ตอนที่ 3 โจวหยวนเข้าหอ

โจวหยวนตื่นเต้นอย่างยิ่งที่ได้กินเนื้อได้เต็มอิ่ม เขาปรนเปรอนางไม่หยุด และหนักมือขึ้นเรื่อยๆ หญิงสาวต่อต้านบ้างก็ไม่ใช่ปัญหา เขากลับยิ่งอยากจะทำกับนางให้มากขึ้น

ทางด้านหญิงสาว นางไม่อาจต่อต้านเขาได้ สติเริ่มล่องลอยไม่เป็นตัวของตัวเอง เขาผละจากผืนป่าน้อยของนาง จนลากใบหน้าขึ้นสูงเรื่อยๆ กระทั่งมาหยุดที่ริมฝีปากของนาง จากนั้นบดริมฝีปากลงไป ดูดดื่ม รุนแรงและดุดันอย่างยิ่ง นางหายใจไม่ออก แต่กระนั้นก็ยังคงถูกเขาทรมานเพิ่มขึ้นอีก

เขาแทรกกายใหญ่เข้ามาในหว่างขานาง ขยับสะโพกบดเบียดกายบอบบางคล้ายยั่วเย้าให้นางมีอารมณ์เหมือนตน ซึ่งเขาก็ทำสำเร็จ ด้วยเพราะความแข็งขึงของเขาบดเบียดอยู่ตรงส่วนกลางกายนาง ยิ่งเขาขยับ นางยิ่งปั่นป่วนจนกลีบบุปผางามอยากลองตอบรับเขาดูสักครั้ง

“อะ!” เขาทำให้นางกายสั่นอีกครั้งด้วยการครอบปากลงบนเต้าอวบอิ่มของนาง มือหยาบกร้านบีบขยำอีกข้าง ปากก็ดูดกินด้วยความหิวกระหายอีกข้าง

นางไม่รู้ว่าเขาจะทำไปถึงไหนและหยุดลงเมื่อใด แต่ก็ยังเผลอแอ่นอกให้เขาได้ดื่มกินอย่างเต็มใจ นี่ไม่ใช่ว่านางจะมีสติไปทั้งหมด ไม่อย่างนั้นอย่าหวังว่าเขาจะได้แตะต้องนางเลย

เขาเลื่อนมือใหญ่ลงไปด้านล่าง ไม่เสียเวลาก็สอดนิ้วแข็งผ่านกลีบบุปผาเข้าไปภายในอ่อนนุ่มและอุ่นจัดของนาง

“ท่าน! หยุดก่อน” นางหอบหายใจขณะที่เบี่ยงกายหลบเขาไปด้วย แต่มือของเขาคล้ายแปะติดไปกับผืนนาน้อยของนางไปแล้ว

รั่วหลานคว้าแขนเขาด้วยหน้าตาตื่น แต่โจวหยวนกลับไม่หยุด เขาหลับหูหลับตามัวเมาอยู่กับเรือนร่างหอมหวานที่เขาไม่อาจถอนตัวได้ เขาสอดนิ้วเข้าออกในบุปผางามของนางครั้งแล้วครั้งเล่าพร้อมกับริมฝีปากที่ลากเลียหน้าอกนางไปด้วย บางจังหวะลากลิ้นมาข้างเต้า สีข้าง สะดือ และวกกลับขึ้นไปครอบครองเต้าอวบของนางอีกครั้ง

หญิงสาวกายสั่นเหมือนจะขาดใจ อกกระเพื่อมขึ้นลงรัวเร็วคล้ายหายใจไม่ทัน แต่กระนั้นก็ยังส่งเสียงครางแผ่วออกมาให้ได้ยินอยู่ตลอด นางอ่อนระทวยไร้แรงต้านทานแล้ว

โจวหยวนถอนมือออก เขาบดจุมพิตกับกลีบปากนางอย่างมูมมามอีกครั้ง จนนางเกือบหมดลม เขาจึงยอมปล่อย จากนั้นก็ถอดเสื้อผ้าที่เหลือแล้วแทรกกายนางทันที

“อือ!” นางตกใจจนหนีบขา แต่เขากลับจับสองเข่านางแบะออกแล้วแทรกกายเข้าไปสุดทางในทีเดียว

หญิงสาวกายสั่นเกร็ง สองมือจิกเล็บกับแขนเขา ดวงตาเบิกโตพร้อมทั้งหอบหายใจรัวเร็ว

ร่างกายของนางฉีกขาดแล้ว ตัวตนยิ่งใหญ่ของเขาทำให้นางแทบขาดใจ ซ้ำตอนนี้เขาก็เริ่มขยับสะโพกพร้อมกับเสียงหอบหายใจฟืดฟาดคล้ายวัวบ้าก็ไม่ปาน

สิ่งนั้นของเขาใหญ่โตจนนางตกใจ ทั้งทุบทั้งแตะเขา สุดท้ายทนแรงกระแทกจากเขาไม่ไหว จึงตะโกนออกมาพร้อมน้ำตา

“วัวบ้า! มันใหญ่ไป ข้าจะตายแล้ว ข้าตายแน่แล้ว ออกไป!” นางโวยวายได้ไม่นาน เขาก็เริ่มทำในสิ่งที่เขาต้องการต่อไปอีก

เสียงเตียงลั่นดังไม่หยุด น่าอับอายอย่างยิ่ง นางโวยวายมากเท่าไรเขายิ่งรุนแรงเป็นเท่าตัว กระแทกจนนางหัวไปโขกกับผนังกระท่อมแทบทะลุออกไปด้านนอกแล้ว

“ข้าเจ็บ! ข้าเจ็บหัว” นางทั้งโกรธ ทั้งทำอะไรไม่ถูก เขาทำนางเจ็บ นางก็แค่ร้องบอกออกไปตรงๆ

โจวหยวนจึงเปลี่ยนท่าทาง เขาจับนางนอนคว่ำ ยกบั่นท้ายงอนงามขึ้นแล้วเข้าทางด้านหลัง นางได้แต่เจ็บจุกน้ำตานองอีกครั้ง ขยับได้แค่มือ แต่ทำร้ายเขาไม่ไหว ที่สำคัญ นางขาสั่นไร้เรี่ยวแรงอย่างยิ่ง ได้แต่ปล่อยให้เขาขยับโยกตามต้องการ

เสียงกระแทกดังอย่างยิ่งในป่าที่เงียบสงัด ไม่รู้แมลงกลางคืนหายไปไหนหมด รอบๆ จึงไม่มีเสียงใดเลยนอกจากเสียงเสพสังวาสของคนทั้งสอง

“แบบนี้ดีกว่า” อยู่ๆ เขาก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงแหบพร่า ซ้ำยังเร่งสะโพกรัวเร็วแล้วรุนแรงใส่หญิงสาวไม่หยุด

รั่วหลานแทบขาดใจ ร่างกายของนางไม่ใช่ของนางอีกต่อไป นางถูกเขากระแทกใส่จนเจ็บและจุก แต่ถึงกระนั้น นางรู้ดีว่าตัวเองก็เหมือนจะยอมรับได้แล้ว เพียงแต่เขารุนแรงเกินไป และใหญ่โตเกินไปสักหน่อยก็เท่านั้น

อยู่ๆ เขาก็จับเอวสองข้างของนาง จากนั้นรั้งสะโพกนางเข้าหาต้นขาตัวเองเร็วกว่าเดิม นางครวญครางออกไปอย่างทนไม่ไหว จากนั้นก็เหมือนต้นขาและที่นอนใต้ร่างเปียกแฉะและอุ่นร้อน มีกลิ่นบางอย่างอีกด้วย นางไม่กล้าก้มลงมอง และไม่อาจละสายตาลงไปมองเพราะนางกายสั่นอ่อนระทวยไปหมดทั้งกาย มีความซ่านสยิวแปลกๆ เกิดขึ้นกับนางไม่หยุด คล้ายจะกระชากวิญญาณของนางให้ล่องลอยไปไกล

“อา” นางไม่อาจระงับเสียงครางแผ่วหวาน รับรู้ได้ว่าตัวเองกระตุกจากภายในห่อหุ้มตัวตนของเขาเป็นจังหวะ

“เจ้าเสร็จสมแล้วหรือ” เสียงเขาเข้ามาใกล้ข้างหูนาง จนนางได้สติ รับรู้ได้ว่าเขาโน้มกายลงมาแนบแผ่นหลังของตน ตัวนางนอนคว่ำราบไปกับที่นอน เขายังขยับสะโพกเข้าใส่นางอยู่เช่นเดิม แต่ริมฝีปากเขาขบกัดอยู่ที่แผ่นหลังและหลังต้นคอของนางนี้เอง

นางไม่กล้าพูดกับเขาเพราะรู้สึกอับอายในความแพศยาของตัวเองยิ่งนัก เขาก็เหมือนจะไม่ได้ต้องการให้นางพูดอะไรมาก เขาเริ่มรุนแรงกับนางอีกครั้งด้วยการยกตัวขึ้นนั่งคร่อมอยู่บนสะโพกของนางแล้วตอกย้ำใส่นางไม่หยุด

“ดียิ่ง” เสียงขยับดังไปพร้อมกับเสียงครางโฮกของเขาไม่หยุด สะโพกสอบขยับรัวเร็ว เขาหลับตาแหงนหน้าตัวเกร็งกระตุก เขาปลดปล่อยในกายนางมากมาย มันทั้งร้อนทั้งมากและมีกลิ่นเฉพาะที่นางไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน แต่ที่สำคัญตอนนี้ นางเองก็ไม่ต่างจากเขา รับรู้ได้ถึงตัวตนของกันและกันที่หนึ่งบีบรัด หนึ่งกระตุกพร้อมกัน

นางไม่ทันได้หายเหนื่อยเขาก็พลิกกายนางให้นอนหงาย ตัวเขากลับมาอยู่ในกายนางอีกครั้ง ใช้จังหวะเดียวแทรกกายกลับเข้าไปใหม่ ครั้งนี้แม้ไม่เจ็บมาก แต่ก็ตึงแน่นไปหมด นางไม่สบายตัวสักนิด ทว่าเขากลับขยับสะโพกอีกแล้ว

“ยังไม่พอหรือไร” นางถามเขาเสียงสั่น สำหรับนาง นี่มันมากไปแล้ว

“เจ้าทำที่นอนเปียก ข้าต้องลงโทษเจ้า” เขาขบติ่งหูของนางครั้งหนึ่งแล้วลากริมฝีปากลงมาเข้าหาเต้าข้างหนึ่งของนาง ดูดดื่มจนแก้มตอบแล้วปล่อยไปทำกับเต้าอีกข้างหนึ่ง

นางดันแผ่นอกแข็งของเขา แต่เขากลับจับมือนางขึ้นไปโอบลำคอตน นางที่อ่อนแรงจึงทำได้แค่จิกเล็บกับผิวเนื้อเขาเท่านั้น และไม่นานเขาก็เริ่มขยับสะโพกใส่นางอีกครั้ง เขายังจับขานางให้กอดเอวของเขา ทำให้ทั้งสองแนบชิดจนแยกกันไม่ออก