อยากรู้ว่าแท่งอะไรก็ไปกับผม -Ep.17-

Ep.17

หลังจากที่กลับมานอนได้ไม่นาน ฉันก็ดันปวดฉี่ตอนกำลังจะเคลิ้มหลับพอดี เฮ้อ~ ขอนอนแบบจริงๆ จังๆ สักสามชั่วโมงได้ไหม เมื่อคืนก็เกิดเหตุการณ์หลายๆ อย่างมากมาย พอว่าจะได้นอนดีๆ ก็ดันมาปวดฉี่อีก ที่สำคัญ กลางป่าแบบนี้หาที่ฉี่ยากมากค่ะ เพราะฉันไม่ใช่ผู้ชายที่จะยืนรูดซิบกางเกงแล้วปล่อยตรงไหนก็ได้ มืดก็มืด! วังเวงก็วังเวง! ฮือออ แต่ก็ต้องจำใจคลานออกมาจากเต็นท์แล้วเดินไปหาคนไปเป็นเพื่อน

พอเดินออกมาที่กองไฟฉันก็เห็นคุณตาร์ อีตาผู้กองลักษณ์ แล้วก็คุณพี่ตำรวจอีกสองคนซึ่งฉันไม่ได้สนิทด้วย กำลังทำหน้าที่เป็นเวรยามเฝ้าค่าย เหอะ! คิดว่าฉันจะเดินไปขอความช่วยเหลือจากอีตาผู้กองน้ำแข็งเหรอคะ ไม่ค่ะ ฉันขี้เกียจฟังเขาบ่น เพราะงั้นฉันจึงเดินไปหาคุณตาร์แทน

“เอ่อ คุณตาร์คะ ช่วยอะไรฉันหนึ่งอย่างได้ไหมคะ?”

“อ้าวคุณพระพาย มีอะไรให้ผมช่วยเหรอครับ” รอยยิ้มแบบคุณตาร์นี่สิ รอยยิ้มเป็นมิตรที่จริงใจ ทำไมอีตาผู้กองน้ำแข็งไม่เอาเยี่ยงอย่างบ้าง

“คือ...ช่วยไปเป็นเพื่อนฉัน.....” จะให้พูดมันก็ดูเขินๆ อ่ะนะ ฉันเลยชี้นิ้วเข้าไปในป่าแล้วมองหน้าเขา ซึ่งคุณตาร์ก็เข้าใจอย่างง่ายดายโดยไม่ต้องอธิบายเพิ่มค่ะ

“อ๋อ เอ่อแต่ว่า....” คุณตาร์ทำท่าทางลำบากใจแต่ก็ดูเหมือนอยากจะช่วยเหลือฉัน สายตาเขามองไปที่ผู้กองลักษณ์เหมือนเกรงใจ จนกระทั่งอีตาผู้กองนั่นเก็บปืนเหน็บไว้ข้างเอวหลังจากที่ยืนเช็ดมันมาสักพักแล้ว และตอนนี้กำลังเดินเข้ามาทางที่ฉันกับคุณตาร์ยืนอยู่ อันที่จริงพวกเขาไม่ได้ยืนห่างกันมากค่ะ คิดว่าการขอความช่วยเหลือของฉันเมื่อครู่อีตาผู้กองลักษณ์ก็น่าจะได้ยิน

“คุณอยู่ในความดูแลของผม เพราะฉะนั้นอย่าไปเดือดร้อนคนอื่น ทำผมลำบากคนเดียวก็น่าจะพอแล้วไหมครับคุณพระพาย จะไปไหนก็รีบไป มืดๆ แบบนี้สัตว์มีพิษมันชอบตื่นมาเดินเล่นด้วย ถ้ามันกัด!..ขึ้นมาผมรักษาให้ไม่ได้นะครับ”

“นี่คุณ!!...” นี่ฉันเดาไม่ผิดใช่ไหม หมอนี่กำลังหาว่าเอิ่ม...ตะ..ตรงนั้นฉันจะถูกตัวอะไรกัดหากไม่ระวัง ก็เขาลากสายตาลงไปมองข้างล่างหนิ ถึงจะไม่มั่นใจว่าเขามองอะไรก็เถอะ เหอะ! ในป่ามีกล้องแอบติดไหมนะ ฉันล่ะอยากจะเอาภาพที่เขาทำท่าจะจูบฉันตอนที่เรานอนหลบลูกปืนด้วยกันให้ทุกๆ คนดูเลย จะได้รู้กันว่าผู้กองน้ำแข็งของพวกเขาก็แพ้ให้กับผู้หญิงอย่างฉันเหมือนกัน ถึงจะแค่อารมณ์ชั่ววูบก็เถอะ

“สรุปจะไปไม่ไป?” แล้วเขาก็หันมาเลิกคิ้วถามฉัน

“ไปค่ะ!” ก็ต้องไปสิคะ ฉี่จะแตกอยู่แล้ว จะลีลาให้ได้โล่เหรอ ฉันรีบวิ่งตามอีตาผู้กองน้ำแข็งไปเมื่อเขาเริ่มออกเดินทางพาฉันเข้าไปในป่า อ่อ ฉันลืมบอกว่าฉันพกกระติกน้ำกับทิชชู่มาด้วย คือ...ฉันต้องทำความสะอาดน่ะ ไม่งั้นกลับมาหลับต่อไม่ลงจริงๆ

“ผมรอตรงนี้ เดินไปหลังต้นไม้ต้นนั้นแล้วก็รีบทำธุระของคุณให้เสร็จ” เขายืนกอดอกพยักเพยิดหน้าไปทางต้นไม้ต้นใหญ่ที่อยู่ไม่ไกล ฉันมองหน้าเขาอย่างระแวงแต่ก็ยอมเดินไปหลังต้นไม้ ที่ระแวงไม่ใช่เพราะกลัวเขาแอบดู แต่เขินจนระแวงต่างหาก

และแล้วฉันก็ทำธุระของฉันจนเสร็จ พอเดินกลับมาก็เห็นว่าผู้กองลักษณ์ยืนหันหลังรอฉันอยู่ พอเห็นตะกรุดที่อยู่บนข้อมือตัวเองฉันก็มองเขาเป็นคนอบอุ่นเฉยเลย จริงๆ เขา...ก็ดีอยู่นะ ถ้าไม่ทำตัวเย็นชาจนติดเป็นนิสัยแบบนี้

“ฉันเสร็จแล้วค่ะ”

“รีบกลับไปนอน พรุ่งนี้ตื่นตอนเก้าโมง”

“หือ! ทำไมล่ะ?”

“เมื่อคืนนี้ทุกคนเหนื่อยกันเกินไป ต้องให้เวลาพวกเขาพักผ่อน”

ฉันพยักหน้าคิดตามขณะที่เรากำลังเดินกลับด้วยกัน จะว่าไปหมอนี่ก็มีเหตุผลดีเหมือนกันนะ เอาอีกแล้วยัยพระพาย เข้าข้างเขาอีกแล้ว อย่านะ อย่าไปหลงรักอีตาผู้กองนี่เด็ดขาด! ขณะที่ฉันพยายามห้ามใจ ก็นึกขึ้นได้พอดีว่าต้องเอากระติกไปเติมน้ำเผื่อไปทำธุระส่วนตัวตอนเช้าอีก

“คุณลักษณ์! คือ...พาฉันไปเติมน้ำก่อนได้ไหมคะ เผื่อตอนเช้าฉัน....” พูดยังไม่ทันจบก็ต้องเม้มปากเพราะเขินอีกแล้วค่ะ จะให้พูดกับผู้ชายว่า เผื่อฉันไปฉี่หรือไปถ่ายหนักแบบนี้น่ะเหรอ? โนววว!! ค่ะ อับอายขายหน้ามากเมื่อคิดถึงภาพนั้น

“คุณนี่มันธุระเยอะจริงๆ” ถึงปากจะบ่นแต่ก็ยอมเปลี่ยนทิศทางเดินนำฉันไปทางสระที่เราใช้อาบน้ำ ฉันเองก็ได้แต่เดินทำแก้มป่องตามหลังเขาไป เถียงไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวโดนทิ้งอยู่กลางป่า

มาถึงฉันก็รีบวิ่งแซงอีตาผู้กองไปกรอกน้ำใส่กระติก รีบทำจะได้รีบเสร็จ แล้วก็จะได้ไม่โดนบ่นค่ะ แต่ด้วยความที่รีบมากจนเกินไปบวกกับกระติกที่หนักพอสมควรเลยทำให้ฉันที่รีบวิ่งกลับไปหาคนที่ยืนรออยู่ไม่ไกลสะดุดขาตัวเอง

พรึบ!!

“อ๊ะ!” ความจริงแล้วฉันควรจะหน้าคะมำก้นชี้ฟ้าไปแล้ว แต่ฟ้าดินมองเห็นความดีมีคุณธรรมในตัวฉัน ...ใช่หรือเปล่าไม่รู้นะ นั่นแหละค่ะ เลยทำให้ฉันไม่ได้ล้มไปจูบดินแต่กลับหน้าคะมำใส่หน้าอกกำยำแทน แถมยังมีมือที่แข็งแรงโอบรับตัวฉันไว้อย่างโรแมนติก

“คนอย่างคุณไม่น่าจะอายุยืนนะคุณพระพาย”

กลีบกุหลาบทิพย์ที่กำลังโปรยปรายรอบตัวเราสองคนในมโนของฉันกลายเป็นก้านกุหลาบที่มีแต่หนามทันทีค่ะ ฉันสะดุ้งแล้วรีบออกจากอ้อมกอดอีตาผู้กองน้ำแข็งที่ทำลายบรรยากาศโรแมนติกของฉันทันที แล้วก้มหน้าเอาขาที่เตะกันเองของฉันถูกันไปมาแก้เขิน ประเด็นคือเจ็บค่ะ

พรึบ

ฉันรีบเงยหน้ามองคนที่แย่งกระติกฉันไปถือ ซึ่งเขาก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะรีบคว้าข้อมือฉันไปจับไว้อย่างเลิ่กลั่ก

“ไม่จับไว้ก็กลัวจะหน้าทิ่มอีก มีเอ็นบ้างหรือเปล่าขาคุณน่ะ” บ่นจบก็พาฉันเดินกลับเต็นท์ซึ่งฉันก็ไม่ได้เถียงอะไรเพราะเถียงไม่เคยชนะ ฉันรู้ว่าหมอนี่ไม่คิดพิศวาสฉันหรอกค่ะ ก็แค่กลัวฉันเป็นอะไรไปแล้วเขาจะเดือดร้อน ก็เขารับผิดชอบฉันอยู่นี่นา

“กลับกันมาแล้วเหรอครับ” คุณตาร์ทักขึ้นเมื่อเห็นฉันกับผู้กองลักษณ์กลับมา เขาหลุบตามองมืออีตาผู้กองน้ำแข็งที่จับมือฉันไว้แล้วอมยิ้ม ก่อนจะรีบเม้มปากหันหน้าหนีเมื่อถูกสายตาคมของคนเย็นชามองไปหาอย่างดุๆ แถมยังรีบปล่อยมือฉันด้วยค่ะ เอ๋! หรือเขาจะแคร์คุณตาร์ ไม่นะ! อีตาผู้กองน้ำแข็งจะเป็นพวกชอบไม้ป่าเดียวกันเหรอ แต่ว่าตอนนั้นเขาก็มีปฏิกิริยากับฉันถึงขั้นอยากจะจูบเลยนี่นา

พออีตาผู้กองลักษณ์เดินไปเติมฟืนในกองไฟ ฉันจึงได้โอกาสก้าวเท้าเข้าไปหาคุณตาร์แล้วถามสิ่งที่ฉันกำลังคิด

“คุณตาร์คะฉันขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ” ฉันค่อยๆ กระชิบถามคุณตาร์อย่างแนบเนียนเพราะคนที่นั่งเอาไม้เขี่ยฟืนในกองไฟปรายตามองมาทางนี้อยู่ตลอด

“ครับ มีอะไรเหรอครับ” ทางนี้ก็รู้งานดีค่ะ กระเส่าถามฉันกลับอย่างแนบเนียนเหมือนกัน

“ผู้กองของพวกคุณนี่ไม่เคยมีแฟนจริงๆ เหรอคะ?” ฉันจำได้ว่าพวกคุณตาร์เคยบอกว่าอีตาผู้กองน้ำแข็งไม่เคยมีแฟน

“ใช่ครับ แต่ข้อมูลไม่ชัวร์นะครับ เพราะเขาอาจจะเคยมีความรักในช่วงวัยเรียนก็ได้ พวกเราทุกคนไม่มีใครเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับเขาหรือว่าเรียนโรงเรียนเดียวกันกับผู้กองสักคน ไอ้ที่พูดๆ กันนี่ก็เดาล้วนๆ ครับ เดาจากนิสัยที่ผู้กองเป็นอยู่”

“ไม่คิดว่าอีตา!...เอ่อ...ผู้กองของพวกคุณอาจจะชอบไม้ป่าเดียวกันบ้างเหรอคะ?”

“ไม่มีทางครับ! อย่างที่บอก ผู้กองของเราแมนทั้งแท่งครับ แท่งใหญ่จริงยืนยันจากประสบการณ์ที่เคยอาบน้ำด้วยกันครับ”

“ทะ..แท่งใหญ่อีกแล้วเหรอคะ อันนี้ก็หมายถึงแท่งกล้ามเนื้อหรือเปล่าคะ?”

“คิกๆๆๆ” คุณตาร์กำมือขึ้นมาแตะปากขำ ซึ่งฉันก็ขมวดคิ้วงงเพราะรอฟังคำตอบจากเขาอยู่ เพราะถ้าเขาไม่ตอบฉันก็จะคิดลึกน่ะสิ!

“หมายถึงแท่งอะไรไปกับผมแล้วคุณจะรู้ครับคุณพระพาย!”

เฮือก!!

“ผะ..ผู้กอง!! เอ่อ...ผมขอไปตรวจทางนู้นก่อนนะครับ!”

“อะ..อ่าว คุณตาร์...คุณตาร์!” ฉันยืนอ้าปากค้างเมื่อจู่ๆ คุณตาร์ก็ชิ่งหนีฉันไป ปล่อยให้ฉันถือระเบิดลูกใหญ่ไว้เพียงลำพัง ทำไมคุณตาร์ทำกับฉันแบบนี้

“ว่าไง อยากดูไหมว่าแท่งอะไร?”

“มะ..ไม่ค่ะ! ฉันงะ..ง่วงนอนแล้ว ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ เจอกันตอนเช้าค่ะ!” ตอนนี้ตัวใครตัวมันแล้วกันค่ะ ขืนยืนอยู่นานมีหวังฉันได้กลายเป็นก้อนน้ำแข็งจริงๆ แล้วถูกเตะส่งไปดาวเนปจูนก็เป็นได้

ฉันวิ่งกลับเต็นท์ทันทีโดยที่นึกขึ้นได้ว่าลืมกระติกน้ำวางไว้ตรงที่อีตาผู้กองลักษณ์ยืนเท้าเอวจ้องฉันอยู่ แต่นาทีนี้ใครจะวิ่งกลับไปเอา ตื่นมาเอาตอนเช้าก็ไม่เสียหาย แต่ถ้าเลี้ยวกลับไปเอามีเสียหายกันแน่นอน เพราะฉันนี่แหละค่ะที่จะเสียหาย ขาหรือแขนจะหายอันนี้ก็ไม่แน่ใจ เผลอๆ หัวจะหายค่ะ