ผายปอด -Ep.11-

Ep.11

“คุณพระพายครับ”

“ค่ะ” ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งนินทาอีตาผู้กองน้ำแข็งอยู่ในใจคนเดียวพลางจัดเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัว จู่ๆ ก็มีเสียงคนมาเรียกฉัน และฉันก็จำได้ว่าเป็นเสียงคุณตาร์ ฉันจึงขานรับเสียงเรียกของเขาที่อยู่นอกเต็นท์

“พวกเราจะไปอาบน้ำ คุณพระพายเตรียมเสื้อผ้าไปอาบน้ำพร้อมกันสิครับ”

“ห๊ะ! อะ..อาบพร้อมกัน?” ฉันติดใจกับคำเชิญชวนของคุณตาร์มากก็เลยคลานไปเปิดเต็นท์แล้วเงยหน้ามองคุณตาร์ที่ยืนอยู่ พอเขาเห็นฉันจึงนั่งลงมา “หมายความว่าไงคะ?”

“อ๋อ ไม่ต้องกลัวครับ เดี๋ยวผู้กองจะพาคุณพระพายไปอาบอีกที่นึง คุณได้อาบคนเดียวอย่างเป็นส่วนตัวแน่นอนครับ ส่วนพวกเราจะอาบอยู่อีกฝั่งนึง รับรองไม่มีใครเห็นคุณพระพายแน่นอน”

“อาบน้ำทะเลงั้นเหรอคะ?” ก็เกาะนี่มันอยู่กลางทะเลหนิคะ ฉันเลยนึกไม่ออกว่าจะมีน้ำจืดที่ไหนโผล่มาให้อาบ อีกอย่าง...ผู้ชายเยอะแยะขนาดนี้ผู้หญิงคนไหนก็ต้องคิดมากไหมล่ะ

“อ้อ เกาะเราอยู่กลางทะเลก็จริงครับ แต่กลางเกาะมีสระน้ำจืดอยู่ มันมาจากน้ำฝนน่ะครับ มีหลายแอ่งเลย ลึกบ้างตื้นบ้าง แต่น้ำใสสะอาดแน่นอนครับ”

“อ๋อ โอเคค่ะ งั้นรอแป๊บนึงนะคะ ฉันเตรียมของก่อน”

“ครับ เสร็จแล้วไปที่เต็นท์ผมนะครับ ทุกคนรออยู่ที่นั่น”

“ค่ะ” ฉันยิ้มให้คุณตาร์แล้วรูดซิบปิดเต็นท์ทันที อืม...ของที่ต้องเตรียมไปมีอะไรบ้างนะ อ้อ! กระโจมอกไง ฉันรีบหยิบกระโจมอกใส่ตะกร้า แล้วก็เลือกชุดชั้นใน ชุดนอน ครีมอาบน้ำ ยาสระผม แปรงสีฟัน พอเตรียมทุกอย่างครบฉันก็ออกมานอกเต็นท์ค่ะ

พอออกมาข้างนอกก็พบว่าคุณพี่ตำรวจคนอื่นๆ อาบน้ำมาแล้ว ส่วนอีกกลุ่มก็ทยอยกันไป ฉันรีบวิ่งไปที่เต็นท์ของคุณตาร์ค่ะ แต่ไม่เจอคุณตาร์ที่บอกว่าจะรออยู่ที่เต็นท์ กลับกลายเป็นผู้กองลักษณ์ที่ยืนรอฉันแทน เขาปรายตามองฉันแล้วหยิบเสื้อผ้าของเขาขึ้นมาถือไว้ จากนั้นก็เดินนำฉันไป ส่วนฉันก็ต้องเดินตามสิคะ สายตาคมของหมอนั่นออกคำสั่งขนาดนั้นแล้ว

คุณผู้กองน้ำแข็งพาฉันเดินไปตามทางเรื่อยๆ ฉันได้ยินเสียงพวกผู้ชายกระโดดน้ำกันอย่างสนุกเฮฮา แต่ไม่เห็นตัวคนนะคะ อีกอย่างป่านี่ก็ไม่ได้น่ากลัวเท่าไหร่ มองต้นไม้ทุกต้นก็มีรอยขีดรอยเดียวทั่วบริเวณ เพราะมันคือเขตปลอดภัยไง

“คุณไปอาบตรงนู้น ผมเดินไปเช็คดูแล้ว น้ำสะอาดปลอยภัย มีรากไม้ใหญ่ให้นั่งอาบ เสร็จแล้วมาเจอกันตรงนี้ ผมจะเดินมารับ”

“ค่ะ” พูดจบหมอนั่นก็เดินแยกตัวไปอีกฝั่งทันที ฉันเลยเดินมาตามทางที่หมอนั่นบอก โอ้โห! มีสระน้ำตรงนี้จริงๆ ด้วย น้ำใสแล้วก็สะอาดมาก สาเหตุที่อีตาผู้กองน้ำแข็งให้มาอาบน้ำตอนสี่โมงเพราะแดดมันเริ่มอ่อนแล้วสินะ ขืนมาช้ากว่านี้มันอาจจะมืดแล้วก็อาจจะน่ากลัวด้วย

ฉันรีบถอดเสื้อผ้าแล้วเปลี่ยนมาใส่กระโจมอกทันที ก่อนถอดก็ไม่ลืมจะมองซ้ายขวาหน้าหลังค่ะ ทางสะดวก ปลอดภัย ฉันจึงกล้าเปลี่ยนชุด ว้าวว น้ำไม่เย็นมาก กำลังดีเลยค่ะ

ฉันนั่งบนรากไม้เอาขันที่เตรียมมาตักน้ำราดหัว ฉันสระผม ทำความสะอาดเนื้อตัวจนเสร็จเรียบร้อยดีแล้ว จึงกำลังจะขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่น้ำใสๆ อุณภูมิกำลังพอดีมันยั่วยวนฉันให้ฉันต้องลงไปลองว่ายน้ำเล่นดูสักครั้ง ฉันจึงรีบมัดผมเป็นมวยแล้วกระโดดลงจากรากไม้ใหญ่ โอ้โห! ลึกแฮะ ดีนะที่ฉันว่ายน้ำเป็น รู้สึกดีจังเลย ไม่ได้เล่นน้ำฝนในสระแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ ธรรมชาติสุดๆ บางทีก็นึกเหมือนกันนะว่าจะมีกินรีโผล่มาเล่นน้ำด้วยหรือเปล่า แต่ก็แปลกๆ อยู่เหมือนกัน ฉันรู้สึกว่าน้ำที่อยู่ลึกช่วงปลายเท้ามันเย็นเฉียบจนฉันแอบตกใจนิดหน่อย และเพราะว่าเท้าฉันมันไม่ถึงพื้นฉันเลยไม่รู้ว่ามันลึกแค่ไหน

“อื๊ออ!” ฉันสะดุ้งจนต้องหยุดว่ายน้ำแล้วพยุงตัวให้ลอยไว้เฉยๆ เมื่อรู้สึกว่ามีอะไรพยายามจะพันขาฉัน ตะไคร่น้ำหรือเปล่า หรือว่าสาหร่าย หรือจะเป็นรากไม้เล็กๆ ที่แตกยาวออกมา ต้นไม้รอบสระก็ใหญ่เหมือนอยู่มาเกือบร้อยปี คงเป็นรากไม้ล่ะมั้ง อ่าา...หนาวจัง ทำไมตอนนี้น้ำถึงเย็นเฉียบไปหมดแล้ว ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่น้ำในสระเริ่มเย็น สีน้ำก็เริ่มเข้มขึ้น และที่เท้าฉันก็เริ่มสัมผัสเจอรากไม้เยอะมาก ฉันเลยรีบว่ายเข้าฝั่ง แต่ว่า...มันมีบางอย่างพันข้อเท้าฉัน มันดึงฉันด้วยล่ะ! มะ..ไม่นะ!

“ช่วยด้ะ!...”

บุ๋ง บุ๋ง บุ๋ง

พระเจ้าช่วย! ตอนนี้ฉันจมลงมาใต้น้ำค่ะ ฉันพยายามอมลมไว้ในปากเพื่อที่จะไม่ให้ตัวเองสำลักน้ำ แต่ฉันคิดว่าฉันคงอยู่แบบนี้ไม่ได้นานแน่ๆ ฉันพยายามลืมตามองใต้น้ำด้านล่างแต่ผมฉันมันก็ปลิวไหวบังหน้าบังตาฉันเต็มไปหมด แต่ฉันมั่นใจว่าเห็นบางสิ่งคล้ายๆ เถาวัลย์รัดขาฉันแล้วถ่วงฉันไว้แบบนั้นไม่ให้ฉันขึ้น และก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหว จนต้องปล่อยกายที่เริ่มหมดอากาศให้หายใจเอาน้ำเข้าปอดไป ฉันก็ได้เห็นว่ามีจุดสีแดงคล้ายดวงตากะพริบมองฉันอยู่ใต้สุดของก้นสระ เป็นดวงตาที่ใหญ่ แต่ฉันก็ไม่มีโอกาสได้คิดหรือว่าคาดเดาอะไรได้อีก เพราะตอนนี้ฉันไม่มีแรงจะตอบสนองอะไรแล้วค่ะ

(Luck talk)

“จะไปแล้วเหรอครับผู้กอง!” เสียงไอ้คินตะโกนถามผมจากในน้ำหลังจากที่ผมพึ่งจะสวมเสื้อเสร็จ ก็ผมมาอาบน้ำจริงๆ ไม่ได้มาโดดน้ำเล่นเหมือนพวกมัน แต่ปล่อยพวกมันไปเถอะครับ มีเวลาสนุกก็แค่วันนี้แหละ วันพรุ่งนี้พวกมันจะไม่เหลือแรงแม้แต่จะขำ

“อืม ฉันจะรีบไปดูข้าวเย็นของพวกแกด้วย ไม่รู้คนที่หน่วยเอามาส่งหรือยัง”

“โอเคครับผู้กอง เฮ้ยไอ้ตาร์อย่าลากกูไปตรงนั้น”

ตู้มม!!

ผมส่ายหัวให้พวกมันที่เล่นน้ำกันเป็นเด็กๆ แถมยังมีคนอื่นๆ เล่นสนุกไปกับมันด้วย ผมเดินมาที่จุดนัดพบที่ผมบอกกับพระพายไว้ แต่ก็ยังไม่เห็นเธอมายืนรอ สงสัยจะยังอาบไม่เสร็จ ตัวก็เล็กอาบน้ำนานขนาดนี้เชียวเหรอ ผมยืนกอดอกเดินไปเดินมา ยัยนั่นอาบน้ำนานขนาดนี้เลยเหรอครับ หรือผู้หญิงเป็นแบบนี้กันทุกคน

ตุบ

ผมก้มลงไปมองตะกรุดที่หล่นลงพื้นดิน ก่อนจะขมวดคิ้วเก็บมันขึ้นมา เอ๊ะ! ผมว่าผมถอดมันออกจากข้อมือแล้วเก็บไว้ในกระเป๋าที่เต็นท์แล้วนี่นา ทำไมมันถึงล่วงมาจากข้อมือผมได้ หรือผมลืม? ผมหยิบตะกรุดของหลวงพ่อที่ผมไปกราบไหว้กับพี่รามบ่อยๆ ขึ้นมาสวมใส่ข้อมือ จู่ๆ ใจผมมันก็หวิวๆ ขึ้นมา ไม่รู้เหมือนกันนะ ผมก็บอกความรู้สึกของตัวเองไม่ถูก นึกอยากจะเดินไปตามพระพายจัง ถ้าช้ากว่านี้จะมืดเอาน่ะสิ

ผมตัดสินใจเดินไปหาพระพาย พอมาถึงต้นไม้ใหญ่ผมจึงหยุดเพราะจะลองเรียกเธอก่อน เผื่อเธอจะอาบน้ำอยู่หลังต้นไม้ ถ้าโผล่ไปเจอเธอโป๊อยู่ซวยตายเลย

“คุณพระพาย” ผมลองเรียกเธอไปหนึ่งครั้ง แต่ก็ไร้เสียงคนตอบ เหลือบตาไปมองเสื้อผ้าข้าวของของเธอที่ยังตั้งอยู่ วินาทีนั้นผมไม่สนใจรีบโผล่หน้าเข้าไปดูเธอทันที ใจผมเริ่มเต้นแรงเมื่อทั้งสระว่างเปล่าไม่มีร่างบางที่ควรจะอยู่ตรงไหนสักที่ของสระ

“พระพาย!” ผมมองหาเธอทั้งในสระและด้านบนฝั่งตรงข้าม แต่ก็ไม่เจอใคร จนผมมองไปเห็นยางมัดผมที่ลอยอยู่ในน้ำ และจำได้แม่นว่ามันคือยางของยัยนักเขียนจอมซุ่มซ่าม ผมทิ้งเสื้อผ้าที่ถืออยู่แล้วรีบกระโดดลงน้ำทันที

ลักษณ์กระโดดลงไปในสระและดำลงไปใต้ล่างเพื่อมองหาพระพาย สิ่งแรกที่ชายหนุ่มเห็นคือความดำมืดจนมองไม่เห็นอะไร แต่สักพักความสว่างก็เริ่มเข้ามากัดกินความมืดนั้นจนสามารถมองเห็นร่างบางที่ลอยอยู่ใต้น้ำ เห็นไปยันเถาวัลย์ที่ตรึงข้อเท้าหญิงสาวเอาไว้ เขาไม่รอช้ารีบดำลงไปแกะเถาวัลย์นั้นออก เมื่อเถาวัลย์ลี้ลับเส้นนั้นโดนพลังอำนาจของพระพุทธคุณในตะกรุดบนข้อมือลักษณ์มันก็รีบคลายตัวออกแล้วหดกลับไปที่ก้นสระลึกทันที ลักษณ์จึงสามารถเอาตัวพระพายขึ้นมาได้

(Luck talk)

”คุณพระพาย!” ผมเขย่าตัวพระพายทันทีหลังจากที่เอาเธอขึ้นมาจากน้ำ ผมไม่รู้หรอกครับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันคืออะไร แต่ใต้สระนี้ต้องมีอะไรสักอย่างที่เราทุกคนไม่ควรยุ่งและไม่ควรรุกราน อารมณ์เหมือนเข้าไปในบ้านคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตน่ะครับ ผมว่าบางทีการยกมือไหว้บอกกล่าวบางสิ่งที่เรามองไม่เห็นก็สมควรทำ

ผมก้มลงผายปอดให้พระพายแล้วทำ CPR สลับกันไปมาอยู่สี่ห้ารอบ มือผมสั่นไปหมดครับ ผมกลัวเธอจะไม่ฟื้น ผมผิดเองที่ชะล่าใจและประมาททิ้งเธอไว้คนเดียว จริงๆ สระนี้ผมกับคนในทีมไม่เคยมาใช้ รอบแรกที่มาก็อาบสระนู้น ทุกอย่างปกติ แม้กระทั่งรอบนี้ก็ปกติ ผมเลยคิดว่าสระนี้ก็คงเหมือนๆ กัน แค่มาเดินดูอะไรต่ออะไรให้เธอนิดหน่อย เห็นว่ามันไม่มีอะไรเลยให้เธอมาใช้เพราะเป็นผู้หญิงคนเดียว จะให้ไปอาบกับพวกผมมันก็ไม่เหมาะ

“แค่ก!...แค้ก!...”

ฟู่ววว! ผมอยากบอกว่าตัวผมเบาไปหมดเลยตอนนี้ เหมือนยกโลกทั้งใบออกไปจากอกเมื่อเห็นพระพายสำลักน้ำออกมา เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาครับ พอเห็นหน้าผมเธอก็ร้องไห้แล้วลุกขึ้นมากอดคอผมเฉย แถมยังกอดแน่นจนผมแทบจะหายใจไม่ออก

“ฮือออ!...คุณลักษณ์คะช่วยฉันด้วย...ฮึกกๆ สระน้ำนี่มันมีผีสิงค่ะ! ฮืออๆๆ”