My Doctor.2 เซียนไวน์

" ผมขอโทษที่ไม่สามารถสานสัมพันธ์ของเราต่อไปได้ คือ คุณเก่งเกินไป ผมไม่ชอบผู้หญิงเก่งจนจับทางผมได้หมด เข้าใจผมนะ " กลอกตามองบนรอบที่เก้า! คนที่เก้า!! ของการออกเดต ยังไม่ได้แกะกุ้ง พนักงานรินไวน์ยังไม่ถึงครึ่งแก้วก็ต้องชะงักกับประโยคที่ควรเช็กบิล ชอบผู้หญิงที่ตามตัวเองไม่ทัน!? ขอบคุณที่ปฏิเสธฉันตั้งแต่เนิ่นๆ

ขีดฆ่าในสมุดโน๊ต นก!

"เข้าใจค่ะ ไม่เป็นไร กำลังจะบอกอยู่พอดีว่าโต๊ะข้างหลังแอบมองคุณทุกๆ สองวิ เธอไม่เก่งหรือคะ คุณถึงหิ้วเธอขึ้นคอนโดบ่อยๆ " เขาหน้าถอดสี ยังไงฉันก็ยังไม่ค่อยชินกับการถูกปฏิเสธความสัมพันธ์ต่อหน้าพนักงานในร้านอาหารหรูสักเท่าไหร่ เพราะครั้งก่อนอักษรย่อของฉันก็ไปปรากฏตามสื่อโซเชียล ดังข้ามเดือนเพราะปาปารัสซี่แฝงตัวมาในคราบของพนักงาน เขียนข่าวได้เว่อมาก  ใช้คำว่า สลัด! สลัดทิ้ง ฉันไม่ใช่ปลิงย่ะ เขียนข่าวได้ไก่กามาก ถ้าไม่ติดว่างานเยอะนะ ฉันจะไล่ฟ้องให้หมดเลย ส่วนพวกเสพข่าวก็เสพชนิดที่ว่าไม่ลืมหูลืมตาเลยค่ะคุณ อีก้อยเพลีย แล้วผู้แต่ละคนที่มาชวนฉันเดตก็เป็นพวกมีหน้ามีตาในสังคมทั้งนั้น แฟนเก่าดารานางแบบ บลาๆ ว่ากันไป นึกถึงยัยสิตาขึ้นมาเลย ฉันจะบอกอะไรให้ นักธุรกิจมันก็วุ่นวายเหมือนกับเซเลปทั่วไปนั่นแหละ

"คือ ผมยังไม่อยากผูกมัด ผมชอบอิสระแบบนี้มากกว่า ผมไม่มีความสามารถหิ้วคุณขึ้นคอนโดได้จริงๆ ผมก็เลยต้องจบความสัมพันธ์ครั้งนี้ คุณ โอเคนะ " เดี๋ยว!! ไม่มีความสามารถหิ้วฉันขึ้นคอนโดได้ มันยากขนาดนั้นเชียวหรอ ฉันดู หวงเนื้อหวงตัว ฉลาดรอบรู้ไปทุกสิ่งอย่าง จนผู้ชายไม่อยากหาทางฉุดฉันขึ้นคอนโด?! ฉันก็สวยนะ ฉันไม่ได้ฉลาดขนาดนั้นป่ะ อย่างเรื่องเซ็กส์ไง โตจนป่านนี้แล้วฉันยังไม่รู้เลยว่ามันเป็นยังไง นี่ไงที่ฉันโง่ โถ ชีวิต!

"ค่ะ ฉันโอเค " เสียดายความหล่อความรวย ไม่น่าบ้ากามเลย! เขาคงอยากเรื่อยๆ ไปจนแก่

"คุณสวยมากนะครับ แถมยังเก่ง มีผู้ชายอีกมากที่หมายปองคุณ " หรอ?? เขากำลังปลอบใจฉันใช่มั้ย ฉันหยิบแก้วไวน์ที่พนักงานเพิ่งรินเสร็จยกกระดกรวดเดียวจนหมด คงไม่ต้องอมแล้วกลั้วให้ทั่วปากเพื่อรับรสชาติแล้วล่ะค่ะ ไม่ได้เสียใจที่โดนผู้ชายปฏิเสธ แค่หงุดหงิดกับความสวยและความเก่งของตัวเอง ฉันพยายามไม่แสดงอะไรออกมาแล้วนะ แม้บางครั้งมันจะอดไม่ได้ก็ตาม

" ขอบคุณนะคะ ที่ชม "

ผู้ชายขอตัวกลับก่อน โดยที่มีผู้หญิงโต๊ะข้างหลังลุกเดินตามก้นไปติดๆ นัดกันไปกินชัวร์ๆ ฉันยังไม่อยากกลับบ้าน บรรยากาศร้านนี้มาทีไรก็ต้องนั่งยาวๆ แล้วก็ยาวคนเดียวตลอด  ทุกครั้งที่มาฉันจะโดนเทแบบหัวทิ่มทุกครั้ง ครั้งนี้ก็อีกเช่นกัน ชาโต้ มูตอง รอธส์ชิลด์ 1945 ฉันดื่มมันไปแล้วครึ่งขวด บ้าบอมั้ยล่ะ ทำตัวเหมือนชะนีอกหัก แต่ที่จริงแล้วฉันเสียดาย ขวดหนึ่งไม่ใช่พันสองพันนะคะ นี่มันไวน์ราคาเหยียบล้านเลยนะ ให้ตายสิ ฉันดื่มเหมือนกำลังกินน้ำเปล่า  เซียนไวน์มาหลายงาน ออกเดตทีไรผู้ชายสั่งไวน์ตลอด สุดท้าย ก็เป็นฉันนี่แหละที่ต้องเก็บซาก รวยมากไวน์ธรรมดาสั่งกินกันไม่เป็น

เมื่อถึงเวลาที่ต้องกลับ ... เซเล็กน้อย พนักงานพยายามลุ้นอยู่ห่างๆ ว่าจะไปรอดมั้ย สุดท้ายก็รอดค่ะ เซียนไวน์!! พี่ไหวค่ะ ฉันกอดขวดไวน์ที่หมดแล้วมาด้วย ขวดเหยียบล้านก็ต้องเก็บมาด้วย เสียดายยันขวด! ฉันเดินเข้ามาในลิฟต์ ด้วยอาการที่ตึง มึน อึน มาหมดครบทุกอาการ แต่ก็ยังไหว เมื่อประตูลิฟต์เปิด ฉันก็รีบก้าวขาฉับๆ ออกมาทันที ได้โปรดอย่าพันกันเลยเพราะไม่อยากล้มตรงนี้!

กฎหมายระบุชัด เมาไม่ขับ ส่วนฉันขอเสริมนิดหนึ่ง เมาไม่ขับแล้วจะกลับยังไง พ่อแม่เข้าเวร พี่สาวเลี้ยงลูก ที่บ้านไม่มีใครว่าง ส่วนเพื่อนน่ะหรอ ติดผัว จบ! ฉันไหว ฉันต้องกลับให้ได้ เซียนไวน์สนามที่เก้าพร้อมออกตัว

ยี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง ขับรถมาชั่วโมงกว่า ระยะทางจากร้านถึงบ้านสิบกว่ากิโล โอ้โห ...นึกว่าเดินค่ะคุณก้อย ไม่หลับก็บุญเท่าไหร่แล้ว ทุกคนอย่าทำตามนะคะ มันไม่ดีจริงๆ ให้อภัยชะนีใกล้แก่แถมอายุใกล้คานด้วยค่ะ คือแบบไม่มีใครจริงๆ จือปากเล็กน้อย อีหอยเอ๊ย วันนี้จะถึงบ้านมั้ยพูด!!

แม่รู้ แม่ตีตายเลย! แต่แม่ควรชินกับก้อยได้แล้ว เพราะครั้งนี้ก็ครั้งที่เก้าแล้วที่ก้อยเมาเหมือนคน ไม่หมาค่ะ!! แม่ต้องให้เกียรติครั้งที่เก้าของก้อย เพราะทุกสิ่งที่ก้อยทำ ก้อยทำเพื่อพ่อกับแม่ ฉันจริงจังนะจะบอกให้ พ่อชอบพูดกรอกหูอยู่เรื่อยเลยถ้าฉันกับพี่กิ่งยังไม่เป็นฝั่งเป็นฝา พ่อนอนตายตาไม่หลับแน่ๆ ถ้าพ่อยังพูดอยู่แบบนี้ก้อยจะตายก่อนพ่อแล้วนะ

-ครึ่งชั่วโมงต่อมา-

สายตาเป็นประกายเมื่อมองเห็นรั้วบ้านอยู่ไกลๆ ฉันขับมาถึงบ้านจนได้ ตัวช่วยครั้งนี้คือเปิดกระจกให้ลืมโกรกหน้า มันช่วยได้จริงๆ ค่ะ

นั่นมันรถพี่หมอซันนี่นา อ้าว แล้วพี่สาวฉันไปไหน ปกติรถจะจอดคู่กัน หมอซันมานอนกับอิงชาหลานสาวสุดที่รักของน้าก้อยอีกแล้วสินะ พอมาถึงบ้านฉันก็อยากทิ้งตัว ดีใจที่พาตัวเองกลับมาอย่างปลอดภัย ครั้งต่อไปฉันจะเป็นแบบนี้มั้ยนะ?? อีกกี่รอบถึงจะพอ

ในบ้านเงียบสงัด ฉันเดินเกาะราวบันไดขึ้นมาด้านบน แสงไปสลัวกับสายตาที่พร่ามัวทำให้ต้องคลำผนังเดินหาห้องนอนของตัวเอง ก่อนขึ้นมาฉันถอดคอนแทกต์สายตาขว้างทิ้งเข้าพุ่มไม้ไปแล้วเรียบร้อย กลัวว่ามาถึงห้องนอนแล้วจะไม่อยากทำอะไรนอกจากทิ้งตัวลงบนเตียง แล้วเผลอหลับไป แบบนั้นไม่ดีแน่ ตาบอดได้ค่ะคุณ รายวันไม่ใช่รายเดือน

ลูบๆ คลำๆ เอิ่ม ประตูทำไมมันนุ่มจัง แถมยัง อุ๊ป ฉันว่าฉันเจอดีเข้าให้แล้วล่ะ ."เมาอีกแล้วหรอ คนนี้ไม่เวิร์คอีกแล้วหรือไง "

เสียงพี่หมอซัน! ตายห่าแล้ว เมื่อกี้คงจะเป็นลูกบิดประตู เอ๊ย ไม่ใช่ ๆ ไข่หมอ

แล้วเขาก็ยืนนิ่งให้ฉันคลำไข่เนี่ยนะ มั่นใจแค่ไหนว่าใช่ ... ก็ฉันคลำต่ำไง มันจะไม่ใช่ได้ไง ลูกบิดมันก็ต้องอยู่ต่ำ ถูกมะ!! ไอ้หยา อายชะมัด ฉันไม่แสดงอาการใดๆ ออกมา แสร้งทำเป็นเมาไม่รู้เรื่องตีมึนไปก่อน เอาเถอะ ถือว่าได้กำไรกันไปทั้งสองฝ่ายแล้วกัน หมอฟินฉันได้ศึกษา . ไข่มันนุ่มแบบนี้นี่เอง

"ม่ายเวิร์คค่ะ ไวน์ราคาเหยียบล้าน กินไม่หมด เสียดายแย่เลย " เจอพี่หมอทุกวัน เราสองคนเหมือนญาติสนิท เพราะพี่หมอเข้านอกออกในบ้านฉันได้ตลอดเวลา กลายเป็นสมาชิกในบ้านไปแล้ว ดำรงตำแหน่งพ่อทูนหัวของอิงชา หลานสาวสุดที่รักของฉันเอง พี่หมอเป็นผู้ชายอบอุ่นมาก เอาหน้าสวยๆของอีก้อยเป็นประกันเลยว่าพี่หมอซันคือร่างผัวของชะนีทุกตัวบนโลก!! รวมถึงตัวฉันด้วย (มั้ง)

"เฮ้อ คนที่เท่าไหร่แล้ว ครั้งก่อนก็ตกบันได ครั้งนี้เก่งนะ ขึ้นมาเองได้โดยที่ไม่เจ็บตัว " ก็บอกแล้วไงว่าฉันน่ะเซียนไวน์ ประเด็นมันอยู่ที่ว่าเสียดายของ พวกนี้ไม่รู้จักคุณค่าของแพงเลย ฉันบ่นอุบในใจแล้วเดินเลี่ยงคลำหาห้องนอนตัวเองต่อ เอิ่มเริ่มเมามากกว่าเดิมแล้วนะ เมากลิ่นน้ำหอมพี่หมอซันนี่แหละ จนป่านนี้แล้วยังไม่อาบน้ำอาบน้ำท่าประแป้งเตรียมตัวนอนอีกหรือไง กลิ่นตัวควรเป็นกลิ่นแป้งเด็กได้แล้วนะ

"อิงชาหลับแล้วหรือคะ " ตั้งแต่เปิดคลินิกฉันก็ไม่มีเวลาเล่นกับหลานอีกเลย หลานคนดีก็เห็นน้าก้อยเป็นไม่ได้รีบกระโดดกอดทันที ได้แค่หอมแล้วกอดแน่นๆ พลังงานอีกแหล่งที่ฉันต้องการก็คืออิงชา

"ไม่อยู่ " มือที่กำลังคลำหาประตูหยุดชะงัก อิงชาไม่อยู่? แล้วพี่หมอมาที่นี่ทำไม? หรือว่าลืมของ อืมใช่ ต้องใช่แน่ๆ ไม่ต่อแล้วนะร้องไม่เป็น

"อ่อหรอคะ ไปกับพี่กิ่งล่ะสิ "

"ใช่ ไหวมั้ยให้พี่ไปส่งหรือเปล่า " พี่หมอถอนหายใจหนักๆ เหมือนกำลังรำคาญท่าคลำหาห้องของฉันอยู่อย่างนั้นแหละ ฉันก็เป็นแบบนี้ทุกครั้งตอนเมา

"คงใกล้ถึงแล้วล่ะค่ะ พี่หมอลืมของหรือคะ ก้อยคิดว่ามานอนกกอิงชาซะอีก " ฉันเริ่มคลำหาห้องตัวเองต่อ ไม่น่าถอดคอนแทกต์ทิ้งเลย ลำบากชิบ!!

"มานอนกกเด็กดื้ออีกคน " เด็กดื้อ? ใครวะ! ช่างเหอะพี่หมอเขาอาจพูดถึงหมาแมวในบ้านนี้ก็ได้ เป็นมิตรกับทุกสิ่งในบ้าน

"กู๊ดไนท์นะคะพี่หมอ บายค่ะ ก้อยเจอห้องตัวเองแล้ว " ฉันโบกมือให้พี่หมอแล้วหมุนลูกบิดเข้าไปในห้อง ลูกบิดของจริงค่ะ โนไข่พี่หมอ

ถึงสักที ฉันทิ้งตัวลงบนที่นอนนุ่มๆ ทันที ไม่มีที่ไหนสบายเท่าที่นอนอีกแล้ว ควรอาบน้ำก่อนมั้ยอ่ะ งื่อ เริ่มขี้เกียจ อยากนอนแล้วอ่ะ เอาไง อาบ ไม่อาบ อาบ ไม่อาบ แต่ฉันต้องล้างหน้าคลีนผิวให้สะอาดก่อนอ่ะสิ ถ้าไม่ทำ พรุ่งนี้สิวเห่อแน่นอน

ว่าแต่กลิ่นในห้องมันแปลกๆ ไปนะ ต้องเป็นฝีมือแม่แน่ๆ เลย ชอบให้แม่บ้านเข้ามาคลีนห้อง ซ่อนอะไรไว้ไม่ได้เลยค่ะ ยิ่งผู้ชายนี่ยิ่งไม่ได้ใหญ่เลย จะมีใครเขาอยากมาซ่อนในห้องฉันมั้ยเนี่ย ตุ๊กตายางพอได้ แม่อกแตกตายอีก!! เฮ้อ ทำไมมันยากแบบนี้นะ!! ผู้ชายก็มีตั้งเยอะแยะ หลับหูหลับตารักฉันสักคนสิ รักวันนี้พรุ่งนี้แต่งเลยเอา แพ็กเกจพิเศษ .แกร๊ก!

แม่กลับมาแล้วหรอ!! แม่จะด่ามั้ยเนี่ยถ้ารู้ว่าฉันเมามากขนาดนี้ แถมยังขับรถตอนเมาอีก งื่อ โดนยับแน่ๆ เลย

"แม่ขา ก้อยจะนอนแล้วค่ะ " ฉันรีบคลำทาง เดินไปหาห้องน้ำทันที อย่างน้อยๆ แม่ก็ต้องเกรงใจนี่มันเวลาพักผ่อนลูก

"จะนอนทั้งที่หน้ายังแต่งเต็มอย่างนั้นหรอ "

พี่หมอ!! เฮ้ย เข้ามาได้ไง

"พี่หมอ มีอะไรหรือป่าว ก้อยตกใจหมดเลย นึกว่าแม่ "

"พี่เข้ามาอาบน้ำนอนไง " พี่หมอตอบเสียงเรียบ ฉันเห็นเงารางๆของร่างสูงกำลังเดินมาทางนี้ พี่หมอทำเหมือนห้องตัวเอง ถอดถุงเท้า คลายเนกไท แล้วก็กำลังจะ...ถอดเสื้อ โอ๊ยขอคอนแทกต์หน่อยจ้า มองไม่ชัดเลย

"พี่หมอ นี่ห้องก้อยนะ "

"เมาแล้วเลอะเทอะแบบนี้ตลอดเลยหรือเปล่า นี่ห้องพี่ " ตายห่า เวร!! เวรแล้ว ฉันเข้าห้องผิด โอ๊ย น่าอายชะมัด ฉันเกาหัวแก้เขิน เผลอขึ้นเตียงพี่หมอไปแล้วด้วย ลืมไปพี่หมอมีห้องส่วนตัวด้วย ตั้งสติก้อย สติค่ะลูก

"คือ พอดีก้อยถอดคอนแทกต์ออกก็เลยมองไม่ค่อยชัดค่ะ ขอโทษน้า ไปแล้วค่ะ "

หมับ!!

"เข้ามาแล้ว ก็ .... "

"คะ " ฉันหันไปมองหน้าพี่หมอ ซึ่งมันเบลอมาก เบลอจนไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้พี่หมอกำลังโน้มต่ำลงมาใกล้เรื่อยๆ