ฉันไม่หาเรื่องใครก่อน 2

เมื่อได้เพียงพอตามที่ต้องการแล้ว เธอก็รีบหาของมาทำเป็นเชือกแล้วมัดไว้รวมกัน ก่อนจะเดินหาไม้ยาวเพื่อเอามาทำไม้หาม หลังจากได้ฟืนแล้วก็รีบเดินไปที่ลำธารเพื่อจะหาปลา หยิบไม้อันหนึ่งออกมาแล้วเหลาปลายให้แหลม ก่อนจะมองในลำธารหาปลาแล้วใช้ไม้แหลมแทงปลาที่เป็นเป้าหมาย

หยวนอันอันหามาได้สองสามตัวก็พอแล้ว วันนี้ตั้งใจทำอาหารไว้ให้ย่าทั้งมื้อเที่ยงและมื้อเย็น ส่วนที่เหลือจะเอากลับบ้านสามี

จากนั้นหญิงสาวหาบฟืนเดินมาตามทาง พร้อมกับมีปลาที่หามาได้ นี่ทำให้ชาวบ้านมองเธอจนสุดสายตา

“แต่งงานคืนเดียวทำให้คนเปลี่ยนนิสัยได้ขนาดนี้เลยเหรอ” หญิงวัยกลางคนกำลังนั่งเก็บผักป่าพูดอย่างแปลกใจ

“เธออาจจะคิดได้แล้วมั้ง อย่างน้อยตอนนี้หยวนอันอันก็คือสะใภ้บ้านต้วน” อีกคนไม่อยากสนใจมากนักของแค่หยวนอันอันไม่มาหาเรื่องก็พอแล้ว

ส่วนทางด้านหยวยอันอันเมื่อกลับมาถึงบ้านก็รีบเอาฟืนไปเก็บ แล้วออกมาทำอาหารต่อ หยวนซื่อได้ยินเสียงจากหลังบ้านจึงเดินมาดู เมื่อเห็นหลานสาวกำลังก่อเตาทำอาหารก็ยิ้มอย่างดีใจ นานแค่ไหนแล้วที่ไม่เคยเจอเหตุการณ์นี้

“ย่ากลับเข้าบ้านเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันทำอาหารเสร็จแล้วจะไปบอก นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว” หญิงสาวรู้สึกเหมือนกำลังถูกมองเลยเงยหน้ามาดู จึงเห็นว่าย่ากำลังมองอยู่

“ดี ๆ งั้นย่าเข้าไปรอในบ้านนะ” หญิงชรายิ้มจนเกือบจะหัวเราะ และเตรียมจะหมุนตัวเดินเข้าบ้าน แต่กลับถูกหยวนอันอันเรียกไว้เสียก่อน

“ย่าฉันลืมถามน่ะ หลายปีก่อนฉันจำได้ว่าย่ามีเงินไม่น้อย แต่กลับถูกชาวบ้านเป็นสิบคนยืมเงินไปแล้วไม่คืน ย่าได้จดรายละเอียดไว้ไหม”

เรื่องนี้เธอจำได้เพราะย่าเคยเล่าให้ฟัง แต่พอไปทวงคนพวกนั้นไม่ให้ นานวันเข้าเลยเลิกทวงแม้ว่าย่าจะไม่มีเงินก็ไม่กล้าไปทวงคนพวกนั้นอีก

หยวนซื่อขมวดคิ้วเล็กน้อย เพราะมันนานมากแล้ว นานจนลืมก็คงไม่ผิด เมื่อหลานสาวพูดเรื่องนี้อีกครั้งจึงได้พยักหน้าให้ “ย่ามีรายละเอียดทั้งหมดว่าใครยืมไปเท่าไรบ้าง คนพวกนั้นตอนนี้ไม่ได้ลำบากเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็ไม่ยอมคืนสักที ย่าเองก็ทวงจนเลิกทวงไปแล้วล่ะ ส่วนคนที่ลำบากย่าก็ไม่อยากจะเอาคืน คิดเสียว่าทำบุญ”

หญิงชราไม่ได้อยากสร้างบาปในชาตินี้ ใครที่ลำบากนางคิดว่ายกหนี้ให้ก็แล้วกัน

“ถ้าอย่างนั้นย่าช่วยเอารายละเอียดให้ฉันได้ไหม เดี๋ยวเรื่องทวงหนี้ฉันจัดการเอง คนที่ลำบากเราก็ไม่ทวง แต่คนที่สบายเราต้องทวงกลับมานะย่า เพราะเงินนั้นคือเงินที่ปู่ทิ้งไว้ให้ย่าใช้ยามจำเป็น”

ที่ถามย่ามาทั้งหมดไม่ใช่เพราะเธอต้องการยึดมาเป็นของตัวเอง แต่เงินพวกนั้นคือเงินของย่าและปู่ที่เก็บมาทั้งชีวิต รวมแล้วก็หลายพันหยวนนะ จะยอมให้ถูกโกงทำไม ยืมก็ต้องใช้คืนสิ

‘แม้จะกลับมาแก้ไขอดีตที่เคยทำพลาด และพยายามจะเป็นคนดี แต่ก็ฉันไม่เคยบอกว่าต้องดีกับทุกคนเสียหน่อย เรื่องนี้ฉันไม่ผิด!’ หญิงสาวได้แต่คิดในใจ

“ได้สิ เดี๋ยวย่าจะเข้าไปเอามาให้ ทวงได้เท่าไรก็เท่านั้น อย่าไปมีเรื่องกับคนพวกนั้นเลยนะ เข้าใจที่ย่าบอกหรือเปล่า” ย่าหยวนไม่วายจะกำชับหลานสาว นั่นเพราะรู้จักนิสัยของหยวนอันอันดีอย่างไรล่ะ

“ค่ะย่า” เธอตอบอย่างว่าง่าย

แต่กลับคิดในใจว่า ‘คนพวกนั้นจะยอมไม่มีเรื่องเหรอ คงไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะย่า ถ้าคนที่ยืมเงินไปเป็นคนดีจริง เวลาผ่านมานานขนาดนี้คงคืนเงินมาแล้วล่ะ ’