หยุดคลั่งฉันสักที

ข้าวฟ่างหญิงสาวร่างเล็กผิวขาวเปล่งปลั่งสวมชุดราตรีสั้นตรีมสีชมพูดวงหน้าสวยคมคิ้วเรียวขนตางอนผสานกับดวงตากลมโตที่น้ำใสปริ่มขอบตาแดงช้ำมองคู่บ่าวสาวกล่าวขอบคุณบนเวที มือเรียวจิกเกร็งผ้าเน็บกิ้นสำหรับเช็ดปากของโต๊ะจีนจนยับยู่ยี่ริมฝีปากกระจับเม้มแน่นอดทนฝืนทนดูภาพบาดใจของเพื่อนสนิทและอดีตคนเคยรักที่บอกเลิกเธอเพื่อแต่งงานกันในวันนี้

“ไหวไหมแก” ต้นอ้อยที่นั่งข้าง ๆ แตะมือเพื่อนด้วยความเป็นห่วง

“อืม” ข้าวฟ่างตอบรับน้ำตาร่วงพยายามฝืนใจลืมอดีตคนรักเก่าที่เลิกรากันมาสามเดือนแต่ดูเหมือนยังทำใจไม่ได้

“ไม่ไหวก็ไม่น่ามา” พิ้งค์หน้าบึ้งบ่นเพื่อนที่รู้ว่ายังทำใจไม่ได้แต่ยังมาร่วมงานแต่งของจักรกับแนนนี่

“ฟ่างมันปฏิเสธแล้วว่าไม่มา แต่ไอ้แนนมันงอนหาว่าไอ้ฟ่างยังไม่ให้อภัยและยังลืมจักรไม่ได้เลยต้องมา” ต้นอ้อยเหวี่ยงกลับตอบแทนข้าวฟ่างที่นั่งหน้าเสียพูดไม่ออก พิ้งกับต้นอ้อยเลยทำได้เพียงเห็นใจและปลอบประโลมเพื่อนอย่างใกล้ชิด

หนึ่งเดือนหลังจากงานแต่งงานของเพื่อน

บ้านหลังใหญ่ของจักรที่อยู่ชานเมือง

แนนนี่เจ้าสาวในคืนนั้นนัดเพื่อนเก่าสมัยเรียนและเพื่อนที่ทำงานมางานเลี้ยงวันคล้ายวันเกิดของเธอที่บ้านกลุ่มเพื่อนเฮฮาสังสรรค์กินดื่มไม่อั้น หนึ่งในนั้นมีข้าวฟ่างมาร่วมด้วยเธอปล่อยผมดำยาวสยายถึงกลางหลังสวมชุดเกาะอกสีดำสนิทตัดกับสีผิวขาวเปล่งปลั่งมีสัดส่วนโค้งเว้าหน้าอกใหญ่เอวคอดสะโพกผายสวยโฉบเฉี่ยวทำเอาหนุ่ม ๆ ในงานเลี้ยงวันเกิดที่เคยแอบชอบมองกันตาเป็นมัน ข้าวฟ่างนั่งดื่มไวน์เรื่อยเปื่อยมาร่วมอย่างไม่เต็มใจแต่ต้องมาเพราะเพื่อน ๆ ลากมาให้ร่วมสนุกหลังจากแยกกันทำงานไม่ค่อยได้เจอกัน ข้าวฟ่างกับแนนนี่เคยเป็นเพื่อนสนิทกินนอนด้วยกันแต่หลัง ๆ แนนนี่ชอบแย่งแฟนเธอตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมปลายลามไปถึงตอนเรียนมหาวิทยาลัยและล่าสุดคือจักรที่แย่งจนได้แต่งงานกันเมื่อหนึ่งเดือนก่อน แต่หญิงสาวทั้งสองยังพูดคุยกันปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพราะแนนนี่จะมาร้องห่มร้องไห้บอกว่านางอยู่เฉย ๆผู้ชายมาชอบนางเองนางไม่เคยคิดแย่งแฟนเพื่อนทุกอย่างเป็นความผิดของผู้ชาย ข้าวฟ่างได้ฟังเพื่อนอธิบายก็คิดไปว่าตัวเองนั้นไม่มีอะไรดีสู้เพื่อนไม่ได้บรรดาแฟนของเธอถึงได้เปลี่ยนใจทิ้งไปหาเพื่อนเธอทุกคน

“ได้ข่าวว่าแนนกับจักรมีปัญหากันนะ” ต้นอ้อยถือแก้วไวน์ยืนเต้นอยู่กับพิ้งค์

“เราว่าจริงดูสินั่งห่างกันคนละโยดแถมไอ้แนนยังไปเต้นยั่ว ๆ อยู่หน้าเพื่อนของจักรอีก” พิ้งค์เหลือบมองไปข้างหลังใกล้ ๆ มีกลุ่มเพื่อนของจักรนั่งอยู่แต่ละคนหล่อเหลาเอาการโดยเฉพาะชายสวมเชิ้ตดำพับแขนเสื้อขึ้นเกือบถึงข้อศอกมีรอยสักเต็มแขนหน้าตาคล้ายลูกครึ่งหล่อเข้มอย่างกับพวกมาเฟียในหนังและที่สำคัญแนนนี่ที่ขึ้นชื่อว่าแต่งงานมีสามีเป็นตัวเป็นตนกำลังเต้นยั่วเย้าแอ่นหน้าแอ่นหลังอยู่ตรงหน้าของชายคนนั้น

“เออจริง” ต้นอ้อยเพ่งมองพยักหน้ารัว ๆ ก่อนจะก้มไปคุยกับข้าวฟ่าง

“แกจะลองแย่งผู้ที่มันเล็งไหม”

“บ้าเหรอ จะเอาอะไรไปสู้แนนได้” ข้าวฟ่างเงยมองหน้าเจื่อนถอยตั้งแต่ยังไม่เริ่มเพราะรู้ดีว่าผลจะเป็นยังไง

“แนนมันมีผัวแล้ว แต่แกโสดไง ลองดูก่อนเผื่อได้จะได้ตัดหน้าไอ้แนนที่มันชอบแย่งแฟนแก” พิงค์พูดแทรกคะยั้นคะยอเต็มที่ ข้าวฟ่างส่ายหน้ายังไงก็ไม่เอาด้วยก่อนจะกระดกไวน์ขึ้นดื่มหมดแก้วแล้วลุกขึ้นมาเต้นปลดปล่อยอารมณ์คลายเบื่อกับเพื่อน ๆ เรือนร่างบางพลิ้วไหวโยกเย้าไม่สนใจใครด้วยความมึนเมา โดยไม่รู้ตัวว่ามีสายตาคมราวเหยี่ยวกำลังจ้องมองเธอโยกย้ายเรือนร่างอยู่กับเพื่อน ๆ เธอโดดเด่นเตะตาทำให้ชายคนนั้นจินตนาการไปไกลถึงการได้ร่วมรักกัน

เกือบครึ่งชั่วโมงของการเต้นปลดปล่อยความเบื่อหน่าย

ข้าวฟ่างยืนพักหอบสะบัดผมยาวปัดออกเหงื่อไหลชุ่มกายได้เผาผลาญแอลกอฮอล์ออกจากร่างกายจนเริ่มสร่างเมา แนนนี่เดินสวยเซ็กซี่ตรงมายังกลุ่มเพื่อนแล้วยกแก้วไวน์ส่งให้ข้าวฟ่าง ๆ ก้มมองก่อนจะรับไว้ไม่อยากให้เพื่อนเสียน้ำใจ

“ขอบใจที่พวกแกมางานวันเกิดฉันนะ”แนนนี่มองเพื่อน ๆ ที่ยืนในล้อมกันอยู่ ต้นอ้อยกับพิงค์ยิ้มแห้งตาปรือมึนเมาได้ที่

“เออจริงสิ ฉันกำลังจะหย่ากับจักรนะ ถ้าแกอยากได้เขาก็เอาคืนไปเลย..........ฉันเบื่อล่ะ........แด่มิตรภาพของพวกเรา” แนนนี่ยกแก้วชนกับเพื่อนแล้วยิ้มกว้างมีความสุข เพื่อนต่างมองกันงง ๆ กับคำพูดไร้เยื่อใยของแนนนี่ที่มีต่อพี่จักร ก่อนจะดื่มไวน์เพื่อฉลองวันเกิดเพื่อนตามมารยาทแล้วขยิบตารู้กันว่าจะไปเม้าท์ต่อลับหลังแนนนี่ ข้าวฟ่างดื่มไวน์จากแก้วที่แนนนี่ส่งมารวดเดียวหมด แนนนี่แอบเหล่หางตาอมยิ้มกรุ้มกริ่มมีเสศนัย คิดถึงแผนที่เธอวางไว้ว่าจะมอมยาข้าวฟ่างกับจักรสามีของเธอแล้วพาไปที่ห้องนอนปล่อยให้มีอะไรกันเพื่อจะได้ฟ้องหย่าสามีเรียกสินสมรสเพราะจักรมีฐานะร่ำรวย หลังจากนั้นเธอจะไปคบกับคารอสเพื่อนของสามีที่เป็นลูกครึ่งเยอรมันหล่อและรวยกว่าจักรหลายเท่า แต่น่าเสียดายที่เจอกันช้าไปแนนนี่พึ่งได้รู้จักกับคารอสในวันแต่งงานของเธอแค่เห็นเธอก็หลงความหล่อของเขาจนต้องหาทางเลิกกับผัวตัวเองเลยใช้เพื่อนที่เป็นแฟนเก่าผัวมาเป็นเหยื่อ

ด้านข้าวฟ่างรู้สึกมึนหัวตาพร่ามัวหลังจากดื่มไวน์ในแก้วของแนนนี่ เลยจะรีบเลี่ยงไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ

“ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ข้าวฟ่างบอกกับเพื่อน ๆ แล้วเดินโซเซไปห้องน้ำคนเดียว ส่วนเพื่อน ๆ ถูกแนนนี่ดึงรั้งชวนคุยเลยไม่ได้เดินไปเป็นเพื่อน

ข้างฟ่างเข้าไปในห้องน้ำล้างหน้าล้างตาก็ไม่รู้สึกดีขึ้นแถมยังมีอาการร้อนวูบวาบแสบผิวแปลก ๆ เลยรีบตั้งสติเดินออกจากห้องน้ำตรงไปหาเพื่อนเพื่อบอกอาการ ทว่าอยู่ ๆ ก็มีชายหนุ่มรูปร่างสูงกำยำเดินปรี่เข้ามาหาเธอ

“ไหวไหมไปนอนพักก่อน” ชายคนนั้นเอ่ยถามสนิทสนมข้าวฟ่างเงยมองพยายามพูดอ้อแอ้

“ไม่เป็นไร ฉันจะไปหาเพื่อน” คิ้วเรียวขมวดตาลอยขาอ่อนแรงเดินขาพันกันไปมาจนสะดุดขาตัวเอง ชายหนุ่มรีบคว้าโอบประคองร่างบางไม่ให้ล้มแล้วเอนทับบดเบียดกับหน้าอกนุ่ม

“เฮ้ย ออกไป!” ข้าวฟ่างตกใจพยายามดันตัวชายแปลกหน้าให้ออกห่างน้ำเสียงก็อ้อแอ้สักพักเธอก็ร่วงลงพื้นแขนขาอ่อนแรงสายตาสวยล่องลอยชายแปลกหน้ามองซ้ายมองขวาค่อย ๆ ดึงเธอขึ้นมาประคองเอวไปยังห้องพักที่แนนนี่เตรียมไว้ ชายคนนี้เป็นคนที่แนนนี่จ้างมาให้พาข้าวฟ่างไปที่ห้องนอนซึ่งจะมีลูกจ้างอีกคนจะหิ้วจักรให้ไปอยู่ในห้องเดียวกัน