บทที่ 3

“เครื่องดื่มผ่านไปแล้ว ผมพร้อมจะกินเมนคอร์สล่ะ”

เขาวางแก้วลงในรถรูมเซอร์วิส ดวงตาฉายแววปรารถนา สโรชากรีดนิ้ววางสิ่งที่ถือลงบนรถเช่นกัน

“คุณชอบอาหารแบบไหนล่ะคะ รสนุ่มนวลหรือเผ็ดร้อน”

ร่างระหงขยับเข้าใกล้ จงใจให้หน้าอกบดเบียดกล้ามเนื้อเคร่งครัดใต้ร่มผ้า

“แบบไหนก็ได้ขอให้อร่อยเป็นพอ”

ริมฝีปากหนาฉกมาจุมพิต ลิ้นอุ่นร้อนซอกซอนหาความหวาน สโรชาตอบรับอย่างเชี่ยวชาญ เมื่อเขารุก เธอก็รับ เปิดริมฝีปากงามส่งเสริม

ยามเขานิ่งสโรชาก็ยั่วล้อ สอดแทรก เย้าหยอก จนฝ่ามือแกร่งลูบไล้สะโพกกลึงแน่น บีบเคล้นด้วยแรงอารมณ์ราวกับจะให้แหลกคามือ

“ชอบไหมหวานใจ”

เซอร์เกหอบแรง ผู้หญิงในอ้อมกอดเป็นมืออาชีพ แค่จูบทำเอาเขากระเจิดกระเจิงไปไกล

“ยังไม่ชอบ เพราะรู้ว่ายังไม่หมดใช่ไหมคะ” เธอยิ้มยั่ว เขาหัวเราะหึ มือซุกซนล้วงลึกเข้าไปในแซกสั้น

“แย่จัง เจอคนรู้ทัน อย่างนี้ต้องให้รางวัล”

นิ้วเรียวลูบไล้หยอกเอินผิวเนื้อบนขอบบิกินี่ สโรชาสัมผัสถึงความรู้สึกวูบวาบดังกระแสไฟฟ้าไหลผ่าน เกร็งส่วนล่างจนกลายทำให้อกชูชันยิ่งถูไถแนบชิด

ริมฝีปากชมพูเซ็กซี่ห่อเล็กน้อย จนคนให้รางวัลอดใจไม่ไหว ประทับจุมพิตอีกทีหนึ่ง นิ้วร้ายไต่ลงต่ำเรื่อยๆ จนถึงกลีบดอกไม้งาม

เขาทักทายแผ่วเบา แต่ความอ่อนนิ่มอุ่นร้อนช่างชวนค้นหา นิ้วแรกเริ่มล่วงล้ำสำรวจ และพึงใจในปฏิกิริยาบีบรัดตอบ นิ้วสองจึงตามมา

“พอเถอะ ... พอที” สโรชาคราง สมองเต็มไปด้วยความรู้สึกซ่านกระสัน

“แต่ผมชอบนะ” เซอร์เกถอนนิ้วออก เธอแอ่นกายหยัดตามทางนิ้วเขา เหมือนไม่อยากให้มันจากไป

“ดูท่าคุณจะพร้อมแล้วนะหวานใจ”

เขาสอดแขนทั้งสอง อุ้มร่างเธอที่แสนระทดระทวยขึ้น เดินไปวางแผ่วเบาบนเตียง ระดมไล่จุมพิตตั้งแต่ริมฝีปาก ใบหู ลำคอ เซอร์เกปลดบราเซียร์ออกด้วยมือข้างเดียว จากนั้นล้วงดึงให้พ้นทาง ชายหนุ่มดูดกลืนปทุมถันสองข้างดังอาหารโอชะ

ก่อนมาหยุดอยู่นานบริเวณกลีบดอกไม้งามแห่งชีวิต ถอดบิกินี่ตัวน้อยด้วยเรียวฟันขาวสะอาด แต่แข็งแรงเหลือเชื่อ เขารูดจากก้นแต่งตึง ผ่านเรียวขา ปลดมันออกที่ปลายเท้า เท่ากับว่าขณะนี้นอกจากชุดแซกเขียวมะนาว สโรชาไร้ชั้นในปกปิด

ลิ้นร้อนไล่ซับความนุ่มนิ่ม ปลุกเร้าที่ค้างคาจากเมื่อครู่ เธอคราง นิ้วทั้งสิบจิกลงไปบนกลุ่มผมสีทอง ประทังอารมณ์ซึ่งกำลังขึ้นสูง จนกลายเป็นควบคุมจังหวะเขาโดยไม่รู้ตัว กายกลางแอ่นหยัดสอดประสานเป็นจังหวะ

หญิงสาวหลับตาพริ้มรู้สึกราวกับล่องลอยบนฟ้ากว้าง ... สูงขึ้น ... สูงขึ้น จนไปแตะสุดขอบฟ้า จากนั้นความรู้สึกก็แตกกระจายพร่างพราย ในเปลือกตาระยับระยับดังมีหมู่ดาวนับพันมาเต้นระบำ

“เอาล่ะ!” เขาถอนริมฝีปากออก

“แสดงให้ผมดูหน่อยสิบัว ว่าทำไมคริสถึงบอกว่าคุณเป็นเบอร์หนึ่ง”

สโรชาปรือตาฉ่ำหวาน ชันศอกทั้งสองกับเตียง ส่งรอยยิ้ม ก่อนที่เซอร์เกจะทันเดาอะไรได้ เธอก็ผลิกตัวขึ้นผลักเขานอนลงบนเตียง

ร่างสโรชาคร่อมอยู่เหนือหนุ่มรัสเซีย ชุดถูกปลดออกด้วยฝีมือเธอ เผยให้เห็นอกตึงขาวสล้าง ริมฝีปากสีกุหลาบเริ่มจุมพิตเขาบ้าง

เซอร์เกหัวเราะเบาๆ รสสัมผัสไม่ได้ดูดดื่ม ออกแผ่วเบา ... แต่กลับเร้าใจอย่างประหลาด คุ้นเคยเหมือนอะไรนะ เอ้อ! แมวนั่นเอง

เซอร์เกเคยเลี้ยงตอนเด็ก เป็นแมวหลง เขาชอบมันมาก แอบแบ่งนมสำหรับดื่มก่อนนอนไปให้บ่อยๆ ตัวมันสีเทามอมแมม แต่ขนข้างในที่แอบแหวกดูยามนิ่งกินอาหารก็พอจะเป็นหลักฐานได้ว่าจริงๆ มันคือแมวขาว

แมวเวียนมาเวียนไปหาเขาหลายครั้ง ก่อนที่จะหายไปถาวร สัมผัสนิ่มบนแก่นกลางกายดึงเขาจากภวังค์ สโรชากำลังสวมถุงยางให้

“อะไรที่เป็นเรื่องของผม ... ผมจัดการเองดีกว่า”

ชายหนุ่มใช้มือเพียงข้างเดียวโอบรอบเอวเธอ ออกแรงเพียงนิดสโรชาก็ผลิกไปอยู่ใต้ร่างเขา

“ใครจะรู้ขนาดตัวเองดีเท่าผมล่ะ”

เขาขยิบตายั่วล้อ หยิบปราการบางใสมาสวมด้วยตนเอง ก่อนสอดแทรกประสานกายกับเธอ สโรชาผวาเฮือก ดีดร่างขึ้นจากเตียง ความคับแน่นจวนเจียนทำอกระเบิด นิ้วจิกเกร็งบนบ่ากว้างทั้งสอง

“ใจเย็นๆ สิหวานใจ” พลอยทำให้คนล่วงล้ำ ใจเต้นแรงไปด้วย เพราะส่วนล่างเธอบีบกระชับ

“อย่ายั่วผมอย่างนี้”

เขาไล่เล็มกลีบฝีปากบาง ปลอบประโลมคนร่วมเตียงเพื่อคลายเจ็บ ... แต่ไม่คิดถอดถอนออก มาถึงขั้นนี้แล้วก็ต้องปล่อยเลยตามเลย

เซอร์เกดันขาเรียวออก จัดท่าช่วยให้รับร่างตนได้ถนัด ขยับกายช้า ทว่าหนักแน่นเพื่อสร้างความคุ้นเคย เกร็งส่วนล่างแต่ละครั้งในการขยับระงับความพลุ่งพล่านของตน

สโรชาครางเสียงแผ่วรับรู้ถึงทุกสัดส่วนเขา ... หนักแน่นจนเกิดความซ่านกระหาย เธอบดเบียดริมฝีปากเขา ... เพื่อคลายอารมณ์เบื้องล่างที่กำลังพุ่งสูง

กริยานั้นเป็นสัญญานกระตุ้นให้เขาหมดความควบคุม ยกร่างเธอขึ้นกอดแน่น จากขยับเชื่องช้า กลายเป็นรุนแรงและรวดเร็ว มือใหญ่ขยับสะโพกเธอขึ้นลงเพื่อแทรกให้ลึกล้ำ

สโรชาหลับตากอดเขาไว้แน่น ทุกจังหวะการเคลื่อนไหวทั้งสองร่างสอดประสาน ความคับแน่นชวนสุขสมราวกับทำสติหลุดลอย