ตอนที่ 4 ปัญหาไส้แพะ (1)

ผ่านไปสามวันแล้ว กัวจือหรานยังอารมณ์ไม่ดีนัก ทุกคนในหอราตรีสวรรค์ต่างก็ไม่กล้าตอแย่นาง มีก็แต่ลี่เอ๋อร์กับรั่วฉินสองนางโลมสาวที่ไปมาหาสู่กับกัวจือหรานบ่อยครั้ง ตอนนี้ทั้งสองเอนกายส่งองุ่นเข้าปากด้วยท่าทางเอื่อยเฉื่อย ทั้งสองมองคิ้วขมวดเป็นปมของกัวจือหรานด้วยความเพลิดเพลินอยู่หลายส่วน

วันนี้กัวจือหรานไปตรวจอาการให้สะใภ้รองโจว ครรภ์ของนางนับว่าดูดีไม่น้อย หน้าตาสดใสขึ้นมามากแล้ว เจ้าตัวเองก็บอกว่าไม่มีอาการอ่อนเพลียอีก จึงทำให้โจวฮูหยินพูดดีกับกัวจือหรานอยู่หลายคำเพราะผลการรักษาของนางดีมาก จากนั้นนางก็ถูกเรียกไปดูอาการของโจวเฟิง วันนั้นเขาลูบคลำร่างกายนางไปมาก จนนางทนไม่ไหวตบเขาไปครั้งหนึ่งแล้วแบกล่วมยากลับหอราตรีสวรรค์ทันที วันนี้เขายังจะพูดจาแทะโลมนางอีกหลายคำ กัวจือหรานเติบโตมาในหอราตรีสวรรค์ สันดานผู้ชายนางก็เจอมามากแล้ว ยังจะมีอะไรทำให้นางหวั่นไหวได้อีก นับว่าโจวเฟิงก่อกวนนางไม่สำเร็จจึงปล่อยนางกลับมา แต่ถึงกระนั้นกัวจือหรานยังคงอารมณ์ขุ่นมัวไม่หาย คิดว่ารอครั้งต่อไปหากโจวเฟิงจะปากมากอีกนางจะตบสั่งสอนไปอีกสักครั้ง คิดว่าคงสลายอารมณ์ไม่ปกติของนางไปได้บ้าง

“พี่กัว ท่านอยู่หรือไม่” เสียงเรียกมาจากหน้าห้อง

เมื่อเห็นเหอเหมยเข้ามา รั่วฉินก็ขยับกายเล็กน้อยแล้วเอ่ยปาก “เที่ยงนี้เจ้ากินอะไรไป”

“ข้ากินบะหมี่ไปแค่ชามเดียวเอง” เหอเหมยรีบตอบ นางอวบอิ่มจนแทบจะเรียกได้ว่าอ้วนแล้ว ท่านแม่สวีและคนอื่นๆ จึงคอยจ้องว่าวัน ๆ นางกินไปมากเท่าไรกัน

“เจ้ามาหาข้ามีอะไร” กัวจือหรานวางมือจากหินบดยา

“คือ... คือว่า” เหอเหมยเหลือบตามองรั่วฉินกับลี่เอ๋อร์

นางตวัดตามองเหอเหมยคราหนึ่ง “ไม่มีอะไรก็อย่ามารบกวนข้า” กัวจือหรานอารมณ์ไม่ดีอยู่จึงพูดเสียงแข็ง

“นางเด็กนี่ไม่อยากดื่มยา เจ้ามีวิธีอะไรก็ช่วยนางหน่อยเถอะ” แม่เล้าสวีเดินกรีดกรายเข้ามา กลิ่นแป้งฉุนจัด แต่ที่เด่นสะดุดตาเห็นจะเป็นเสื้อผ้าหน้าผม แม้จะเข้าวัยกลางคนแล้วแต่นางก็งดงามอยู่มาก ผิวพรรณเปล่งปลั่งขาวนวล ใบหน้าแต่งแต้มงดงาม ปากแดงจัด มวยผมสูงประดับปิ่นทอง ทั้งสร้อยคอ ต่างหู ล้วนประโคมใส่ลงไป แต่ยังดูดีไม่ใช่เหมือนเศรษฐีใหม่ที่มีของดีก็จับใส่ๆ จนดูรกหูรกตาไปหมด เสื้อคอลึกเห็นเนินอกขาวผ่องอวบอัดยิ่งส่งให้นางดูเย้ายวน หลายคนยังพูดกันว่าขิงยิ่งแก่ยิ่งเผ็ด คำนี้ใช้ได้กับแม่เล้าสวีทีเดียว

ยาที่แม่เล้าสวีเอ่ยถึงคือยาป้องกันการตั้งครรภ์ ต่างก็รู้กันอยู่ว่าส่วนมากจะใช้ปรอท หรือไม่ก็ยาอันตรายบางประเภท แต่รับรองได้ว่ารับแขกมากเท่าไรก็ไม่มีทางตั้งครรภ์แน่นอน

“ใช้ถุงปลอดภัยก็แล้วกัน” กัวจือหรานตอบขณะเดินผ่านแม่เล้าสวีออกไปเรียกสาวใช้

แม่เล้าสวีเลิกคิ้วมองรั่วฉินกับลี่เอ๋อร์ที่ทำท่าทางไม่ใคร่สนใจ อีกสองคนยักไหล่เม้มปากเป็นเส้นตรง แม่เล้าสวีเลยรู้ว่ากัวจือหรานอารมณ์ไม่ดี

“วันนี้ไม่เข้าโรงหมอหรือ?”

“วันนี้วันพักของข้า ท่านแม่ลืมแล้วหรือ”

“อ้อ” แม่เล้าสวีไม่อยากตอแย่กัวจือหรานนัก “งั้นจัดการให้เหอเหมยด้วย ไปล่ะ วันนี้นัดเถ้าแก่เนี้ยเฉินไปดูเครื่องประดับชุดใหม่อยู่พอดี”

“ท่านแม่ดูเผื่อข้าสักชุดสิ” รั่วฉินตะโกนตามหลังแม่เล้าสวีไป อีกฝ่ายโบกมือให้ครั้งหนึ่ง

กัวจือหรานสั่งสาวใช้ให้ไปซื้อไส้แพะมาสองจิน ถุงปลอดภัยที่นางว่าก็คือลำไส้สัตว์ที่สามารถใช้ป้องกันการตั้งครรภ์ได้ เพียงแต่ยุ่งยากกับแขก ใช้แล้วก็ต้องทิ้ง เก็บไว้นาน ๆ ก็ไม่ได้จึงไม่มีใครนิยมใช้กัน

“ข้าไม่เคยใช้ถุงปลอดภัย” เหอเหมยยังกังวลอยู่ อีกอย่างการจะใช้ถุงปลอดภัยย่อมต้องทำให้แขกยินยอมด้วยเพราะถุงปลอดภัยต้องสวมใส่แท่งหยกตอนแข็งขึงเต็มที่แล้วของบุรุษเท่านั้น

“รอก่อน” กัวจือหรานเดินกลับไปบดยาตามเดิม จากนั้นก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากมากอีก เหอเหมยจึงเดินไปนั่งข้างนางโลมรุ่นพี่ทั้งสอง เอื้อมมือไปคว้าองุ่นมาพวงหนึ่ง นั่งกินเงียบๆ รอสาวใช้ไปซื้อลำไส้แพะจากตลาด

คืนนั้นเหอเหมยเกลี้ยกล่อมให้แขกใช้ถุงปลอดภัยจนได้ ก่อนนี้กัวจือหรานให้สาวใช้ทำความสะอาดลำไส้แพะมาก่อนแล้ว ใช้ทั้งเหล้าทั้งน้ำส้มสายชูล้างทั้งนอกและใน จากนั้นหยดน้ำกลิ่นดอกไม้เพื่อดับกลิ่นลำไส้จนพร้อมใช้งานแล้ว กัวจือหรานเอาแท่งไม้ที่ทำเรียนแบบแท่งหยกของบุรุษมาแล้วเริ่มสอนวีธีการใส่ถุงปลอดภัยกับแท่งของบุรุษด้วยความชำนิชำนาญเพราะนางเรียนรู้เรื่องนี้มานานแล้ว

หลังดื่มสุรากับอาหารไปพักใหญ่ มือหยาบกระด้างของคุณชายหลี่จิงเริ่มลูบไล้เนินอกเหอเหมย เขาบอกว่าชอบสตรีอวบอิ่ม ซึ่งเหอเหมยก็หน้าตางดงามและเรือนร่างอวบอิ่มอย่างที่เขาพึงใจ จึงเรียกหานางทุกครั้งที่มา

“คุณชายจะอาบน้ำก่อนหรือไม่เจ้าค่ะ”

“ไม่ต้อง” เขาส่ายหน้า แล้วกวักมือเรียกให้นางเข้าไปหา เหอเหมยก็เดินตรงไปที่ตั่งข้างหน้าต่างแล้วรินสุราใส่จอกให้เขา “วันนี้เหมือนเจ้าจะมีท่าทางกังวล”

เหอเหมยฝืนยิ้ม “คุณชาย เหอเหมยบอกตามตรง ข้าไม่อยากดื่มยาพวกนั้น รบกวนท่านใช้ถุงปลอดภัยได้หรือไม่เจ้าคะ”

กึก! เสียงจอกสุรากระทบโต๊ะทำให้เหอเหมยยิ่งกังวล

“เจ้าให้ข้าใช้ถุงปลอดภัย แต่ครั้งก่อน ๆ ข้าก็ไม่ได้ใช้ เจ้าก็ไม่เห็นมีปัญหาอะไร เจ้าจะทำให้ข้าลำบากไปด้วยนะ”

เหอเหมยร้อนใจ ของก็เตรียมมาแล้ว และนางก็ไม่อยากเสียลูกค้าประจำอย่างคุณชายหลีไปด้วย นางจึงรีบปีนขึ้นตั่งสองแขนกอดเขา “คุณชาย ท่านเอ็นดูเหอเหมยมาตลอด ไม่ใช่หรือเจ้าคะ”

หลีจิงดื่มสุราไปเงียบ ๆ จนเหอเหมยแทบจะหลั่งน้ำตาเพราะนางเกือบจะก้มลงไปกราบแล้ว “เช่นนั้นก็ให้ข้าทำสิ่งที่เจ้าไม่ให้ทำด้วยก็แล้วกัน”

เหอเหมยชะงัก สิ่งที่นางไม่ให้เขาทำคือการใช้ทวารหนัก แต่หลีจิงกลับชื่นชอบและจะเอาให้ได้หลายครั้งแล้ว นางหวาดกลัว แต่ก็รู้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะชายบำเรอก็ใช้ทวารหนักร่วมเพศกับลูกค้า เหอเหมยเริ่มลังเล จนได้ยินเสียงหลีจิงอีกครั้ง

“เช่นนั้นข้าก็ไม่จำเป็นต้องมาที่นี่อีก ในเมื่อข้าจ่ายเงินแต่ไม่สามารถหาความสำราญได้ แล้วจะมาทำไม”

เหอเหมยกัดปาก แต่นางพยักหน้ารับ “ก็ได้เจ้าคะ”

หลีจิงยิ้มมุมปาก เขากระชากเหอเหมยเข้าสู่อ้อมแขน แล้วเริ่มลูบคลำเนื้อนุ่มขาวผ่องของนางอย่างหลงใหล จากนั้นเริ่มกระชากเสื้อผ้าของนางจนหมด ทั้งบีบ ทั้งคลึงไปที่เนื้ออวบสองเต้า ริมฝีปากก็ครอบลงบนปลายยอด ดูดดึงจนเกิดเสียงหยาบโล้น แต่เหอเหมยกับเสียวซ่านไปทั้งกายใจ

“อ่าส์ ดีเจ้าค่ะ”

หลีจิงได้ใจ เขาเลื่อนมือลงไปด้านล่าง ไม่พูดพร่ำให้มากความเขาก็สอดสองนิ้วเข้าไปทักทายด้านในแล้ว ภายในอุ่นและนุ่มลื่น เขาขยับมือเขาออกทันที เหอเหมยสั่นระริกไปทั้งร่างและก็แยกขาสองข้างให้กว้างขึ้น

แผล็บ ๆ เขาดูดเลียหน้าอกของนางอย่างหนัก คล้ายมัวเมา คล้ายหลงใหล มือเขาก็ยังขยับเสียงดังแจ๊ะไม่หยุด ยิ่งขยับมือเขายิ่งเปียกชุ่มเพราะน้ำรักของเหอเหมยออกมากมาย เขาพอใจยิ่ง