หลอมรักนายมาเฟีย

10 ปีก่อนหน้า

คฤหาสน์หลังใหญ่ผู้คนขับผ่านไปผ่านมาก็ต้องเหลียวมองเพราะความอลังการและความสวยงามที่เจ้าของบ้านตั้งใจทำมันออกมาให้สมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่จำทำได้ วันนี้ลูกสาวคนสวยของเจ้าของบ้านพาเพื่อนๆตัวน้อยมาเที่ยว พวกเธอต่างตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก

"ลูกพีชบ้านของลูกพีชใหญ่จังเลย ว้าวมีสระว่ายน้ำด้วย"

"แน่นอนสิรู้ไหมคุณพ่อเราออกแบบเองบางส่วนด้วยนะโดยเฉพาะห้องนอนของเรา"

"น่าอิจฉาลูกพีชจังเลยเนาะ" เพื่อนตัวน้อยพูดอย่างเพ้อฝันอยากมีบ้านหลังใหญ่อย่างนี้บ้าง

"ไม่ต้องอิฉจาหรอกนะจ๊ะเพราะพวกเธอมาเล่นที่บ้านของเราได้ตลอดเลยนะ"

"จริงเหรอลูกพีชใจดีจังเลย อยากเล่นน้ำแล้ว"

"คิกๆ ถ้าเตรียมชุดมาแล้วเราก็ลุยกันได้เลย" สามสาวเตรียมตัวไปเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน

ณ ปัจจุบัน

คุณหนูลูกพีชผู้ซึ่งใช้ชีวิตดุจเจ้าหญิงตัวน้อยๆมาตั้งแต่เกิดจนถึงปัจจุบันชีวิตของเธอกำลังจะเปลี่ยนไปแล้ว เมื่อคุณพ่อของเธอตั้งใจจะประกาศขายคฤหาสน์ที่เธออาศัยอยู่มาตั้งแต่แบเบาะ นั่นก็แสดงให้เห็นชัดๆว่าชีวิตแสนสุขสบายของเธอกำลังจะหมดลงแล้ว เธอจะทำอย่างไรดีนะที่จะหยุดยั้งคุณพ่อของเธอเอาไว้ให้ได้ คฤหาสน์หลังนี้ตั้งแต่เธอจำความได้เธอก็อยู่ที่นี่มาตลอด แน่นอนว่ามันมีความทรงจำในช่วงวัยต่างๆของเธอและครอบครัว หากคฤหาสน์หลังนี้ตกไปเป็นของคนอื่นความทรงจำเหล่านั้นก็คงจะลบเลือนหายไป

"เราต้องขายคฤหาสน์หลังนี้ให้ได้เร็วที่สุด" คำบัญชาที่เหมือนฟ้าผ่ากลางใจ เธอไม่ต้องการให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเลยทำไมนะทำไมโชคชะตาถึงมาเล่นตลกกับครอบครัวของเธอ

"ไม่ ไม่นะคะคุณพ่อ" เธอพยายามขอร้องท่านให้เปลี่ยนแปลงความคิดเสียใหม่

"พ่อไม่มีทางเลือกจริงๆลูก" พ่อของหญิงสาวมีสีหน้าลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด แม้จะรู้สึกผิดหวังเสียใจแต่ก็ไม่มีทางเลือกที่ดีเลย

"คุณแม่ขาลูกพีชไม่ยอมนะคะ เรื่องอะไรที่เราต้องขายบ้านด้วยละคะ พีชรักของพีชนะ พีชอยู่ของพีชมาตั้งหลายปีหรือคุณพ่อคุณแม่ไม่ได้คิดเหมือนกันกับพีชคะ"

"คุณคะ เราคงต้องบอกลูกตรงๆแล้วล่ะค่ะ" แม่ของหญิงสาวหันไปมองผู้เป็นสามี ในที่สุดเขาก็คิดเหมือนกันกับเธอแล้ว

"ผมว่าก็คงถึงเวลาแล้วจริงๆ” คนเป็นพ่อและแม่พยักหน้าให้กัน

“ลูกพีชลูก พ่อมีเรื่องจะบอก บ้านเรากำลังจะล้มละลายเราต้องขายบ้านเพื่อที่จะใช้หนี้ให้เจ้าหนี้นะลูก"

"ทำไมคะ ทำไมเราถึงจะล้มละลายละคะ คุณพ่อก็บริหารงานที่บริษัทมาได้ดีตลอดไม่ใช่หรอคะ" เธอยังคงสงสัยและไม่เข้าใจจริงๆ

"เรื่องนั้นมันก็ถูกลูก แต่พ่อโดนโกงน่ะสิ มันเลยทำให้เราควบคุมสถานการณ์ต่างๆไม่ได้เลยในตอนนี้ พ่อไม่อยากให้คนอื่นต้องมาเดือดร้อนกับเราด้วย" เขาเป็นประธานบริษัทแน่นอนว่าเขาต้องคิดหาวิธีแก้ปัญหาเฉพาะหน้าให้ทุกคนไม่เดือดร้อน

"แล้วมันไม่มีวิธีแก้อย่างอื่นเลยหรอคะ ขอผ่อนผันเขาออกไปหน่อยได้หรือเปล่าคะ"

"มันก็มีวิธีอยู่ลูกแต่พ่อว่ามันไม่ยุติธรรมสำหรับลูกเลย"

"วิธีอะไรคะ ถ้าลูกพีชช่วยได้ลูกพีชจะทำให้ดีที่สุดเลยค่ะตราบใดที่ลูกพีชสามารถรักษาบ้านของเราเอาไว้ได้ลูกพีชยอมทำหมดเลย" แววตาของหญิงมุ่งมั่น

"คือว่า...."

"คือว่าอะไรคะคุณพ่อ"

"ลูกต้องแต่งงานกับคุณนที"

"อะไรนะคะ ทำไมต้องแต่งงานด้วยละคะ" เธอไม่อยากจะเชื่อเลย

"พ่อก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ฝ่ายนั้นเสนอมาแบบนี้น่ะลูก"

"เขาใช่คนที่โกงเงินพ่อไปหรือป่าวคะ" เธอรู้สึกไม่พอใจนิดๆ

"ไม่ใช่หรอกลูก"

"แล้วคุณพ่อรู้จักเขาได้ยังไงคะ"

"พ่อไม่รู้จักคุณนทีโดยตรงหรอกลูก รู้จักแต่คุณชลธารพ่อของคุณนทีเขาน่ะ เราเคยทำธุรกิจร่วมกันอยู่"

"บ้าจริงๆเลย หน้าก็ยังไม่เคยจะพบเห็นกันแล้วจะให้แต่งงานกันได้ยังไง มีช่องทางอื่นๆอีกไหมคะคุณพ่อคุณแม่" เธอคิดว่ามันเป็นวิธีที่ไม่เข้าท่าเสียเลย แต่งงานเนี่ยนะเขาคิดได้ยังไงเนี่ย

"ไม่มีแล้วลูก พ่อกับแม่พยายามทุกวิถีทางแล้วแต่ก็ทำอะไรไม่ได้จริงๆ พวกเราเลยตัดสินใจจะขายบ้านไงลูกพ่อไม่อยากให้ลูกต้องสูญเสียความเป็นอิสระไป"

"เฮ้อ นี่ลูกคงต้องแต่งงานสถานเดียวใช่ไหมคะถึงจะรักษาบ้านของเราเอาไว้ได้"

"ใช่แล้วละลูก มีแค่ทางเดียวเท่านั้น" คนเป็นพ่อตอบกลับด้วยความหนักใจ ในโลกนี้มีหรือที่คนเป็นพ่อเป็นแม่จะอยากขัดใจลูกเพียงแต่ว่าสถานการณ์มันบังคับให้ไม่อาจเลือกอะไรตามใจตนเองได้

"ขอเวลาให้ลูกพีชหน่อยนะคะ ลูกพีชจะไม่ทำให้คุณพ่อคุณแม่ลำบากใจแน่นอนค่ะ"

"จ้ะลูก"