บทที่ 4

เซอร์เกขยับเข้าหาเธออย่างบ้าคลั่ง ซ่านใจทุกครั้งเมื่อรับแรงรัดรึงจากร่างเล็ก ไม่อาทรความเจ็บจากเล็บยาวที่ข่วนหลังเลย อารมณ์หญิงสาวขึ้นถึงจุดสูงสุด สโรชาหวีดร้องพร้อมกับการขยับหนักหน่วงครั้งสุดท้าย เซอร์เกร่างสั่นเทิ้มเชิดหน้าขึ้นสูง ขบกรามแน่นเมื่อเวลาแห่งการปลดปล่อยมาถึง

“คุณยอดไปเลยบัว”

สองร่างผละจากกันมานอนเคียงบนเตียง เซอร์เกจุมพิตปลอบขวัญหน้าผาก สโรชายิ้มทั้งๆ หอบหายใจแรง รู้สึกทั้งสุขสมและโล่งใจที่งานเสร็จไปได้เสียที

“คุณก็ยอดเหมือนกันค่ะ”

ใครๆ ชอบคำชมทั้งนั้น แม้ความจริงอาจจะตรงกันข้าม ... แต่ผู้ชายคนนี้เธอชมจากใจ เขาเก่งเรื่องเซ็กส์จริงๆ

“งั้นอีกรอบนะ คริสเคยเล่าให้ฟังไหมว่าผมเป็นคนกินจุ”

เซอร์เกผลิกร่างใหญ่มาทาบทับ สโรชายิ้มตามเคย เธอไม่เคยขัดใจลูกค้าอยู่แล้ว

“ไปอยู่ด้วยกันไหมบัว”

เซอร์เกถามหลังจากเพลิงสวาทครั้งที่สองผ่านพ้นไป มองคนนอนเปลือยคว่ำร่วมเตียงตาเชื่อม ร่างขาวกลมกลึงไร้สิ่งปกปิด นอกจากกลุ่มผมสีน้ำตาลพาดระถึงกลางหลัง

“นานๆ แบบถาวร”

เขาถูกใจสโรชา ตั้งแต่ความสวย รูปร่างดี ผิวเนียนละไมมือ จนถึงบทรักเร่าร้อน

“ฉันยังไม่ว่างค่ะ” เธอยิ้มยกศอกชันที่นอน เอียงคอเกยกับมือ

“คุณมีแขกประจำเหรอ ผมยอมจ่ายค่าเสียเวลาให้นะ” นานๆ ทีจะเจอผู้หญิงที่พึงใจ และเข้ากันได้ทุกอย่าง

“เปล่าค่ะ ฉันไม่มีใครหรอก เพียงแต่ช่วงนี้มีธุระ เลยยังไม่ว่าง”

มีผู้ชายมากมายอยากเป็นเจ้าของสโรชา แต่ไม่กี่คนเท่านั้นที่ได้ครอบครอง นอกจากจ่ายหนักแล้วเธอก็ต้องถูกใจด้วย

“ถ้าเสร็จธุระแล้วล่ะ คุณจะไปกับผมไหม”

นิ้วอุ่นยื่นมาไล้แก้ม ไล่ถึงริมฝีปากบวมช้ำ เจ่อนิด ด้วยฝีมือจุมพิตของเขาเอง

“ขอคิดดูก่อนค่ะ”

สโรชาแกล้งใช้ฟันขบนิ้วที่กำลังเค้าคลึงตนเบาๆ เขาหัวเราะหึ มือดึงคนเปลือยมาสู่อ้อมแขน สโรชาไม่ยอมง่ายๆ พลิกตัวมาทาบทับ กลายเป็นเขาอยู่ล่าง ... เธออยู่ข้างบน

“คำพูดกับการกระทำไม่ตรงกันเลยนะหวานใจ”

สองแขนแกร่งรัดร่างเธอไว้ อกนิ่มหยุ่นเบียดเขาจนส่วนล่างที่เพิ่งหลับทำท่าจะตื่นอีกรอบ

“ผมต้องอยู่เมืองไทยอีกหลายวัน คุณค่อยๆ โชว์ลีลาเด็ดให้ดูก็ได้ ไม่ต้องคืนเดียวหมดหรอก”

สโรชาแนบหน้าบนอกกว้าง สัมผัสไออุ่นและเสียงใจเต้น

“ถ้าอยู่เมืองไทยนาน คุณคงเลือกใช้บริการคนใหม่ไปแล้วล่ะ”

ร่ำรวยเสียขนาดนี้ ต่อให้เรียกสาวๆ มาจัดปาร์ตี้ทั้งวันทั้งคืนก็ยังไหว

“ผมเลือกแต่คนที่ชอบเท่านั้น”

เซอร์เกรูปกายหล่อเหลา สติปัญญาเฉียบแหลม ความเด็ดขาด ทรัพย์และอำนาจมากมายมหาศาล ไม่แปลกที่ผู้หญิงจะเข้าหา แต่น้อยคนนักที่เขาถูกใจ คบกันได้ยืนนาน

“คุณปากหวานนะรู้ไหมเซอร์เก”

สโรชาหมั่นไส้หนุ่มรัสเซียนิดๆ แต่คิดดูแล้วก็เห็นจริงตามที่พูด คนพร้อมทั้งรูปและทรัพย์สินอย่างเขา เลือกใครมานอนด้วยก็ได้ ... ต่างกับคนมีรูปแต่ไร้ทรัพย์เช่นเธอ

“เล่าให้ฉันฟังหน่อย คุณทำงานอะไรคะ มาเมืองไทยทำไม”

สโรชาเปลี่ยนเรื่องเป็นครั้งที่สองของคืน ใจโทษว่าเป็นเพราะฝน ความหม่นเศร้าจึงมาเยี่ยมกรายบ่อยเกินไป

“อยากรู้ไปทำไมล่ะบัว เอ... หรือคุณเป็นสายลับ ถ้าคิดจะล้วงความลับผมละก็ ... ต้องจ่ายหนักหน่อยนะ”

เซอร์เกผลิกตัวเองขึ้นด้านบน มือข้างหนึ่งยังประคองเอวเธออยู่ สโรชารู้สึกถึงความแข็งขืนด้านล่างที่มาสัมผัสหน้าขา แขนกลมกลึงวาดไปคล้องคอชายหนุ่มอย่างรู้งาน ประสานตากับความคมกริบแสนกระสัน

เขาสบถเสียงไม่จริงจังนักเมื่อเธอกระซิบข้างหูให้หาเครื่องป้องกัน ก่อนจะเริ่มใช้ความเป็นชายที่พร้อมแล้วแทรกซอนเข้าสู่กลีบดอกไม้งาม ... ซึ่งได้ทำความรู้จักกันหลายครั้งในคืนนี้

สโรชาหวีดร้องด้วยความหวาม มือที่โอบเปลี่ยนเป็นจิกคอตึงแน่น บรรเทาความซ่านในอารมณ์

“คุณผิดเองนะหวานใจ ที่นอกจากจะทำตัวเป็นสายลับแล้วยังยั่วผมอีก”

ริมฝีปากหนาพึมพำ บางครั้งก็และเล็มกลีบกุหลาบบางเพื่อความหฤหรรษ์ มือใหญ่กระชับสะโพกสโรชาไว้แน่น

เซอร์เกขยับกายแทรกลึกลงสู่ความสาวครั้งแล้วครั้งเล่า

ความคับแน่นและบีบรัดทำเอาเขาแทบคลั่ง ชายหนุ่มกัดฟันระงับอารมณ์ดิบใต้ก้นบึ้งใจตน

สโรชาร้อนเร่า ขยับร่างตามสัญชาตญาน ยิ่งเป็นการกระตุ้นให้สติชายหนุ่มจมลงสู่ด้านมืด เส้นด้ายแห่งความอดทนขาดผึ่งลงแล้ว เซอร์เกปล่อยอารมณ์ให้เป็นดังว่าวท่ามกลางแรงลม

... ทว่าลมคราวนี้ไม่ใช่ธรรมดา เป็นลมพายุแห่งความปรารถนา เขาขยับกายเร็ว ... แรง กระแทกกระทั้น โหมหนัก ไม่สนใจคมเล็บ แรงบีบข่วน ที่ป่ายปะร่างตนแม้แต่น้อย

สโรชาสะดุ้งเฮือกครางไม่เป็นเสียง เขาใช้มือข้างหนึ่งช้อนขาเพรียว ตวัดขึ้นมาไว้บนสะโพกตน

กายเซอร์เกแทรกหนักเพียงไม่กี่ครั้ง ใบหน้าหล่อเหลาก็เชิด คำรามเครือจากในลำคอ ตัวสั่นเทิ้ม ปลดปล่อยอยู่เหนือสโรชา แล้วล้มตัวลงนอนหลับเคียงร่างที่ระทวยหมดเรี่ยวแรงบนเตียง