บทที่ 2 ยอมตกลง

หญิงสาวจึงขอเวลากลับไปคิดทบทวนสักหน่อยแล้วจะรีบให้คำตอบกับท่านทั้งสองโดยเร็วที่สุด เธอคิดวนเวียนในหัวว่าชายหนุ่มจะหน้าตาเป็นอย่างไรจะมีนิสัยอย่างไรเธอจะเข้ากับเขาได้ไหมเขาจะมองเธอเป็นแค่ผู้หญิงหิวเงินคนนึงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เวลาล่วงเลยสามวันผ่านไปเธอไม่มีเวลามารีรอรีบตัดสินใจออกไปว่าจะตกลงยอมรับข้อเสนอที่ทางฝั่งนทีเสนอมาให้ เพราะมันเป็นทางเดียวที่ได้ผลเร็วที่สุด แม้เธอจะสูญเสียอิสรภาพไปแต่ก็ยังสามารถรักษาบ้านของตัวเองไว้ได้ คุณพ่อคุณแม่ก็ไม่เดือดร้อนที่จะต้องย้ายออกไปอยู่ที่อื่น เมื่อเธอบอกคำตอบกับพ่อและแม่เรียบร้อยแล้ว พ่อของเธอก็ต่อสายไปหาคุณชลธารทันทีว่าลูกสาวของพวกเขายอมรับข้อเสนอของทางโน้นแล้ว คุณชลธารจึงจัดการโอนเงิน 20 ล้านบาทเข้าบัญชีของคุณพลับบิดาของลูกพีชทันที เสียงข้อความเข้าแจ้งเตือนว่ามีเงินเข้าบัญชีแล้วเป็นจำนวนมากถึง 20 ล้านบาท คุณพลับจึงรีบดำเนินการนำเงินทั้งหมดที่ได้มาไปทยอยใช้หนี้จนหมด ในตอนนี้บ้านของหญิงสาวจึงเปรียบเสมือนเป็นไทยแล้ว หมดหนี้หมดสินแต่พันธะของลูกสาวเข้ามาแทน

"ผมต้องขอบคุณชลธารมากๆเลยนะครับ"

"ถือว่าช่วยเหลือกันเถอะครับ ผมเองก็เอ็นดูหนูลูกพีชมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ผมดีใจนะครับที่เราจะได้เป็นทองแผ่นเดียวกันแล้ว ผมอยากให้หนูลูกพีชมาเป็นสะใภ้ของครอบครัว"

"ครับ ผมขอบคุณคุณจริงๆ แล้วจะให้ยัยพีชย้ายไปอยู่กับคุณนทีเมื่อไรล่ะครับ"

"ยิ่งเร็วยิ่งดีครับ ผมอยากให้ทั้งสองคนปรับตัวเข้าหากันได้เร็วเท่าไรก็ยิ่งดี"

"แล้วคุณนทีตอนนี้อยู่ที่ไหนละครับ"

"อยู่ที่ไร่ครับ"

"ไร่?" ไร่ของชลธารจะลำบากมากแค่ไหนนะ

"ครับ หนูลูกพีชคงจะต้องกลายเป็นนายหญิงคนใหม่ของไร่ครับ"

"ครับๆเดี๋ยวผมจะบอกให้ลูกพีชเตรียมตัวไว้เลย งั้นแค่นี้ก่อนนะครับ"

"สวัสดีครับ" หลังจากวางสายพ่อของหญิงสาวก็บอกให้ลูกสาวเตรียมตัวเตรียมใจที่จะย้ายไปอยู่กับชายหนุ่มที่บ้านในต่างจังหวัด เขาเองก็หวังว่าเธอจะสามารถปรับตัวและใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นได้โดยเร็ว แม้จะรู้สึกสงสารแต่เขาเองที่เป็นบิดากลับทำอะไรไม่ได้ คิดแล้วมันเศร้าใจ เขาได้แต่ภาวนาว่าให้คุณนทีคนนั้นดีกับลูกสาวของเขามากๆ

ข่าวเรื่องที่ครอบครัวของเธอกำลังจะล้มละลายเงียบหายไปเพราะมีข่าวใหม่เข้าแทน ข่าวนั้นก็คือเรื่องการแต่งงานสายฟ้าแลบของเธอนั่นเอง

“ยัยลูกพีชกำลังจะแต่งงาน”

“แกรู้ได้ยังไงยัยศิ”

“ก็เขาเม้าท์กันอยู่นะสิ”

“แต่งงานใช้หนี้หรือเปล่าก็ไม่รู้นะ”

“ยัยลูกพีชก็คือนางฟ้าตกสวรรค์ดีๆนี่เองแก”

“ใช่ๆ” บรรดาเพื่อนสาวที่ไม่ลงรอยกันต่างเอาเรื่องของเธอไปพูดคุยกันอย่างสนุกปาก ลูกพีชเองก็รับรู้แต่เธอทำอะไรไม่ได้มากเหมือนเมื่อก่อน