ตอนที่สอง มิติหฤหรรษ์

ตอนที่สอง

มิติหฤหรรษ์

“พวกเจ้าคงจำได้ว่า คำสั่งเสียข้อหนึ่งของอดีตผู้นำก็คือพวกเราต้องมีความสัมพันธ์กับหญิงสาวเพื่อสร้างทายาทรับหน้าที่ปกป้องของสำคัญอย่างต่อเนื่อง” ติงหมิงเท้าความ

“เจ้าหมายถึงการที่พวกเราต้องออกไปมีสัมพันธ์สวาทกับหญิงคณิกาหรือ? แต่พวกนางมีการป้องกันอย่างดีแล้วพวกเราจะมีทายาทได้อย่างไร?” ติงหยางเอ่ยขัดด้วยความไม่เข้าใจ

“เจ้าฟังก่อนสิ อาหยาง ในตำราเก่าแก่เล่มหนึ่งเขียนไว้ว่าสักวันหนึ่ง ฟ้าจะส่งสตรีที่เหมาะสมลงมาเพื่อมอบความสุขและทายาทให้แก่พวกเรา” ติงหมิงอธิบายช้าชัด

“หรือว่าเจ้าคิดว่าเป็นนาง?” คราวนี้ติงฮ่าวซึ่งยังยืนอยู่ห่างๆ ตัดสินใจก้าวเดินไปมองร่างที่ยังคลุกดินอยู่ด้วยสภาพเปรอะเปื้อน

“พวกเจ้าดูสิ นางแต่งกายไม่เหมือนพวกเรา ทั้งรูปร่างหน้าตายังงดงามไม่คล้ายชาวบ้านละแวกนี้ ที่สำคัญคือนางสามารถผ่านค่ายกลอันตรายเข้ามาได้โดยไม่บุบสลาย” น้ำเสียงมั่นใจของติงหมิงเรียกสายตาทั้ง5คู่รวมทั้ง ‘ติงเจ๋อ’ ซึ่งกำลังทำงานฝีมือติดพันจึงมาถึงเป็นคนสุดท้ายให้สังเกตมองอย่างละเอียด

หลินเจียอิงกำลังกระอักกระอ่วนเมื่อถูกมองจ้องจากชายแปลกหน้าตั้งห้าคนซึ่งกำลังยืนเรียงมองสภาพของนางที่ยังดูไม่จืด จึงรู้สึกอับอายจนต้องก้มหน้างุด

อย่ามองสิ...ฉันมาได้อย่างไรก็ไม่รู้ ก็แค่กำลังโมโหก็เลยขอพรบ้าๆ บอๆ ออกไป ใครจะรู้ว่าจะตื่นในสถานที่แปลกประหลาดขนาดนี้

เดี๋ยวนะ ฉันตะโกนขอพรอะไรออกไปนะ?

(เจ้าร้องขอว่าขอให้มีความสุขสันต์หฤหรรษ์อย่างชายหญิงคนอื่น ได้เสียวสุดๆ สักครั้งในชีวิตอย่างไรเล่า)

เสียงที่จู่ๆ ก็ตอบกลับมาในหัวทำให้หลินเจียอิงสะดุ้งตกใจ แต่เมื่อหันซ้ายหันขวาไม่มีใครอยู่ใกล้พอที่จะกระซิบอยู่ข้างหูจึงเริ่มคุยกับตัวเอง

“ใครน่ะ”

(ข้าคือคนที่จะทำให้คำร้องขอของเจ้าเป็นจริงอย่างไรเล่า เอาล่ะ หลินเจียอิง ฟังให้ดี ที่นี่คือมิติหฤหรรษ์

หน้าที่อย่างเดียวของเจ้าก็คือมอบความสุขให้กับพวกเขา โดยเจ้าจะได้รับพรเพียงข้อเดียวนั่นคือเสพสุขได้ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยและยังมีความจำและความสามารถของร่างเดิมติดตัวมา)

“หา!...มอบความสุข”

(ใช่แล้ว รับรองว่าเจ้าจะได้เสียวสุดๆ หลายครั้งหลายคราจนไม่อาจลืมเลือน)

“แต่!...พวกเขามีตั้งห้าคน”

(ไม่ดีหรือ? เจ้าจะได้มีตัวเลือกอย่างไรเล่า)

“เอ่อ...แล้วไม่มีของวิเศษอื่นมอบให้อีกสักนิดหรือ”

(เพียงแค่นี้ก็พอแล้ว)

“งกจริง อ้อ...แล้วฉันจะกลับไปได้ไหม”

(ได้ เมื่อเจ้าพบความหฤหรรษ์จนพอใจและต้องการที่จะกลับไป เมื่อถึงเวลานั้นเจ้าจะได้รับสิทธิ์ในการเลือก)

“ทำไมต้องเลือก อย่างไรก็ต้องกลับไปอยู่แล้ว”

(ฮ่า ฮ่า ฮ่า เมื่อถึงเวลาเจ้าอาจจะไม่อยากเลือก)