ปล่อยเวลาล่วงเลย

พอผมอาบน้ำแต่งตัวและลงมานั่งกินข้าวได้สักพัก ลูกนัทก็กลับเข้ามา แล้วเสียงป้าพิศก็เอ่ยขึ้น

“คุณหนูมาแล้วเหรอค่ะ คุณหนูจะทานข้าวก่อนหรือว่าจะอาบน้ำก่อนค่ะ”

“อ๋อ พอดีนัททานมากับเพื่อนแล้วครับป้า นัทขอโทษนะครับ”

“อุ้ย! ไม่เป็นไรค่ะคุณหนู นั้นป้าว่าคุณหนูขึ้นไปอาบน้ำแล้วพักผ่อนดีกว่าค่ะนี่ก็ดึกแล้วพรุ่งนี้คุณหนูต้องไปทำงานแต่เช้าอีก”

“ครับป้า เออ ป้าพิศครับ พรุ่งนี้นัทสัญญาว่าจะกลับมากินอาหารฝีมือป้านะครับ”

“ค่าคุณหนูป้าเข้าใจค่ะ ไปค่ะไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ”

“ครับป้า จุ๊บ”

“อุ้ย!! คุณหนูนี่”

เคร้ง!!!!!! “ป้าพิศครับ เก็บโต๊ะเลยครับผมอิ่มแล้ว” ผมวางช้อนลงทันทีแล้วให้ป้าพิศเรียกเด็กมาเก็บโต๊ะอาหารทันที “ตายแล้วคุณภีม ทานไปนิดเดียวเอง เมื่อตอนเที่ยงเจ้ากิจบอกว่าคุณก็ไม่ยอมทานข้าวทานแต่กาแฟแล้วนี่ยังจะทานนิดเดียวอีก”

“พอดีผมไม่ค่อยหิวครับป้า ผมขอตัวขึ้นข้างบนก่อนนะครับ”

“ค่ะคุณภีม”

แล้วผมก็เดินขึ้นไปข้างบนทันทีเพื่อที่จะขึ้นให้ทันกับลูกนัท แล้วพอผมขึ้นมาถึงชั้นบนผมก็ได้เจอกับลูกนัทที่กำลังจะเปิดประตูเข้าห้อง

“ลูกนัทเรามีเรื่องต้องคุยกัน”

“คุณอามีอะไรรึเปล่าครับ”

“อาจะบอกว่าตั้งแต่พรุ่งนี้อาจะให้กิจไปพาเราขึ้นมากินข้าวกับอาข้างบนห้องทำงานอาแล้ตอนเย็นเราก็กลับพร้อมอา”

“ไม่เป็นไรครับ นัทไปกินข้าวกับเพื่อนๆได้ครับและตอนกลับนัทกลับกะภพได้ครับ บ้านเราทางผ่านบ้านภพพอดี”

“แล้วทำไมต้องไปรบกวนคนอื่นเค้าด้วย เค้าแค่ทางผ่านแต่เราบ้านเดียวกัน”

“คุณอาครับ ผมโตแล้วนะครับ ผมจะทำอะไรหรือจะกลับยังไงมันก็ตัวผมครับคุณอาควรเอาเวลาไปดูแลภรรยาคุณอาดีกว่ามั๊ยครับ ขอโทษนะครับผมง่วงแล้วผมขอตัว”

“นัท!!!นัท!!! ลูกนัท!!!! เปิดประตูมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน อาบอกให้ออกมา”

“ตายแล้วคุณภีมเสียงดังอะไรกันค่ะ ทะเลาะอะไรกับคุณหนูเหรอค่ะ”

“เออ ไม่มีอะไรมากครับป้า ผมแค่คุยกับเค้านิดหน่อยแต่แค่คุยกันแล้วไม่รู้เรื่องแค่นั้นเองครับ ผมขอตัวเข้าไปพักผ่อนก่อนนะครับ ป้าก็พักผ่อนเถอะครับดึกแล้ว”

“ค่อยๆพูดค่อยจากันนะค่ะ คุณหนูโตแล้วมีความคิดเป็นของตัวเองแล้ว ใจเย็นๆนะค่ะ”

แล้วป้าพิศก็เดินลงไปและปิดประตูพร้อมดูแลความเรียบร้อยเสร็จก็พาพวกเด็กๆลงจากตึกใหญ่ไปที่เรือนของตัวเอง ส่วนตัวผมก็เข้าห้องไป ผมไม่เข้าใจทำมั๊ยเดี๋ยวนี้ผมกับลูกนัทเราไม่เหมือนเดิมหรือว่าจะเป็นอย่างที่กิจพูดเรื่องที่นัทเข้าใจว่าผมแต่งงานกับมล ครั้งนั้นมันก็ผิดที่ผมเองแหละที่ไม่เข้าใจตัวเองว่ารักใครแล้วยังดึงเอามลเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย ผมแมร่งโคตรเห็นแก่ตัวเลย ทำให้คนสองคนต้องมาเสียใจ แต่ในเมื่อผมรู้ใจตัวเองแล้วทำไมนัทถึงไม่ให้โอกาสผมได้คุญได้อธิบายอะไรบ้างนี่ตั้งแต่เค้ากลับมาผมกับเค้าคุยกันได้นับครั้งได้เลยแถมคุยดีได้ไม่กี่คำก็ต้องทะเลาะกันหรือไม่ก็หลบหน้าเข้าห้องทันที

สองเดือนผ่านไป…….

“ภพเดี๋ยวคืนนี้เราไปเที่ยวกันมั๊ย นัทอยากเที่ยวอ่ะ กลับมาสามเดือนยังไม่ได้ไปเที่ยวกลางคืนเลย”

“อารมณ์ใหนเนี่ยมาชวนเที่ยวกลางคืน ฮะ”

“คลายเครียด เครียดเรื่องงานมาหลายเดือนแล้วผ่านโปรสักที”

“เอาสิ ไปเราไปฉลองกันใหนๆพรุ่งนี้ก็วันเสาร์ด้วย”

“นั้นคืนนี้เจอกันนะ”

“ให้เราไปรับที่บ้านมั๊ย”

“ไม่ต้องหรอกเกรงใจเดี๋ยวเราเรียกรถไปเอง”

“คุณหนะ หนู เอ๊ย คุณลูกนัทครับ วันนี้ป้าพิศให้มาบอกว่าไดเทำอาหารไว้ให้คุณลูกนัทแล้วนะครับให้คุณลูกนัทไปกินด้วยครับ”

“เออ เออ พอดีนักนัดไปเที่ยวกับเพื่อนแล้วอ่ะครับ เออ เออ นั้นไม่เป็นไรผมไปแป๊บนึงก็ได้ครับ ภพงั้นเราไปช้านิดนะ ไม่เกินสองทุ่ม”

“เค นั้นเจอกันนะ เราไปก่อนนะ”

“เดี๋ยวเจอกันภพ”

“คุณหนูจะไปกันแค่สองคนเองเหรอครับ”

“ครับ มีอะไรรึเปล่าครับพี่กิจ”

“คุณหนูได้บอกคุณภีมรึยังครับ เดี๋ยวก็ทะเลาะกันอีก”

“พี่กิจนัทโตแล้วนะครับ นัทไม่จำเป็นต้องขอใครแล้ว และอีกอย่างคุณอาเค้าจะมาสนใจนัททำไม เค้ามีภรรยาต้องสนใจอยู่นะครับ”

“คุณหนูผมมีความจริงจะบอก”

“ความจริง อะไรเหรอครับ”

“กิจ ฉันเสร็จแล้วกลับบ้าน นัทกลับพร้อมกัน”

“ไม่เป็นไรครับผมกลับเองได้ครับ”

“บอกให้กลับพร้อมกันจะดื้ออะไรนักหนา เลิกทำตัวแบบนี้สักทีสิ เรามีเรื่องต้องคุยกัน”

“ผมไม่มีอะไรจะคุยด้วยครับ”

“กลับบ้าน!!!! กิจพาขึ้นรถ”

“คุณนัทครับไปเถอะครับ อย่าทะเลาะกันเลยครับ ขึ้นไปคุยกันบนรถก็ได้ครับ ไปนะครับ”

แล้วนักก็ยอมขึ้นรถกลับกับผม “กิจแวะที่คอนโด ฉันจะเคลียร์กับเด็กดื้อสักหน่อย ปล่อยให้พยศมานานแล้ว”

“ไม่นัทไม่ไปพี่กิจปล่อยให้นัทลง คืนนี้นัทนัดกับภพไว้”

“กิจนายโทรหาคุณนัยบอกให้เค้าโทรบอกลูกน้องเค้าว่าต่อไปนี้ห้ามมายุ่งกับเมียคนอื่นได้แล้ว ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน”

“คุณอา!!!!! ใครเมียคุณอา ผมมันก็แค่หลานนอกไส้”

“แล้วที่เมื่อก่อนนอนเอากันทุกคืนมันคืออะไร”

“คุณอา!!!! เป็นบ้าไปแล้วเหรอ”

“กิจมันรู้ทุกอย่างแหละ และมันก็รู้ว่าฉันกำลังเป็นบ้าเพราะใคร กิจขับเร็วๆ”

“ครับคุณภีม”

“พี่กิจอดรถ ผมจะลง”

“จะหยุดไม่หยุด ฮะ”

คุณอาตะคอกใส่ผมเสียงดังลั่นรถจนผมเริ่มกลัวเลยต้องนิ่งเงียบแล้วหันหน้าออกนอกหน้าต่างจนพี่กิจขับรถมาถึงคอนโด แล้วคุณอาก็พาผมลงจากรถและขึ้นไปบนห้องคุณอา

“คุณถีมคุยกันดีๆนะครับ เบาๆด้วยหละอย่าหักโหม555”

“ไอ้กิจเดี๋ยวเถอะมึงรู้ดีนักนะ”

“โถ่ คุณภีมโอกาสมาถึงแล้ว นะครับเป็นผมไม่ปล่อยให้หลุดมืออีกแล้วครับ สู้ๆครับเจ้านาย555”

ผมหันไปยิ้มให้กับความเสือกของลูกน้องคนสนิท แล้วก็พานัทขึ้นไปบนห้อง พอถึงห้องผมเปิดประตูได้ก็ดึงนัทเข้าไปในห้องทันที

“โอ้ย เจ็บ คุณอาไปพูดจาแบบนั้นพี่กิจก็เข้าใจผิดตายสิครับ”

“ไอ้กิจมันรู้เรื่องของเราตั้งแต่แรกแล้ว”

“เรื่องของเรา เรื่องที่นัทคอยเป็นนายบำเรอให้คุณอาหนะเหรอครับ หึ น่าสมเพชดีนะครับ”

“ใครบอก นัทไม่ได้เป็นนายบำเรออะไรทั้งนั้นแหละ แต่นัทเป็นเมียอา”

“หึ หึ น่าขันนะครับ เป็นเมีย เมียน้อยหรือจะเรียกอีกอย่างก็คือชู้ ที่คอยรักกินขโมยกิน จนวันนึงตัวตริงเค้าก็กลับมา”

“นัท นัทฟังอาก่อนนะ อากับมลเราไม่ได้เป็นอะไรกัน อาไม่ได้แต่งงาน ตอนนั้นอาสับสน เลยทำไปแบบนั้น แต่อามารู้ใจตัวเองก็ตอนที่นัทจากไป อาถึงรู้ว่าคนที่อาต้องการและอยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยเป็นนัท แต่พออารู้ตัวอาก็ได้บอกความจริงกับมลและที่บ้านอาและบ้านของมล อารู้ว่าอาเห็นแก่ตัวและเหี้ยมากที่ทำให้คนที่รักอาทั้งสองคนเสียใจเพราะความไม่ชัดเจนของอา นัทอาขอโทษ เรากลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมนะ”

“ไม่ครับ เรื่องของเราจบลงแล้วครับ ต่อจากนี้ไปเราก็เป็นแค่อากับหลานเท่านั้นเถอะครับ”

“ไม่นัท ไม่ อารอการกลับมาของนัทหลายปีแล้ว วันนี้อาจะไม่ปล่อยนัทไปใหนแล้ว”

“คุณอาบอกรู้ใจคัวเองตั้งแต่ตอนที่ผมไปแต่คุณอากับนิ่งเฉยไม่สนใจผมเลยว่าผมไปอยู่ที่โน้นตามลำพังจะต้องเจอกับอะไรบ้าง”

“ใครบอกว่านัทอยู่ตามลำพังอาให้เพื่อนอาส่งคนไปคอยเฝ้าดูนัทอยู่ห่างๆและที่อาไม่ไปรบกวนนัทเพราะอาอยากให้นัทตั้งใจเรียนจะได้จบไวๆแล้วกลับมา และอาก็จะบอกความจริงกับนัท”

“เพิ่งจะมาบอกเอาตอนที่นัทกลับมาได้สามเดือนแล้วเนี่ยนะ”

“นัทพูดเหมือนกับนัทให้โอกาสอาได้พูดหยั่งงั้นแหละ ตั้งแต่เรากลับมาก็เอาแต่หนีหน้าหลบหน้าอาตลอดพอได้คุยกันก็เอาแต่ชวนทะเลาะ นี่นังหนีไปอยู่บ้านตัวเองอีก และอย่างนี้อาจะเอาเวลาที่ใหนไปอธิบายให้นัทฟังหละ”

“นัทผิดใช่มั้ยที่ไม่ยอมรับฟังอะไรเลย”

“เปล่านัทไม่ผิด อาผิดเองผิดที่ทำให้เราเสียใจ นัทเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมกันเถอะนะ”

“ขอเวลานัทก่อนหละกันนะครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วนัทขอตัวกลับไปทานข้าวที่ป้าพิศทำไว้ก่อนนะครับและเดี๋ยวนัทมีนัดกับภพด้วย นัทขอตัวก่อนนะครับ”

“ไม่ให้กลับ ป้าพิศไม่ได้ทำอาหารอะไรไว้รอหรอก และอีกอย่างอาไม่ให้นัทไปกับไอ้ภพอะไรนั่นด้วย นัทเป็นเมียอา นัทต้องอยู่กับผัวนัทสิ จะออกไปอยู่กลับผู้ชายคนอื่นได้ไง อาปล่อยให้เราดื้อมามากพอแล้ว”

“คุณอา นัทกับคุณอาไม่ได้เป็นอะไรกันครับ”

“หึ หึ ได้ ถ้ามันยังไม่เป็นงั้นก็เป็นแมร่งซะตอนนี้เลย อาไม่ปล่อยไปแล้ว มานี่”

“โอ้ย คุณอานัทเจ็บ”

ผมจับข้อมือนัทแล้วลากเข้าไปในห้องนอนแล้วเหวี่ยงลงบนเตียงแล้วตามไปคร่อมที่ร่างของนัท

“ไม่คุณอา อย่า คุณอาจะทำอะไร”