Chapter7 – หาเรื่อง

Chapter7 – หาเรื่อง

ทั้งพรีมและลลิก็พยายามพูดให้ฉันไม่คิดมาก แต่มันก็อดคิดไม่ได้จริงๆ ยิ่งคนที่เดินผ่านไปมาหันมามองฉันแล้วกระซิบกระซาบกัน ฉันยิ่งรู้สึกไม่เป็นตัวเอง

แล้วก็เป็นอย่างนี้ทั้งวัน ตั้งแต่เช้า เที่ยง ในคลาสเรียนก็ยังมีคนมองมา ยังดีที่ฉันมีพรีมอยู่ด้วย ไม่งั้นก็ไม่รู้ว่าฉันจะเอ๋อแค่ไหน

จวบจนจบคลาสเรียนภาคบ่าย ซึ่งพวกฉันก็มีประชุมเชียร์ หรือเข้ากิจกรรมรับน้องต่อ

ฉันและพรีมจึงมาเข้าห้องน้ำก่อนที่จะไปเข้าห้องประชุมเชียร์

" คนนี้น่ะเหรอ " และในขณะที่เดินไป ก็มีกลุ่มคนที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำ ฉันมองแล้วคนพวกนี้คือเพื่อนในคณะของฉันเอง แล้วจู่ๆ หนึ่งในนั้นก็พูดขึ้นเสียงดังพอสมควร แล้วทั้งกลุ่มก็หันมามองทางฉันเป็นตาเดียว

" ใช่ " เพื่อนของเธอพยักหน้ารับอย่างพร้อมเพรียงกัน แต่สายตาก็ไม่ได้ล่ะไปจากฉัน

" หน้าตาก็งั้นๆ " ผู้หญิงคนแรกที่พูดก็มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า จากนั้นก็เบะปากแบบเหยียดๆ

ฉันได้แต่ขมวดคิ้วสงสัยว่าตัวเองเคยไปมีเรื่องหรือทำอะไรให้พวกเธอไม่พอใจหรือเปล่า แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก

" นั่นสิ ไม่รู้ไปอ่อยพี่เขาท่าไหนนะ " แต่พอประโยคต่อมาที่ออกจากปากเพื่อนของเธอที่ยืนอยู่ข้างๆ ดังขึ้น ฉันก็พอจะนึกออกว่าพวกเธอไม่ชอบฉันเพราะอะไร

ด้วยวันนี้พรีมเองก็พูดกรอกหูฉันตลอดว่าพี่ฮาร์ทค่อนข้างจะฮอต ทำให้มีสาวๆ มาชอบมากมาย และบอกให้ฉันระวังตัวไว้ เพราะสาวๆ พวกนั้นแยกแยะอะไรไม่ค่อยเป็น กลัวว่าพวกนั้นจะมาหาเรื่องฉัน

ฉันได้ฟังแล้วก็ได้แต่ยิ้มขำ แต่พอมาเจอแบบนี้แล้วก็หัวเราะไม่ออกเลย

" ก็คงจะหลายท่าแหละแก "

" หุบปากเน่าๆ ของเธอไปดีกว่านะ " เป็นพรีมที่ทนคำพูดพวกนั้นไม่ไหว ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ พรีมก็หันไปพูดกับพวกนั้นเสียงแข็ง

" พูดความจริง รับไม่ได้เหรอ " เป็นผู้หญิงคนแรกที่พูดขึ้น ฉันมองป้ายชื่อที่เธอห้อยอยู่ก็รู้ว่าเธอชื่อไอซ์

" เหอะ ความจริงเหรอ รู้ดีจังเลยนะ เธอเป็นตัวอะไรที่มาตามเกาะติดเพื่อนฉันเหรอ ถึงได้รู้ดีจัง " พรีมกอดอกแล้วหัวเราะออกมา จากนั้นก็ปรายตามองผู้หญิงพวกนั้นเหมือนมองตัวอะไรซักอย่างที่ไม่ใช่คน

" ปากดีนักนะ " พอได้ยินสิ่งที่พรีมพูด พวกเธอก็มีสีหน้าที่ย่ำแย่ขึ้นมาทันที

" ทำไมล่ะ พอพูดว่ากลับบ้าง ดิ้นเลยเหรอ " พรีมก็พูดยั่วพวกเธอไปอีก ซ้ำยังมองพวกเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เหมือนที่พวกเธอมองฉันอีก

จนหนึ่งในนั้นทำท่าจะทนไม่ไหว ทำท่าจะเดินเข้ามาเอาเรื่อง ฉันรีบดึงพรีมออกมายืนข้างๆ ทันที

" มีอะไรกัน " แล้วยังไม่ทันที่คนนั้นจะเดินมาถึงตัวฉันและพรีม เสียงที่ดังขึ้นจากทางด้านหลังก็ขัดขึ้นเสียก่อน

" พี่ควีน " พอหันไปมองพวกคนก็นิ่งอึ้งกันทันที

" สวัสดีค่ะ " แล้วก็รีบยกมือไหว้คนที่มาใหม่

พี่ควีน คือรุ่นพี่ปี 3 ที่อยู่กลุ่มเดียวกันกับพวกพี่ฮาร์ท แต่ไม่ใช่พี่ว๊าก ถามว่าทำไมฉันผู้ซึ่งไม่เคยอะไรถึงรู้น่ะเหรอ ก็วันนี้พรีมเล่าเรื่องพี่ฮาร์ทและกลุ่มเพื่อนของเขาให้ฟังเกือบทั้งวัน ขนาดเวลาเรียนยังไม่หยุดเอารูปพี่ๆ มาให้ฉันดู จนอาจารย์มองมาที่ฉันและพรีมนิ่ง พรีมถึงหยุดและตั้งใจเรียน

" อื้ม มีอะไรกัน " พี่ควีนรับไหว้แล้วถามขึ้น

" เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร " กลุ่มของไอซ์รีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที

" ไปกันเถอะแก " แต่ท่าทางลุกลี้ลุกลนนั้นไม่ปกติเลย สุดท้ายแล้วพวกเธอก็หันไปชวนกันออกไปทันที

" สวัสดีค่ะ "

" เป็นอะไรหรือเปล่า " พอพวกนั้นเดินออกไปแล้ว พี่ควีนก็หันมาถามฉันและพรีม

" ไม่ค่ะ ขอบคุณนะคะ " เป็นพรีมที่ตอบแล้วเอ่ยขอบคุณพี่ควีนไป เพราะพรีมรู้จักกับเพื่อนพี่พร้อมทุกคน แม้ไม่ได้สนิทแต่ก็ถือว่ารู้จักกัน

" อื้ม " พี่ควีนพยักหน้ารับแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ ส่วนฉันและพรีมก็หันมามองหน้ากันแล้วถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆ

ฉันคิดไม่ตกเลยว่าต่อจากนี้ ถ้าฉันและพี่ฮาร์ทอยู่ในสถานะอื่นที่ไม่ใช่ถูกพี่ฮาร์ทตามจีบแล้ว ชีวิตฉันจะยุ่งยากกว่านี้อีกไหม แต่พอคิดว่าจะเลิกยุ่งกับเขา หัวใจเจ้ากรรมก็เหมือนถูกบีบรัด จนเจ็บไปหมด

ควีน เพื่อนสนิทที่เป็นผู้หญิงคนเดียวของกลุ่มเดินเข้ามาหาพวกผมด้วยสีหน้าบูดบึ้ง จากนั้นมันก็วางกระเป๋าลงบนโต๊ะเสียงดังแล้วนั่งลง

ปึก

" เป็นอะไร ทำไมหน้าบูด " เป็นไอ้พร้อมที่ถามขึ้น เพราะท่าทางไม่ปกติของเพื่อนคนนี้

" กับน้องคนนั้นน่ะ จริงจังหรือเปล่า " ควีนไม่ตอบคำถามไอ้พร้อม แต่หันมาจ้องหน้าผมแล้วถามขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง

" ใคร น้องเวลาอ่ะนะ " เป็นไอ้อาเทอร์ที่ถามขึ้นแทน แต่คำพูดของมันทำให้ผมคิ้วกระตุก

มันพูดเหมือนผมตามจีบคนเรี่ยราด

" หรือไอ้ฮาร์ทมันมีหลายคน " แล้วควีนก็ตวัดสายตาไปจ้องมันอย่างดุๆ

" ทำไม " ผมพูดขึ้นขัดสายตาข่มขู่ของควีนที่ส่งไปหาไอ้อาเทอร์ เพราะคนอย่างไอ้อาเทอร์มันปากไม่มีหูรูด หาสาระกับมันไม่ได้หรอก อีกอย่าง ผมก็อยากรู้ว่าควีนไปรู้อะไรมาถึงถามผมอย่างนี้

" ถ้าจริงจังก็ช่วยปกป้องด้วยค่ะ มึงรู้ดีว่าคนคลั่งรักมึงเยอะแค่ไหน ตะกี้กูพึ่งไปห้ามศึกมา " ควีนกรอกตามองบนแล้วพูดขึ้นอย่างเซ็งๆ

" เวลาเป็นอะไรหรือเปล่า " แล้วคำพูดของมันทำให้ผมร้อนรนขึ้นมาทันที

" ไม่ได้เป็นอะไร แค่โดนปากหอยปากปูจิกกัด "

" เวลายิ่งซื่อๆ อยู่ด้วย " ไอ้พร้อมที่รู้จักเวลามาก่อนพูดแล้วหันมาจ้องหน้าผม

พอได้ฟังอย่างนั้นผมก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วก้าวขาไปทางหอประชุมทันที

" เฮ้ยๆ ไปไหน " เป็นไอ้จากัวร์ที่รั้งผมไว้

" ไปห้องเชียร์ " ผมหันไปตอบมันแล้วจ้องมือมันที่จับแขนผมไว้นิ่ง เป็นเชิงบอกให้ปล่อย