ความหึง เป็นเหตุ

“คุณอา อย่า โอ้ย โอ้ย นัทเจ็บ คุณอาปล่อยนัท ปล่อย โอ้ย โอ้ย คุณอา ฮื่อ ฮื่อ ฮื่อ”

“ร้อง เหรอ คิดว่าร้องไห้แล้วกูจะปล่อยมึงเหรอ นัท หึ หึ เลิกคิดเลย กูไม่ปล่อยมึงไปหาไอ้ภพหรอก ทำไมมีกูเป็นผัวแค่คนเดียวมันไม่พอใจรึไง ถึงอยากจะมีหลายๆผัว ใหนจะไอ้คนที่ต่างประเทศใหนจะไอ้ภพ ติดใจมันมากเหรอ”

“คุณอา!!!!! หยาบคายที่สุด ใช่นัทอยากมีหลายผัวเพราะแต่ละคนลีลาดีไม่แพ้กันเลยผมเลือกไม่ถูกเลยว่าจะให้ใครเอา วเลยอยากให้เอาทั้งสองคน แต่ไม่มีคุณอาอยู่ใหนนั้นนะ พอใจมั้ยครับ ปล่อยผมได้แล้ว ผมจะไปให้ภพเอา”

“นัท!!!!!!!!! ปากดีนักใช่มั๊ย มานี่ แคว็ก!!!!”

“คุณอา!!! ทำแบบนี้เพื่ออะไร”

“มึงต้องเป็นของกูคนเดียว”

“คุณอา!!! อะ ซี๊ด ซี๊ด อ่า ซี๊ด”

“หึ หึ ร่าน!! หึ หึ”

“ใช่ผม ‘ร่าน’ แล้วมาเอาผมทำไม”

“เพราะมึงเป็นเมียกู มึงต้องเป็นของกูแค่คนเดียวเท่านั้น ต่อไปนี้มึงห้ามออกไปจากห้องนี้และห้ามไปใหนจนกว่าจะได้รับอนุญาตจากกู”

“คุณอา!!!!!!!!!!! มันจะมากไปแล้วนะ”

“ไม่มากไปหรอกสำหรับคน ร่านๆแบบมึง”

“ปล่อย!!!!!”

ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดหากิจสั่งงานทันที

ภีม : กิจ สืบประวัติไอ้คนที่มายุ่งกับเมียกูที่ตอนอยู่ต่างประเทศ แล้วรายงานกูด่วน แล้วก็ประวัติไอ้ภพ แล้วจัดการบอกให้คุณนัยทำจดหมายไล่ออก

กิจ : ครับคุณภีม

แล้วผมก็ว่างสายทันที จนเจ้าเด็กดื้อลุกขึ้นกระโจนแย่งโทรศัพท์ของผมไปเพื่อจะคุยกับไอ้กิจ แต่เหมือนไอ้กอจจะรู้งานรีบวางสายทันที

“พี่กิจ!!!! พี่กิจ โหล โหล คุณอาทำไมทำแบบนี้ เกลียดผมโกรธผมก็ลงที่ผมคนเดียวอย่าไปทำกับคนอื่น”

“นัท ถ้ากูเกลียดมึง กูไม่บ้า ไม่คลั่งแบบนี้หรอก”

“รักเหรอ รักแล้วทำแบบนี้เหรอ ดูสิ่งที่อาทำ มันไม่ใช่ความรักแล้ว ผมมันเป็นแค่คนที่คุณอาอยากระบายอารมณ์”

“ไม่ใช่!!!!!!”

“ปล่อยผมไปตามทางของผมเถอะ บุญคุณที่คุณอาเลี้ยงดูผมมาผมจะไม่ลืม”

“ไม่นัท ไม่อา ขอโทษ นัทอย่าทำแบบนี้”

“ไม่เหมือนกับคนเมื่อกี้เลยเนอะ มันสายไปแล้วครับ ผมขอโทษด้วย ผมขอตัว”

หลังจากที่ผมกำลังโมโหและโกรธจนขาดสตินัทก็ได้พูดว่าให้ผมปล่อยเค้าไปตามทางของเค้า ซึ่งพอผมได้ยินผมถึงกับอึ้งทำอะไรไม่ถูก แล้วผมก็ได้สติ ผมมองสภาพที่ผมทำกับนัทลงไป แต่พอนัทลุกขึ้นจะเดินออกผมรีบคว้าตัวนัทแล้วดึงเข้ามากอดไว้ “นัท อาไม่ให้นัทไปใหนแล้ว นัทอย่าไปนะ อย่าทิ้งอาไป อยู่กับอานะ นัทอยู่กับอา อารักนัทนะ รักมากๆด้วย”

“คุณอาบอกว่ารักผมแต่สิ่งที่คุณอาทำกับผมมันไม่ใช่ความรักเลยด้วยซ้ำ”

“อาหึง อาหวง นัท อาไม่อยากให้ใครมายุ่งกับนัทอาทนเห็นเวลานัทหัวเราะต่อกระซิบกับคนอื่นไม่ได้ อาอิจฉาคนพวกนั้นที่อยู่ใกล้นัท นัทเข้าใจมั๊ย เข้าใจอามั๊ย อาขอโทษ ที่อาทำร้ายจิตใจของนัท อาขอโทษนัทไปเที่ยวกับเพื่อนเถอะ แต่อาขออย่างเดียวนัทกลับมานอนกับอานะ”

“อายังจะมีหน้ามาให้นัทไปเที่ยวกับเพื่อนอีกเหรอ คุณอาดูสภาพที่คุณอาทำลงไปด้วย ดึงเสื้อนัทจนขาด แล้วใหนจะรอยอะไรเต็มตัวนัทไปหมด ยังจะให้นัทไปเที่ยวได้อีกเหรอ”

“อา อา อาขอโทษ อาขอโทษ นัท อาขอโทษ”

“ขอโทษมันก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรเสื้อผ้ามันก็ไม่กลับมาเป็นตัวได้อีกและไอ้รอยพวกนี้มันก็ไม่หายไป”

“งั้นเดี๋ยวอาพาไปส่งบ้านนะ แล้วเดี๋ยวอาเอาเสื้อของ อาให้ใส่ นัทรออาแป๊บนึงนะ”จ

“ใครบอกว่า

จผมจะกลับบ้าน ผมจะนอนนี้”

“แต่ว่าอานอนที่นี่นะ นัทนอนได้เหรอ”

“มันก็แล้วแต่คุณอาว่าคุณอาจะนอนที่นี่หรือจะกลับไปนอนที่บ้านของคุณอา”

“นัทให้อานอนที่ได้เหรอ”

“มันคอนโดคุณอานี่ครับ ทำไมถึงจะนอนไม่ได้”

“นั้นเรานอนด้วยกันได้ใช่มั้ย อารับรองอาไม่ทำอะไรนัทแน่”

“ไม่ครับเราแยกกันนอน”

“ก็ได้ครับ นั้นอานอนห้องเล็ก แล้วเรานอนห้องใหญ่ไปหละกัน”

“นัทจะนอนห้องเล็ก นั้นนัทขอตัวก่อนนะครับ”

นัทจะเดินไปที่ห้องเล็กผมดึงตัวนัทเข้ามากอด แล้วหอมแก้มไปที่นึง และปล่อยให้เค้าเข้าห้องไป