บทที่ 3 ต้อนรับสมาชิก

พ่อของนทีดีใจมากเมื่อหญิงสาวรีบข้อเสนออย่างที่บอกเขารีบโอนเงินให้พ่อของหญิงสาวทันที ทั้งสองครอบครัวกำลังจะมาเป็นทองแผ่นเดียวกันเชื่อเถอะว่ามีแต่คนอิฉจาตาร้อน เมื่อทำการตกลงกันเรียบร้อยแล้วระหว่างผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย หญิงสาวก็ออกเดินทางมายังไร่ธาราลัยของชายหนุ่มทันทีโดยอาศัยรถประจำทางเพราะเธอไม่มีรถยนต์ส่วนตัวแล้ว แถมเธอก็ต้องต่อรถเข้าไปอีกทีเพราะพื้นที่นี้เป็นพื้นที่ส่วนบุคคลทำให้รถทั่วไปจะเข้าออกไม่ได้ถ้าไม่ได้รับอนุญาต เธอจึงต้องนั่งรอรถจากภายในไร่ออกมารับถึงจะเข้าไปได้ แต่แล้วก็มีคุณป้าท่านหนึ่งเดินผ่านมาพอดีจึงแวะทักทายหญิงสาว

"อ้าวอีหนูเอ้ย มาหาใครละเนี่ย" คุณป้าท่านหนึ่งรีบตรงมาทักหญิงสาวทันที

"สวัสดีค่ะคุณป้าหนูมาหาคุณนทีค่ะ คุณป้ารู้จักเขาไหมคะ"

"มีธุระอะไรรึ ไปรู้จักกับคนน่ากลัวอย่างนี้ได้ยังไงกัน" คุณป้าถามน้ำเสียงจริงจัง

"คุณนทีเขาน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอคะคุณป้า" เมื่อเจอคุณป้าคนนั้นถามมาแบบนี้เะอชักรู้สึกร้อนๆหนาวๆเสียแล้วสิ

"ก็แน่ละสิ คนละแวกนี้เขากลัวกันทั้งนั้น มีอำนาจล้นฟ้าเลยแหละหนู ไม่ใจดีเท่าคุณชลธารผู้เป็นพ่อหรอกนะหนู ระวังไว้ด้วย"

"คุณป้าเคยคุยกับคุณนทีด้วยหรอคะ" เธอถามกลับอย่างไม่ค่อยอยากจะเชื่อ

"ไม่เคยหรอก ป้าก็ฟังเขาเล่าๆกันมาอีกทีนึงน่ะ เรื่องราวมันเยอะ"

"จริงหรอคะ หนูเริ่มจะกลัวเขาอย่างที่คุณป้าว่าแล้วละค่ะเนี่ย"

"ปริ้นๆ" เสียงแตรจากรถกระบะเก่าๆคันหนึ่งที่ขับออกมาทำให้เธอต้องหยุดการสนทนากับคุณป้าท่านนี้ทันที แล้วหันไปมองว่าเป็นใครกัน

"ป้าไปก่อนนะ กลัวจะเดือดร้อนแล้วไม่อยู่แล้ว"

"อะ อ้าว ป้าคะ ป้า" ป้ารีบเดินห่างออกไป เธอพยายามเรียกเท่าไรป้าแกก็ไม่หันกลับมาอีกเลย แปลกจริงๆ

"สวัสดีครับคุณคือคุณลูกพีชใช่ไหมครับ" คนขับรถเอ่ยถามเมื่อมาจอดรถใกล้ๆหญิงสาว

"ใช่ค่ะ คุณคือ" หรือว่านี่จะคือนายนทีนั่นนะหน้าตาก็พอไปวัดไปวาได้หญิงสาวแอบคิดในใจ

"ผมสายชลครับ เป็นผู้จัดการไร่ของที่นี่ครับ"

"อ่อ สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อลูกพีชนะคะ คุณคงจะรู้จักฉันแล้วถึงออกมารับกันแล้วเจ้านายของคุณทำไมถึงไม่ว่างมารับฉันเองละคะ" ที่แท้ชายหนุ่มตรงหน้าก็คือผู้จัดการไร่นี่เอง

"พอดีนายติดธุระเรื่องติดต่อการค้ากับลูกค้าต่างชาติครับผมเลยมารับคุณลูกพีชแทนนายครับ เชิญขึ้นมาก่อนครับ"

"อ่อ ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะใครจะมารับก็ได้ลูกพีชสบายๆอยู่แล้วค่ะ ว่าแต่ไปกันเถอะค่ะฉันร้อนจะแย่อยู่แล้ว ที่นี่แดดแรงจังเลยนะคะ" แดดแรงขนาดนี้เธอแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว

"ครับๆ ดื่มน้ำเย็นๆก่อนสิครับ”

“ขอบคุณค่ะ” น้ำเย็นๆช่วยบรรเทาความร้อนที่เธอมีตอนนี้ได้มาก

“คุณอย่าไปฟังป้าแกมากนะครับ" เมื่อขึ้นมาบนรถชายหนุ่มก็รีบเตือนหญิงสาวทันที

"หมายถึงใครกันคะ"

"ก็ป้าที่นั่งคุยกับคุณลูกพีชเมื่อสักครู่อย่างไรละครับ แกสติไม่ค่อยจะดีน่ะครับ"

"จริงหรอคะ แต่เท่าที่ฉันดูแกก็ปกติดีนะคะ ไม่เหมือนคนสติไม่ดีเลย "

"ขนาดหมอแกยังหลอกได้เลยครับ"

"จริงหรอคะ" เธอแทบไม่เชื่อหูว่าคนสติไม่ดีอะไรจะถึงขั้นหลอกคุณหมอได้

"ครับ ลูกหลานแกพาไปรักษาอาการทางจิตมาหลายรอบแล้ว"

"ท่าเป็นอย่างที่คุณว่าป้าแกก็น่าสงสารจังเลยนะคะ"

"คงเป็นเวรเป็นกรรมแล้วแหละครับ" ผู้จัดการไร่พาเธอนั่งรัดเลาะมาตามทางใช้เวลาสักพักก็มาถึงที่บ้านหลังหนึ่งเป็นบ้านที่ไม่ได้เล็กไม่ได้ใหญ่กำลังพอเหมาะ

"ถึงแล้วครับ นี่บ้านของคุณนทีครับ ถัดไปอีกสองร้อยเมตรจะเป็นบ้านใหญ่ของคุณชลธารครับ"

"อ่อ ค่ะ ขอบคุณที่มาส่งนะคะ"

"ครับ ผมขอตัวไปทำงานต่อก่อนนะครับ"

“ค่ะ”

สายชลพาหญิงสาวมาพักที่บ้านของเจ้านายหนุ่มตามคำสั่ง ลูกพีชเข้ามาภายในตัวบ้านแล้วก็ยังไม่พบตัวของเจ้าของบ้านเสียที บ้านของชายหนุ่มดูโปร่งโล่งสบาย แถมอากาศยังสามารถถ่ายเทได้อย่างดีเยี่ยม มีลมเย็นพัดผ่านเรียกได้ว่าไม่ต้องเปลืองไฟเปิดแอร์เปิดพัดลมเลย อารมณ์เหมือนได้มาพักตากอากาศอย่างไงอย่างงั้นเลยทีเดียว เธอเดินสำรวจไปรอบๆบ้านของชายหนุ่ม