EP02 [สิบปีก่อนหน้านี้]

​

สิบปีก่อนหน้านี้…

ย้อนไปสิบปีก่อนหน้านี้ สัญญาหมั้นหมายระหว่างองค์ชายสามหยวนหลิงและอิงฮวานั้น ได้เกิดขึ้นสืบเนื่องมาจากหยางกุ้ยเฟยได้ร้องขอสมรสพระราชทานนี้ให้แก่พระโอรสเพียงองค์เดียวของพระนางก่อนที่ตนนั้นจะจากโลกนี้ไปด้วยสาเหตุของสุขภาพร่างกายที่อ่อนแอ

สกุลไป๋นั้นนับได้ว่ามีชื่อเสียงอยู่มาก บุตรสาวเพียงหนึ่งเดียวของไป๋ลี่หมิงอย่างอิงฮวานี้ ดูแล้วว่าคงจะมีน้ำหนักมากพอที่จะทำให้อนาคตขององค์ชายสามมีความมั่นคงได้มากกว่าที่เป็นอยู่ไม่น้อย เพียงเท่านี้ หยางกุ้ยเฟยก็วางใจที่จะปล่อยวางความกังวลใจสุดท้ายและเตรียมตัวจากไปอย่างสงบได้เสียที

อิงฮวาเป็นที่หมายตาต้องใจของหยางกุ้ยเฟย เมื่อคราที่นางนั้นได้ตามติดผู้เป็นบิดาเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์ในวันหนึ่ง ด้วยท่าทีที่ดูเรียบร้อยและน่ารักน่าเอ็นดูมากถึงเพียงนี้ จึงทำให้ผู้คนที่พบเห็นต่างตกหลุมรักอิงฮวาได้อย่างไม่ยากเย็น และหนึ่งในผู้คนเหล่านั้นก็คือหยางกุ้ยเฟยนั่นเอง

นอกจากหน้าตาและกิริยาที่แสนจะน่ารักนี้แล้ว อิงฮวาก็ยังมีตำแหน่งของบิดาและสกุลเดิมของมารดาที่คอยหนุนหลัง จึงยิ่งทำให้เด็กหญิงตัวน้อยนั้นเป็นที่หมายปองของใครต่อใครอีกมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เหล่าองค์ชายทั้งหลายที่หมายจะก้าวขึ้นไปสู่การเป็นองค์รัชทายาทในอนาคต ซึ่งในตำแหน่งองค์รัชทายาทนี้ล้วนจำเป็นที่จะต้องมีสตรีข้างกายที่ครอบครัวมีอำนาจและบารมีมากอยู่สักหน่อย

ด้วยคุณสมบัติทั้งหมดนี้ จึงทำให้มีเหล่าแม่สื่อคอยส่งจดหมายทาบทามการหมั้นหมายมาที่จวนสกุลไป๋โดยไม่ว่างเว้นในแต่ละวัน และหนึ่งในนั้นก็คือหนังสือทาบทามการหมั้นหมายระหว่างองค์ชายสามหยวนหลิงที่ลงนามโดยฝ่าบาทนั่นเอง

หนังสือทาบทามที่ไม่ใช่แค่เพียงการทาบทาม หากแต่มาในรูปแบบของราชโองการเสียมากกว่า

“เด็กน้อย เจ้ามีนามว่าอย่างไร” หยางกุ้ยเฟยเอ่ยถามเด็กสาวที่นั่งรอบิดาอยู่อย่างว่าง่ายในสวนดอกไม้

“อิงฮวาเจ้าค่ะ”

“อิงฮวา เจ้าช่างน่ารักนัก คงจะดีไม่น้อยถ้าหากว่าข้านั้นได้เจ้ามาเป็นลูกสะใภ้” หยางกุ้ยเฟยกล่าวเจตนาของตนเองออกไปอย่างไม่คิดปิดบังแม้อีกฝ่ายจะเป็นเพียงเด็กน้อยที่ยังไม่ถึงวัยปักปิ่นก็ตามที แต่กระนั้นพระนางก็ได้แสดงความจริงใจนี้ออกไปอย่างชัดเจน พร้อมทั้งยังมอบรอยยิ้มที่ดูเอ็นดูในตัวเด็กน้อยนี้อย่างเปี่ยมล้น

ซึ่งในรอยยิ้มนั้นก็ได้ทำให้จิตใจของอิงฮวาที่นั่งเหงาหงอยอยู่เพียงลำพังพลันรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาไม่น้อย

ทางด้านองค์ชายสาม เมื่อทราบถึงจุดประสงค์ของผู้เป็นมารดา พระองค์ก็ได้ลอบส่งคนไปเฝ้าสังเกตเด็กน้อยผู้นั้นอยู่ช่วงหนึ่ง จวบจนวางใจได้แล้วว่า อิงฮวานั้นมีประโยชน์ต่อตนในภายภาคหน้าจริง จึงได้วางใจให้ฝ่าบาททำการเจรจาเพื่อหมั้นหมายฝ่ายนั้นให้แก่ตน ก่อนที่จะถูกเหล่าองค์ชายอื่นๆ ชิงปาดหน้าไป

ด้วยเหตุฉะนี้ เด็กหญิงตัวน้อยจึงได้ถูกตีตราจองไว้นับตั้งแต่นางยังเป็นเพียงเด็กหญิงตัวน้อยนั่นเอง

“ทูลองค์ชาย บุตรสาวของเสนาบดีไป๋ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี ด้วยบิดาอย่างเสนาบดีไป๋ที่มีอำนาจและความสำคัญต่อราชสำนักอยู่ไม่น้อย เช่นนั้นแล้ว พระองค์โปรดวางพระทัยในการหมั้นหมายในครานี้” องครักษ์คู่กายกล่าวรายงานแก่หยวนหลิงถึงเรื่องราวที่ได้รับคำสั่งให้เฝ้าจับตามองเด็กหญิงตัวน้อยที่อนาคตจะได้เป็นพระชายาของผู้เป็นนาย

วันเวลาผ่านไป จากเด็กหญิงตัวน้อย อิงฮวาก็ได้เติบโตมาเป็นหญิงงามที่เพียบพร้อมไปด้วยคุณสมบัติของผู้ที่จะขึ้นเป็นพระชายาขององค์ชายสามหรือหยวนหลิงอ๋องอย่างครบถ้วนตามแบบที่ยอดกุลสตรีนั้นพึงจะมีแล้ว

อิงฮวาแต่งเข้าจวนของหยวนหลิงอ๋องอย่างสมเกียรติ เกี้ยวแดงแปดคนหามพร้อมด้วยสินเดิมของเจ้าสาวที่ทอดยาวไปไกลสุดลูกหูลูกตา งานแต่งที่หญิงสาวทั่วทั้งเมืองหลวงล้วนเฝ้าปรารถนา แต่สำหรับอิงฮวานั้น ขอเพียงแค่อีกฝ่ายรักและเอ็นดูในตัวนางบ้าง เพียงเท่านี้นางก็นับว่าดีมากแล้ว

หากแต่สวรรค์ไหนเลยจะเอ็นดูอิงฮวาไปเสียทุกสิ่งอย่าง นางเกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวย บิดามารดารักใคร่กลมเกลียว ชั่วชีวิตนี้ยังไม่เคยได้ก้าวผ่านด่านเคราะห์ใดเลยสักครั้ง

เมื่อลองมองย้อนกลับไปเห็นจะมีเพียงการหกล้มเมื่อครั้งที่นางยังเป็นเด็กเพียงเท่านั้น ที่ทำให้นางต้องมานั่งร้องไห้เสียน้ำตาได้

หากแต่ในบัดนี้ เห็นทีว่าสวรรค์คงหมดสิ้นซึ่งความรักและความเอ็นดูในตัวอิงฮวาเป็นที่เรียบร้อย เพราะภายหลังจากที่นางแต่งเข้าจวนอ๋องของหยวนหลิงได้เพียงไม่นาน อีกฝ่ายก็เตรียมที่จะแต่งพระชายารองเข้าจวนอ๋องเสียแล้ว

​