ตอนที่ 10 ชิมให้ชัวร์

“หนูไม่ได้ดื่มเบียร์หนูรู้ว่าต้องให้นมลูก” เสียงหวานค้านขึ้นขึงขังเธอรู้หน้าที่ดีไม่มีทางเหลวไหล

“จะเชื่อได้ยังไง” คิ้วเข้มเลิกขึ้นยกยิ้มมุมปากดูเจ้าเล่ห์แปลก ๆ เท้าหนักก้าวเข้าหาเธอช้า ๆ ละมุนถอยหลังหนีหวาดหวั่น

“หนูว่าคุณพอลออกไปดีกว่า”

“ฉันจะเช็กให้ชัวร์ก่อนว่าเธอไม่ได้ดื่มเบียร์จริง ๆ”

“บอกว่าไม่ดื่มก็ไม่ดื่มสิ!” เธอเริ่มกลัวสีหน้าแววตาเจ้าชู้ของเขา พสุธรเบียดกายเข้าใกล้จนหลังบางชิดผนังห้องมือเรียวยกขึ้นจะดันเขาออกห่างกลับถูกมือหนากุมข้อมือเธอกดตรึงไว้กับผนังห้อง

“พอแล้วคุณพอล” ละมุนหวาดกลัวตัวสั่นเทาน้ำตาเอ่อพยายามดึงมือตัวเองออกจากการกดตรึง ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้าใกล้ซอกคอเรียวแต่ไม่สัมผัสเคลื่อนสูดดมกลิ่นกายสาวลึก ๆ ลมหายใจอุ่นที่รดลงผิวทำให้ละมุนวาบหวามรู้สึกผิวแสบร้อนทุกจุดที่ลมหายใจของเขาถูกผิวกาย

“ฉันได้กลิ่นเบียร์”

“กลิ่นเบียร์มาจากลมหายใจของคุณนั่นแหละ” เสียงหวานสั่น ๆ ด้วยความสะท้านทั้งที่ควรจะกลัวแต่ดันสยิวมวลหน้าท้องไปหมด

“งั้นเหรอ คงต้องชิมให้แน่ใจก่อนว่าน้ำนมเธอไม่มีอะไรเจือปน” เสียงทุ้มแหบแห้งมองสบตากับดวงตาโตกลมโตที่เบิกโพลงตกใจว่าเขาจะทำอะไร

“ถ้าคุณไม่มั่นใจหนูเอานมที่ปั๊มไว้มาให้ลูกกินก่อนก็ได้!” ละมุนเสียงดังเรียกสติเขาแต่เหมือนเขาจะไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด ปลายจมูกโด่งกดลงบนเนินหน้าอกนุ่มชื้นจากน้ำที่เกาะอยู่บนผิว ละมุนสะดุ้งหน้าเสียพยายามดิ้นหนีการกระทำจาบจ้วงของสามีในนาม ริมฝีปากอุ่นเคลื่อนจูบซับบนเนินอกเนียนแผ่วเบาไปเรื่อย ๆ อย่างย่ามใจ

“คุณทำแบบไม่ได้นะ” ร่างบางดีดดิ้นไม่ยอมแผ่นหลังบางเสียดสีกับผนังรูดถูไปมาจนผ้าขนหนูปราการสุดท้ายที่เธอมีหลุดร่วงลงพื้นอย่างรวดเร็ว

“บ้าเอ๊ย!” ละมุนตาโตอ้าปากค้างอับอายจนหน้าแดงก่ำซวยซ้ำซวยซ้อนจะหนีเขาดันทำผ้าหลุดให้เขาเห็นทั้งตัว พสุธรหยุดการกระทำเพื่อผละห่างกวาดมองเรือนร่างบางขาวเนียนละเอียดหน้าอกอวบอิ่มผสานเอวคอดรับกับสะโพกผายสัดส่วนโค้งเว้าเย้ายวนชวนให้ใจเต้น ความแข็งแกร่งผงาดในเป้ากางเกงเลือดลมสูบฉีดทั่วกายหายใจหอบแรงอย่างปรารถนา

“พอเถอะค่ะ” สายตาสวยหลบลงเขินจนน้ำตาร่วงอับอายขายขี้หน้า สายตาคมยังจับจ้องเรือนร่างเธออย่างกรุ้มกริ่มแล้วโน้มลงกดริมฝีปากอุ่นซับลงหน้าอกอวบอิ่ม

“คุณพอล อย่า.....” ละมุนเอ่ยห้ามเสียงสั่นน้ำตาไหลซึ่งไม่ได้ทำให้เขาแยแสกลับเมามัวอยู่กับความนุ่มนิ่มของภรรยาอุ้มบุญที่เขาปล่อยผ่านมานานไม่เคยสัมผัสมาสองปีทั้งที่เธอควรเป็นของเขาตั้งแต่จดทะเบียนสมรสและจัดงานแต่งงานเล็ก ๆ เพื่อทำโปรไฟล์ไปยื่นทำเด็กหลอดแก้ว ไม่อย่างนั้นการปฏิสนธิลูกชายคนแรกจะเกิดขึ้นภายในตัวของเธอด้วยวิธีธรรมชาติไปแล้ว

“อื้อห์ พอแล้ว” เสียงหวานเอ่ยห้ามสายตาเลื่อนลอยรู้สึกร่างกายร้อนรุ่มหวิววาบทั่วกาย ริมฝีปากหนาเลาะเล็มครอบครองยอดอกชูชันดูดดึงดูดน้ำนมจากเต้านุ่มเบา ๆ ให้สะท้านก่อนจะออกแรงดูดดุนหนักเรื่อย ๆ หน้าสวยแดงก่ำสะบัดหน้าสะบัดตัวไปมาพยายามดิ้นหนีกลายเป็นการบิดเร้ากระตุ้นให้ยิ่งกระสันอยากสำหรับเขา

“หยุดสักที” เสียงสุดท้ายเปล่งออกก่อนสติจะดับลง เขาหยุดการกระทำจาบจ้วงแล้วถอนริมฝีปากออกอ้อยอิ่งเหยียดกายขึ้นเบียดดันตัวเข้าแนบชิดกายสาวพร้อมกับเสียงทุ้มนุ่มลึกที่ทำให้ละมุนเสียวสันหลัง

“ไม่อยากเหี่ยวเฉาจนแก่ไม่ใช่เหรอ”

“ไม่ได้นะ!” ละมุนตกใจรีบร้องห้ามทว่าริมฝีปากอุ่นกลับประกบจูบแน่นไม่ให้ส่งเสียง หน้าสวยบิดเบี้ยวกรีดร้องอู้อี้ในลำคอพยายามดึงมือตัวเองออกจากการกดตรึงออกแรงดิ้นเท่าที่จะทำได้แม้ขาจะสั่นแทบทรุด กายหนาโถมทับบดเบียดไม่ยอมปล่อยเหยื่อให้หลุดมือกลิ่นเบียร์อบอวลอยู่ในโพรงปากนุ่มลื่นลิ้นน้อยคอยหลบหลีกลิ้นหนาที่ตวัดหยอกหมายดูดดุนขืนตัวต่อต้านสู้แรงผู้ชายจนหน้าแดงสุดท้ายแล้วเขาก็ยอมถอนริมฝีปากออกแล้วผละห่างคลายข้อมือบางให้เป็นอิสระ ละมุนรีบเอามือมาปิดหน้าอกอวบอิ่มหลบตาลงน้ำตาไหล หน้าหล่อเคร่งเครียดหายใจแรงขบขยี้กรามพยายามอดกลั้นความต้องการที่ไม่ควร

“ฉันต้องการเซ็กซ์ไม่ได้อยากข่มขืน ขอโทษที่ทำรุนแรง” เสียงทุ้มกดต่ำก้มลงหยิบผ้าขนหนูขึ้นมายื่นให้เธอหยิบผ้ามองหวาดระแวง เขาหน้านิ่งหันหลังเดินห่างออกไปดื้อ ๆ ละมุนยืนนิ่งกอดตัวเองร่างกายเปลือยเปล่าน้ำตานองหน้าริมฝีปากบวมเจ่อสั่นระริกยังกลัวและสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น........

เช้าวันรุ่งขึ้น

ห้องอาหารในคฤหาสน์

คุณหญิงย่านั่งรับประทานอาหารเช้ากับอธิกรมีละมุนคอยดูแลลูกกำลังหัดตักอาหารกินเอง พสุธรเดินมานั่งบนโต๊ะอาหารด้วยสีหน้าเรียบเฉยอย่างเช่นทุกวันเขาก้มหน้าก้มตารับประทานอาหารเสร็จก็ลุกมาอุ้มลูกชายไปเล่นที่ห้องนั่งเล่น ละมุนลอบมองเขาตั้งแต่เข้ามาจนอุ้มลูกออกไปอย่างประหม่าแต่เขาไม่พูดกับเธอไม่แม้แต่ชายตามองเธอสักนิด บรรยากาศกดดันกับท่าทีเมินเฉยเป็นปกติแต่วันนี้เธอกลับรู้สึกไม่สบายใจ

ในห้องนั่งเล่นของอธิกร พสุธรกำลังเล่นกับลูกชายภายในห้องมีละมุนและนุ่มนั่งจัดเช็ดของเล่นอยู่ใกล้ ๆ เมื่อลูกต้องเปลี่ยนผ้าอ้อมสำเร็จรูปพสุธรจะเรียกให้นุ่มพาไปเปลี่ยนและเรียกใช้นุ่มทั้งวัน ข้ามหัวละมุนไปมาเหมือนเธอไม่ได้นั่งอยู่ตรงนั้น สถานการณ์อึมครึมแบบนี้ดำเนินต่อมาเรื่อย ๆ ทำให้ละมุนรู้สึกแย่และอึดอัด