บทที่ 8

อีกฟากฝั่งชายหนุ่มและหญิงสาวกำลังถูกจับตามองจากใครคนหนึ่งที่ไม่มีความหวังดีให้กับคนทั้งคู่เลย

"นั่นไอ้นทีมันมากับใครว่ะสวยซะด้วย"

"คงจะเป็นคู่ควงคนใหม่ละมั้งลูกพี่อย่าไปสนใจมันเลย"

"แต่มันไม่ได้ควงผู้หญิงคนไหนมานานแล้วนะ หรือจะเป็นอย่างที่ได้ข่าวมาว่ามันกำลังจะแต่งงานจริงๆ ฉันคงจะไม่สนใจไม่ได้หรอก"

"ต้องใช่แน่ๆเลยลูกพี่ ลูกพี่นี่ฉลาดสุดยอดด" ลูกน้องรีบอวยทันที

"เออรู้แล้ว รีบกลับคำพูดเลยนะมึง แล้วก็พูดเบาๆสิวะ เดี๋ยวมันก็รู้หรอกว่าเรากำลังพูดถึงมันอยู่ งานนี้เริ่มสนุกแล้วสิ เล่นงานมันไม่สนุกเท่าเล่นงานผู้หญิงของมัน แกว่าไหมแถมคนนี้ก็ไม่ธรรมดาแน่ๆ" เพทายและลูกน้องพูดคุยกันอย่างสนุกปาก เขารอวันที่จะได้แก้แค้นชายหนุ่มมาตลอด 5 ปีที่ผ่านมา

“เอาไซส์นี้เลยครับ” เอาหยิบจับชุดชั้นในสีดำตัวสีแดงตัวอย่างสบายๆส่งให้แม่ค้าคิดเงิน

“ดะ เดี๋ยวนะนายรู้ได้ยังไงว่าฉันใส่ไซส์อะไร แล้วนี่ก็ไม่มีโอกาสให้ฉันได้ตัดสินใจอะไรเลย” เธอกระซิบถามเขาเบาๆไม่ให้แม่ค้าได้ยิน

“แค่ดูด้วยตาก็รู้แล้วไหม ใช่แบบนี้ไปก่อนละกันเดี๋ยววันหลังจะพาไปซื้อในห้างยี่ห้อดีๆ” เขาตอบกลับหน้าตาเฉย ส่วนหยิงสาวน่ะหรอแก้มแดงเป็นลุกตำลึงเรียบร้อย นี่แสดงว่าเขาต้องแอบมองเธออยู่บ่อยๆแน่เลย

“อะ อืม” เธอตอบกลับเบาๆ

“คุณนทีนี่ดูท่าจะรักแม่หนูคนนี้มากสินะ รู้ไหมจ้ะว่านี่ครั้งแรกเลยนะที่เห็นคุณนทีเขาเข้าร้านเสื้อผ้าผู้หญิง” คนขายอดแปลกใจไม่ได้แต่เมื่อเห็นว่ามันเป็นการแสดงออกความรักที่น่ารักดีเลยเอ่ยชมชายหนุ่ม

“ผมไปก่อนครับ”

“จ้า ขอบใจมากที่มาอุดหนุนป้าเอาไว้วันหลังมาอุดหนุนป้าอีกนะจ้ะ”

“ครับ” ด้านนทีเมื่อได้เลือกซื้อสิ่งที่ต้องการครบแล้วเขาจึงชวนเธอเดินทางกลับ

"ได้ของครบแล้วกลับกันเถอะ"

"อืม" หญิงสาวหอบหิ้วถุงเสื้อผ้าที่ด้านในมีแต่ชุดสไตล์บ้านๆที่หญิงสาวแทบจะรับไม่ได้เมื่อตนเองได้ลองสวมใส่ เธอล่ะหงุดหงิดใจจริงๆเลย ต้องยอมอ่อนข้อให้ชายหนุ่มทุกเรื่องไปเพราะทำอะไรไม่ได้

“ร้อนหรอ”

“ปะ เปล่า ขับรถไปสิ” เธอร้อนที่ไหนกันล่ะ แก้มเอแดงอย่างห้ามไม่ได้เพราะเธอเห็นเสื้อในที่เขาเลือกให้ตั้งหากเล่า

“แน่ใจนะ ปรับแอร์ได้นะ”

“มะ ไม่ต้องขับไปเถอะไม่ต้องมาสนใจฉันแล้ว”

"กลับมากันแล้วหรอจ๊ะ ซื้ออะไรกันมาเยอะแยะเลยจ้ะ"

"เสื้อผ้าน่ะลิ้นจี่ ฉันฝากขึ้นไปเก็บบนห้องบ้างสิ"

"ได้เลยค่ะคุณลูกพีช"

"ให้คนงานปิดบ้านให้ดีล่ะ ฉันจะออกไปนอนในไร่"

"อ้าวทำไมละ"

"ต้องตรวจตราอะไรนิดหน่อย"

"อ่อ โอเคๆ ไปเถอะเดี๋ยวฉันปิดเองก็ได้" หญิงสาวลงกลอนประตูและเดินขึ้นไปยังชั้นบน เป็นจังหวะเดียวกับที่ชายหนุ่มก็ขับรถคู่ใจออกไปตรวจตราในไร่

"คงต้องอาบน้ำอีกครั้งสินะ อีตานทีบ้า หอบหิ้วฉันไปมาจนต้องมาอาบน้ำตอนดึกๆดื้นๆเนี่ย เครื่องทำน้ำอุ่นก็ไม่มี ไม่มีอะไรสักอย่าง นายอยู่ได้ยังไงกันนะ" หญิงสาวคิดไปบ่นไปจนกระทั่งอาบน้ำเสร็จก็ออกจากห้องน้ำ เมื่อหัวถึงหมอนเธอก็หลับไปอย่างรวดเร็ว นั่นอาจจะเป็นเพราะความเหนื่อยล้าที่มีตลอดทั้งวัน ชายหนุ่มอยากให้ทุกคนในไร่อยู่ดีมีสุขและปลอดภัย คนของเขาแน่นอนว่าเขาต้องดูแล

“ปกติดีทุกอย่างครับคุณนที”

“ขอบใจมากนะที่ทำหน้าที่อย่างดี”

“ครับ ความปลอดภัยของพวกเราพวกผมก็ถือว่าเป็นที่หนึ่งเหมือนกันครับ”