ร่านกลิ่นรัก /11

ดนัยณุมีอารมณ์ร้อน แต่อารมณ์ของเขาอยู่บนพื้นฐานของเซ็กส์ที่ทั้งดุเดือด ร้อนแรง และกล้าหาญ ความวิปริตของเขาจะช่วยให้เขมมิการอดพ้นจากความโกรธ

เขมมิกาพาร่างที่เต็มไปด้วยส่วนโค้งส่วนเว้าเหมือนนาฬิกาทรายขึ้นไปนั่งบนโซฟาตรงกันข้าม โชคดีที่เธอสวมกระโปรงสั้นแค่ครึ่งขาอ่อน กระโปรงทรงแคบแต่ผ่าสูงเห็นความขาวเนียนตรงต้นขาถนัดตา เธอไล่ความเหนื่อยล้าแต่ไม่สามารถลบเลือนมันจากแววตา เพราะเขมมิกาอ่อนล้าทั้งร่างกายและทุกอวัยวะ

“เฮียไม่ได้เพิ่งโทร.หาเขมวันนี้ เขมจะบอกว่าตลอดเวลาที่เฮียโทร.หา เขมทำงานยุ่งมากจนไม่มีเวลารับสายหรือโทร.กลับเลยหรือ”ดนัยณุพยายามข่มอารมณ์ที่ร้อนเป็นไฟให้เย็นที่สุด การหายไปของเธอไม่เคยทำให้เขาร้อนรนเท่าครั้งนี้ เพราะเหตุอันใดนั้น ตัวเองก็ยังไม่เข้าใจเหมือนกัน

“เขมผิด เขมทราบดีค่ะ แต่เฮียอย่าโกรธอย่างอนเขมเลยนะ เขมไม่อยากให้เฮียโกรธ ที่เขมไม่โทร.กลับ เขมติดงานจริงๆ”

“แล้วงานที่ว่ามันคืออะไรล่ะเขม หวังว่าเขมจะไปปีกกล้าขาแข็งบินออกจากกรงเฮียเพื่อไปหากรงทองฝังเพชรหรอกนะ”

“ไม่ใช่ค่ะเฮีย แล้วเฮียพูดได้ไง กรงเฮียก็กรงทองฝังเพชรเหมือนกันนะ เฮียรวยอู้ฟู่ขนาดแจกเงินเขมเป็นล้านๆ ก็ทำมาแล้ว นี่เฮียยังคิดว่าเขมไม่พอใจอีกเหรอ”

“ใครจะรู้ล่ะ คนที่รวยกว่าเฮียก็มีเยอะแยะนี่นา”

“ก็จริง แต่เขมไม่ทำแบบนั้นหรอกค่ะ”

เขมมิกากำลังหาทางเล่าเรื่องเพื่อดับความร้อนในใจของดนัยณุ แต่ก่อนเธอไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้ ดนัยณุไม่เคยแคร์ใคร แม้แต่เธอเขาก็ยังเคยหันหลังให้ แล้วหันหน้าไปหาคนอื่นที่สวยกว่า เซ็กซี่กว่า ซึ่งเธอก็เคยเจ็บช้ำน้ำใจจากฝีมือของเขามาแล้ว แต่ทำไมหนนี้ดนัยณุถึงนั่งไม่ติด ร้อนจนเดือดถึงขั้นตามหาตัวเธอให้ควั่ก

แปลกจริง

“เขมทำงานเป็นนางแบบค่ะ ถ่ายแบบให้นิตยสารเอฟ.เอ็ม.อาร์.”

“นิตยสารปลุกใจเสือป่านี่น่ะเหรอ งานของเขมเขมไม่จำเป็นต้องทำงานแบบนี้ เฮียก็ให้เงินเขมใช้ตลอดไม่เคยอด”

ดนัยณุก็มีเหตุผลของเขา เขมมิกาก็มีเหตุผลของเธอ แต่เหตุผลของต่างฝ่ายจะจูนเข้าหากันลงตัวหรือไม่

“แต่เขมไม่อยากเกาะเฮียไปจนตาย เฮียคะ ถ้าวันใดวันหนึ่งเฮียแต่งงานไป แล้วเขมจะอยู่ยังไง ถ้าเฮียแต่งงานเราก็จบ เขมไม่มีทางเป็นเมียน้อยเฮียอยู่แล้ว ถ้าเฮียยังไม่แต่งงาน เราคบกันได้ แต่ถ้าเฮียต้องแต่งงานกับคนอื่น เขมก็ไม่อยากเป็นมือที่สามสร้างความร้าวฉานหรอกนะคะ”

“ทั้งที่เขมมาก่อนใครงั้นเหรอ”

“ค่ะ” เขมมิกาตอบชัดเจน ดนัยณุรู้ดีคนอย่างเขมมิกาไม่ชอบแย่งชิงอะไรกับใคร โดยเฉพาะผู้ชาย เธอเป็นผู้หญิงที่เข้าใจแก่นแท้ของมนุษย์มากที่สุด เธอไม่คิดว่าการเป็นนกน้อยในกรงทองของผู้ชายโสดคนหนึ่งจะเป็นเรื่องเสียหาย เป็นเรื่องผิดศีลธรรม ผู้ชายผู้หญิงมีตัณหาเหมือนกัน ต้องการความสุขเหมือนกัน แต่การเป็นมือที่สามไม่ว่าจะมาก่อนหรือหลัง เธอคิดว่ามันเป็นเรื่องผิดศีลธรรม การทำให้ครอบครัวคนอื่นแตกแยกเป็นบาปซึ่งเธอไม่คิดจะทำ ไม่อยากปีนต้นงิ้วตอนตายไปแล้ว

“เฮียเข้าใจเขม เอาเป็นว่าเฮียจะไม่ก้าวก่ายงานของเขมก็แล้วกัน แต่เฮียขออย่าง ในระหว่างที่เขมเป็นคนของเฮีย เขมจะไปจากเฮียโดยไม่บอกกล่าวไม่ได้เด็ดขาด ถ้าเขมจะไป เขมต้องบอกเฮียล่วงหน้า เพราะตอนนี้เฮียถือว่าเฮียเป็นผัวเขม แล้วเขมก็เป็นเมียเฮีย ฉะนั้นการถูกสวมเขาก็ไม่น่าเกิดขึ้น ใช่ไหมเขม”

“เขมเข้าใจค่ะเฮีย”

เขมมิกาไม่คิดนอกใจดนัยณุอยู่แล้ว เธอรักเขาใจจะขาด มีเขาคนเดียวในหัวใจ สิ่งที่ดนัยณุกลัวจะไม่มีวันเกิดขึ้นเด็ดขาด

ปลายเท้าของเขมมิกากระดิก ขาขาวเนียนขยับยก เธอยืดตัวขึ้นหิ้วกระเป๋าไปเก็บที่ เปิดตู้เย็นแล้วหันมายิ้มให้คนนั่งมอง

“เฮียทานอะไรมาหรือยังคะ”

“ถ้าจะทำให้กิน ทำอะไรง่ายๆ มาก็ได้เขม”

“เพิ่งคิดว่าเฮียอาจหิ้วท้องรอเขม แต่เอาเถอะ เขมจะผัดข้าวให้กินก็แล้วกันค่ะ รอแป๊บนะคะเฮีย”

ดนัยณุรู้เท่าทันจริตของเขมมิกา เธอกำลังหาวิธีปั่นหัวเขาซึ่งมันก็ได้ผลทุกครั้ง เพราะเขาเองก็ยินดีให้ปั่น ลงท้ายเป็นยังไงอยู่ที่การควบคุมของเขา ตอนนี้ปล่อยไปก่อน

เขมมิกาหยิบไข่เข้าไปในครัว ดนัยณุเปิดเพลงฟังระหว่างรอทานข้าวผัด ได้ยินเสียงติดเตาแก๊ส เสียงตะหลิวกระทบกระทะ กลิ่นไข่หอมฟุ้งออกมาก่อน ท้องของเขาร้องดังเพราะหิ้วท้องรอเธอจริงๆ กลิ่นหอมฟุ้งจนเขาต้องลุกขึ้น แต่เมื่อเห็นสภาพแม่ครัว ดนัยณุแทบถลาเข้าหา

“เขมรู้ใจเฮียที่สุด แล้วแบบนี้เฮียจะแต่งงานได้ไง”

เขมมิกาสวมผ้ากันเปื้อนผืนเดียว ใต้ผ้าชิ้นเดียวปิดแค่ด้านหน้าผืนนั้นไม่มีอะไรปิดบังร่างขาวผ่อง เธอหันมายิ้มแล้วคนตะหลิวไปมา กลิ่นข้าวผัดไข่ง่ายๆ หอมฟุ้งยั่วกระเพาะ กลิ่นสาปสาวก็ลอยฟุ้งยั่วกิเลส

แผ่นหลังขาวผ่อง จงอยก้นกลมโค้งราวกับซาลาเปาสองลูก ร่องแยกเป็นเส้นลึกอยู่กลางซาลาเปาสองก้อนอวบ

“อูยเขม เฮียไม่คิดเลยว่าเขมจะยั่วเฮียแบบนี้”

ดนัยณุเดินเข้าหาประกบร่างซ้อนหลัง บีบขยำก้นงอนๆ ขาวๆ ชะโงกหน้ามองผ่านบ่าดูข้าวผัดในกระทะ

“น่ากินจัง หอมด้วย”

“อะไรน่ากิน และอะไรหอมหรือคะเฮีย”