บทที่ 3 มีคนมารับหน้าโรงเรียน
หลังจากตื่นนอนแล้วรีบอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแตงโมก็พึ่งจะได้จับโทรศัพท์ตอนนั่งทานอาหารเช้าก่อนที่พ่อจะไปส่งที่โรงเรียน สาเหตุที่พ่อต้องเป็นคนไปส่งเธอที่โรงเรียนเพราะที่ทำงานของพ่อไปทางเดียวกับโรงเรียนของเธอ ส่วนของแม่นั้นไปทางเดียวกันกับน้องชายแต่ก่อนตอนเรียนม.ต้น แม่จะเป็นคนไปรับส่งลูกๆ เพราะเป็นทางผ่านที่ทำงานของท่านแต่พอขึ้นม.ปลายแตงโมสอบขึ้นม.4ที่ใหม่ซึ่งไปทางเดียวกับพ่อทำให้ทั้งพ่อและแม่ต่างมีหน้าที่ไปส่งลูกๆ ที่โรงเรียน แต่ตอนกลับพวกเราสองพี่น้องจะกลับกันเองสะดวกพ่อแม่ไม่ต้องรีบเวลาเลิกงานและพวกเราสองพี่น้องยังแอบเที่ยวเล่นหลังเลิกเรียนโดยไม่ต้องรีบกลับบ้านก็ได้ถ้าไม่ถูกโทรตาม
"ฮึก!" แตงโมเกือบสำลักโจ๊กที่กำลังจะกลืนเพราะพี่โหดเขาส่งรูปตัวเองพร้อมถ้วยรางวัลมาให้เธอดูพร้อมกับทวงรางวัลจากเธอทั้งๆ ที่เธอได้พิมพ์บอกเขาแล้วว่าไม่มีตังค์ซื้อให้หรอกยังจะตื้อไม่เลิกอีก
"เป็นอะไร ลูกกินดีๆ สิ" พ่อที่อ่านข่าวในไอแพดหันมาดุแตงโมอย่างเข้มงวด
"ขอโทษค่ะ" จากนั้นแตงโมก็รีบกินข้าวให้หมดถ้วยเพราะกลัวจะโดนพ่อดุอีกครั้ง
"พรุ่งนี้พ่อต้องไปสัมมนาที่ต่างจังหวัดหนึ่งอาทิตย์คงไปส่งลูกที่โรงเรียนไม่ได้นั่งแท็กซี่ไปเองนะ" พ่อพูดขึ้นขนาดยกกาแฟขึ้นดื่ม
"ได้ค่ะพ่อ ไม่ต้องห่วงหนูอยู่ม.6แล้วนะ อีกไม่ถึงปีก็เตรียมขึ้นมหาลัยแล้วแค่นี้สบายมาก" แตงโมพยักหน้ารับทราบพร้อมกับพูดกับท่านให้คลายความเป็นห่วง
"ลูกสาวคนเดียวพ่อเขาก็ต้องเป็นห่วงเราเป็นธรรมดา แม่เองก็เป็นห่วงเราหรือจะให้แม่ไปส่งเราก่อนค่อยวนรถกลับมาส่งน้องค่อยไปทำงานต่อ" แม่พูดเสนอขึ้นมาบ้าง
"ไม่ต้องหรอกค่ะ แม่ไปส่งขิงเถอะแตงโมไปเรียนเองได้หัดไว้ปีหน้าก็ต้องไปเองแล้วจะขึ้นปีหนึ่งแต่ยังมีพ่อไปส่งที่มหาลัยก็คงอายเพื่อนแย่ไม่เอาหรอก" แตงโมรีบพูดขึ้นปฏิเสธแม่อย่าไม่เห็นด้วยไม่ยอมรับข้อเสนอของท่าน
"ก็ได้จ๊ะตามใจเธอเลยแม่สาวน้อยของแม่เฮ้อหมั่นไส้" แม่ที่เป็นสาวบัญชีผู้แสบซ่าพยักหน้าทำท่าทางมีจริตใส่ลูกสาวคนโตอย่างหมั่นไส้
"เดินทางก็ระวังด้วยช่วงนี้มีข่าวพวกเด็กช่างชอบต่อยตีกันไม่ไกลจากโรงเรียนหนูระวังจะโดนลูกหลงเอาจะแย่" พ่อที่เป็นอัยการชี้นิวสั่งสอนเธอ
"รับทราบแล้วค่ะท่านอัยการ"
"ประชดประชันเดียวท่านอัยการก็จะตัดเงินเดือนลูกสาวคนโตเลยไหมจากทีแรกว่าจะเพิ่มให้อีกคนล่ะสองพันคงไม่อยากได้แล้วเนอะเด็กดื้อพวกนี้"
"ผมเอาเพิ่ม พี่อ่ะไปทำให้พ่องอนง้อพ่อเลยนะเดียวผมอดได้ค่าขนมเพิ่มเลย" น้องชายตัวดีตีโพยดีพายอย่างไม่ยินยอม
"เอ่อๆ ได้ๆ พ่อขาหนูผิดไปแล้วขอค่าขนมให้หนูกับน้องเพิ่มจริงๆ นะ" แตงโมแบมือขอเงินพ่อเพิ่มกระพริบตาออดอ้อนไม่หยุด
"อย่าดื้อเลิกเรียนแล้วอย่าเถลไกลจนเกินสองทุ่มกันล่ะพ่อไม่อยู่แม่ทำโอทีช่วงสิ้นเดือนด้วยอาทิตย์นี้เข้าใจไหม"
"เข้าใจแล้วค่ะครับ" สองพี่น้องรีบตอบรับอย่างสามัคคีกัน แล้วแบงค์สีเทาสองใบก็ถูกดึงออกจากกระเป๋าตังค์ของพ่อยื่นให้เธอกับน้องชายเพิ่มคนล่ะสองพันจากนั้นแต่แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเองกันทั้งครอบครัว
ระหว่างที่อยู่โรงเรียนก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรที่สำคัญผ่านไปเหมือนทุกๆ วันการเรียนก็ไม่ได้มีอะไรให้หนักใจเพราะขึ้นม.6แล้วยิ่งเธอที่อยู่สายศิลป์คำนวณยิ่งชิวไม่มีอะไรมากส่วนใหญ่จะเน้นติวเตรียมสอบเรียนต่อกันมากกว่า
"เลิกเรียนแล้วไปเดินหาของกินริมทางกันต่อไหม" แตงโมชวนกลุ่มเพื่อนสนิทที่มีทั้งหมดสามคน
"โอ้ไม่ว่างแม่มารับไปกินข้าวกับครอบครัว" จีนเพื่อนสาวคนแรกปฏิเสธ
"ไม่ว่างเหมือนกัน แฟนนัดแล้วเมื่อคืน" ลินเพื่อนสาวคนที่สองที่เทเพื่อนไปกับผู้เฮ้อ!
"เหลือแกคนเดียวแล้วมิ้ม" แตงโมมองเพื่อนคนสุดท้ายในกลุ่มด้วยความหวังอันเต็มล้นว่ายังจะมีคนไปกับเธออยู่แต่ว่า...
"ขอโทษนะแตงโมพ่อมารับจ๊ะ โทรมาเร่งแล้วรีบไปก่อนนะ" คนสุดท้ายที่หยิบกระเป๋านักเรียนวิ่งออกจากห้องเรียนไปคนแรกเลย
"โอเคไปคนเดียวก็ได้" แตงโมลุกขึ้นจากโต๊ะประจำหยิบกระเป๋าผ้ามาสะพายข้างพร้อมกับถือกระเป๋านักเรียนพร้อมกับเพื่อนอีกสองคนที่ลุกขึ้นเดินออกจากรั่วโรงเรียนพร้อมกัน
"อย่างอนเลยนะแตงโมเพื่อนคนสวยเอาไว้วันหลังนะ" จีนโบกมือลาพร้อมกับเดินไปขึ้นรถแม่ที่จอดรอรับอยู่
"ไปแล้วนะแตงโม ขอโทษจริงๆ เพื่อนวันนี้ผู้นัดฉันก่อนแก" แล้วยัยลินก็เดินไปหาแฟนหนุ่มรุ่นน้องที่ยืนรออยู่เดินคู่กันกระหนุงกระหนิงไปอีกคนเฮ้อชีวิตเธอเมื่อเช้าโดนพ่อเทมาส่งตอนเช้าไม่ได้ไปต่างจังหวัดเป็นอาทิตย์พอเลิกเรียนแล้วยังโดนเพื่อนทั้งกลุ่มเทไปหมดทุกคนอี๊ก อะไรกันเนี้ยช่วงนี้ดวงของเธอมันเกิดอิหยังว่ะเนี้ย
"ยัยอ้วนยืนเหม่ออะไรอยู่ไปขึ้นรถ" ยังไม่ทันได้ตั้งสติอยู่ๆ ก็มีคนมาลากคอเสื้อนักเรียนดึงให้เดินถอยหลังจนจะหงายหลังล้มไปไหนไม่รู้
"ใครกล้าแกล้งเราแบบนี้เนี้ยจะฟ้องครูฝ่ายปกครองแน่เดียวจะโดนลงโทษคอยดู" แตงโมคิดว่าเพื่อนกลุ่มอื่นในห้องมาแกล้งเธอแน่ๆ เลยกล้าที่จะโวยวายไม่ยินยอมตามนิสัยปกติ
"ไหนครูปกครองคนไหนเดียวต่อยแม้งปากแตกเลย" เสียงเข้มโหดๆ เริ่มจะคุ้นหูเหมือนจะเคยได้ยินมาก่อน...พอเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงใบหน้าคมเข้มดูดุๆ ดิบเถื่อนใส่เสื้อช็อปแหวกอกจนเห็นรอยสักอันน่ากลัวไม่ต้องเสียเวลาคิดมากเลยว่าเขาเป็นใคร
"พะพี่มาได้ไงค่ะ!" แตงโมตะโกนเสียงหลงอย่างลืมตัว
"เมื่อเช้าเธอไม่ตอบแชทเลยมาตามตัวถึงที่" ช็อก!
"นะหนูลืมค่ะ พอดีวุ่นวายกับสอบเก็บคะแนนทั้งวัน" แก้ตัวจากเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้นในวันนี้คงไม่มีพิรุธหรอกมั้งว่าเธอตั้งใจไม่สนใจเขา
"โกหกเธอตั้งใจไม่ตอบแชทของฉันทั้งๆ ที่อ่านมันแล้ว เดียวๆ จะโดน" อะอ้าวคิดว่าจะเนียนเขาน่าจะจับโกหกไม่ได้แต่ทำไมทันความคิดเธอตลอดเลยพี่โหด (ไม่รู้จักชื่อขอตั้งให้เองเลยแล้วกัน) พอโดนเขาข่มขู่เล่นเอาเธอสั่นไปทั้งตัวด้วยความหวาดกลัวขึ้นมาทันที
"ไม่กล้าแล้วค่ะ" คนตัวสูงแอบกระตุกยิ้มบางๆ จนแทบจะสังเกตุไม่ทันพยักหน้ารับ
"ดี!ไปขึ้นรถ" เขาเปิดประตูผลักเธอเข้าไปนั่งในรถยุโรปสีดำคันเดิมกับเมื่อวานแล้วขับออกไปจากหน้าโรงเรียนที่พอจะรับรู้ว่ามีสายตาจากเพื่อนรุ่นเดียวกันที่รู้จักกับเธอต่างแอบมองมาทางเธอด้วยสายตาแปลกใจว่าผู้ชายใส่ช็อปวิศวะมหาลัยชื่อดังแต่ท่าทางอย่างกับเด็กช่างเพราะไว้ผมยาวทรงยอดฮิตเหมือนพวกเด็กช่าง ผู้ชายคนนี้เป็นอะไรกับแตงโมหรีดโรงเรียนห้องศิลป์คำนวณแฟนหรือเปล่านะ...
ส่วนเจ้าของชื่อที่เพื่อนร่วมโรงเรียนพากันเมาส์ไม่ได้รับรู้หรือแก้ต่างให้กับตัวเองเลยสักนิดเพราะตอนนี้แตงโมกำลังนั่งเกร็งอยู่ในรถของหนุ่มวิศวะที่ทรงเด็กช่างแตกต่างกับหนุ่มวิศวะในมหาลัยชั้นนำทั่วไปในซีรี่ย์วายที่ดูหล่อตี๋ผิวขาวใสกิ๊งแต่ว่าเขาคนนี้หล่อแบบทรงแบดโคตรเท่ห์ในสายตาเด็กวัยรุ่นผู้ชายส่วนใหญ่จะชอบเลียนแบบแนวนี้ สำหรับสาวน้อยส่วนใหญ่ก็จะชอบกรี๊ดกร๊าดมากแต่ก็ยังมีสาวน้อยบางคนที่จะกลัวแทน...
"ขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ" คนตัวโตตวัดสายตาจากท้องถนนมามองหน้าเธอ
"ถามมาดิ๊" แตงโมฝืนยิ้มที่คิดเอาเองว่าจะดูน่าเอ็นดูที่สุดให้เขาแล้วใช้ความกล้าพูดออกมาว่า
"พี่จะพาหนูไปไหนเหรอคะ" เขาตวัดสายตาดุดันมองเธอก่อนจะตอบ
"ไปกินเบียร์ริมทะเล" ช็อกรอบที่สองอย่างไปไม่เป็นอีกครั้งกับคำตอบของเขาอันนี้คือพูดจริงหรือล้อเล่นกันเนี้ย
"พูดจริงหรือล้อกันเล่นเนี้ย" แตงโมถามด้วยท่าทางจริงจังด้วยความสงสัย ส่วนเขาพยักหน้าอย่างจริงจังมองจ้องตาเธอกับ
"ฉันไม่เคยล้อเล่น" จบไม่รู้จะพูดอะไรต่อแล้วกับท่าทางเอาจริงเอาจังของเขาอีกต่อไป มือหนากดเปิดเพลงแนวร็อกของพี่เสกโลโซเสียงดังลั่นรถฮาร์ดคอร์มากตัวพ่อเอ้ย! ยังไปไม่ถึงทะเลเขาท่าทางจะเมาแล้วหรือเปล่าเนี้ยจะเอายังไงกับชีวิตต่อไปดีแตงโม...
