ตอนที่ 4 ปัญหาไส้แพะ (2)

“อ่า ดีเจ้าค่ะ เร็วอีก อา ๆ” เหอเหมยเกร็งกาย ภายในกระตุกรัวเร็วพร้อมกับฉี่ฉีกพุ่งออกมาเป็นเส้นโค้ง แค่หลีจิงใช้มือให้ เหอเหมยก็ไม่เคยทนได้มาก่อน

นางหอบหายใจรัวเร็ว ร่างกระตุกสุขสมอย่างยิ่ง แต่นางก็รู้ดีว่าจะเป็นฝ่ายรับอย่างเดียวไม่ได้ นางจึงรีบลุกขึ้น เพียงแต่หลีจิงกดนางเอาไว้ นางจึงเอนกายลงบนตั่งมองเขาถอดเสื้อผ้าออกจนหมดแล้วเดินไปที่ถอดบนโต๊ะกลางห้อง มันมีไส้แพะวางอยู่บนนั้น มันผ่านการล้างและพับทบและเย็บปมเรียบร้อย เขาหยิบมันมาใส่เข้ากับท่อนลำผงาดของตนด้วยความตื่นเต้นแล้วรีบเดินกลับไปทางเหอเหมย จับนางพลิกคว่ำ ยกสะโพกนางขึ้น ท่อลำจ่ออยู่ด้านหลัง

“อ่า คุณชายหลีจะทำที่ตรงนั้นเลยหรือเจ้าคะ”

“เจ้ารับปากข้าแล้ว ข้าจะทำตรงนี้ก่อน” เขาสอดส่วนหัวเข้าไปก่อน อาจเพราะด้วยก่อนหน้านี้เหอเหมยเปียกแฉะจากฉี่และน้ำรักเหนียวลื่น ทางด้านหลังที่คับแคบเขาจึงเข้าไปได้ด้วยการดันครั้งเดียว

“โอ โอ วูย คุณชาย ข้าเจ็บเจ้าค่ะ ท่านรอก่อน อือ อา” เหอเหมยตัวเกร็ง แต่นางก็ทำได้แค่ร้องบอกเขา แต่เขาหรือจะฟังนาง ท่องลำดับเข้ามาจนสุดได้แล้วก็ถอนออกรวดเร็วและดันกลับเข้ามากะทันหัน ตอนแรกนางเจ็บมาก แต่ไป ๆ มา ๆ มันคล้ายอะไรติดอยู่ที่ตรงนั้น จะหลุดก็ไม่หลุด ความรู้สึกช่างประหลาด

“เจ้าตอดข้าได้ดี โอว” หลีจิงเอ่ยเสียงแหบต่ำและตามด้วยเสียงคราง เขาชอบช่องด้านหลังของนางมาก จึงเริ่มกระหน่ำแทงเข้าออกรัวเร็ว ครั้งแล้วครั้งเล่า จนในช่องทางนั้นมีน้ำเหนียวๆ สีขาวขุ่นติดท่อนลำของเขาออกมาด้วย

“เจ้าเหมาะกับการเป็นนางโลมจริงๆ แค่ข้ากระตุ้นนิดเดียวเจ้าก็เปียกเลอะเทอะไปหมด อา ดีมาก ตอดรัดข้าให้แรงอีก บีบอีก อย่างนั้น ซี้ด” เสียงตับ ๆ ดับรัวเร็ว เหอเหมยแทบจะทนไม่ไหวแล้ว นางพยายามทนกับความรู้สึกแปลกประหลาดพร้อมกับเปล่งเสียงครางออกมา

“คุณชาย ข้า อ่าส์ ข้าไม่ไหว อูย คุณชาย” ตัวหลังโก่ง มือหนึ่งพยายามดันต้นขาเขา นางก็ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร รู้สึกทนไม่ไหว ถูกกระแทกหนักเขาก็สุดกลั่น ในที่สุด “อ้าย! อ้าย!” นางก็หลั่งน้ำรักผสมน้ำอุ่นร้อนจากร่องด้านหน้า ร่างกายกระตุกรุนแรงแล้วล้มตัวลงไปนอนกายสั่นเกร็งอยู่บนตั่ง ภาพเช่นนี้ทำให้หลีจิงตื่นตัว เขาเองก็ฉีดพุ่งน้ำขุ่นขาวใส่ไส้แพะจนล้นออกมา เขากระชากมันออกแล้วสาวเท้าเดินไปเอาอันใหม่สวมกลับเข้าไปยังท่อนลำที่ผงาดไม่รู้ล้ม จากนั้นก็จับเหอเหมยนอนหงายแล้วทุ่มแทงอาวุธส่วนตัวใสนางรัวเร็ว จนเหอเหมยที่ยังเสร็จสมไม่สุดก็ต้องร้องโหยหวนและกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำในร่างกายออกมาอีก สุดท้ายแล้วบนตั่งนั้นมีแต่น้ำของนางเต็มไปหมด แต่หลีจิงกลับชอบอกชอบใจที่เห็นนางเปียกเปื้อนมากมายเช่นนี้เพราะตน นั่นยิ่งทำให้เขากระหน่ำท่อนลำใส่นางไม่ยั้ง หลายต่อหลายครั้ง ปลดปล่อยแล้วก็ไม่ดึงลำเนื้อออกมา ซ้ำยังจะทำต่อไม่หยุด ทั้งรุนแรง ทั้งดิบเถื่อน

เหอเหมยจึงทั้งเจ็บ ทั้งแสบ แต่กลับสุขสมอย่างรุนแรงและติดต่อกันหลายครั้ง บทรักเร่าร้อนเริ่มขึ้นและจบลงหลายรอบ ในห้องมีแต่กลิ่นอายของคนทั้งสอง พื้นห้องเปียกเหนียว น้ำรักทั้งสองคนผสมกันยืดเป็นใยเหนียวลื่นไปทั้งตัวและบนตั่ง แต่ก็นั้นหลีจิงยังไม่หยุด เขาถึงขณะก้มลงไปเลียผืนนางน้อยของนางแล้วอมน้ำรักมาป้อนนางถึงปากด้วย ตามด้วยจูบพัวพันแล้วก็เริ่มบนรักขึ้นใหม่

เหอเหมยสีหน้าซีดขาวขณะหลบผู้คนไปยังเรือนด้านหลังด้วยความร้อนใจ วันนี้นางรับแขกแค่คุณชายหลีคนเดียวแต่ก็กินเวลาไปทั้งคืนแล้ว

เพียงแต่ไส้แพะที่ใช้นั้นแรก ๆ ก็ดีอยู่หรอก แต่สุดท้ายก็เกิดปัญหาจนได้ ปัญหาที่ทำให้นางต้องรีบวิ่งมาหากัวจือหราน

“พี่กัว” นางเคาะประตูห้องส่วนตัวของกัวจือหรานพร้อมทั้งเรียกเสียงเบา เพราะเวลานี้กัวจือหรานดับไฟพักผ่อนไปแล้ว “พี่กัว ข้าเหอเหมย มีเรื่องร้อนใจจะปรึกษาท่าน พี่กัวท่านเปิดประตูให้ข้าที” น้ำเสียงของนางเบาก็จริงแต่ร้อนรนมาก

กัวจือหรานยังนอนไม่หลับ นางจึงลุกขึ้นสวมเสื้อคลุมและติดตะเกียงขึ้นแล้วเดินไปเปิดประตูให้เหอเหมยเข้ามา

“มะ มัน มันมีปัญหาแล้วพี่กัว ไส้แพะ”

กัวจือหรานเลิกคิ้ว เห็นเหอเหมยตัวสั่นนางก็เลยดึงอีกฝ่ายไปนั่งที่ตั่ง “ใจเย็น ๆ แล้วก็บอกข้ามาว่าเกิดอะไรขึ้น”

เหอเหมยสูดลมหายใจลึก ๆ “ไส้แพะ มันติดอยู่ในตัวข้า ทำอย่างไรก็ไม่ออกมา”

“ไส้แพะที่ใช้ไม่ใช่ชิ้นเล็ก ๆ เหตุใดจึงเอาไม่ออก ตอนที่ข้าสอนใช้ก็บอกแล้วว่าให้สอดและผูกปม หากทำตามที่ข้าบอกจะไม่หลุดเด็ดขาด”

“มันไม่หลุดแต่มันขาด มันติดอยู่ด้านในทั้งสองทาง”

“สองทาง?” กัวจือหรานขมวดคิ้วไม่เข้าใจ

“ทางด้านหลังก็ติด ด้านหลัง ช่องทวาร”

“นี่ นี่เจ้าช่างเล่นพิเรนทร์เหลือเกิน” กัวจือหรานเข้าใจในทันใด ไม่คิดจริง ๆ ว่าหญิงสาวที่ดูหัวอ่อนที่สุดในหอบุปผาสวรรค์อย่างเหอเหมยจะกล้าร่วมรักกับแขกโดยใช้ช่องทวารหนัก

“พี่กัว เป็นเพราะคุณชายหลีชอบ ข้าเองก็บ่ายเบี่ยงมาหลายครั้ง แต่ท่านก็รู้ว่านอกจากเขาแล้ว แขกของที่นี่เรียกหาข้าน้อยเสียยิ่งกว่าน้อยนะเจ้าคะ”

“เจ้าก็เลยยอมงั้นสิ เพราะแลกกับที่เขาต้องใส่ไส้แพะตอนร่วมรักใช่หรือไม่ ผู้ชายเช่นนี้หรือที่เจ้าพอใจ คนที่เจ้าวาดหวังว่าเขาจะไถ่ตัวให้เจ้า”

เหอเหมยตะลึงไปแล้ว “ท่านรู้ได้อย่างไร”

กัวจือหรานส่ายหน้า “กฎเหล็กของการเป็นนางโลม คือห้ามเผลอใจไปกับแขก เขาพูดดีด้วย ปฏิบัติดีด้วยก็เพื่อจะหาความสำราญจากเรือนร่างเจ้าเท่านั้น ไหนเลยจะคิดจริงจังกับเจ้า” เพราะเหอเหมยอายุน้อยกว่า กัวจือหรานจึงได้สอดมือมาสั่งสอน

“ข้าก็เป็นคนตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง สักวันข้าก็อยากจะไถ่ตัวออกไปจากที่นี่ และที่เป็นไปได้ก็มีแค่คุณชายหลีเท่านั้นที่สามารถช่วยข้าได้ ข้าถึงเอาใจเขาอย่างไรเล่า ท่านไม่ได้ขายเรือนร่างไหนเลยท่านจะรู้ถึงความอดสูของพวกเรา”

กัวจือหรานถอนใจ นางไม่พูดอะไรอีก หากเหอเหมยจะคิดได้ ก็ต้องให้นางเจออุปสรรคกับตัวเองก่อนถึงจะถูก คนเรายามสบายยังจะกลัวปัญหาไปทำไม แต่พอเจอปัญหา นั่นยอมหมายความว่าคนผู้นั้นมีประสบการณ์และจะหาทางแก้ปัญหาเหล่านั้นได้เอง

กัวจือหรานโบกมือคล้ายไม่สนใจเหอเหมย แต่ก็ยังเดินไปที่ล่วมยา “ไม่ต้องร้องแล้ว ขึ้นไปนอนบนตั่ง ข้าจะดูให้”

เหอเหมยแม้จะร้องไห้น้ำตาปริ่ม แต่นางก็สูดจมูกแรง ๆ สองครั้งแล้วถอดกระโปรงออกจากนั้นขึ้นไปบนตั่ง ไม่ต้องรอให้กัวจือหรานสั่งนางก็ถ่างขาทั้งสองข้างออกเผยให้เห็นผืนนาแดงก่ำของนางแล้ว

กัวจือหรานถือตะเกียงกับเก้าอี้ตัวเตี้ยติดมือมาด้วย นางนั่งลงระดับต่ำกว่าตั่ง หยิบไม้ถ่างออกมาสองชิ้น จุ่มลงไปในโถน้ำมันเพื่อให้มันลื่น จากนั้นสอดเข้าไปในช่องคลอดของเหอเหมยแล้วถ่างสองอันออกจากนั้นทำให้นางเห็นภายในของอีกฝ่ายชัดเจน

“เขาทำรุนแรงกับเจ้ามากหรือ” นางเห็นไส้แพะติดอยู่ด้านในจริง น่าจะติดคาอยู่ที่ปากมดลูกเลยทีเดียว สภาพของมันยับเยินมาก และมีน้ำเหนียวลื่นอยู่ด้านในไม่น้อย เหอเหมยจึงไม่อาจดึงมันออกมาได้ แน่นอนว่าต้องใช้เครื่องมือจากนางเท่านั้น กัวจือหรานจึงหาคีมเหล็กอันเล็กที่นางสั่งทำมาโดยเฉพาะ ค่อย ๆ หนีบไส้แพะออกมาทีละน้อย เหอเหมยถึงกับครางออกมาคราหนึ่ง

ไส้แพะออกมาพร้อมน้ำรักของบุรุษ แน่นอนว่าไส้แพะไม่ได้ป้องกันใด ๆ ได้อีกแล้ว เหอเหมยเห็นดังนั้นก็ค่อยผ่อนลมหายใจออกมาได้ ก่อนหน้านี้นางวิตกกังวลไปสารพัดแล้ว

“ต่อไปก็ไม่ต้องใช้ถุงป้องกันอีก เพราะมันไม่ได้ช่วยอะไรเจ้าสักนิด” นางพูดขณะที่ลุกขึ้นเอาไส้แพะที่หนีบออกมาโยนลงไปในเตาปรุงยาที่ยังไม่มอดดับ

“แล้วด้านหลังจะทำอย่างไร” เหอเหมยหน้าแดงเล็กน้อยขณะเอ่ยถาม

“พรุ่งนี้ตอนเจ้าถ่ายก็ให้ถ่ายใส่กระโถน ดูว่ามันออกมาแล้วหรือไม่ แต่ไม่น่าจะมีปัญหาใด” นางเดินไปล้างมือก่อนจะเอ่ยขึ้นมาอีก “เจ้ารอก่อน ข้าจะต้มยาระงับครรภ์ให้”

เหอเหมยพยักหน้ารับอย่างห่อเหี่ยว