ได้ส่งหรือเปล่า " พี่แอนที่เป็นหนึ่งในคนที่สั่งฉันไปยืนกลางแดดพูดขึ้นขัดขึ้น