Chapter5 – ไม่สน

Chapter5 – ไม่สน

หลังจากที่เรียนเสร็จแล้ว ฉันกับพรีมก็แยกกัน เพราะคนขับรถที่บ้านของพรีมมารออยู่แล้ว ซึ่งฉันก็ปฏิเสธไม่ให้เพื่อนไปส่ง เพราะเพื่อนมีธุระกับพี่บ้านต่อ พรีมจึงให้ฉันติดรถมาลงที่หน้ามหาลัย

ปื้นๆ

ในขณะที่ฉันกำลังเดินไปที่ร้านกาแฟที่ตัวเองทำงาน ก็มีเสียงแตรรถดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง

พอหันไปมองแล้วรถคันนั้นก็มาจอดตรงหน้าฉัน พร้อมกับคนขับที่ลดกระจกลง

" พี่ฮาร์ท "

" ขึ้นรถ " พี่ฮาร์ทบอกฉันหน้านิ่งๆ

" เอ่อคือ " ฉันมองไปรอบๆ ที่ตอนนี้มีคนที่กำลังรอรถประจำทางอยู่กำลังมองมาที่ฉันเป็นตาเดียว

" ขึ้นมา " พี่ฮาร์ทเอ่ยย้ำแล้วก็จ้องฉันนิ่ง

" ... " ฉันมองไปรอบๆ อย่างคนคิดไม่ตก

" ฉันไม่สน " ซึ่งคนอย่างพี่ฮาร์ทเอาแต่ใจตัวเองที่สุดเลย

สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจขึ้นรถไปกับเขา เพราะตอนนี้คนกำลังทยอยออกมาจากมหาวิทยาลัย ฉันไม่อยากให้คนเห็นเยอะไปกว่านี้ นี่ก็ไม่รู้ว่าคนอื่นจะคิดกันยังไง

DD Cafe

พอมาถึงที่ร้าน พี่ฮาร์ทก็ขับรถไปจอดที่จอดรถของลูกค้าแล้วเดินตามฉันมา เขาคงจะมากินกาแฟล่ะมั้ง

" พี่ดาว พี่จิน สวัสดีค่ะ " ฉันเดินนำหน้าเขาเปิดประตูเข้ามาแล้วเอ่ยทักทายพี่จินและพี่ดาวที่กำลังยื่นอยู่ตรงเค้าเตอร์ พอมองเข้าไปในร้าน ก็เห็นพี่พนักงานประจำกำลังเก็บโต๊ะอยู่

" ครับ มาพอดีเลย วันนี้คนลางานเยอะ " เหมือนพี่จินจะรู้ว่าฉันกำลังสงสัย จึงเอ่ยบอก

" มิน่าล่ะ พี่จินถึงได้มาทำเองแบบนี้ " ฉันพยักหน้ารับรู้

" ใช่ รับอะไรดีครับ " พี่จินหันไปมองคนที่อยู่ข้างหลังฉันแล้วถาม ซึ่งฉันลืมไปเลยว่าพี่ฮาร์ทก็เข้ามาด้วย

" เอาอะไรก็ได้ เธอทำมาให้ด้วย เดี๋ยวรอ " พี่ฮาร์ทไม่ได้ตอบคำถามพี่จิน แต่หันมาบอกฉันแล้วก็เดินไปที่โต๊ะนั่งด้านในสุดของร้าน ซึ่งเป็นมุมส่วนตัว

" ใครอ่ะเวลา " พอเขาเดินไปแล้ว พี่ดาวก็ลุกจากเค้าเตอร์คิดเงินมาถามฉัน

" รุ่นพี่ที่คณะค่ะ "

" เขาตามจีบเราเหรอ " พี่จินก็ถามขึ้นตรงๆ ทันที

" ใช่เหรอ " พี่ดาวทำตาโตแล้วถามฉันอย่างตื่นเต้น

" ไม่เห็นสายตาที่เขามองจินตอนที่เวลาคุยกับจินเหรอ "

" หึ " พี่ดาวหันไปส่ายหน้าให้แฟนตัวเอง ซึ่งฉันก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย พี่ฮาร์ทมองพี่จินยังไงกันนะ ถึงทำให้พี่จินสงสัย

" แล้วสรุปยังไง " พี่จินส่ายหน้าให้แฟนตัวเองแล้วหันมาถามฉันย้ำ

" เอ่อ " พอพี่ๆ มองมาที่ฉันเป็นตาเดียวอย่างรอคอยคำตอบ ฉันก็รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาทันที จะให้บอกยังไงล่ะ

" โอเค หน้าแดงอย่างนี้ พี่ได้คำตอบล่ะจ๊ะ " เหมือนท่าทางของฉันจะทำให้พี่ดาวได้คำตอบแล้ว จึงพยักหน้ารับยิ้มๆ

" ไปๆ ไปเปลี่ยนชุดแล้วมาทำออเดอร์พิเศษ " พี่จินเองก็ยิ้มแล้วเอ่ยแซว

" ไปแซวน้อง " พี่ดาวเหมือนจะห้ามแฟนตัวเอง แต่สายตาก็ล้อเลียนฉัน

ฉันยิ้มเขินแล้วเอ่ยขอตัวไปเปลี่ยนชุดยูนิฟอร์มของร้านที่เตรียมมาในกระเป๋า จากนั้นก็ออกมาทำกาแฟเย็นให้พี่ฮาร์ท เพราะฉันไม่รู้ว่าเขาชอบกินอะไร ผู้ชาย ก็คงกินกาแฟล่ะมั้ง แต่ฉันทำแบบไม่เข้มให้เขา เพราะนี่ก็ค่ำแล้ว เดี๋ยวนอนไม่หลับกันพอดี

ฉันเอาเครื่องดื่มมาเสิร์ฟแล้วก็เห็นว่าโต๊ะรอบๆ มีคนนั่งอยู่และมองไปที่พี่ฮาร์ทอย่างตื่นเต้น

" พี่ฮาร์ทจะอยู่นานไหมคะ " ฉันถามเพราะจะได้เช็คบิลมาให้เขาเลย

" เดี๋ยวรอไปส่ง " พี่ฮาร์ทหยิบกาแฟขึ้นดูดแล้วตอบคำถามฉัน

" นานนะคะ " ฉันตกใจเล็กน้อยที่เขาจะรอฉันทำงาน นี่พึ่งจะ 4 โมงเย็น ฉันเลิกงาน 3 ทุ่มเลยนะ แล้ววันนี้คนน้อยด้วย อาจจะเลทกว่านั้นอีกเพราะต้องช่วยพี่ดาวเก็บร้านด้วย

" อื้ม เดี๋ยวรอ ไปตั้งใจทำงานเถอะ " พี่ฮาร์ทพยักหน้ารับแล้วเอ่ยปากไล่ฉัน

" ค่ะ " ในเมื่อเขาไม่ได้เดือดร้อนอะไร แล้วฉันจะห้ามเขายังไงได้ล่ะ ฉันจึงพยักหน้ารับแล้วไปทำงานต่อ

แล้ววันนี้ก็ไม่รู้ว่าฉันรู้สึกเหนื่อยเกินไปหรือป่าว เพราะรู้สึกว่าคนจะมาที่ร้านเยอะเป็นพิเศษ โดยเฉพาะสาวๆ ที่เข้ามาจนแทบจะไม่มีที่นั่งกัน

21.20 น.

" เวลากลับก่อนนะคะพี่ๆ " ฉันเอ่ยลาพี่ดาว พี่จิน และพี่ๆ ในร้านแล้วเดินมาหาพี่ฮาร์ทที่ยืนรออยู่หน้าร้าน

ฉันรู้สึกเกรงใจเขามากที่มานั่งรอตั้งแต่ตอนเย็น แล้วนี่กะว่าจะชวนเขาไปหาอะไรกินกันก่อนที่จะให้เขาไปส่ง ปกติแล้วพี่ดาวจะเลี้ยงข้าวฉันและพี่ๆ ที่ร้านหลังจากที่เก็บร้านเรียบร้อยแล้ว แต่วันนี้ฉันมีพี่ฮาร์ทมารอ จึงเอ่ยขอตัวกลับก่อน

ฉันเดินนำหน้าพี่ฮาร์ทไปที่ลานจอดรถ แล้วขาฉันก็ชะงัก เมื่อเห็นผู้ชายที่คุ้นเคยยืนพิงรถเล่นโทรศัพท์อยู่

" เอ๊ะ พี่คิน!!! " ฉันเรียกชื่อเขาอย่างแปลกใจ จากนั้นก็รีบวิ่งไปสวมกอดพี่ชายเต็มรัก

พรึบ

" หึหึ " พี่คินสวมกอดฉันไว้แล้วหัวเราะในลำคอ

" มาได้ยังไงคะ " ฉันผละกอดพี่ชายออกแล้วมองสำรวจเขาเต็มตา พี่คินมาในชุดสูท น่าจะมาประชุมอะไรซักอย่าง

" ก็มารับไง "

" แล้วไม่ได้ทำงานเหรอ " พอเขาตอบอย่างนั้นฉันก็ทำหน้าไม่เชื่อ คนอย่างพี่คินน่ะนะ บ้างานขนาดนั้น จะยอมขับรถจากไซต์งานมารับฉันไปส่งห้อง

" หึ พี่มาตรวจงานแถวนี้ เห็นว่าดึกแล้ว เลยจะมารับ " นั่นไงล่ะ ฉันว่าแล้ว

" เวลา " แล้วเสียงเรียกจากทางด้านหลัง ทำให้ฉันรู้ตัวว่าลืมพี่ฮาร์ทไป

" ใคร?? " พี่คินมองตามฉันแล้วถามขึ้น พร้อมจ้องไปที่พี่ฮาร์ทตาเขม็ง

" เอ่อ นี่พี่ฮาร์ทค่ะ รุ่นพี่ที่คณะของเวลาเอง "

" พี่ฮาร์ท นี่พี่เวคิณค่ะ พี่ชายของเวลาเอง "

ฉันแนะนำทั้งสองคนให้รู้จักกัน

" สวัสดีครับ "

" อื้ม " พี่คินรับไหว้พี่ฮาร์ทแล้วจ้องเขาอย่างสำรวจ ส่วนพี่ฮาร์ทก็จ้องพี่คินกลับไม่หลบสายตา

" เอ่อ พี่ฮาร์ท พอดีพี่ชายเวลาจะไปส่งนะคะ " ฉันทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย เพราะรู้สึกว่าบรรยากาศมันแปลกๆ แต่พอนึกขึ้นได้ว่าทั้งฉันและเขายังไม่ได้กินข้าวเย็นกันเลย จึงหันไปถามพี่ชายตัวเองทันที

" พี่คินกินอะไรหรือยัง ไปหาอะไรกินกันไหม " ฉันชวนแล้วทำหน้าอ้อนๆ ใส่พี่ชายไปอย่างน่ารัก

" เอาสิ นายน่ะ จะไปด้วยหรือป่าว " พี่คินหันมามองหน้าฉันแล้วพยักหน้ารับ จากนั้นก็หันไปพูดกับพี่ฮาร์ท

" ครับ " ซึ่งพี่ฮาร์ทก็ตอบรับทันที

" งั้นก็ตามมา "