ต่อไปนี้ไม่ลำบากแล้ว 1

บทที่ 2 ต่อไปนี้ไม่ลำบากแล้ว

หยวนอันอันออกจากบ้านต้วนก็เดินตรงมายังบ้านของตัวเอง ซึ่งที่นั่นมีย่าอยู่เพียงลำพัง เธอจึงอยากกลับมาอยู่บ้านนี้เหมือนเดิม หรือไม่ถ้าหากสามีจะสร้างบ้านจริง ๆ เมื่อเสร็จแล้วก็จะขอเขาเพื่อพาย่ามาอยู่ด้วยกัน เพราะชาตินี้เธอจะไม่ทิ้งคนที่รักเธออีกแล้ว

“ย่า ย่าอยู่ไหนคะ”

หญิงสาวเดินเข้ามาเมื่อไม่เห็นย่าตัวเองก็รีบร้องเรียกและเดินหาทั่วบ้าน แต่พอเดินไปหลังบ้านกลับพบหญิงชรากำลังแบกฟืนเดินเข้ามา เธอจึงรีบวิ่งเข้าไปช่วยถือเอง “ย่าไปนั่งเลย เดี๋ยวฉันทำเอง”

ย่าหยวนเห็นอย่างนั้นก็ได้แต่มองอย่างแปลกใจ ตั้งแต่อยู่กันมาสิบกว่าปีหลานสาวคนนี้ดูไม่เหมือนเดิม ถึงแม้หยวนอันอันจะร้ายกับคนทั้งหมู่บ้าน แต่เธอก็คือหลานสาวของนาง ไม่เข้าใจว่าวันนี้นี้ทำไมหลานถึงดูเปลี่ยนไป

เมื่อเอาฟืนเข้าไปเก็บแล้ว หญิงสาวจึงรีบเดินกลับมายิ้มให้คนเป็นย่าอย่างอ่อนโยน

“ต่อไปไม่ต้องไปเก็บฟืนเองแล้วนะย่า เดี๋ยววันนี้ฉันจะเก็บมาเพิ่มให้เอง ว่าแต่ย่ากินข้าวเช้าหรือยังล่ะคะ”

เรื่องเก็บฟืนหยวนอันอันมองว่ามันอันตรายที่หญิงอายุขนาดย่าจะต้องขึ้นเขาไปหาฟื้น จึงอาสาที่จะไปเก็บมาให้เอง ก่อนจะถามถึงเรื่องกินข้าวด้วยความเป็นห่วง เนื่องจากย่าของเธอมักจะลืมเวลากินข้าวเสมอ

คิดถึงตรงนี้ก็น้ำตาซึม ที่ผ่านมาเธอไม่เคยสนใจเรื่องเล็กน้อยนี้ของย่าเลย ยิ่งคิดก็ยิ่งมาว่าชาติก่อนเธอนั้นชั่วร้ายมาก แม้กระทั่งก่อนที่จะได้กลับมาเธอไม่เคยสนใจใครนอกจากตัวเอง!

“ย่ายังไม่หิวน่ะ แล้วนี่กลับมาทำไม เพิ่งแต่งงานเมื่อวานวันนี้กลับบ้านแล้วเดี๋ยวโดนแม่สามีตำหนิหรอก รีบกลับไปเถอะ ย่าอยู่คนเดียวได้”

นางกลัวว่าหลานสาวจะโดนแม่ตำหนิ ทั้งที่เพิ่งแต่งงานเพียงวันเดียวก็รีบกลับมาบ้านเดิมแล้ว แบบนี้มันไม่มีใครเขาทำกันหรอก

“ใครจะตำหนิหรือจะด่าฉันไม่สนหรอกค่ะย่า ก็ฉันคิดถึงย่านี่คะ ว่าแต่ย่าพูดแบบนี้แสดงว่ายังไม่กินมื้อเช้าใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันเข้าครัวจะไปทำอะไรให้กินก่อน กินข้าวเสร็จฉันจะมานั่งให้ย่าบ่นเอง” เธอตอบพร้อมรอยยิ้ม ตอนนี้หยวนอันอันไม่สนใจแล้วว่าบ้านสามีจะมองเธออย่างไร นั่นเพราะย่าของเธอสำคัญที่สุด รวมถึงสามีของเธออีกคน

หลังจากหยอกล้อกับย่าแล้ว จากนั้นหญิงสาวจึงเดินเข้าครัว ก่อนจะทำข้าวต้มไข่ให้ย่ากินเพราะของในครัวมีแค่นี้

ตอนที่กำลังหั่นต้นหอมเพื่อเพิ่มความหอมให้ข้าวต้ม ด้วยความที่ไม่ระวังหญิงสาวกลับโดนมีดบาด ขณะนั้นเองสายตาดันเห็นสร้อยพร้อมจี้หยกที่เธอใส่ติดคอเสมอ จึงใช้มือข้างที่มีดบาดหยิบมันขึ้นมา พร้อมกับพูดอย่างดีใจ

“หาตั้งนาน อยู่ที่นี่เอง”

แต่แล้วกลับมีแสงประหลาดออกมาจากหยก เหมือนกับว่าหยกนี้ได้กลับมาหาเจ้านายแล้ว และขณะนั้นเอง ร่างของหยวนอันอันเหมือนถูกแรงมหาศาลดูดเข้าไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง

หยวนอันอันปรากฏตัวอีกครั้งที่ป่าแห่งหนึ่ง ซึ่งในป่านี้มีผลไม้หลากหลายปลูกเต็มไปหมด อีกด้านก็เต็มไปด้วยผักนานาชนิด และที่สำคัญมีคอกเลี้ยงหมู คอกเลี้ยงไก่จำนวนหนึ่ง และยังมีบ่อน้ำพุด้วย

หญิงสาวรีบไปที่บ่อน้ำพุ แล้วใช้มือรองน้ำขึ้นมาดื่ม ไม่คิดเลยว่าจะรู้สึกสดชื่น และร่างกายดูแข็งแรงขึ้น อีกทั้งบาดแผลที่มือก็หายไปแล้ว

“หรือว่านี่คือน้ำพุวิเศษที่สามารถรักษาอาการป่วยและทำให้แข็งแรง” หญิงสาวอุทานออกมาอย่างดีใจ หากเป็นอย่างที่คิดเธอจะเอาน้ำจากที่นี่ออกไปให้ย่าและสามีดื่มเหมือนกัน เพราะนั่นจะทำให้ทั้งสองหายเหนื่อยและแข็งแรงขึ้น

“เดี๋ยวค่อยเข้ามาสำรวจในนี้ใหม่อีกครั้ง ตอนนี้ฉันควรไปทำข้าวต้มให้เสร็จเสียก่อน”

หยวนอันอันหลับตาแล้วนึกถึงว่าจะต้องออกจากที่นี่ เธอจึงมาปรากฏตัวอีกครั้งที่ห้องครัวของบ้านย่า คราวนี้หญิงสาวดีใจมาก ต่อไปนี้ทุกคนไม่อดและจะมีเนื้อกินแล้ว

จากนั้นจึงเรียกเอาน้ำมาใส่ในข้าวต้มและใส่กระติกที่มี เพื่อเอาไปให้ย่าของเธอกิน