บทที่4 เมียข้า ใครอย่าแตะ (2/2)

พลั่ก!

"โอ้ยไอเหี้ย มึงจับตัวกูมาทำไม ใครเป็นคนสั่งมึง...มา..."

"คะ...คุณทศกัณฑ์"

ภายในโกดังสินค้าในเครือของทศกัณฐ์ ร่างสูงกำลังนั่งดูไลฟ์สดของช่องช่องหนึ่งที่มีชื่อเพจว่า FCดื้อด้าน อยู่ พร้อมกับจดจำใบหน้าผู้ชายที่เอ่ยแซวคนของเขาในคลิปเอาไว้ด้วย

เจอตัวเมื่อไหร่ มันโดนแน่

นิ้วเรียวคีบบุหรี่ไว้ในมือก่อนจะยกขึ้นสูบสารนิโคตินเข้าปอด 

หางตาตวัดมองชายร่างท้วมที่ถูกเลขาคนสนิทลากตัวมาครู่นึง

มือหนาปล่อยวางโทรศัพท์ไว้กับโต๊ะ แต่ก็ยังคงคาหน้าไลฟ์สดการร้องเพลงของเด็กน้อยคนหนึ่งไว้อยู่

​​​​บุห​รี่​ที่คีบไว้ถูกบดขยี้ลง​​​กับพื้นโต๊ะจนไฟมอดดับ ขายาวยกขึ้นไขว่ห้างสองมือยกขึ้นมาประสานกันที่หัวเข่า พลันหลุบตาลงมองคนตรงหน้าด้วยความสมเพศและรังเกียจ

"มึงใช่มั้ยที่โกงคนของกู"​​​​​​น้ำเสียงเย็นยะเยือกเอ่ยถามออกไป 

บรรยากาศตอนนี้ส่งผลให้ชายร่างท้วมสั่นกลัวหนัก ทว่าก็ยังทำใจดีสู้เสือกล่าวโกหกคนตรงหน้าออกไป

"กะ...โกงอะไรครับ ผะ...ผมไมเคย"

ปัง!

"โอ้ยยยยยย"

"อีกนัดหัวมึง" เสียงเย็นเยียบน่ากลัวเอ่ยกล่าว

ลูกกระสุนจากเหมยเลขาคนสนิทยิงพุ่งตรงไปเจาะที่ขาซ้าย เลือดสีแดงไหลนองเต็มพื้น กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งชวนคลื่นไส้ ชายแก่ร่างท้วมโอดครวญร้องเสียงดัง 

"ผะ...ผมโกงหลายคน ผะ...ผมไม่รู้ว่าใครคือคนของคุณทศ"

"...."

"ผมขะ...ขอโทษครับ ให้อภัยผมด้วยครับ"

ชายแก่ค่อยๆมอบคลานพาร่างตัวเองไปยังชายหนุ่มน่ากลัวตรงหน้า สองมือพนมก้มลงกราบแทบเท้าอย่างตัวสั่นเทิ่ม ร้องขอชีวิตกับปีศาจร้ายน่ากลัวตรงหน้า ชีวิตเขาอยู่เหนือลูกหนี้มานับร้อยนับพัน แต่กับปีศาจคนนี้หาได้เทียบ เขาไม่รู้ว่าไปโกงคนของทศกัณฐ์ตอนไหน ถ้าเขารู้เขาจะไม่โง่ทำอะไรแบบนั้นเลย เพราะทศกัณฐ์หน่ะเป็นผู้ชายที่น่ากลัวที่สุดในโลกสำหรับเขาแล้ว ชายที่มีอำนาจในมือเหลือล้น สั่งฆ่าคนง่ายเหมือนผักปลา แม้แต่ตำรวจยังเกรงกลัว มาเฟียยังไม่กล้ายุ่ง ไม่รู้แน่ชัดว่าเบื้องลึกเบื้องหลังทำงานอะไร แต่เบื้องหน้าฉากนั้นเป็นประธานบริษัทTกรุ๊ปที่ทำเกี่ยวกับจิวเวอรี่ที่ใหญ่ที่สุดในโลก แต่เชื่อเถอะ เขาอยู่ในวงการสีเทามา เขาย่อมได้ยินมาบ้างว่าทศกัณฐ์นั้นไม่ธรรมดา

"งั้นมึงจำไว้ เด็กที่ชื่อชนนกันต์ ปัญติญาเป็นคนของกู"

"ครับๆ! ผมจำได้แล้วครับ ผมจะจำไว้ให้ขึ้นใจเลยครับคุณทศ"

ร่างท้วมยังคงพนมมือก้มกราบอยู่อย่างนั้น หัวสั่นพงกขึ้นลงระรัวเป็นว่าตนนั้นเข้าใจดีแล้ว 

"จำในนรก"

"มะ.."

ปัง!

สิ้นน้ำเสียงเรียบนิ่งของทศกัณฐ์ เหมยมือซ้ายก็ยิงเข้าที่หัวของชายแก่ร่างท้วมนั้นทันที ร่างท้วมลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้นในที่สุด ดวงตายังคงเบิกค้างไว้ไม่ยอมหลับ ทว่าก็ไม่ได้ทำให้ร่างหนาที่มองการกระทำของลูกน้องอยู่กลัวเลยสักนิด กลับพึงพอใจด้วยซ้ำที่มันเป็นแบบนี้ 

โกงเมียเขาก็สมควรตาย 

.

.

.

.

.

.

.

"วันนี้ก็ขอจบแค่เพียงแค่นี้นะครับ ขอบคุณทุกคนมากนะครับ"

กรี๊ดดดด 

'พรุ่งนี้ก็มาอีกนะครับน้องดื้อ' 

'รักน้องดื้อที่สุดเลยค้าบบบ' 

'น้องดื้อ น้องดื้อ น้องดื้อ' 

เมื่อร้องเพลงเสร็จร่างบางก็ก้าวลงจากเวทีด้วยท่าทีที่อ่อนล้า ตอนนี้เวลาล่วงเลยมาตีสามแล้ว เมื่อคืนวานก็นอนไม่เต็มอิ่ม เพราะถูกทำกิจกรรมเข้าจังหวะ...

คืนนี้ก็รับงานเสริมยันดึกอีก เจ้าดื้อทั้งเจ็บคอทั้งเพลียและเมื่อยตัวไปหมด 

"ฮอตจังนะเพื่อนกูเนี่ย" โอมที่ยังคงรอเพื่อนอยู่ก็เดินเข้ามาตบไหล่บางเบาๆ มุมปากยกยิ้มแซวเพื่อนตัวน้อยไม่หยุด 

ไฉนแล้วเจ้าดื้อจะเขิน กลับยืดอกตอบรับอย่างภูมิใจว่า "ก็ธรรมดาไอน้อง คนไม่หล่ออย่างมึงก็เหนื่อยหน่อย" น้าเสียงแหบแห้งจากการร้องเพลงเป็นเวลานานเปล่งออกมา 

"น้ำมะนาวมั้ยไอสัส"โอมประชดเพื่อนรักอย่างไม่จริงจังนัก 

"กลับเถอะ กูว่ากูไม่สบายว่ะ" ร่างบางตอบกลับเพื่อนด้วยเสียงที่แหบแห้ง ใบหน้าอิดโรยอย่างเห็นได้ชัด สองคืนมานี่เขาไม่ได้พักกายพักสมองเลย ดีที่ยังอดทนทำงานจนจบ แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าร่างกายมันเริ่มไม่ไหวแล้ว 

"หาหมอมั้ยมึง" โอมที่เห็นอาการของเพื่อนก็อดที่จะถามไม่ได้ ร่างบางเดินโซเซแทบจะล้ม ดวงตาที่แดงช้ำจากการร้องไห้แทบจะปิดแหล่ไม่ปิดแหล่ จนเขาต้องช่วยประคองร่างเอาไว้ 

"ไม่อ่ะ กูอยากนอนพัก เดี๋ยวแม่งก็ดีขึ้น" ร่างบางปฏิเสธทันควัน เขาไม่อยากไปหาหมอ ไม่อยากไปโรงพยาบาล เขาเกลียดเข็มเกลียดยาเป็นที่สุด เลือกได้เขาขอนอนป่วยอยู่บ้านดีกว่า 

"เออๆ แม่ง! ดื้อสมชื่อจริง"

.

.

.

.

.

.

.

"บอสจะไปไหนครับ" 

เหมยที่เห็นว่าไลฟ์ที่นายดูนั้นจบไปแล้วและนายของเขากำลังลุกไปไหนนั้นก็อดถามออกมาไม่ได้ 

"ไปรับเมีย" ทศกัณฐ์เอ่ยบอกลูกน้องด้วยสีหน้าเรียบเฉย 

ทว่าทันทีที่เหมยได้ยินคำตอบของคนเป็นนาย มุมปากหนาก็ยกยิ้มขึ้นทันที พลันเอ่ยแซวคนเป็นนาย

"แหมๆๆ บอสครับ ได้เขาแค่คืนเดียวก็เรียกเมียเต็มปากเต็มคำเลยนะคร้าบ"

"เสือกนะมึง" 

ร่างหนาไม่สนใจอะไรเหมยอีก สองเท้าก้าวยาวไปที่รถหรูทันที ก่อนจะเปิดประตูแล้วสตาร์ทรถขับออกไป ทิ้งให้เหมยยืนมึนงงก่อนที่ภาพนาทีต่อมาคือเลขาคนสนิทวิ่งตามรถที่นายตัวเองขับออกไปไกลแล้ว

"เอ้าบอส! บอสสสส แล้วผมจะกลับยังไง บอสสสสส!"