ปรึกษาเรื่องย้ายบ้าน 1

ปรึกษาเรื่องย้ายบ้าน

หลังจากที่ทำอาหารให้กับย่าแล้ว หยวนอันอันจึงมานั่งดูรายละเอียดที่ย่าเอามาให้ว่ามีใครบ้างที่ได้ยืมเงินไป หญิงสาวมองด้วยสายตาแล้วก็พบว่าเงินที่ถูกยืมไปนั้นเกือบสามพันหยวน และคนที่ยืมไปมากที่สุดคือบ้านเหริน จำนวนเงินที่ยืมไปคือห้าร้อยหยวน

“ย่า ทำไมใจดีขนาดนี้ล่ะคะ เงินถูกยืมไปไม่น้อยเลย แล้วทำไมไม่บอกฉันก่อนหน้านี้ล่ะ ฉันจะได้ไปทวงให้” หญิงสาวพูดเสียงดัง ไม่คิดว่าย่าจะใจดีขนาดนี้

ความจริงแล้วเรื่องนี้เธอเองก็ลืมเหมือนกัน แต่เมื่อชาติที่แล้ว ตอนที่ย่ากับต้วนหยางเฟยทำพิธีศพให้ เธอได้ยินย่าพูดถึงเรื่องนี้หน้าโลงศพ ในเมื่อตอนนี้เธอกลับมาแล้ว เธอก็จะทวงเงินก้อนนี้มาให้เอง

นั่นเพราะจะเอาเงินไปไถ่ถอนกำไลหยกที่เป็นของแต่งงานระหว่างปู่กับย่ามาคืนอย่างไรล่ะ

นึกแล้วเธอเองก็ชั่วช้าที่ไม่เคยสนใจปู่กับย่าเลย ตอนที่ปู่ตายเธอก็เอาแต่เที่ยวเล่น โตหน่อยก็ไม่ค่อยสนใจย่าเหมือนเดิม

คนเรามันไม่มีใครกลับไปแก็ไขสิ่งที่ผ่านมาแล้วได้หรอก

ซึ่งเธอก็ไม่ต่างกัน แต่สวรรค์เมตตาให้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง เลยตั้งใจว่าจะทำทุกอย่างเพื่อให้ย่ามีความสุข เพราะตอนนี้ท่านก็อายุไม่น้อยแล้ว

“ย่ากลัวอันอันจะไปมีเรื่องกับคนพวกนั้นไงล่ะ เมื่อก่อนย่าโง่เองที่คิดว่าคนมายืมเงินแล้วคิดว่าจะได้คืน แต่ไม่คิดว่าคนพวกนั้นจะไม่ยอมคืนแม้แต่เหมาเดียว ขนาดอันอันแต่งงาน ย่าก็แทบจะไม่มีสินเดิมให้เลย” นางถอนใจออกมาอย่างเสียใจ ความใจดีนี่แหละทำให้นางและหลานต้องลำบาก

“ย่าอย่าคิดมาก ฉันตั้งใจจะทวงเงินคืนมาให้ย่าเอง ส่วนสินเดิมช่างมันเถอะค่ะ แค่ฉันขยันทำงานก็มีเงินแล้ว”

หญิงสาวยิ้มให้อย่างสดใส ก่อนหน้านี้ก็โกรธว่าทำไมเธอถึงไม่มีสินเดิมเหมือนคนอื่นเขา แต่ตอนนี้เธอผ่านความตายและผ่านเรื่องราวมามากมาย เลยเข้าใจในชีวิต แม้จะไม่มีเงิน แต่ก็มีกำลัง

มีมือทั้งสอง ขยันหน่อยเดี๋ยวเงินก็มาเอง

“อย่ามัวแต่พูดอยู่กับย่าเลย ไม่กลับบ้านต้วนหรือไง ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกย่าอยู่ได้” ย่าหยวนเปลี่ยนเรื่องทันที นางคิดว่าหลานสาวมาบ้านหลังนี้ก็นานมากแล้ว ควรจะกลับบ้านสามีได้แล้ว นั่นเพราะไม่ต้องการให้หลานสาวถูกใครตำหนิ

“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ พรุ่งนี้ฉันจะมาใหม่ จะมาทำข้าวเช้าให้ด้วย” เมื่อถูกไล่หลายครั้ง หยวนอันอันเลยไม่อยากให้ย่าไม่สบายใจ เลยคิดจะกลับบ้านต้วน แต่ก็ไม่ลืมบอกเรื่องอาหารมื้อเช้าวันพรุ่งนี้

“ไม่ต้องมาหรอก อาหารที่ทำวันนี้ย่ากินคนเดียวไม่หมดหรอก ค่อยกินพรุ่งนี้ต่อ มาบ่อยคนจะนินทาเอาน่ะสิ”

หยวนอันอันยิ้ม เธอพยายามนึกถึงชาติที่แล้ว ดูเหมือนว่าที่ดินจัดสรรที่ทำเรื่องขอไปกว่าจะได้สร้างบ้านนั้นเกือบปีเลยล่ะ “ย่าตอนนี้ฉันกับพี่หยางเฟยทำเรื่องแยกบ้านแล้ว ระหว่างรอที่ดินสร้างบ้าน ฉันกับพี่หยางเฟยมาขออยู่ที่นี่ก่อนได้ไหม”

หญิงชราได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มดีใจ จึงได้พูดออกมาอย่างตื่นเต้น “จริงเหรอ อันอันจะมาอยู่ที่นี่ใช่ไหม”

“ค่ะย่า เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะกลับไปคุยกับพี่หยางเฟยก่อน แล้วพรุ่งนี้จะมาบอกนะคะ”

“ได้สิ เดี๋ยวย่าจะทำความสะอาดห้องรอ” นางดีใจที่สุดที่ได้ยินว่าหลานสาวและหลานเขยจะย้ายมาอยู่ด้วย

บ้านหยวนก็ไม่ได้หลังเล็ก แม้ว่าบ้านหลังนี้จะสร้างมานานแล้วแต่ก็ยังแข็งแรง การที่หลานสาวและหลานเขยจะย้ายมาอยู่ด้วย ย่าหยวนจึงดีใจมากเพราะการที่นางอยู่คนเดียวก็เหงาเหมือนกัน

“ไม่ต้องหรอกค่ะย่า เดี๋ยวฉันมาทำความสะอาดเอง ฉันเพิ่งย้ายไปวันเดียวยังไม่มีฝุ่นหรอก อย่างไรวันนี้ฉันกลับก่อนนะคะ”

หญิงชราโบกมือให้หลานสาวรีบกลับไป หยวนอันอันจึงเดินออกมาจากบ้านโดยไม่ลืมที่จะปิดประตูให้ และเมื่อเห็นบ้านเฉินมีคนเดินออกมาจึงเอ่ยปากฝากย่าไว้ ก่อนจะค้อมหัวให้อีกฝ่ายอย่างขอบคุณ