ตอนที่ 3 นึกว่าจะหนีพ้นเหรอ

“อื้อห์ ไม่ไหว อ๊าห์..........” เสียงหวานอ่อนระทวยตาลอยหัวมึนงงหูดับวิ้งอยู่ในแก้วหูแอ่นกระตุกเป็นระยะสำเร็จความใคร่ เขาขบกรามแน่นกดอัดสะโพกเน้น ๆ ลึก ๆ ถี่ยิบ จนเมื่อความคับแน่นคลายบีบตอดเขาถึงเอนตัวนอนตะแคงช่องทางรักยังเชื่อมกันแนบแน่นแล้วดึงเธอลงมานอนตะแคงมีเขาประกบอยู่ข้างหลังมือหนายกขาเรียวขึ้นสูงข้างหนึ่ง ก่อนจะส่ายหมุนควงความแข็งแกร่งภายในเนื้อนุ่มฉ่ำเยิ้มให้คลายบีบแล้วออกแรงบุกอัดตอกเข้าลึกสม่ำเสมอราวลูกสูบ

“อ่ะห์ อ่ะห์.....” เสียงหวานครางระงมหน้าเหยเกกายแอ่นก้นงอนรองรับตัณหาโหดของคนหล่อที่ไม่รู้จักกัน

“เยี่ยมเลย โคตรมัน” เสียงทุ้มกระเส่ากอดรัดร่างบางจูบดูดแผ่นหลังเนียน พลางเคลื่อนโยกสะโพกเสยความแข็งแกร่งไม่ขาดสาย ร่างบางเสียวซ่านหายใจหอบสะท้านตัวโยกไหว เหงื่อไหลโซมกายกอดรัดนัวเนีย

“อื้อห์........” หน้าสวยเหยเกเม้มปากแน่นตาลอยเคว้งสะดุ้งเกร็งสำเร็จความใคร่ไปอีกครั้ง ความแข็งแกร่งกดเข้าลึกเขาโน้มลงกอดจูบบดขยี้เร่าร้อนเร่งเคลื่อนโยกเร็วแรงไม่รู้เหนื่อย ร่างบางหมดเรี่ยวแรงได้แต่นอนแอ่นก้นดันให้เขากระแทกกระทั้นจนสาแก่ใจ แรงสวาทดังระงมไม่แผ่วภายในห้องที่ร้อนอบอ้าวเขากระหน่ำสาดใส่จนร่องรักบวมแดงจากแรงซอยถี่ยิบ

“โอ้ว ซี้ดส์เยี่ยมมาก เบบี๋ อ๊าห์..........” เสียงทุ้มแหบพร่าเกร็งตัวกระตุกเสียวถึงจุดสุดยอดปลดปล่อยน้ำคาวสวาทเข้าในถุงยางป้องกันแก่นกายแข็งแกร่งยังฝังอยู่ในกายแล้วส่ายหมุนไม่ยอมถอดถอน

“พอได้แล้ว” ข้าวฟ่างกลืนน้ำลายอึกใหญ่คอแห้งสติกลับมาแต่เขายังคลอเคลียวนเวียนอยู่บนหน้าอกอิ่มไม่เลิกรา

“ไม่ไหวเหรอ” เขาเงยมองตาหวานฉ่ำ ข้าวฟ่างพยักหน้าเนือย ๆ

“นอนเฉย ๆ เดี๋ยวทำเอง” เขาดึงเธอนอนหงายแล้วขึ้นคร่อมแทรกกายกลางหว่างขาเรียว

“หยุดได้แล้ว ปล่อยฉันไป!” เธอเหวี่ยงใส่อย่างหงุดหงิดเอามือดันอกแกร่งเขาหล่อคมคายซุกไซ้ไม่ฟังเสียงกดกายหนาบดเบียดหื่นกระหาย

“ผมช่วยให้คุณไม่ต้องไปยุ่งกับผัวคนอื่น ตอบแทนกันนิด ๆ หน่อยไม่ได้หรือไง” เสียงทุ้มแหบพร่าดันความแข็งแกร่งเข้าสู่ช่องทางรักแม้เธอจะเอ่ยค้านและยังงงในสิ่งที่เขาพูด ในห้องเต็มไปด้วยความเร่าร้อนที่ระอุขึ้นอีกครั้งซึ่งเป็นปกติของคารอสแต่ไม่ปกติสำหรับข้าวฟ่างเลยสักนิด

กว่าเขาจะพอใจในเรือนร่างเธอแล้วผละห่างก็ทำเอาสำเร็จความใคร่ไปหลายรอบจนอ่อนเปลี้ยเพลียแรงขาสั่นแทบลุกไม่ขึ้น เมื่อคารอสเดินไปเข้าห้องน้ำ ข้าวฟ่างรีบลุกรวบรวมเรี่ยวแรงที่ยังมีเหลือขึ้นมาแต่งตัวแล้วเดินขาสั่นซวนเซออกไปจากห้องเสียงเพลงอึกทึกมืดสลัวทุกคนยังครึกครื้นเมามายเต้นโยกย้ายตามจังหวะเพลงกันสนุกสนาน ข้าวฟ่างเดินไปหากลุ่มเพื่อนที่ต่างคนต่างเมาเธอไม่อยากให้เห็นสภาพกระเซอะกระเซิงเลยรีบคว้ากระเป๋าและเสื้อคลุมเดินเลี่ยงออกมาเงียบ ๆ แล้วกดเรียกรถจากแอพพิเคชั่นในโทรศัพท์มือถือ

คารอสออกมาจากห้องน้ำไม่เห็นหญิงสาวก็หัวเสียเดินกระฟัดกระเฟียดออกจากบ้านไปยังงานเลี้ยงมองหาเธอที่กลุ่มเพื่อนซึ่งไร้เงาเลยเดินดุ่มออกไปบริเวณสวนหน้าบ้านมีลูกน้องสองคนของเขานั่งเฝ้ารอเจ้านายอยู่ที่สนาม

“เห็นผู้หญิงใส่เกาะอกสีดำผมยาวถึงหลังไหม”

“มีแต่ผู้หญิงสวมเสื้อคลุมดำเดินออกไปหน้าบ้านครับ” ลูกน้องผายมือไปหน้าประตูรั้ว คารอสรีบวิ่งตามออกไปดูเห็นเธอกำลังขึ้นรถเก๋งคันหนึ่ง

“จะไปไหน!” เขาตะโกนเรียกกำลังจะวิ่งไปหา แต่เธอปิดประตูแล้วรถคันนั้นก็แล่นออกไปทันที คารอสท้าวเอวมองรถคันนั้นด้วยสายตาแข็งกร้าวติดใจเธอแต่ยังไม่ได้รู้ว่าเธอเป็นใครเลย ลูกน้องหันมองกันงง ๆ คารอสหันหลังเดินกลับเข้ามาในบ้านอย่างฉุนเฉียวไปนั่งโต๊ะเดียวกันกับเพื่อน ๆ ที่กำลังนัวเนียสาว ๆ คารอสมองเพื่อนของเขาแล้วกระดกไวน์ดื่มหางตาเห็นกลุ่มเพื่อนสาวของเธอยังสนุกกันอยู่ในงานปาร์ตี้

“นึกว่าจะหนีพ้นเหรอ เบบี๋.....”ริมฝีปากหนากระตุกแลบลิ้นเลียมุมปากสายตาเจ้าเล่ห์อย่างมาดหมาย

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป

อาคารสำนักงานรูปทรงแปดเหลี่ยม

ข้าวฟ่าง ต้นอ้อยและแนนนี่มีอาชีพมัณฑนากรต้องทำงานร่วมกับวิศวกรที่มีจักรเป็นหัวหน้างานต้องติดต่อประสานงานกันหลายเรื่อง ทำให้ข้าวฟ่างต้องทนพบเจอกับจักรบ่อยครั้ง

ภายในห้องประชุม

“งานรีโนเวทตึกเก่าสไตล์ยุโรปลูกค้าต้องการซ่อมแซมตกแต่งภายในใหม่ทั้งหมด พี่มอบหน้าที่นี้ให้ทีมของจักรกับทีมออกแบบของป่านดูแล” ภาคียื่นแฟ้มรายละเอียดงานส่งให้กับลูกทีมทั้งฝั่งวิศวกรและอินทีเรีย ทุกคนต่างระดมสมองคิดและออกแบบกันคร่าว ๆ ด้านจักรเหลือบมองข้าวฟ่างเป็นระยะแต่ข้าวฟ่างหลบสายตาไม่อยากพูดคุยด้วย

“วันศุกร์นี้ผมจะเข้าไปดูสถานที่ มีใครอยากเข้าไปพร้อมกันไหมจะได้ประหยัดค่าน้ำมันส่วนใครที่ไม่มีรถจะติดไปด้วยก็ได้” จักรเอ่ยขึ้นพลางมองทุกคนในห้องประชุมแล้วหยุดที่ข้าวฟ่างที่เพิ่งเรียนจบออกมาทำงานได้ไม่ถึงสามเดือนยังไม่ผ่านโปรและไม่มีรถส่วนตัว

“อ้อยกับฟ่างไปด้วยค่ะ” ป่านหัวหน้าทีมออกแบบรีบเสนอขึ้น ข้าวฟ่างหันมองหน้าตาเหลอหลาตอนแรกคิดว่าจะติดรถหัวหน้าไปด้วยกัน

“แล้วพี่ปานล่ะคะ?”

“ศุกร์นี้พี่ต้องพาลูกไปฉีดวัคซีน อ้อย ฟ่างกับเหมียวไปดูงานแล้วเอากลับมาเสนอพี่ด้วย” ป่านยิ้มอ่อนสั่งให้ลูกน้องไปเก็บงานมานำเสนอ ต้นอ้อย ข้าวฟ่างและเหมียวยิ้มแห้งรับคำกันแบบเซ็ง ๆ ป่านติดปัญหาเรื่องลูกทุกทีและชอบใช้งานพวกเธอสามคนอย่างกับเป็นตัวหลักแต่สุดท้ายก็เอางานไปเสนอเจ้านายได้หน้าเหมือนทำงานเอง…….